Ehh.. nou Hoela ik zie dat anders. Hij heeft geen rechten (niet erkend dus juridisch gezien niet de vader), het kind heeft wél rechten (staat los van erkenning). En normaal gezien heeft een kind recht op omgang met zijn vader... tenzij er zwaarwegende feiten zijn dat omgang schadelijk zou zijn. Wat ik me in deze situatie voor kan stellen. @TS: poeh.. veel succes met alles.. zo erg dat je ex niet in ziet dat al deze acties ook een nadelige invloed kunnen/zullen hebben op de kleine..
Eens, alleen dan moet hij wel gezag willen omwille van het kind en niet omdat hij op de een of andere manier een bepaalde controle over TS te hebben..
Normaal gesproken ben ik het hier helemaal mee eens. Maar ik heb het hele verhaal gevolgd en ik snap sannever in deze erg goed. Het gaat hem niet om het kind. Het gaat hem om controle en onderdrukking van haar. En dan vind ik niet dat iemand recht heeft. Lees haar andere topics maar, dan begrijp je waarom ze weg is gevlucht. @ sanne, sterkte meid en hou alles nu bij. Niks via (telefonisch) gesprek, alles op email/sms/app ed. Dan kun je een dossier opbouwen. Niet meer binnenlaten. En nergens voor tekenen!
Wat een nare oetl*l zeg. Als ik het goed heb, heb je een bij de politie al melding gedaan dat als je belt ze met spoed komen? Als je tijdelijk naar familie gaat, laat dan ook op hun adres zo'n melding opnemen. Misschien ook goed om bij kdv, huisarts, apotheek, tandarts, bank, werk etc te informeren dat je ex valse informatie gebruikt. Dan kan hij ook daar niks wijzigen of navragen. Als je straks kan verhuizen bedenk dan goed welke instanties je eigen adres krijgen en welke een correspondentieadres bij bijv familie. Bij de gemeente dan ook je adres als geheim vast leggen en let op dat dit voor je zoontje ook gebeurt. Heb je nog wel naar de gemeente in Duitsland gebeld? Zou ik wel doen en hen ook informeren over het misbruik van je legitimatie en machtiging. Heel veel sterkte
Let op dat dit makkelijk te doen is met een vervalste handtekening. Daarom dat je er bij een notaris zelf bij moet zijn (wat heel goed is). Maar ja, als dat niet hoeft, dan is het makkelijk te vervalsen. Even iets anders... Met het argument: "Ik wil niet dat hij mijn kind erkent, omdat het hem alleen om het geld te doen is en hij niks geeft om mijn kind" houd je dit niet tegen. Wat Hoela zegt: Hij heeft er recht op. Daarom vraag ik me af: Heeft hij ergens zwart op zit staan (mailtje, smsje) dat jij zegt dat het zijn kind is? Dat hij de vader is? Heb je de woorden "je kind/jouw kind" gebruikt? Zo niet, dan kun je altijd nog zeggen dat je helemaal niet zeker weet of het zijn kind is. Hij zal waarschijnlijk proberen het via een dwangbevel te regelen, dat jij een DNA test moet doen. Ik denk niet dat je daar onderuit komt, maar hij moet daar in elk geval héél veel voor doen. Gaat hem ook best veel kosten, dus kans is ook dat hij er vanaf ziet, als het hem om het geld te doen is. Als het hem lukt om erkend te worden, dan heeft hij alsnog niet de voogdij, dus de kans is er ook nog dat hij het daarbij laat en alsnog uit jullie leven verdwijnt. Wil hij bezoekrecht, dan moet dat apart geregeld worden. Kost nog meer tijd en geld. Dáár kun je aangeven, dat hij ongeschikt is en misschien zelfs een gevaar voor je kind. Je kunt dan altijd sturen op géén bezoekrecht of alleen onder begeleiding. Daar staat overigens ook alimentatie tegenover. Zeg nooit, dat je die niet wil, want het kan ook alleen gebruikt worden om hem te ontmoedigen dit pad te nemen. Heel veel succes verder!
Ik begrijp dat het niet leuk is, maar het is zijn kind, als hij dit doorzet krijgt hij zijn rechten ook gewoon. Het is beter voor iedereen als het geen strijd is. Probeer er op een andere manier toch uit te komen. Werk mee aan de erkenning en een omgangsregeling en laat hem alimentatie betalen. Dat geeft hem verder echt geen controle over jou hoor. Eerder andersom..
