Voor mij staat een grenzeloze, alles permitterende opvoeding gelijk aan verwaarlozing. Ik voed op zonder straffen maar met hele duidelijke grenzen en met respect. Een kind verdient te leren wat normale omgangsvormen zijn, jij zet je kind met deze opvoeding op een achterstand. Er is een verschil tussen alles accepteren of liefdevol leren hoe het anders kan.
TS: Ik wil nog even zeggen dat jouw logica van: als ze groter is, leren we haar wel dat bepaalde dingen kwetsend kunnen zijn en dus niet kunnen, niet klopt. Hoe later je begint met het bijsturen van gedrag van een kind, hoe moeilijker het is om het kind dit ook daadwerkelijk nog aan te leren. Wat Tuc aangeeft over cultuurverschillen, herken ik vanuit mijn werk met jongeren trouwens ook: bepaalde houdingen en non-verbaal heeeeeeeeeeeel erg duidelijk maken wat je dan verbaal niet zegt, maar wat dan dus overduidelijk is, werd vaak gedaan door jongeren van arabische/turkse afkomst. En als je daar dan op corrigeerde, discrimineerde je en je moest ze niet pakken op dat soort dingen en zo waren ze dat nou eenmaal zo gewend. Maar als ze dan vervolgens niet aangenomen werden op stageplekken, of een stage door dit gedrag niet haalden, was dat dus weer discriminatie. Een stukje zelfreflectie was vaak moeilijk dan: het lag altijd aan de ander en nooit aan henzelf. Ik bedoel hier niet mee dat alle arabische of turkse jongeren dit zo doen, (gelukkig niet!!!), maar die jongeren die dit wel deden, waren er zeer zeer lastig in bij te sturen, omdat ze in de slachtofferrol doken en dan kun je dus niks meer. Ik zou -als ik jou was- willen dat je dochter niet in een dergelijke situatie terecht komt. Dat ze stages niet haalt, omdat ze moeite heeft met gezag en autoriteit enzo... Stuur het dus nu bij, wacht daar niet mee. Genoeg tips voor hoe je dat kunt doen zonder dat je haar vrijheid om haar emoties te uiten hoeft in te perken, zou ik denken
Dit dus. Overigens als mijn dochter haar tante lelijk zou noemen, kan ze een enkele reis strafstoeltje krijgen en daarna keurig sorry gaan zeggen tegen tante. Ik vind het ronduit onbeschoft dat jij dit toelaatbaar gedrag vind.
Mijn kinderen worden aardig vrij opgevoed en ik sta niet achter het principe van een strafstoeltje, maar als jij vindt dat je kinderen hun tante lelijk mogen noemen ga je volgens aardig de mist in. Vrij opvoeden is niet hetzelfde als gewoon "niet opvoeden" zoals jij hier lijkt te doen. Tuurlijk is het goed dat ze leert bewust te zijn van haar gevoelens, maar het is minstens zo goed haar te leren dat de gevoelens van anderen er ook toedoen! Wat had je eigenlijk gedaan als tante haar lelijk had genoemd? Na 3 jaar zijn kinderen al veel moeilijker te corrigeren in gedrag, dus afwachten tot schoolleeftijd slaat echt nergens op.
Tsja... lastig... Hier een opvoeding die vooral overeenkomsten vertoont met up & ap en natuurlijk ouderschap. Dus ik herken wel de "vrijheid" en de autonomie die jullie je kinderen willen meegeven. Ik ben overigens van mening dat autonomie en respect en zelfrespect hand in hand gaan. (en daar hoort bij dat je een ander niet stom noemt, al begrijp ik dat het voor een peuter lastig is om de nuance tussen "ik vind je gedrag stom of "ik vind jou stom" te voelen. Maar goed, dat is even een ander zijpaadje... Maar euh... ik vraag mij dan af... hebben jullie er van te voren niet bij stil gestaan dat een gestructureerde setting (als een psz) voor dit soort tegenstrijdigheden zorgt? Ik ben absoluut tegen "strafstoel / strafmat" of überhaupt "straf" op zichzelf. Maar voor ons is dit een doorslaggevende reden om onze dreumes dus niet naar de psz te doen.
Precies dit! Ik zou een klacht indienen als er bij mijn kinderen op school geen straf volgt bij kinderen die zulk gedrag vertonen omdat het van hun ouders mag. Vrije opvoeding prima, maar leer je kind wel respect te hebben voor anderen en dit verhaal klinkt gewoon als een verwaand en verwend kind. Geen wonder dat ze veel zelfvertrouwen heeft Op school heeft een kind zich respectvol te gedragen. Ook een kind van 3.
