Volgens mij heeft het niks met een soap te maken, buiten dat je het zelf een soap hebt laten worden. Ja je kan gevoelens voor iemand anders krijgen, maar je bent zelf diegene die beslist of je iets met die gevoelens doet (zie daar het ontstaan van je persoonlijke soap!) vervolgens laat je dit een paar maanden sudderen en bedenkt dan pas dat je niet goed bezig bent? Sorrie maar de enigste die hier in mijn ogen ergens een soap van maakt ben je in deze zelf. Je bent zelf diegene die een soap is begonnen, niet de vrouwen die hier reageren. Uit mijn ervaring weet ik dat het liegen over iets wat is gebeurd nog velen malen zeerder doet als hetgeen wat er is gebeurd en zeker als het lang duurt! Jij bent in mijn ogen niet diegene die een beslissing moet maken of je door wil met je huwelijk, jouw man is diegene die de beslissing moet maken of hij jouw die kans wil geven, waarna jullie samen kunnen beslissen om er iets van te maken of er mee te stoppen. En eerlijk als je mijn vrouw was geweest (even zo bekeken) zou ik je het zoenen misschien nog kunnen vergeven, maar het liegen en me in een waan laten dat het beter gaat in de relatie niet! Het enigste wat je met uitstellen van vertellen bereikt is dat het alleen maar moeilijker wordt, zowel voor jezelf als voor je man en dat heeft nog veel meer negatief effect op je kinderen als wanneer er duidelijkheid en openheid is. Kinderen betrekken het doorgaans op zichzelf als ze alleen al het gevoel hebben dat het met een ouder (of tussen ouders) niet goed of niet lekker gaat (ook wanneer ze er helemaal niks aan kunnen doen) in mijn ogen kies je door het niet te vertellen er dus bewust voor om je kinderen indirect onder te laten lijden dat jij een fout hebt gemaakt en geen openheid en duidelijkheid wil bieden.
Wauw! Wat een hoop moraalridders hier. Ts vraagt om hulp, niet om een veroordelend vingertje.. Vooral de opmerking dat ze een slechte moeder is hierdoor 😳. Ze heeft een fout gemaakt, dat geeft ze toe. Ze heeft nu eerst tijd nodig om alles op een rijtje te zetten.. Logisch, dit is niet zomaar iets. Of ik denk dat het goed is om het nu op te biechten? Nee, ik zou sowieso nog even wachten tot alles wat rustiger is. Tot jij je man echt antwoord kan geven. Dan kan hij dan beslissen wat hij wil. Nu kan je niet rationeel denken en vlucht je waarschijnlijk meteen in de armen van je lover.
Wat ik me afvraag... Nu zijn bijna alle vrouwen die reageren moraalridders.. te fel bladiebladiebla.. maar als hier had gestaan; mijn man is vreemdgegaan had je wel fel mogen zijn? Had iedereen veel anders gereageerd.. Ts: eerst had ik nog beetje medelijden met je. Maar naar je reacties vooral de laatste vind ik je steeds meer een egoist! Ik wil, ik moet, blabla.. jij heb niks te willen. Biecht het op aan je man! Ik wil je nog veel meer zeggen maar ga wijs op mijn vingers zitten!
Maar omdat ze het niet nu ala minute verteld betekend niet dat ze haar man straks geen keus geeft... Jeetje, mag ze ook even nadenken hoe ze dit gaat aanpakken enzo, verneukt heeft ze het toch al, of het nou een dag langer duurt of niet. Ze doet tenminste haar best nu om nog iets een beetje goed te doen
Dit was voor mij een nuttig topic oom door te worstelen. Mijn huwelijk is aardig aan het doodbloeden en dit moet ik dus echt zien te voorkomen. Ik moet wat gaan doen! On topic, het verdient echt geen schoonheidsprijs. Fysiek ben je niet echt vreemdgegaan, emotioneel des te meer. Fantaseren mag, maar je bent die fase ver voorbij. Een gesprek met een objectief iemand kan heel goed zijn, maar de keuze moet je zelf maken. Neem hoe dan ook afstand van je vriendje, die is alleen maar een complicerende factor en is sowieso een slecht idee.
Dus omdat veel vreemdgaan op zouden biechten ben je meteen een moraalridder? Iemand een slechte moeder noemen daarom vind ik ook niet kunnen!
