Hebben jullie wellicht tips? Ik of vriend kan niks doen zonder dat ze zich zorgen maakt. Zowel financieel als in andere opzichten. Ik kan niet vertellen over een rekening want dan slaapt ze 2 dagen niet en blijft ze maar malen. Aanstaande zondag ga ik met mn bijrijdpaard met de trailer weg een rit maken van 25 km op de hoge veluwe, belt ze net dat ze zo een mail gaat sturen met haar zorgen... (zal zo even updaten met de inhoud van de mail) Als vriend een dag thuis is ivm ziek of wat dan ook is ze bang dat die zn baan verliest. Ik wordt er letterlijk gek van. We gingen in januari een weekje naar spanje en een vriendin bleef in ons huis voor de poes zorgen e.d. zegt ze sonde had je een week stroom en water bespaard Niet fijn dat jullie een oplossing gevonden hebben maar dat. Ik ben opzoek naar werk en vaak is dit verder weg dan met ov of fiets mogelijk dus moet er een 2e auto komen nouja so be it. Vind ze helemaal niks ! Ik belde dr laatst dat ik was uitgenodigd voor een gesprek in een plaats met super bus verbinding echt het EERSTE wat ze zegt is, o mooi kan je met de bus ! Ik ging uit met vriendin en zou de auto parkeren bij hun want dat is nabij t centrum, maar uiteindlijk zijn we uitgeweken naar Tilburg (1,5 uur rijden) dus ik appte van auto hoeft niet meer bij jullie te staan want wij gaan naar Tilburg. Ze appt gelijk met wat extreem en heb je ruzie met N (vriend) en ze heeft geloof ik die nacht amper geslapen.En dan zegt ze laatst ik wil daat je me alleen nog maar leuk nieuws en leuke dingen verteld waar ik me geen zorgen om kan maken? Ja zo werkt t niet natuurlijk en buiten dat vertel ik toch veel leuke dingen maar die zijn allemaal niet goed. Ik wordt echt gek tips ervaringen??
Ik zou minder vertellen. En vaker zeggen: mam, het is mijn leven, ik waardeer je bezorgdheid maar ik kan dit zelf allemaal wel aan. Als ik je advies wil dan vraag ik het je, oke?
Pfffff ik zou hier ook echt knettergek van worden en haar helemaal niks meer uit mezelf vertellen. Jeetje dit gaat wel heel extreem hoor en dat is ook wat ik haar zou vertellen. Heb niet echt tips voor je behalve dat je moeder misschien baat zou hebben bij therapie voor een angststoornis ofzo, want ik vind dit echt niet normaal.
lieve * Natuurlijk gun ik je alles mbt je plezier in paardrijden maar ik heb een paar vragen of je erover na hebt gedacht: -is het paard in de trailer verzekerd, als jullie een ongeval krijgen en het paard loopt letsel op jullie zijn wel WA verzekerd maar is de trailer verzekerd en is het paard verzekerd voor alle kosten door het ongeval -als je de tocht gaat doen en het paard loopt letsel op op de dag zelf of daarna als gevolg van de tocht als het namelijk niet helemaal is afgedekt komen alle kosten voor jouw rekening en dat kan hoog oplopen. -is de tocht van 25km niet te lang gezien vanuit conditie paard wat ik niet ken, heb je het goed overlegd met de eigenaar. Is de tocht voor jou niet te lang, het wordt zondag koud en mogelijk nat. Zie het als reele zorg en niet om jou plezier te ontnemen, het zijn overwegingen de keuze is aan jou/jullie liefs mama Even vd duidelijkheid deze toch staat al zeker 2 mnd gepland, ook allang betaald (ik ga samen met vriendin ook op eigen paard) al weken afgesproken. Daarnaast heb ik haar laatst al verteld dat ik dingen heb kortgesloten met de verzekering/eigenaar. Zoals ik zelf ook door heb absoluut goed bedoeld maar t is niet leuk meer Oja ze is zelf pyshologisch verpleegkundige dus enig verstand heeft ze er wel van maar schijnbaar niet mbt zichzelf.
