Mijn vriend heeft twee kindjes met zijn ex, ik heb een kindje en we zijn er over aan het nadenken of we ook nog een kindje samen willen. Nou zijn de kinderen van mijn vriend om de week bij ons. Vanzelfsprekend zegt mijn eigen kindje mama maar nu zeggen de kinderen van mijn vriend dit inmiddels ook. Ik moest er enorm aan wennen, maar prima inmiddels reageer ik er op (raar dat je de stem van je eigen kind in combinatie met mama herkend maar van een ander niet) nou vind ik dat mijn vriend het even met zijn ex moet bespreken, niet dat ze het niet mogen zeggen van mij maar tja zij is hun mama en ik zou het ook niet leuk vinden als mijn kindje een ander mama noemt, daarbij loopt zij niet in een lijn met d'r zelf en kan behoorlijk onvoorspelbaar reageren, maar mijn vriend wil daar niet aan. Hij zegt hier zijn ze bij ons en daar heeft zij niks mee te maken. Zij heeft toen ze zelf een vriend had (inmiddels is dat over) uitgelegd dat hij hun stiefvader was en ik hun stiefmoeder, toen ze dat kwamen vertellen heb ik gezegd dat ik liever als een bonusmoeder word gezien aangezien ik stiefmoeder zo'n naar woord vind. Wat vinden jullie? Moet hij het toch even bespreken of moet ik me niet zo aanstellen en me bij zijn mening neerleggen. O ja ik spreek haar zelf nooit.
Ik weet niet hoe oud de kinderen zijn maar anders laat je ze het zelf beslissen? Ze hebben ook zelf besloten om je mama te gaan noemen.
Vriendin van me werd woest toen ze hoorde dat de nieuwe vrouw van haar ex mama genoemd werd door haar kinderen, mama met haar voornaam erachter kon nog door de beugel maar niet gewoon mama. In de schoolkrant werd de nieuwe vrouw ook betiteld als 'moeder van ..." en daarvan heeft ze rectificatie geëist en die kwam er. Weet niet hoe jullie verstandhouding is maar om eventuele moeilijkheden te voorkomen zou ik het wel even bespreken met z'n ex, kan me best voorstellen dat zoiets gevoelig ligt. Edit: ze werd natuurlijk niet woest op de kinderen maar op haar ex en z'n nieuwe vrouw, dat die het zomaar toelieten....
Ik vind het niet kunnen. Hier ook 2 stiefkinderen die om het weekend komen. Toen onze eerste was geboren hebben ze het ook een paar keer gezegd omdat de baby anders niet zou weten dat ik zijn mama ben . Ik heb ze meteen verteld dat ik het hartstikke lief vond van ze maar dat zij maar 1 mama hebben. Mama is een eretitel. Als mijn kinderen een ander mama zouden noemen hoe goed de beste vrouw ook mag wezen voor mijn kinderen, dan zou ik ineen krimpen en mijzelf ff heel erg klein voelen. Mama van mijn kinderen dat ben ik en nooit en te nimmer een ander. Uitzonderlijke situaties daargelaten natuurlijk
Zo denk ik er dus ook over, ik heb ze ook gecorrigeerd tot ik eigenlijk op mijn donder kreeg van mijn vriend. Ik ben er ook nog steeds niet aan gewend, ik reageer inmiddels omdat ik het zielig vind als ze me zes keer roepen en ik niet reageer.
Eens. Ik zou het niet eens bespreken, ik zou gewoon de kinderen leren jou bij de voornaam oid te noemen en dat ze maar 1 mama hebben. Ze zijn groot genoeg om dat de snappen.
Ja dat heb ik inderdaad gedaan, hij zegt dan precies wat ie aangeeft, dat is dan bij hun in huis daar heb ik niks mee te maken...ik vind het echt enorm lastig, dat is ook de rede dat ik het hier neerzet. Het strookt niet met mijn gevoel omdat ik inderdaad mama een eretitel vind en die is niet voor iemand anders bedoelt dan.
Dat heb ik geprobeerd totdat mijn vriend daar boos over werd en zei dat ik het als een eer moest zien dat ze me mama noemen.
