Ik ga vreemd

Doet ze toch in feite? Ze gaat door met liegen en bedriegen tegenover haar man, en in plaats van dat ze het opbiecht houd ze het nog ff lekker stil om zelf een oplossing te bedenken voor wat als hij dit of dat zegt hoe moet ik dan antwoorden...

ik bedoel je kan toch beter gewoon eerlijk zijn en toegeven dat je een grove fout heb gemaakt en door het stofkruipen voor je man? Of ben ik daar nou gewoon apart in?

 

Joh... Misschien kan die therapeut TS net dat beetje moed inpraten om haar man de waarheid te vertellen voordat er nog meer kapot gemaakt wordt.

 

Ik heb niet alles gelezen maar zoals vele al hebben gezegd is het nu leuk en spannend, over 10 jaar waarschijnlijk niet meer.
Blijf praten en leuke dingen doen met je man en probeer deze knul te vergeten!

 

Je bent er zeker niet apart in, maar ik zie liever dat TS in ieder geval IETS van stappen onderneemt, dan dat ze het allemaal wel prima vindt zo.

Verliefd zijn is ook niet zomaar wat en om uiteindelijk een zware keuze te moeten maken om eventueel de relatie te verbreken, of om je huwelijk te redden. Dat lijkt mij ook niet zomaar wat.

Wat nu het beste is voor haar en haar man laat ik even buiten beschouwing, want volgens mij weet TS zelf nog niet eens of ze met haar man verder wil? Ondanks dat ze van hem houdt.

 

'Onnodig' op zijn kop zet??
Ik denk dat je het niet helder kunt zien. Er is niks op zijn kop te zetten want de boel staat al 'op zijn kop', alleen verzwijg je dit, om het jezelf niet nog moeilijker te maken.

Als je werkelijk je man en huwelijk zou respecteren, zou je eerlijk zijn en dit samen doen. Op deze manier denk je vooral aan jezelf en je eigen boeltje.. Ik vraag me af of bij een insteek zoals die van jou, een huwelijk sowieso nog zinvol is.

Wat wil je bereiken? Dat de therapeut zegt wat je moet doen? Ik denk dat als je voldoende respect hebt voor je man en je huwelijk dat je het samen moet doen. Als je dit al niet samen kunt, wat heeft het dan allemaal nog voor zin.

Dat je verlieft bent geworden is niet jou schuld, maar dat je het voed met die man afspreekt, jezelf constant vooropstelt en niet je verantwoordelijkheid voor je gezin neemt wel. Niet je gevoelens maar wel je daden tellen, en zijn te veroordelen!

 

ik hoop dan oprecht dat je die krijgt al denk ik uberhaupt niet dat er handvaten voor te krijgen zijn..

En moeilijk word het maar wie zijn billen brand moet op de blaren zitten..
Het zal heeeel moeilijk worden maar dan kun je wel zeggen dat je verantwoordelijkheid voor je fouten hebt genomen..

 

'Luister *naam*. We moeten praten. Ik moet je iets opbiechten etc etc '

Echt, hoe langer je het uitstelt, hoe moeilijker het word.

Draai de situatie eens om. Zou jij je niet enorm bedondert voelen als je man én een ander heeft gehad én ook nog eens in relatietherapie is gegaan omdat hij het zo moeilijk vind allemaal.

Ik vind echt dat je het jezelf een stuk moeilijker maakt zo.

 

Nou, dat kan ik je ook wel zeggen. Als je alleen thuis bent zonder kinderen en niet als hij met een mes in zn handen het vlees aan het snijden is.

Voor de rest kan je geen goed scenario bedenken. Het is een kwestie van doen. Misschien heb je straks een heel gesprek in je hoofd gepland, en loopt hij na de eerste zin weg, of schreeuwt hij heel de boel bij elkaar. Dat kan je op voorhand niet zeggen toch?

Ik snap wel dat het moeilijk is, maar je kan echt beter geen dingen meer achter zijn rug om doen. Dat heb je al teveel gedaan. Zeggen dat je vreemd bent gegaan én dat je daar zonder zijn weten ook al mee bezig bent om het ff alleen op te lossen is een brug te ver. Ik zou het als jouw man zijnde eerst even willen laten bezinken, en dan kijken wat IK zou willen, niet dat jij al alles aan het uitstippelen bent, snap je? Zo van; ik heb het fout gedaan, nu ga ik even bepalen dat ik het op deze manier ga oplossen en klaar.
Ik hoop voor je dat de therapeut je kan helpen.

 

Wat denk je trouwens wat er gebeurd als ze het nu opbiecht tegenover haar man?

Misschien gaat TS inderdaad door het stof en kiest ze ervoor om haar huwelijk te redden, maar dikke kans dat ze (met de gevoelens die ze heeft voor de jongeman) direct in de armen springt van de ander, als haar man haar een ultimatum geeft en zij hier geen antwoord op kan geven.

Afijn, TS is dan -ondanks alles- voor nu gelukkig in de liefde en haar kinderen gaan ongewild door de scheiding van twee ouders. Worden direct geconfronteerd met een nieuwe relatie en haar man? Die zit moederziel alleen thuis zich af te vragen wat hij in hemelsnaam verkeerd heeft gedaan.

Nee, ik vind het een goede zaak dat TS hulp zoekt bij een relatie-therapeut. Al is het maar, om bij een confrontatie in ieder geval de juiste keuze te maken en de juiste woorden te vinden voor wat er precies speelt tussen haar en haar man.