Helemaal mee eens. Na het zien van de strafstoel op de peuterspeelzaal hebben wij direct een andere keuze gemaakt. Ik zou het ook absoluut niet accepteren dat mijn zoontje mij stom noemt. Hij is 2,5 en hij kan al heel goed benoemen dat hij verdrietig of boos is en waarom dan, maar daarbij zal hij mij nooit stom noemen.
En daarna thuthuisonderwijs? Je kunt deelname aan maatschappij uitstellen, maar tot wanneer? En is dat echt wat mensen willen? Dat hun kind niet past in de maatschappij waarin het leeft? Er lopen genoeg voorbeelden ervan in Nederland, en die maken het niet gezelliger. Overigens voeden wij ook op zonder strafstoeltjes, maar wel met respect voor autoriteit. Nooit problemen gehad met reguliere kdv of school
Je kan ook gewoon voor opvang kiezen waar ze niet straffen hoor, daar gaat mijn zoontje nu ook heen. Daarvoor hoef je deelname aan de maatschappij echt niet uit te sluiten.
Nogmaals, opvoeden zonder straffen en belonen sluit respect voor gezag niet uit. Onze kinderen worden ook zo opgevoed en geen problemen met reguliere kdv en school. Een kind hoeft niet perse gestraft te worden om te leren dat er soms gewoon geluisterd moet worden. Onafhankelijk van hoe hij zich erbij voelt.
Ik ben het met je eens dat "normaal" geen goed gekozen woord is om tegen een peuter te gebruiken. Ten eerste kan je er niet vanuit gaan dat een kind van die leeftijd al weet wat "normaal" is, en ten tweede noem je indirect zijn/haar gedrag "abnormaal", wat dus ook weer vrij respectloos is. Maar een kind van drie zou zich toch wel goed bewust moeten zijn van zn gezichtsuitdrukking. Dat leer en oefen je toch al vanaf de geboorte? Van gekke bekken trekken naar je baby tot rollenspellen en samen boekjes lezen over emoties met je peuter? Als ik aan mijn dochter vraag: "kijk eens nuffig", kan ze op commando een ontzettend verwaand hoofd trekken. Omgekeerd zou ze zich er dus ook bewust moeten kunnen zijn als ze in boosheid zo verwaand kijkt. Of ze er in haar boosheid dan ook daadwerkelijk wat aan kan doen, is een tweede. (en daarin geef ik TS wel gelijk dat een strafstoel een heftige maatregel is) Maar begrijpen hoe haar gezichtsuitdrukking eruit ziet doet ze zeker!
Nou mijn dochter kan ook heeeeel verwaand kijken als ze boos is. Echt niet dat ik dat zou accepteren. Ze krijgt hier heel duidelijk het verzoek om normaal te kijken en anders mag ze naar haar kamer vertrekken waar ze van mij zo verwaand mag kijken als ze wilt. En ze snapt echt wel wat 'normaal' kijken is... maar ja, voor het kind van Ts is verwaand kijken blijkbaar ook normaal, een goed voorbeeld waarom opvoeden zonder grenzen moeilijk en verwarrend is voor kinderen.
