Jullie halen nu het instinctief beschermingsdrang naar boven. Deze hebben we allemaal in ons inderdaad, en die zorgt dat je jezelf en je kind beschermt in levensbedreigende situatie. Iemand een dag later wurgen voor het vastknijpen van een hand is wel erg vergezocht om in relatie te brengen met het levensbehoud instinct. Het is gewoon fysieke wraak. En deze kennen we biologisch gezien niet, cultureel wel.
Misschien moest ze die middag en ochtend werken? Al met al vind ik fysiek geweld niet kunnen, alleen als je jezelf moet verdedigen. Ik maak me wel zorgen over hoe het er in de maatschappij aan toe gaat momenteel... zoveel haat en nijd. Kind gaf aan geknepen te zijn door de juf, heel erg als dit gebeurd is, maar wie zegt dat hij de waarheid spreekt? Waarom de juf zo fysiek aanvallen?
Ik ben niet iemand die gauw fysiek word...heb ik ook het postuur niet voor haha. Ik was wel gelijk naar de juf gestapt en mocht ik uit haar reactie gelijk blijken dat ze mijn kind te hard vastgepakt heeft..dan heeft ze een groter probleem dan dat ik haar zou proberen te wurgen. Met stappen ondernemen tegen iemand kom je nl verder dan fysiek worden. Ik had mijn kind gelijk weggehaald en door naar de directeur gelopen. Die had ik gelijk duidelijk gemaakt dat zo'n figuur niet voor de klas hoort en ik er ook voor zal zorgen dat dat niet lang het geval meer is.
Wat een idiote vrouw en wat een ongelooflijk slecht voorbeeld voor kinderen. Wat er ook gebeurd is, op zo`n manier reageren is nooit goed te praten. Beetje eng trouwens, iemand met zo`n slechte zelfbeheersing! En ik verbaas me dat er zelfs hier een aantal mensen zijn die het begrijpelijk vinden. Bah bah, al die agressie..
Ik keur fysiek geweld ook nooit goed ... Maar twee weken geleden tijdens een voetbalmatch was er een incident, waarbij een man (breder en groter als ik) nogal intimiderend naar mijn man reageerde. Mijn man reageerde daar ook even op, maar kon ze er daarna van afsluiten, ik stond letterlijk tussen de twee heren... De man was enorm aan het dreigen en dingen er aan het bijsleuren die er niet toe deden. Hij wilde mijn man vastgrijpen en toen was daar de adrenaline... Ik balde mijn vuisten ... én ik heb me wel kunnen inhouden, echt en daar ben ik trots op Maar het had echt niet veel gescheeld en achteraf maakten de mannen het goed en ik stond te huilen, ik was zo geschrokken van mezelf, ik was zo kwaad en als die man mijn man had aangeraakt dan denk ik dat ik echt die man een slag had gegeven... Nu ja de stewards waren er tussen gekomen en vonden wel dat die man vooral agressief over was gekomen, dus ik heb echt niets gedaan (niet uitgehaald, niet gedreigd, ...) maar het scheelde echt niet veel... Wat ik maar wilde zeggen ... je weet niet tot wat je in staat bent tot je in die situatie bent... Ik was ZO geschrokken van mezelf...
Ik weet niet of het hier is gezegd maar de verdachte moeder heeft ook aangifte tegen de juf gedaan, omdat haar kind thuis was gekomen met blauwe plekken, omdat de juf haar zo hard geknepen zou hebben. Is het echt waar, tsja. Als iemand aan mijn kinderen zou komen dan ben ik ook geen lieverdje. Ik zou geen fysiek geweld gebruiken, want dan ben ik geen haar beter, maar ik zou wel voor mijn kind opkomen. Daarbij als de juf het kind echt heeft geknepen. Een kind hoort zich veilig te voelen op school, bij de juf, dus ik vind dat een juf een kind ook niet hoort te knijpen. Maar de juf wurgen, nee dat vind ik te ver gaan.
