Oei, dit vind ik een gevaarlijke uitspraak? Zou jij het niet willen weten? Nou ik wel! Mijn man is hetzelfde "overkomen". Hij zocht liefde en aandacht bij een ander. Ik kwam er per toeval achter. Hij zou het zelf niet verteld hebben. Toen ik het eenmaal wist, gaf het een opening om te praten, praten, huilen, boos te zijn, en weer te praten. Dat heeft ons huwelijk geredt. Zou ik ooit gevoelens krijgen voor een andere man zou ik dat mijn man vertellen! Want leven met een leugen vind ik echt geen basis voor een huwelijk/relatie. En het lost niets op.
Moraalridders? Ik zeg het rustig nog een keer, vreemdgaan is echt not done! Ze vraagt hier om tips en niet om een mening, ik laat hier rustig mijn mening achter, gevraagd of niet. Waarschijnlijk zit ze nu naast haar man op de bank alsof er niks aan de hand is, kruipt ze straks naast hem in bed en hij denkt dat het goed zit, kust hij haar op de lippen waarvan hij denkt dat de lippen zijn die hij als enige mag kussen.... Vind je dat niet erg? Denk er eens over na.... Ik zou dit niet kunnen, daarvoor is de eerlijkheid en de basis van vertrouwen te belangrijk.
Klopt, vreemdgaan is echt not done... Maar, ik heb het zelf nog niet zolang geleden meegemaakt van de andere kant. Mijn vriend is vreemdgegaan, All The way.. Ik ben er uiteindelijk achter gekomen en wij zijn samen in therapie gegaan. Hij had het mij nooit zelf verteld. Doordat wij er zo goed doorheen zijn gekomen, ben ik van mening dat als je iets echt wil het ook lukt. Vreemdgaan hoeft niet meteen het einde van je relatie te betekenen. Als he uiteindelijk maar weet en vecht voor degene waar je van houdt. Misschien is het haar man of haar lover. Ts voelt zich al rot genoeg, maak ik op uit haar berichten, die extra wijzende vingertjes maken het voor haar nog moeilijker.
Biecht het alsjeblieft het zo snel mogelijk op aan je man. Als je er zelf mee komt en het uitlegt, is je huwelijk misschien nog te redden. Aan de deze man weet je wat je hebt. Als je het leuk kan hebben als je vreemd gaat, moet dat ook kunnen zonder dat je vreemd gaat. Als hij er zelf achter komt, dan is de kans dat je huwelijk voorbij is veel groter. En op wat voor manier! Ik denk niet dat hij dat in dank af zal nemen. Dat doet hij uiteraard ook niet als je het zelf verteld, maar het woede niveau zal allicht minder zijn. En als jullie toch in een scheiding komen, hoe wil je dat die verloopt? Ik neem aan met zo min mogelijk ruzies. Ik ben zelf ook een keer vreemd gegaan in een relatie. Relatie zat absoluut niet goed. Ik heb het nooit verteld tot hij erachter kwam. Al die tijd tot hij erachter kwam, was ik bang en nerveus. Ik was zo bang dat ie erachter zou komen, en dat gebeurde dus ook. Hij vergaf het me, maar ik besefte toen dat ik vreemd ging omdat die relatie niet goed was, dus heb ik de relatie toen zelf beëindigt (was toen wel makkelijker omdat er nog geen kinderen/huis/huwelijk) in het spel waren). Sindsdien heb ik voor mezelf de keuze gemaakt: Als ik ooit in de verleiding kom om vreemd te gaan echt eens heel serieus naar de relatie te kijken. Wil en kan ik die relatie redden, ren ik zo snel mogelijk weg van die verleiding. Is redden geen optie, beëindig dan de relatie voordat ik ooit nog vreemd ga. Ik heb bij mijn man echt geen enkele geheimen en ik kan je vertellen dat dat zo heerlijk is. Nooit bang hoeven te zijn dat ik opgebeld word omdat hij me op een leugen heeft kunnen betrappen. Ik lieg echt nooit meer. Kan het zelf niet aan.