Vrijwel alles wat ik had willen zeggen is al gezegd. In onze maatschappij is dit soort gedrag niet acceptabel, en het geeft niks dat je je kind een stukje eigen cultuur mee wilt geven maar hou hierbij ook de cultuur van de plek waar je woont in je achterhoofd. Op latere leeftijd gaat je kind hier alleen maar hinder van ondervinden. Problemen op school, met autoriteiten als politie e.d, problemen met werk vinden en behouden. Nee, ik zie op deze manier geen rooskleurige toekomst sorry. Wel of geen straf tsja, dat is ieder voor zich. Misschien had je daar beter/meer naar moeten kijken toen je voor deze PSZ koos? In ieder geval is dat hun beleid, en hoewel jij het daar niet mee eens bent kunnen hun natuurlijk niet voor elk kind afzonderlijke regels gaan hanteren omwille van wat het kind prettig vind. Deze regels zijn er om duidelijkheid te scheppen over wat wel en niet kan, niks mis mee om kinderen dat te leren. De methode past niet bij jouw/jullie opvoeding, dan kun je beter op zoek gaan naar een andere PSZ die meer aansluit bij jullie manier van opvoeden. Is dit niet mogelijk dan moet je jezelf afvragen of de PSZ zo belangrijk is dat je een compromis sluit. In mijn ogen zijn woorden die iemand benadelen op uiterlijke of innerlijke kenmerken echt not done. Mijn kinderen mogen denken wat ze willen over wie ze dat willen maar tegen jan en alleman hun mening verkondigen omdat ze anders ingeperkt worden nee, dat gaat er bij mij niet in. Jij vindt het oké dat zij mensen lelijk of dom noemt, een ander mag dit dus ook tegen haar zeggen dan? Denk je niet dat dat schadelijker is voor grote zelfvertrouwen dan een keertje op het strafstoeltje zodat ze leert wat ze wel en niet kan/mag zeggen? Als je haar leert dat ze dit niet mag zeggen dan leer je haar ook dat ze dat niet hoeft te accepteren als het tegen haar gezegd wordt. Oftewel; zelfrespect. Vind ik veel waardevoller dan zo'n groot zelfvertrouwen dat ze respectloos omgaat met gezag. Zelfvertrouwen is niks mis mee, maar dat is heel wat anders dan ronduit beledigend zijn naar anderen. Dat is arrogantie vind ik. En zeker geen mooie eigenschap.
Als ik mijn mening toch ook mag geven: * ik vind het stom dat je hier een topic over opent. Bespreek je problemen met de leidster. * ik vind het stom dat je goed vindt dat jouw dochtertje andere mensen stom en lelijk mag noemen onder de noemer 'vrije opvoeding' * ik vind het apart (stom) dat je een topic opent en aangeeft dat je het te druk hebt om te reageren op mensen die het niet met je eens zijn. Persoonlijk kan ik boos worden om jouw manier van reageren. Ik heb namelijk te maken met respectloze pubers die alles dénken te mogen zeggen tegen mij, vanwege ouders die net zo opvoeden als jij: niet!
Eerlijk gezegd zou een kindje bij mij ook richting strafstoel gaan, nadat ik gevraagd heb dat niet meer te zeggen, niet meer te doen, aan te passen of sorry te zeggen. Geen idee hoe het bij jullie in de klas gegaan is, maar hier krijgen de kinderen altijd eerst een waarschuwing, en daarna is het op de stoute stoel zitten. Voel je je vernederd? Dan had je wellicht even moeten luisteren toen dat gevraagd werd. Mijn dochter is er ook 1 hoor, die knalt er ook makkelijk van alles uit. Enkel hebben wij haar uitgelegd dat zeggen dat iemand stom is kwetsend is, gevraagd of zij het leuk zou vinden als wij haar stom zouden noemen. Moet je nagaan...zij zelf zei dat ze dat niet leuk zou vinden, conclusie: Doe bij een ander niet wat jij zelf niet leuk zou vinden. Dit geld voor stom, lelijk, en lelijk kijken (zij weet dondersgoed wanneer ze lelijk kijkt want ja ook zij heeft het arrogant gen) Verder krijgt ze een redelijk vrije opvoeding, maar sommige dingen kan je niet zomaar eruit flappen, zeker niet als je weet dat het kwetsend is want zelf wil je die dingen ook niet horen. Ze mag haar mening uiten, ze mag nee zeggen tegen dingen, en aangeven dat ze andere dingen wil, maar wel op een rustige toon, en zonder andere gelijk te benoemen. Kinderen onderling zullen elkaar ook af gaan stoten, als jouw dochter bij alles maar denkt haar mening te mogen roepen, als in "jij bent stom" zodra iets haar niet aan staat, dan gaan met de tijd de andere kindjes niet meer met haar om...want het is niet leuk om stom of lelijk genoemd te worden.
Ook ik vind boos kijken acceptabel maar iemand stom noemen echt niet. Mijn kids mogen ook veel, worden gezien als volwaardig gezins lid maar leren daarom ook dat ik niet wil dat ze mij stomme mama noemen of dat ze niet naast papa wilt zitten omdat papa een jongetje is en jongens stom zijn.
Ik vraag me af: zeg jij zulke dingen ook tegen anderen? Zeg jij dat je moeder lelijk is of dat je buurvrouw stom is? Voorleven is zo belangrijk, geef het goede voorbeeld en leer haar hoe ze in dit soort situaties voor beide partijen prettig kan reageren.