Been there done that. Voordat ik getrouwd was. Verliefd tot over mijn oren en ook "alleen gezoend" duurde maar 2 weken voor het me opvrat en ik het op biechtte. Uiteindelijk bij de vader van de kids gebleven en zijn we getrouwd. Die affaire deed me realiseren wat mijn man voor me betekend. Ik voelde me overigens precies zoals jij het beschrijft. Ik reflecteerde mijn verliefdheid op mijn man en onze relatie bloeide weer op. Ik kon de affaire alleen niet meteen loslaten. Uiteindelijk toch gedaan en gestopt met mijn werk daar zodat ik deze persoon niet meer tegen hoefde te komen. Wat je moet doen is je gevoel volgen. En als deze niet kan kiezen dan kies je met je verstand (de vader van je kids dus) want met deze "vlam" kom je in dezelfde sleur over 10 jaar. Of je moet gewoon elke 10 jaar van partner wisselen dan blijft het altijd spannend en vlinderig enz enz...
Dus je bent meteen een moraalridder als je het niet normaal vindt dat iemand haar partner al 2 maanden voor de gek houdt, vreemdgaat en haar man in de waan laat dat de relatie heel goed gaat???? Laat mij dan maar een moraalridder zijn! Niemand heeft Ts hier een slechte moeder genoemd, voor zover ik weet. Ts zei zelf dat ze geen slechte moeder is, omdat dit niks met haar moederschap te maken zou hebben. Ik ben van mening dat dit zeker wel invloed heeft op het moederschap. Ze zet hiermee nl de toekomst van haar gezin op het spel. en nee, ik denk niet dat ze dit moet/ kan voorkomen door het voor haar man te verzwijgen, want haar man heeft er mi recht op om de waarheid te weten en dan zelf te beslissen of hij nog met ts verder wil.
Quote maar dan......... Er is verschillende keren gezegd dat ze eerst aan haar man en kinderen moet denken en niet alleen maar aan zichzelf moet denken, maar daar wordt toch niet mee gezegd dat ts een slechte moeder is???!!!
Dankje Ts hoeft toch niet betutteld te worden of wel? Kom nou.. die is degene die geen respect verdiend.. Mja je mag alleen zeggen hoe zielig ze wel niet is, en hoe erg het is.. blablabla..
TS, goede actie om met iemand te gaan praten. Ik hoop dat je het contact met de ander nu ook achterwege laat totdat je meer gevoelsmatige duidelijkheid hebt naar je man toe -en jezelf-. Eerlijkheid duurt het langst is niet voor niets een gezegde, maar jemig, juist voor jouw kinderen mag je echt wel wat tijd pakken om bij zinnen te komen. En: Als mijn man in jouw situatie was en twee keer met een ander had gezoend, zou ik dat ook willen. Natuurlijk ervaar ik alleen de gedachte al als enorm kwetsend en naar, maar het laatste wat ik zou willen is dat hij meteen opbiecht om zich weer 'eerlijk' te voelen, en daarna weggaan bij mij 'want zie je, nu duwt vrouw mij weer weg en zoekt man dus zijn heil bij de ander'. Verstandige keuze! Ik hoop dat je snel tot jezelf en jouw verstand kunt komen. Dit lukt echter alleen als je afstand neemt van de ander. Echte afstand. En die verliefdheid gaat dan ook snel minder worden.
Tja lastige situatie zoals je zelf ook al aangeeft. Misschien eerst afstand nemen van beiden en eerst aan jezelf werken. Nadenken wat je echt wilt en wat je hebt of had wat je wil opgeven of het een nieuwe kans geven. Het is zeker niet eerlijk tegenover je eigen man. Ik weet niet wat er inmiddels gebeurd is want heb niet alles doorgelezen maar als ik hier wat over mag zeggen... eerlijkheid, schone lei, therapie en kids. succes
Afkappen per direct weet nog wel hoe ik me voelde toen ik belazerd was en dat gun je Niemand de enige die nu het slachtoffer is zijn de kids en je man en diegene die ts als slachtoffer zien zin heeft de keus gemaakt om met die man aftespreken dus niets onschuldig.. is een bewuste keuze geweest om vreemd te gaan ipv aan haar huwelijk te werken
Misschien dat die therapeut verhelderend kan werken? Ze zit er zelf middenin en een buitenstaander kan haar wellicht in laten zien dat dit een "normale" fase is in een relatie en dat naar een ander rennen niet de oplossing is.... Zelf een burn-out gehad, mijn psycholoog zei allemaal dingen die ik eigenlijk zelf ook al wist, maar ze heeft me wel net het zetje gegeven om de boel aan te pakken zeg maar....