Pfoeh, zachte heelmeesters maken stinkende wonden. Ik zou dus vrij bot reageren ( nu doe ik dat al vrij snel haha ) en zeggen ' Mama, ik snap dat de bezorgdheid vanuit een goed hart komt, maar het is niet normaal. Ik ben volwassen, ik maak mijn eigen keuzes en wil zulke bemoeienissen niet meer horen. Dus werk er aan, ga naar een cursus of in therapie, en tot die tijd geef ik jou weinig tot geen info over de invulling van mijn leven' Punt.
Jemig, ik zou echt knettergek worden! ..empty nest syndrome? Ik zou als ik jou was een woordje met je moeder spreken en zeggen hoe jij je voelt bij haar overbezorgdheid. Je bent een volwassen vrouw, dat lijkt ze niet helemaal te beseffen!
Jee, wat lastig.. Mijn schoonmoeder is ook lichtelijk overbezorgd met betrekking tot haar kleinkinderen. Maar als ze er niet zijn dan ligt ze er echt niet wakker van. Maar je wil zulke dingen natuurlijk wel blijven vertellen..
Thnx ma voor het meedenken. Ik zal je punten in overweging nemen. Heb er ontzettend veel zin in! Kus, X .... En * gaat weer door met dr leven.
wow was je moeder altijd al zo? ik zou even met mijn moeder rond de tafel gaan zitten en dat ze haar zorgen niet altijd met mij hoeft te delen
Wow ik zou knettergek worden. Sowieso zou ik als ik jou was tegen je moeder zeggen dat het jou leven is en jou keuzes. Dat je haar mening respecteert maar dat je uiteindelijk zelf bepaald wat je ermee doet.
Nee , ze was wel altijd al degene die t meeste nadenkt en wat bezorgder was . Maar absoluut niet zo !
Mijn moeder heeft er (in mindere mate) ook een handje van. Wat haar eigenlijk altijd de mond snoert is: mam, niet zo piepen (met een lach), ik heb alles van jullie geleerd dus ik weet wat ik moet doen. Als ik er niet uitkom bel ik je." Compliment en geruststelling ineen.
Ik zou gewoon met een lach zeggen: mam, bemoei je er niet mee; ik ben volwassen, als ik je nodig heb - hoor je het wel, daag.
holy moly .. die mail.. Dat bij mij een heel korte. Weet je he mam. Ik ben groot, ik kan voor mezelf zorgen. Ik wil niet meer horen waar jij je druk over maakt. LAAT ME rustig mijn eigen leven leven en als je dat niet kan . zeg ik helemaal niets meer/ laat ik je niets meer weten totdat je hieraan gewerkt hebt. DAG MAM.
Zoooooo herkenbaar! Mijn schoonmoeder is net zo! Ik word er helemaal knetter gek van! Ze heeft een paar weken geleden het toppunt bereikt. Mijn oudste (lise) was al vanaf half december ziek, paar dagen beter en weer ziek, paar dagen beter en weer ziek, zo bleef het door gaan. Ze stond op de lijst voor nieuwe buisjes, er was bloed geprikt, een long foto gemaakt en ze woog nog maar 15 kilo, normaal weegt ze maar 17 kilo. Ik was continu met mijn huisarts in gesprek en hij hield lise goed in de gate, als er niets uit de foto en bloed zou komen kreeg ik een doorverwijzing naar de kinderarts Belt mijn schoonmoeder om 7 uur s' ochtends, ik had net mijn ogen open. Ik heb vannacht gedroomd dat Lise dood was en ik stond aan haar kistje. We moesten haar begraven! Ze bleef maar door gaan dat Lise dood ging als ik niet snel naar de kinderarts ging enz enz enz Ik was zo overrompeld dat ik heb gezegd dat ik de kinderen ging aankleden en heb opgehangen. Uiteindelijk heeft mij moeder haar opgebeld om haar aan het verstand te brengen dat ze dit soort dingen echt niet kan zeggen! Mijn moeder heeft het echt 10 keer moeten herhalen en toen heeft ze gebeld mij om excuses te maken. Maar nog steeds snapte ze niet dat ze dit soort dingen niet kon zeggen! Ik heb de afgelopen 10 jaar al zo vaak met haar om de tafel gezeten en het werkt gewoon niet! Ik vertel haar dus ook heel weinig