We zijn al een aantal dagen verder. Tientallen vrouwen weten er nu van. Behalve haar man. Ze weet het hier toch ook zo goed te vertellen? Ze kan toch gewoon eerlijk zijn tegen haar man?
Ja want het aan vreemden, onherkenbaar vertellen is natuurlijk net zo makkelijk en precies hetzelfde als het aan je man vertellen, de vader van je kinderen, diegene waar je toch nog van houdt en die je eigenlijk niet kwijt wilt maar waarvan de kans er dik in zit. Ik weet het niet hoor, maar voor haar zijn wij echt niet belangrijk, ons ze kan ze missen in haar leven, haar man schijnbaar toch niet dus ze wilt het bij hem goed aanpakken en terecht. Het is niet zomaar iemand zoals wij zijn voor haar
Agh begin nu ook medelijden met je man te krijgen. Zielig voor de kids & manlief. Nog steeds niks verteld..
Ik lees hier vooral ik, ik,ik en ik. Jij gaat eerst de tijd nemen om te bekijken wat je zelf graag wilt. Ik persoonlijk vind dat je dat recht verspeeld hebt op het moment dat je besloot vreemd te gaan. Ik vind dat jouw man nu de eerste is die een keuze mag maken of hij verder wilt. Tja en wat dit betreft, je hebt zelf de keuze gemaakt om je problemen op een openbaar forum te gooien. Je wist dat dit eventueel kon gebeuren. (Overigens ben ik niet een van die mensen die je topic nodig heeft om m'n zaterdagavond gezellig te maken)
Dus? .. Het blijft -voor mij- een zeer vreemde redenatie. "Liefje, ik ben vreemdgegaan. MAAR, ik heb een plan van aanpak voor ons beide om dit huwelijk te redden!" *showt vechtlust* Ik zou perplex staan (en waarschijnlijk uithalen). Hoezo bepaal jij wel even hoe we ons 'huwelijk' gaan fixen? Maar hey, misschien werkt het trucje wel bij de man van TS. Who knows.
Wat een vervelende situatie ts. Ik heb niet alle reacties gelezen, dus je zal wel al veel adviezen e.d. Gehad hebben. Maar mijn advies is, als je je huwelijk wilt redden, praat met elkaar. Maak het gezellig en neem tijd voor elkaar. Misschien kan je een weekendje of avondje weg regelen samen, en er zijn genoeg dingen die je seksleven een boost kunnen geven. (Verrassingen, spelletjes, plekken enz enz) En ik las dat je gestopt was met de andere man. Heel verstandig, verder kan ik alleen zeggen, heel veel sterkte met alles, voor jou en je man en ik hoop dat jullie er samen uitkomen. Liefs
En je man dan? Je bent 10 jaar geleden met hem getrouwd, je hebt elkaar trouw beloofd in voor en tegen spoed.... Nu is er wat tegenslag en ben jij niet meer trouw.....10 jaar geleden was een loze belofte dus als je het mij vraagt. In een huwelijk hoor je met elkaar en er voor elkaar te zijn, maar jij sluit je man nu buiten. Op mij kom je nu erg egoïstisch over, je wil nu niks zeggen want eerst moet jij je draaiboekje klaar hebben met behulp van een therapeut voor je iets tegen je man durft te zeggen. Dit noem ik nou een slechte echtgenote.
Ik vind je heel egoistisch, sorry. Je wilt eerst het gesprek voorbereiden zodat je hem antwoorden op zijn vragen kan geven, je wilt eerst hulp voor jezelf. Waarom is het jij, jij, jij? Je kunt niet weten hoe het gesprek zal lopen, wat hij wel of niet zal vragen of hij uberhaupt wel met je wíl praten! En een goed moment is er evenmin. Dit wordt nooit een prettig, fijn en leuk gesprek. Denk je niet dat het beter is eerst samen te gaan praten vóór je hulp voor jezelf gaat zoeken? Waarom is jouw eigen persoon in deze belangrijker dan jullie relatie? Je man had dit gisteren al moeten weten, ik vind dat je excuses zoekt om het uit te stellen. Waarom? De redenen die je aandraagt vind ik namelijk best zwak. Nee, ik heb geen respect voor mensen die vreemdgaan, in welke vorm dan ook. En al helemaal niet voor mensen die dan smoesjes verzinnen om het (nog) niet te vertellen. Als je de ballen hebt om vreemd te gaan moet je ook de ballen hebben om het op te biechten en je man niet langer in dit toneelstukje mee te slepen. Want dat is wat het is, je houdt de schijn nu op. En dat verdient hij niet, hij verdient het om nu (en liever nog gisteren) te weten dat zijn vrouw hem bedonderd heeft en de keus of hij je wil vergeven of niet. In dit verhaal heb jij het niet langer voor het zeggen vind ik, maar je man. Jij hebt genoeg keuzes gemaakt, en nu is het aan jouw man de vraag of hij met jouw keuzes kan leven of niet. Maar geef hem die kans dan ook en biecht het gewoon op i.p.v eerst je verhaal vorm te geven, je papiertje met antwoorden te schrijven en jezelf uit te vogelen.