 

Wat er dan gebeurd is dat haar man ook een stem heeft en zijn mening uit kan spreken.. En dan is het leuke er wel af hoor want dan weet dr man dr van en dan denk ik toch dat het een stuk minder leuk word.. Daarnaast stel haar man wil scheiden dan hoeven de kinderen toch niet aan de nieuwe vriend gelijk voorgesteld te worden.. Maar goed Daarin kunnen wij weinig zeggen want ik denk dat ze in die zin echt wel goed nadenken dan..

De juiste woorden zullen er denk ik sowieso niet zijn want hoe je het ook zegt Haar man word gekwetst en hard ook, er is niets wat dat kan verzachten denk ik.. Ook niet door een relatietherapeut.. Die woorden gaan komen als een klap in zijn gezicht denk ik..

 

Ze doet inderdaad wat maar of dat het juiste is? Ze had ook alles op kunnen biechten en haar man daar vervolgens een keuze in kunnen laten maken. Ts heeft het steeds maar over keuzes maken maar naar mijn mening is de keus niet aan haar. Met alle respect maar dat recht heeft ze, vind ik, verspeeld op het moment dat ze verder is gegaan daar waar ze zich had terug moeten trekken. Zij heeft de keus gemaakt om de grens te overschrijden, laat haar man nu maar kiezen of hij hiermee verder kan en wil leven.

 

Tsja ALS dit ALS dat...

Ze had er natuurlijk nooit aan moeten beginnen... dat snapt ze zelf ook wel.

Voor nu doet ze wat haar het beste lijkt, een gesprek aangaan zonder een enkel antwoord is ook niet fijn voor haar man..

Maar goed, het maakt toch niet uit wat ze doet, want in jullie ogen(van heel veel dames hier) doet ze het toch niet goed en had ze niet vreemd moeten gaan(mee eens) maar ze kan de tijd niet terug draaien en ze voor nu wat haar het beste lijkt

En dat jullie het anders zouden doen zegt niet dat dat van TS alleen maar slecht is en wat anders zouden doen per definitie goed is

 

Wat op dat moment weinig uit gaat maken, want als haar man niet meer wilt. Of zij kan het antwoord niet geven wat hij zoekt, dan stort ze zich op man nummero twee.

Als je echt wilt dat iemand door het stof gaat, dan moet deze ook beseffen wat ze te verliezen heeft en volgens mij ziet ze dat - mede door de verliefdheid- niet zo helder op het moment.

Helder is als TS beseft wat ze op het spel zet, en dat rationeel kan afwegen tegenover haar gevoelens van deze man en daar kan een therapeut prima bij helpen.

Misschien constateert deze dat het huwelijk van TS een zeer ongezonde relatie is, of misschien vertelt deze haar wat TS zelf eigenlijk al zegt: Dat ze de positieve verandering aan zichzelf heeft te danken en daarmee moet kiezen tussen twee kwaden.

Opbiechten moet ze sowieso wel. Juiste woorden, nee die zijn er waarschijnlijk niet nee. En messen? Die zou ik inderdaad vermijden , maar anderzijds kan ze het beter opbiechten met alle intenties om voor haar huwelijk te knokken. Dan dat ze heel laf de keuze in de handen van haar man legt terwijl de uitkomt haar om het even is.

 

Ts, ik vind het goed dat je de eerste stap hebt gezet om het in je hoofd en hart wat op een rijtje te krijgen. Tuurlijk verdient hoe je alles hebt aangepakt geen schoonheidsprijs, maar ik denk dat je dat zelf ook al terdege beseft.
Hier dus even geen oordeel maar heel veel sterkte voor jou en je gezin, wat de toekomst je ook gaat brengen. Het blijft een rotsituatie waar je in zit, waar je, ondanks wat anderen ook mogen beweren, echt niet zelf om gevraagd hebt in eerste instantie.
Mocht je behoefte hebben aan n luisterend oor, zonder vooroordeel, dan mag je altijd pb-en.

 

Ik heb alleen de openingspost gelezen en ik kan alleen maar zeggen: kap ermee! Nu nog.
Dit verdienen je man en kinderen niet. Zoals je zegt gaan huwelijken met ups en downs. En ik denk dat je in je getrouwde leven wel vaker dan eens verliefd kunt worden. Ik weet niet hoe oud je kinderen zijn, maar het leven met jonge kinderen is druk en vermoeiend. Ook daa moet je doorheen.

Dus stoppen en je op je gezin richten............... Is mijn mening.

 

Hoezo ALS dit ALS dat? Opbiechten kan natuurlijk nog steeds. Daarnaast weet ik niet wat ik in zo'n situatie zou doen, heb het alleen van de andere kant meegemaakt. Dus of ze er goed aan doet of slecht is dan ook niet aan mij om te bepalen. Wel vraagt ze om tips en meningen en zoals ik er nu in sta na alles gelezen te hebben, ben ik van mening dat haar man hier ook een keus in zou moeten mogen hebben. Wat ze er verder mee doet moet ze zelf weten.

 

Ik begrijp dus goed dat je met je vreemdgangers relatie wilt stoppen? En je wilt voor je gezin gaan? En je wilt het opbiechten aan je man? Dat laatste zou ik echt even goed over nadenken. Je hebt een fout gemaakt, maar als het andersom was, zou je dit zelf wllen weten? Ik ben voor eerlijkheid, maar gaat dit niet ten koste van?
Ik zeg niet dat je het wel of niet moet doen, maar meer dat ik het iets vind om over na te denken.

Als mijn man zo'n fout zou maken, weet ik niet of ik het zou willen weten...
Sterkte ts!