Ik vind het wel heel makkelijk om te zeggen Ik kom voor mijn kind op en daardoor is ieder gedrag geoorloofd. Bekijk het eens van de andere kant. Stel je voor dat een ander kind over jou zegt: die mevrouw heeft me in de speeltuin hard aan mijn arm getrokken bla bla bla. Jij bent je van geen kwaad bewust want je kent het hele kind niet. Vervolgens gaat rond etenstijd je deurbel en er staat een hysterisch mens voor je deur die je bij je keel grijpt en je een paar rake klappen verkoopt. Zeg je dan ook van ach moeder komt voor haar kind op dus het is heel begrijpelijk en tja het is moederinstinct. Ik dacht het niet... Het eerste wat ik zou doen is terug meppen,politie bellen en aangifte doen van mishandeling. Je moet gewoon met je poten van een ander afblijven en al helemaal tot het tegendeel bewezen is omtrent de waarheid.
ach, zo'n verhaal gaat van de ene op de ander en word flink aangedikt. aan het begin van de roddelronde is het een blauw plekje en bij de laatste roddeltante ligt het kind met zware verwondingen in het ziekenhuis
echt schokkend dat sommige hier het blijkbaar normaal vinden om iemand aan te vallen ik zou nooit alleen op de verhalen van een kind vertrouwen. die kunnen zo goed de boel verdraaien. heeft mn zusje ooit eens gehad op haar school. kindje zat steeds dr buurvrouw te klieren en te slaan en zusje pakt het kindje alleen even zachtjes bij haar arm om aandacht te vragen. volgende dag een woeste mama op de stoep. kindje had thuis verteld dat de juf haar van dr stoeltje gesleurd had gelukkig was er een klassen-assistente in de zaal die het allemaal had zien gebeuren. niks aan de hand en dus volledig uit zn verband getrokken. maar de nodige verhalen gingen wel al het schoolplein rond. regels zijn in de loop aangescherpt en ze mogen bij mijn zusje niet meer helpen als ze naar toilet zijn geweest. toch een kindje wat zich helemaal bevuilt was en zusje helpt het. volgende dag een moeder op de stoep die verhaal kwam halen. kindje had verteld dat mn zusje aan haar billen had gezeten... ja, duh, om er een washand over te trekken omdat alles onder de stront zat. nog een voorbeeld: klasgenootje vroeger bij mij in de klas. was echt strontvervelend en aan de knok gegaan met een andere jongen. de meester had hem al gewaarschuwd maar het enigste wat werkte was hem er tussenuit trekken. dus ja, aan zn arm. jongen wilde terug naar de andere jongen en wrong zich in allerlei bochten om los te komen. leraar trappend enz. verder niks gebeurd, iedereen was erbij. smiddags wel een boze vader op de stoep omdat zoonlief een blauwe plek op zn arm had. hij vloog de leraar nog net niet aan. leraar kon mooi op het matje komen met alle gevolgen van dien. gelukkig waren er genoeg getuigen die de leraar vrij konden pleiten. en zo ken ik nog meer verhalen van mensen die onderwijzeres zijn. heel veel word door de kinderen verdraaid en door ouders onderling flink aangedikt. de dame in kwestie had dezelfde middag de school nog kunnen bellen of langs kunnen gaan. als je kind zo'n verhaal verteld dan ga je toch meteen naar school om uitleg te vragen of direkt de volgende ochtend en desnoods naar de direkteur. maar om diegene nu aan te vliegen in het bijzijn van andere kinderen en ouders? dan ben je echt ziek in je hoofd. zo'n moeder hoeft ook niet meer met haar kinderen op die school te komen. vertrouwen zou weg zijn en eerlijk? mijn kinderen zouden daar nooit mogen sparen. als ze door zoiets al door het lint gaat dan wil ik niet weten wat ze thuis doet...
Maar niemand zegt dat de ouder niet voor zijn kind op mag komen. Alleen werken sommige ingrijpingen behoorlijk averechts. Dit hele gebeuren zal 1. Voor het kind veel traumatischer zijn dan het hele handknijp incident. Mama grijpt juf bij haar keel, juf valt flauw, mama wordt gearresteerd, de hele school/dorp heeft het over je 2. Niet voor een veilig gevoel zorgen bij het kind. Hij zal waarschijnlijk naar een andere school moeten en de nasleep van deze voorval lang met zich meedragen 3. Voortaan niet zo snel vervelende dingen aan zijn ouders vertellen misschien? Ik zou doodsbang zijn dat mama weer zoiets uithaalt .. Het is heel makkelijk roepen ' het wordt zwart voor mijn ogen', maar de reactie moet wel in verhouding staan tot het incident. Een moordenaar of verkrachter van een kind hoeft geen genade, dat begrijp ik heel goed. Maar bij een onterechte straf/knijp/duw voorval kun je veel beter oplossen zonder geweld. Vooral voor het eigen kind is dat beter.