Ik begrijp wat je zegt, ik respecteer ook dat je door bent gegaan, je moet het maar kunnen en blijkbaar was het het waard voor jou, dat siert jou, daar mag je vriend blij mee zijn! ( ik kan me er niks bij voorstellen ) Ik vind het echt heel erg voor haar man, in jouw geval voor jou. Zoals ik eerder al zei krijg ik daar echt buikpijn van, daar ga je emotioneel toch helemaal kapot aan als man ( vrouw in jou geval )? Dat ze zich nog rotter voelt is voor haar misschien vervelend. Maar ik wil ook niet genuanceerd zijn omdat dit hoe dan ook echt een kwalijke zaak is waar je best wel verdriet van mag hebben en je rot bij mag voelen. Hoe ze het oplost is uiteindelijk niet aan ons maar aan haar, aan sommige reacties zal ze wat hebben, door anderen gaat ze zich nog rotter voelen, dat is iets wat je kan incalculeren als je erover schrijft... Wel vind ik dat je het moet vertellen, hij heeft echt recht op de waarheid TS, al is de leugen nog zo snel, de waarheid achterhaald hem wel.... Dat zie je ook in de reactie van Mamabram en Daffie en vele anderen...
Wat ik me afvraag.... Stel je bent verliefd op een ander, je doet hier verder niets mee, neemt afstand en hoop dat t overgaat.. Wel of niet vertellen aan je man. Is de zoen voor iedereen dat het verschil van het moeten vertellen maakt, of is t ook het verliefd zijn?
Alsof iedereen zo heilig is... anno 2015 schijnt meer dan de helft van alle mensen in een relatie vreemd te gaan of te zijn geweest. Kijk eens goed om je heen en denk je in dat je buurvrouw of buurman, vrienden of zelfs je eigen man er een heel ander leven op kan nahouden. Ik vind mensen soms zo naief... zelfs de mensen waarvan men zegt "die zou dat nooooit doen" doen het. Zat ervaring in onze omgeving meegemaakt. Ik zal ook nooit zeggen dat mijn man niet vreemd zal gaan. Ik heb geen idee. Het kan in een split second gebeuren. Ik hoop t alleen niet. We weten allemaal dat het not done is maar het is blijkbaar ook heeeeel erg moeilijk om de verleiding te weerstaan...
Dat zeg jij. Dat vind jij. Anno 2015 zal allemaal wel, mijn principes stammen uit de tijd dat mijn opa en oma bij elkaar kwamen, die zijn na 58 jaar nog samen en gelukkig, ik luister graag naar mijn oma over hoe zij het leven heeft aangepakt, ik hoor daar niet bij en ik deel die mening ook zeker niet met jou. Helemaal niet moeilijk te weerstaan, kwestie van principes, goed nadenken, dan kom je al een heel eind. Ik durf mijn hand ervoor in het vuur te steken dat mijn vriend niet/nooit vreemdgaat en ik ook niet....
Ik ga je niet veroordelen of wat dan ook want daar vraag je niet om. mijn advies: Vertel het aan je man hoe dan ook. Je man zal boos, teleurgesteld en waarschijnlijk gekwetst zijn maar ik denk dat als die hier zelf achter komt dat het alleen maar erger voor hem is. je bent dan in elk geval nog zo eerlijk geweest om het hem zelf te vertellen. hij kan hierna beslissen met je verder te willen of niet. zoja dan zal jij hard moeten werken om zijn vertrouwen terug te winnen maar als jullie dit kunnen overwinnen dan komt het echt wel goed met je huwelijk.
Ik vind het een prima eerste stap dat je alvast gaat praten met een relatietherapeut, je hebt tenminste actie ondernomen om wat te doen om hopelijk voor het hele gezin de 'schade' zoveel mogelijk te beperken! 👍👏👌 Ik hoop dat het een goede therapeut is die je idd handvaten kan aanreiken om jezelf en jullie relatie weer op de rit te zetten want het is overduidelijk dat je zelf niet lekker in je vel zit en jullie huwelijk in een sleur. Het enige wat ik je wèl aanraad is om echt nog vandaag je affaire te beeindigen, hoe moeilijk dat emotioneel ook voor je zal zijn. 😔 Dan kan je jezelf tenminste recht in de spiegel aankijken en tegen je man eerlijk zeggen wanneer HET gesprek plaatsvindt dat je meteen hulp hebt gezocht EN alle contact hebt verbroken met je minnaar toen je inzag dat het zo niet langer kon. Hij zal dit hopelijk weten te waarderen en voor hem wat dragelijker maken. Vecht eerst voor je man en jullie gezin! Mocht jullie huwelijk tzt tóch stuk lopen dan heb je tenminste gedaan wat je kon EN als je minnaar echt zo dol op je is dan zal hij het tegen die tijd ook nog wel zijn en kunnen jullie weer bij elkaar komen als jij en je man officieel uit elkaar zijn. What's meant to be is meant to be en zo.....😊
Dus????? Omdat blijkbaar meer dan de helft het doet of heeft gedaan, moeten we het met zijn allen maar normaal of acceptabel vinden?! Niet dus! Ik vind vreemdgaan verwerpelijk. Of mijn buurvrouw, zus of mijn eigen man dat zou doen, betekent nog niet dat ik daar anders over zou denken.
