Wat mooi gezegd! Het is niet aan buitenstaanders om te zeggen wat ze moet doen. Maar sommigen zijn wel heel erg veroordelend... Ik denk dat als je iemand advies wil geven, je dat zou moeten doen zonder een oordeel. Ik lees dat ts behoorlijk in de war is, dan zou ik het op dit moment nog niet vertellen maar eerst uitzoeken wat ze wil. Het kan ook zijn dat dit stoppen is met het huwelijk, dat wil niet meteen zeggen dat ze doorgaat met de ander. Feit is dat het huwelijk niet goed loopt.... Ik zou uitzoeken of het huwelijk nog te redden is. Zo ja, dan zou ik in alle eerlijkheid zeggen wat er gebeurt is om je man ook een eerlijke kans te geven om te bedenken wat hij wil.
Wauw... TS krijgt hier wel lekker met de zweep of niet? Ik vind dat het inmiddels al voorbij nuttige adviezen gaat en meer gaat lijken op ordinair bashen. Ze weet dat ze fout is, ze weet nog niet wat ze wilt en jullie pushen haar richting een oplossing die de kinderen op dat moment zeker gaat beïnvloeden, want als zij inderdaad op dit moment die keuze niet kan maken, waarom zou haar man dan bij haar blijven? En dat... beste mensen... is iets waar de kinderen indirect last van krijgen ja. Het heeft sowieso weinig zin om iemand die letterlijk blind is van de verliefdheid een 'wijze les' te leren. Noem mij maar gek, maar ik denk dat ze het nog beter voor zich kan houden totdat ze weet wat ze wilt. Juist ten omwille van haar kinderen. Al heb ik het idee dat 80 procent van de dames in dit topic uit zijn op een GTST-tafereel en een excuus zoeken om even lekker met het veroordelende vingertje te wijzen. Of ze het daadwerkelijk zo goed voorhebben met TS, haar kinderen en haar gezin is volgens mij een tweede .
En daar zeg je me wat... Maar dan is de vrouw in kwestie er dus al achter gekomen en dit risico loopt TS nu ook. Of ze dit risico wilt nemen is een tweede, maar wil ze daarentegen het risico nemen dat ze voor een ultimatum wordt gezet waar ze zich niet aan kan houden? Volgens mij raakt ze in beide situaties haar man kwijt. Afstand nemen van de persoon waar zij verliefd op is en goed nadenken over wat ze wilt, voordat ze alles opbiecht aan haar man. Lijkt mij op dit moment een beter idee. Met de billen bloot moet ze waarschijnlijk sowieso wel, maar het mag iets genuanceerder. Ik zou persoonlijk beter kunnen dealen met het feit dat mijn man toegeeft dat hij ooit verliefd op iemand anders WAS, dan dat ik het idee krijg dat ik op dat moment moet gaan concurreren met een ander persoon. Daar ben ik veel te trots voor en ik zou dat dan ook vertikken.
Ik zal nergens beweren dat ik geen fouten maak, de perfecte moeder of echtgenoot ben. Ook zal ik niet beweren dat ik nooit een leugentje vertel, maar wat ik echt onmisbaar vind in een goede relatie is eerlijkheid naar elkaar. Daarom heb ik idd geen goed woord over voor vreemdgaan. Is dat een oordeel? Ja! Is het erg om dat te veroordelen? Nee! Heb ik het beste voor met ts? Misschien niet, maar ze heeft zichzelf (en daarmee haar gezin) in de nesten gewerkt en misschien is het handig om dat als startpunt te gebruiken. Ze heeft zichzelf in de nesten gewerkt en sowieso moet er iets gaan gebeuren (verzwijgen, scheiden, zich in de armen van haar lover storten). Ik vind dat haar man (die er op dit moment vanuit gaat dat de relatie beter dan ever is) er recht op heeft om te weten dat zijn vrouw hem beduveld, zodat hij zelf een keuze kan maken of hij met haar verder wil.
Laten we het anders zeggen kan jij je zelf nog recht in de ogen kijken ? Ik denk toch echt dat je beter het nu kan opbiechten voor je misschien wel met die beste jongen in bed duikt. Nu heeft je man nog een keuze blijven en vechten.