Leerkrachten zijn ook net altijd engeltjes waar we alleen maar respect voor moeten hebben hoor. Zo had ik als klein meisje (ik zat in groep 3) een blaasontsteking en m'n moeder had dat gewoon gemeld toen ze me naar school bracht. Op een gegeven moment moest ik dus heel erg plassen en ik stak m'n vinger omhoog en riep steeds "meester ik moet plassen!". Toen ie me bleef negeren rende ik gewoon naar de wc. Ik hield het gewoon niet meer. Toen ik terugkwam van de wc stormde de leraar op me af, knielde en pakte me hardhandig bij m'n kin en schreeuwde tegen me dat ik moest luisteren. De manier waarop hij me van zo dichtbij aankeek en me zoveel pijn deed... Hij verbrijzelde m'n kin zowat en het leek wel alsof ie vuur spuwde! Ik was maar 6 jaar!! Ik maakt me toen los en rende compleet overstuur en huilend naar huis (school zat bij ons in de straat) M'n vader had die dag toevallig een adv dag. Toen m'n moede geschrokken d erder opendeed en m'n vader m'n kin zag vloog hij zowat naar school. Ik kan je vertellen dat ie dat niet deed om te praten. Nou ja, hele toestand, politie erbij... M'n vader liet m'n kin zien en kreeg toen gelijk. Leerkracht is toen op staande voet ontslagen. Ik liep nog een week met een bont en blauwe kin. Ik vergeet z'n naam nooit meer. Chef heette hij. Ik heb daardoor heel lang last gehad van nachtmerries en concentratieproblemen. Zou ik hetzelfde hebben gereageerd? Ik denk het wel.
Dat is inderdaad een zeer nare ervaring en vrij extreem. Dat niet alle leerkrachten engeltjes zijn dat weet ik uit eigen ervaringen ook wel maar dat geldt ook voor veel ouders. Sommige ouders zijn compleet gestoord. Een vriendin van mij heeft jarenlang voor groep 8 gestaan en werd bij de adviezen voor het voortgezet onderwijs nog net niet voor haar hoofd gemept omdat het kind een vmbo advies kreeg terwijl de ouders vonden dat hun kind naar de havo moest. Diezelfde aso ouders waren ook altijd al de ouders die vanaf de kleuterklas al tegen de leerkrachten stonden te blerren dat hun kind extra werk moest krijgen omdat het zich zo ontzettend verveelde in de klas.... Fysiek geweld vind ik een zwaktebod en je lost er niets mee op.
Ik had trouwens zelf ook een hele vervelende kleuterjuf toen ik klein was. Ze noemde me stelselmatig dikzak en ik moest niet zoveel snoepen. Absurd natuurlijk. Mijn vader is toen eens een praatje gaan maken en toen was het direct over. Hij heeft geen vinger uitgestoken maar zijn woorden waren alleszeggend. Maar goed de goede man was zowat 2 meter en 100 kilo zwaar dus een imposante verschijning.
Als je verhaal komt halen omdat de juf je kind zodanig hard vastgepakt zou hebben dat het er blauwe plekken van had, en je wurgt die juf vervolgens op zo'n manier dat die buiten bewustzijn raakt en er verwondingen aan overhoudt, dan ben ik persoonlijk van mening dat je je recht op het verhaal halen verliest. Kom op: iemand wurgen omdat die jouw kind te hard heeft vastgepakt? Wow.... dat is niet meer oog om oog, dat is oog om compleet hoofd ofzo. Buiten alle proportie. Iemand zolang wurgen dat die het bewustzijn verliest, dan is het je wel erg lang zwart voor ogen geweest. Als dat jou kan overkomen, hoor je op z'n minst een hele stevige therapie te krijgen. Ik ken de wijk trouwens en kan me op basis daarvan en dit verhaal wel enige voorstelling maken bij wat voor moeder dit is.