wow, wat veel zachte handschoentjes hier.... JE LIEGT TEGEN JE MAN! als je wat anders wil? Prima, geen probleem!! maar NIET zo! Dit is zo denigrerend en kwetsend... Ja, iedereen kan verliefd worden op iemand anders, absoluut! maar voor je daar wat mee doet moet je zelf bedenken wil je dat? wat heb je daarvoor over? en eerst eindigen met je man! Lekker makkkelijk zo... even aankijken of het wat is/word, en dan pas een einde maken.......... NOT DONE, never, in geen enkele omstandigheid. punt. (is Mijn mening uiteraard ) p.s. en met dit soort dingen creer je dus vechtscheidingen.... en ja, daar worden de kids vaak de dupe van, van liegen en bedriegen voor het beeindigen van iets.. En ja, jij verdient gelukkig te zijn! je bent hier ook maar 1 x op deze grote bol, maar op deze manier heb je jezelf (schuldgevoel) je man (verraadgevoel) en je kids (eventuele vechtscheiding) te pakken........
Ik ben iemand die belazerd is na een relatie van 13 jaar Ik was zwanger van de tweede, en een zoontje van 19 maanden. Ik ben er achter gekomen door een snelheidsboete, waarvan hij zei dat hij die avond op de voetbal was maar goed Ik ben nu 2 jaar verder. En nog is het niet klaar Ik heb hem eruitgegooid ( hun hadden wel sex gehad ) Maar je heb echt geen idee wat voor schade je aanricht Je trekt een gezin uitelkaar, 2 families een en al ellende. Je mag alles gaan regelen, huis verkopen, ouderschapsplan, noem maar op. Kinderen die de tent afbreken hun voelen ook wat er is. En uiteindelijk Wil hij terug, hij is helemaal naar de klote, en ben ik gelukkig Dus voordat je ermee doorgaat bedenk goed wat je allemaal te wachten staat Geen rozengeur en manenschijn alleen maar een hap ellende Die leuke tijd met je lover is dan ook voorbij, kijken of jullie het dan allemaal zo leuk vinden. Verliefd zijn is net als schijten in je broek, iedereen ziet het behalve jij
Inderdaad! maar oooweee als het de rollen om gedraaid zijn dan wordt de man bijna levend gevilt... Ik vind dat ts totaal geen respect verdient of medeleven of wat dan ook. Ze is nu doel bewust aan het kijken wie van de twee ze "wil hebben"... Alle tijd die zij in die minnaar stopt kan ze beter in haar man en eigen stoppen dan valt er misschien nog wat te redden, maar persoonlijk zou ik nooit met een vreemdganger verder gaan.
Waarom denk je dat? Er hebben hier meerdere dames gereageerd over hun man die vreemd ging en dat hun relatie stand heeft gehouden. Als iemand hier post dat haar man vreemd gaat, dan zou ook mijn reactie zijn om heel veel te praten, de oorzaak te zoeken, en dan pas een beslissing te nemen of je bij elkaar wilt blijven. Want vaak is er al iets niet goed in de relatie, en alleen jijzelf kunt bepalen wat de grens is.
Ik denk dat als mijn man zou zoenen met een andere vrouw dit niet het einde van onze relatie zou betekenen. Ik geloof namelijk niet dat dit zomaar gebeurd als alles goed en aardig zou zijn. Ik heb altijd gezegd honger op doen mag maar thuis eten. Eet hij buiten de deur moet je je afvragen hoe dit komt. En of je het daadwerkelijk belangrijk genoeg vind om 10 jaar weg te gooien. Waar 2 vechten hebben ook 2 schuld. Vind het altijd makkelijk om te zeggen het is jou schuld jij gaat vreemd tabe ermee. Ik zou mij toch ernstig afvragen hoe ik het zo ver heb laten kunnen komen dat mij man niet genoeg heeft aan mij.
Hoooo het is absoluut niet normaal en acceptabel! Mn vent flikker ik met spullen en al van t balkon als hij me dat flikt. Ik zeg alleen dat het naïef is te denken dat mensen niet snel vreemdgaan. Een mens is een mens. Hunkert naar aandacht, liefde en bevestiging. Mannen en vrouwen. Het idee dat je er mag zijn en nog begeert wordt door anderen dan je partner. Dan kun je nog zo starrig proberen te zijn; als een ander echt flink zn best doet dan komt er een moment dat je gewoon bezwijkt... Kunst is het niet zover te laten komen maar dat is kennelijk heeeel erg moeilijk...