Als ik het mijn man niet had gevraagd, had hij het net als TS nog een tijdje voor zich gehouden. Enig idee hoe waardeloos je je dan voelt? Dat hij een ander had, daar was ik kwaad over. Maar het wekenlange gelieg en bedrieg. Dát heeft me echt woest gemaakt. En dat hij op dat moment niet wist wat verder te doen; prima. Daar had ik geen moeite mee, maar wel met het feit dat hij de ballen niet had om eerlijk te zijn. Dus ja, ik heb een oordeel. En een flinke ook. Ik ben degene geweest die de beslissing heeft gemaakt hoor. Hij wilde uiteindelijk graag verder, maar wist ook heel goed wat hij heeft aangericht en dat de bal bij mij lag en zeer zeker niet bij hem. Dus in mijn ogen een slap excuus; ik wil eerst uitzoeken wat ik wil.
-Warboel: Klopt in dat geval weet de vrouw er dan al van. Ik snap jouw punt dat de man van ts dan het idee kan krijgen dat hij moet concurreren met een andere man en dat hij binnen korte tijd een antwoord wil van ts of ze met hem verder wil of niet. Alleen ik denk dat het voor haar man een stuk pijnlijker is om erachter te komen van iemand anders dan van zijn vrouw zelf. Nu vertellen is voor de man minder pijnlijk misschien (omdat ze het eerlijk durft op te biechten) en voor ts pijnlijker (keuze moeten maken binnen korte tijd). Maar hoe lang zou ts dan moeten nadenken over haar keuze? 1 week, 1 maand, meerdere maanden? Deze affaire duurt al meerdere maanden, naar mijn mening heeft ts inmiddels al lang genoeg de tijd gehad om na te denken wat ze wil. Edit: eens met lies en Luuz, ts is niet in de positie om rustig de tijd te nemen om te beslissen wat zij wil...
Vraag je dit af: - Hoe zou jij je voelen als de rollen omgedraaid waren? Als hij de 'stoute schoenen' had aangetrokken en contact had opgezocht met zijn vlam. - Kan je nog je huwelijk redden?? - Biedt de nieuwe vlam toekomstperspectieven?? Je bent volwassen genoeg om zelf keuze's te maken. Ik vind een 10-jarige huwelijk + kinderen het niet waard om het te verspillen. Is het 100% over met je man, eindig dit spel dan.
Ik heb de stoute schoenen aangetrokken en contact opgenomen met een relatietherapeut. Ik heb eerst een gesprek alleen. Ik ga het vooralsnog niet aan mijn man vertellen omdat ik vind dat het nu nog onnodig dingen op z'n kop zet. Wellicht ga ik het doen na mijn gesprek met een therapeut.
Ik sluit me aan bij mijn voorgangers. Misschien moet je je ook bedenken: een man die weet dat jij een getrouwde vrouw bent, en moeder van kinderen en dan toch besluit je te versieren, wat voor karakter heeft zo'n man?! Wie zegt dat hij niet in staat is jou hetzelfde te flikken later, als je voor hem kiest? Geen klap voor de neus waard, zo'n vent. Niet voor de spanning gaan, maar voor TROUW. Zoals je ook beloofd hebt aan je man.. Succes meis.
Ik zou niet blij zijn als mijn man achter mijn rug om vreemd ging, maar achter mijn rug om naar een relatietherapeut zou ik ook niet tof vinden. Of sta ik hier alleen in? waarom biecht je het niet eerlijk op, zodat je man kan beslissen of hij nog wel in therapie wil?
nee sta je zeker niet alleen in, @Ts Lekker nog ff liegen tegen je man, verder liegen en bedriegen en daarna denken dat het allemaal helemaal goed komt, ik heb de situatie aan mijn man voorgelegd, en die zou zeggen ik zou pissiger zijn om het liegen dan om het bedriegen zelf.. enne die stoute schoenen heb je een x aantal maanden geleden al aangedaan en die zou ik eens uit doen.,. Denk dat je daar wat meer mee bereikt.. Ongelooflijk..
Wie zegt dat wij samen in therapie gaan? Ik heb de situatie uitgelegd en ik ben alleen welkom om te praten.
Jezus... Ze DOET in ieder geval wat. Ze had ook de situatie lekker op zijn beloop kunnen laten en gewoon door kunnen gaan waar ze mee bezig is.
En wat denk je dat die beste man of vrouw gaat zeggen. In je eentje werken aan je relatie is een geweldig idee! Je man schikt zich wel als jij dé definitieve beslissing hebt genomen. Als je man nog bij je blijft na dit, heb je echt een engel op je schouders. In therapie gaan zonder dat je partner het weet. Het moet niet gekker worden.