Ik ga vreemd

Dan zijn we het met elkaar eens.
Ik denk dat geen enkele vrouw ongevoelig is voor positieve aandacht van een andere man. Zeker als het thuis juist niet zo lekker loopt in de relatie.
Maarrrrrrrr die aandacht omzetten in een stiekeme relatie en er dus echt iets mee doen, blijf ik een no go area vinden!
Ts vind ik hierin dus duidelijk een grens gepasseerd.
Ik zal niet beweren dat het mij nooooooit zal overkomen om verliefd te worden op een andere man (al kan ik me er evht niks bij voorstellen) en ook niet dat mijn man dat nooooooooit kan gebeuren.
Die verliefdheid voeden en verzwijgen voor mijn partner, daar ken ik mezelf goed genoeg voor, zou ik zeker weten noooooooit doen. Ik vind het laf en laag bij de grond.

 

Dat was ook het eerste wat mij opviel , dat meten met twee maten.
Dat wanneer een lid hier meld dat haar partner vreemdgaat de reacties dan niet mals zijn. Partner heeft dan de kinderen niet op de 1e plaats staan , vrouw moet hem er per direct uitkegelen enz enz.

Ik vind het op zijn zachts gezegd nogal opmerkelijk dat nu het een vrouwelijk lid betreft , de reacties mild zijn en iedereen die bot uit de hoek komt de mond wordt gesnoerd.
Waarom wordt dit met de mantel der liefde bedekt? Ik snap het niet!

 

oke, misschien zijn er enkele waarbij het wel werkt maar bij 9 van de 10 topics en in real life wordt de man dan echt wel de grond in geboord.

 

Helemaal mee eens, mede door alle social media, whats app gesprekken, chatsites/fora, werk, zoveel mogelijkheden om afgeleid te worden van hetgeen waar het eigenlijk om draait, je partner en je gezin (oke je zult wel moeten werken om te leven, maar heb steeds meer het gevoel dat we leven om te werken en om alle status omhoog te houden).

Heb vriendlief laatst eens laten tellen hoeveel groepsgesprekken hij had.....

Tegenwoordig word alles met de hele wereld gedeeld behalve met het thuisfront. Eigenlijk best triest, we zijn nog nooit zo verbonden en zo alleen geweest als nu.

 

Dat het niet einde van jouw relatie is prima, ik zou zelfs mijn huwelijk ervoor opgeven.

Ik vind niet dat "waar 2 vechten 2 schuld" hebben. ts gaat vreemd, hoe dan ook vind ze de gevoelens die ze krijgt van een ander belangrijker dan het uit werken met haar man.
Kan het zijn dan haar man idd minder aandacht geeft, ja dat kan maar dan praat je daar over en mocht dat niet werken dan houd het op dan ga niet op een laffe manier maar na een ander zoeken.

nee sorry als iemand vreemd gaat en hij/zij ALTIJD in mijn ogen schuld, je gaat doelbewust vreemd. Heb dan het fatsoen en respect om eerst andere dingen af te handelen ipv nu te gaan kijken wat de beste optie is.

 

On topic, ts ik ben van mening dat je best even wat tijd mag nemen om een beslissing te nemen, maar stel jezelf wel een ultimatum dat je bv voor 29 maart hebt gepraat met je man. Er zal sowieso gepraat moeten worden, jij bent niet happy in je relatie en daar moeten jullie samen uitkomen. Het is absoluut niet fair als jij al veel verder in het proces bent als hij. Daar zou ik persoonlijk als bedrogene het meest kwaad over zijn.

Oooh ennu dit gaat natuurlijk niet alleen over die 2x zoenen, de emotionele band die je hebt met de ander is waarschijnlijk veel schadelijker voor je relatie.

 

idd, heel eerlijk, ik ben ook ooit verliefd geworden op een ander, waren toen iets van 1 a 1,5 jaar samen, hele moeilijke tijd gehad samen en gezien ik veel makkelijker met mannen om kan gaan dan met vrouwen is het niet al te vreemd voor mij dat ik vaker met mannen omga. nadeel is alleen als je relatie niet lekker loopt je idd gevoeliger bent ervoor.
heb toen niets ermee gedaan verder, wist dat hij mij toen ook wel zag zitten en heb eens goed nagedacht wat ik met mijn relatie wil. heb erover gepraat met mijn vriend, die vond het niet leuk, maar was blij dat ik er open over was. nu zijn we bijna 10 jaar ontzettend gelukkig samen.
gevoelens kunnen iedereen overkomen, maar idd de keuze er iets mee te doen vind ik toch wel heel wat anders...
iig weet ik dat eerlijkheid het belangrijkste is, want omgedraaid, zou je het ook willen weten...