Ik vind dit ook een slechte zaak. Eerst vreemdgaan achter zijn rug om en vervolgens achter zijn rug om een afspraak maken en afwachten. Dit moet je hem echt vertellen.
Ik zou het ook gewoon vertellen. Weet je, tijden dat gesprek donderdag kom je er ook niet meteen uit....zij/hij gaat eerst alles willen weten over jullie en je leven/situatie en dan is dat uurtje al gauw voorbij...kans is dat je een paar sessies nodig hebt voordat je adviezen krijgt waar je wat mee kan. Veel succes en sterkte met alles!
Ik zal wel de enige zijn die er zo over denkt, maar ik vind het goed van TS dat ze eerst zelf in therapie wil om uit te zoeken wat ze wil voordat ze het haar man vertelt. Als ik het om zou draaien: als mijn vriend ooit vreemd zou gaan, hoop ik bij god dat ie er voor kiest om bij mij en de kinderen te blijven en het me daarna nooit, nooit, nooit vertelt. Wat heb IK eraan om te weten dat ie een scharrel heeft gehad als ie ervoor kiest om zn leven te beteren en bij mij te blijven? Laat HEM maar leven met dat geheim en laat dat knagende gevoel achterin zn brein voor de rest van zn leven maar zn straf zijn. Ignorence is bliss, toch?
Ik kan het hier niet mee eens zijn. Toen ik een relatie kreeg met mijn man gingen wij een monogame relatie aan, en ik ga er dan ook vanuit dat als hij deze belofte (want dat is het in mijn ogen) verbreekt hij dat eerlijk opbiecht. Want ook dat is voor mij een groot onderdeel van een (gezonde) relatie. Daarnaast zou ik het oneerlijk vinden, waarom mag hij wel de keus hebben om vreemd te gaan maar ik vervolgens niet om te kiezen of ik hiermee kan leven? In zo'n situatie hangen voor mij meerdere bouwstenen van een relatie samen; vertrouwen, trouw en eerlijkheid. Als je ervoor kiest om vreemd te gaan zit er iets niet goed in je relatie lijkt mij, anders is hier geen aanleiding voor. Je mist iets in je relatie wat je elders wel vindt. Dit los je niet op door er over te zwijgen, het probleem én het gevolg (vreemdgaan). Het werkelijke probleem blijft dan bestaan alsmede de kans op herhaling. En dus blijven misstappen bedekt worden met de mantel der liefde? Nee, zo werkt voor mij een relatie niet. Een relatie ga je samen aan, eventuele problemen dus ook. Of niet natuurlijk in een geval als vreemdgaan, maar geef op z'n minst de ander de gelegenheid de relatie en partner onder de loep te nemen en te beslissen of er nog genoeg liefde is om voor de relatie te vechten.
ts ik wil je even laten weten dat ik vind dat je goed bezig bent. okey je had niet vreemd moeten gaan, maar ja je bent een mens en mensen maken fouten. ik denk dat het heel verstandig is om eerst alles op een rij te hebben en dan pas met je man te gaan praten, want wat heeft hij aan het verhaal. ja ik heb gezoend met klaas en ik weet niet wat ik met klaas wil maar ik wil jou niet kwijt en ik weet niet wanneer ik je kan zeggen wat ik precies wil en wat ik dacht op het moment dat ik vreemd ging. ik denk dat je man er meer aan heeft als jij duidelijk onder woorden kan brengen wat je wil in je leven en hoe deze situatie heeft kunnen ontstaan. ik wens je succes en wijsheid
Ik heb niet het hele topic gelezen, dus ik weet eigenlijk niet precies waarom ts in therapie wil Maar als ze dat (mede) doet om haar aandeel in de huwelijkse problemen aan te pakken, dan blijft ze dus niet in dat kringetje zitten. Ik denk dat het iedereen kan overkomen om verliefd te worden, en ook veel mensen kan overkomen om een misstap te begaan, maar als je die misstap beschouwt als een wake-up call en die aangrijpt om je leven en huwelijk te verbeteren, hoeft dat wat mij betreft niet in de openbaarheid. Je doet daar de ander alleen maar pijn mee. Maar mijn mening he Iedereen mag het daarmee oneens zijn. Ik zei alleen wat ik hoop dat MIJN vriend zou doen.