Sja ik zou dan toch een hartig woordje met hem spreken. Ik vond het heel onnatuurlijk klinken toen mijn stiefkinderen ineens mama zeiden tegen mij. Het voelde ook als een soort verraad. Heel naar gevoel kreeg ik. Jij wilt het niet, jij bent her niet dus klaar het gebeurt niet! Verbaas mij er ook over hoe weinig of eigenlijk geen moeite hij ermee heeft dat zijn kinderen een andere papa zoude kunnen noemen
Ik ben van mening dat je de keuze bij het kind moet laten hoe ze je noemen. Het gaat er immers om waar zij zich prettig bij voelen, en daar heb je je in mijn ogen als (bonus) ouder op aan te passen. Mijn ex wilde perse in het ouderschapsplan opgenomen hebben dat dr naam mama en papa alleen voor de biologische ouders gebruikt mag worden, echter mijn zoontje denkt hier heel anders over. Dan zou ik dus voorbij moeten gaan aan mijn zoontje zijn gevoel? Nou zal dat ook grotendeels aan de situatie liggen, maar ben van mening dat je als ouders hier heel leuk afspraken over kunt maken maar dat de kinderen hier leidend in moeten zijn. En ja dat kan zeer doen, maar ben van mening dat je dan ook bij jezelf moet afvragen wat je belangrijker vind, een kind wat 'gemaakt' zijn (bonus) ouder een 'naam' geeft (omdat iets anders niet mag) of een kind wat daarin zijn gevoel volgt en dus vanuit zijn eigen gevoel mag spreken. Edit: naar mijn idee maak je het voor het kind makkelijker en draaglijker als je hun toestaat om hierin juist hun gevoel te volgen.
Oke jouw mening gaat met die van mijn vriend mee, de kinderen zelf het besluit laten maken. Erg dubbel allemaal
Tja ik zeg eerlijk, mijn oudste twee hebben wel eens een periode gehad dat ze mij bij de voornaam noemde of mij 'ma' noemde, dat wil ik persoonlijk niet hebben en vind dan ook niet dat het gevoel van mijn kinderen hierin voorop moet staan. Zou niet weten waarom je hier met bonuskinderen geen afspraken mee zou kunnen maken.
Laat ze desnoods "mama voornaam" zeggen. Maar gewoon "mama" zou ik echt niet doen. En vooral duidelijk maken aan je partner dus dat jij het echt niet wil. Dat zijn ex hun "mama" is. Of hoe zou hij het vinden als de kinderen een eventuele nieuwe partner van zijn ex aanspreken met papa? Dat ze het een enkele keer per ongeluk zeggen ... oké. Maar ik zou hen toch consequent verbeteren op zo'n moment. Of iets zeggen als "nou, mama is hier nu niet, maar mama voornaam is er wel".
Ik ben zelf ook bonusmama van twee kindjes, maar ik zou absoluut niet willen dat ze mij mama gaan noemen. Ze hebben 1 mama en 1 papa. Ik zou het zelf ook vreselijk vinden als mijn eigen dochter mama tegen een andere vrouw zou zeggen.
Nee ik zou daar niet mee akkoord gaan. Ze hebben maar 1 moeder. De kinderen van mijn vriend zijn hier de helft van de tijd en ik zou er wat van zeggen als ze dit zouden doen! Mijn dochter noemt mijn vriend wel sporadisch papa, maar zij kent haar biologische vader niet. Anders had ik dit nooit goed gekeurd!!!
Ik zou het ook nie waarderen als mijn kinderen hun stiefmoeder mama zouden noemen. Ik ben hun mama en ze hebben 1 papa. Mijn zoontjes zeggen altijd dat ze 2 papa's hebben. Ik zeg dan altijd nee 1 papa en een stiefvader. Nee mama voor ons voelt D ook als een echte papa omdat hij goed voor ons zorgt en lief voor ons is zeggen ze dan. Tja wat moet je daar dan op zeggen, het voelt zo voor hun. Soms glipt er eens een papa tussen door maar meestal gebruiken ze een afkorting van mijn vriend zijn naam.
Oei, het zou mij echt veel pijn doen als mijn zoontje een andere vrouw mama zou noemen. Ik ben onwijs trots dat ik zijn mama mag zijn en zou dat niet graag met een andere vrouw willen delen.