 

Heel veel oordelen lees ik hier. Ik had ook voor mezelf een redelijk duidelijke mening totdat ik er zelf in terecht kwam.

 

Eerst alleen praten met een therapeut is helemaal geen slecht idee. Het heeft alleen een ander doel: Hoe zet ik me over de door mij opgelegde blokkades heen, en kan ik het mijn man vertellen.

Ik hoop alleen 2 dingen:
1) Dat je dit niet in de doofpot gaat stoppen (m.i. verdient je man de waarheid te weten en is de keuze aan hém om hier al dan of niet mee te doen)
2) Dat jullie, als dit allemaal achter de rug is en jullie allebei bewust voor elkaar hebben gekozen, ook samen in therapie gaan. (Je hebt zelf gezegd dat jullie in een sleur zitten. Daar moeten jullie uit zien te komen en je geeft ook zelf al aan, dat dat niet lukt.)

 

Maar dat is weer iets persoonsgebonden.

Doordat ik niet 1x maar meerdere keren belazerd ben zou vreemdgaan hier per direct exit zijn.

 

Dat slaat toch nergens op? Tuurlijk; het is de schuld van beide dat er een sleur is gekomen in het huwelijk. Tot zover ga ik met je mee.

Maar ZIJ heeft besloten vreemd te gaan. Niet haar man. En ik begrijp niet dat haar man daarvan (deels) de schuld zou moeten krijgen.

Is het dan ook mijn schuld dat mijn man buiten de deur heeft gesnoept? Bedankt he.

 

Lastig....
Eigenlijk heb ik ook wel een beetje zo'n instelling. Als ik vreemd zou gaan zou dat ook wel een beetje komen door de houding van mijn man. Hij zorgt er voor dat ik me op 1 of andere manier niet meer aangetrokken voel tot hem. Niet dat dat een soort goedmaker voor mezelf is hè.. Maar vaak is er wel een aanleiding waarom je het buiten de deur gaat zoeken.
Of dat voor een ander geldt kan ik niet zeggen, maar zo zou ik het wel een beetje voelen.

 

Ik zeg dat IK me niet kan voorstellen dat het zomaar gebeurd. Wat je thuis niet krijgt haal je in mijn ogen ergens anders. Dat mijn man buiten eet zal dan niet alleen aan hem liggen. Daar zou ik mijn aandeel ook in hebben.. beetje naïef vind IK dat ik mezelf helemaal geen schuld zou geven want als het goed zit snoep je naar mijn inziens niet buiten de deur. Dus ergens gaat er wat mis.

 

Tja. Dan moet hij wel z'n mond open trekken ipv zomaar naar een ander te vliegen. Soms ligt het iets genuanceerder als je het complete verhaal niet weet.
Het is zo makkelijk om zo'n aanname te doen. Als de 1 vreemd gaat, zal het bij de ander wel niet goed zijn.

 

En dan is er niemand die zich dan bedenkt om met haar partner te praten? Als het zo slecht is bij je partner, waarom dan niet praten of als het niet meer gaat; scheiden. Hoe moeilijk is het om een duidelijke keuze te maken. Ipv de ander een trap na te geven

 

Natuurlijk ligt het vaak genuanceerder, dat geloof ik gelijk!
En allereerst zal er gepraat moeten worden dat de 1 iets mist bij de ander.
Als daar niet de moeite voor wordt genomen en er gelijk naar een ander gerend wordt, dan is het een ander verhaal....

 

De meeste mensen die vreemdgaan, doen dit niet eenmalig en hebben het vaak in zich zitten. Ze zijn altijd opzoek naar spanning en of aandacht. Dit heeft niets met een relatie te maken maar puur met het karakter en de keuzes van de vreemdganger.

 

Praten daar heb je het al. Ik zal ten aller tijden proberen om te praten. Maar soms heb je een partner wat geen prater is en je niet gehoord voelen. Ik zelf heb dit trouwens niet. Maar wat vaak juist al het grootste probleem is is dat mensen niet meer met elkaar praten. Dit is namelijk net zo moeilijk als naar iemand luisteren. Niet aanhoren maar echt luisteren . En je kunt wel praten maar na 3 4 gesprekken en veranderd voor je gevoel niet zoveel dan houdt het praten ook vanzelf een keer op.

 

Reageert t.s nog nee einde adviezen!!

zij gaat vreemd we geven advies en helpen praten en spreken.

Ben benieuwd hoe het gaat aflopen.!!! dat dan nog wel.