Oké... ik kom terug op wat ik heb gezegd. Ik heb net namelijk de berichten terug gelezen.nov-13 TS is naar (of binnen) Duitsland verhuisd. Mei vorig jaar: TS woont nog in Duitsland met vriend. Vriend zat in zware burnout. TS was 7 maanden zwanger. Vriend wilde kind niet erkennen, om financiële redenen. Hij zou dan gekort worden op zijn inkomen, volgens TS. Juli vorig jaar: Kindje geboren in Duitsland. TS en vriend zijn nog samen. Vriend zit nog steeds volop in de burnout. TS verwijt vriend niet bij te dragen aan de verzorging van de kleine. Vriend denkt dat hij heel goed meehelpt. September vorig jaar: TS hakt de knoop door om bij haar vriend weg te gaan en naar Nederland te gaan. Vriend weet nog van niks en denkt dat ze samen verhuizen. Vriend heeft kind nog steeds niet erkend, om eerdergenoemde reden. November vorig jaar: TS is terug in Nederland, met kind, zonder vriend (nu dus ex). Binnen 2 weken staat de ex op de stoep. Hij wil het goed maken. Hij wil het kind nu wel erkennen. Sindsdien toont de ex dus ook wel betrokkenheid. Hij wil foto's zien, hij wil langskomen, etc. Sorry TS, ik haak nu ook af. Jij bent van de een op de andere dag bij hem weg gegaan en je hebt zijn kind meegenomen. Ik snap helemaal dat hij contact blijft zoeken. Dat erkennen komt ook niet ineens uit de lucht vallen, dat is getriggerd toen jij er vandoor ging met zijn kind. Ik maak nergens uit op, dat hij zijn kind alleen wil erkennen vanwege het geld. Als ik zo alles terug lees, zie ik alleen een vader, wiens kind hem ontnomen is.
Ik heb ook het idee dat het kind niet erkennen vanwege financiële redenen een gezamenlijke beslissing is geweest, zodat jullie samen meer geld hadden. Niet netjes om dat tegen hem te gebruiken, al was het heel dom van hem om er aan mee te doen. Ik begrijp heel goed dat het geen supervader is, maar het was je eigen keus om hem een vader te laten zijn. Hij heeft gewoon het recht om zijn kind te zien en het kind heeft recht op zijn vader. Ook al is hij niet perfect, een vader is belangrijk en je zal het gewoon met deze man moeten doen als zijn vader.
Even bijgelezen....mijn ex heeft zl niet willen erkennen om financiele redenen,nu zijn advocaat hem verteld heeft dat hij dmv erkenning minder hoeft te betalen voor zijn andere zoon moet het ineens geregeld worden.Ik had hier geen keuze in omdat ik onder druk gezet werd door hem. Mijn ex wist dat ik zou verhuizen naar nl,dit was ruim van te voren gepland maar wat hij niet wist was dat dit ook het einde van de relatie was,dit heb ik pas verteld toen ik veilig in nl zat.hij zou weer aan het werk gaan in oostenrijk,zijn burn out viel mee,het was meer dat hij gewoon op de bank wilde liggen niksdoen Hij kan en wil niet zorgen voor zl, ik heb hem vaak genoeg de mogelijkheid gegeven maar als ik bv vroeg of hij de fles wilde geven was het antwoord nee waarom?zo zijn er 100 voorbeelden te noemen.... Mijn ex maakte er een sport van om mij publiekelijk te vernederen en te beledigen,ook voor zijn burn out.hij lag de hele dag op de bank en liet mij het huishouden doen,als ik om hulp vroeg kreeg ik eerst de waarom vraag dan een diepe zucht en soms hielp hij me. Voor de bevalling heeft mijn familie al meerdere pogingen gedaan om me weg te halen uit duitsland alleen wilde ik hem iedere keer nog een kans geven,zij zagen me veranderen in negatieve zin. Het is niet zo dat ik hem weghoud bij zl,nadat we uit elkaar gegaan zijn hebben we hier afspraken over gemaakt waar hij zich niet aan houdt en achter mijn rug om mij zwart loopt te maken bij div instanties en hij probeert zl te erkennen mbv valse machtiging en handtekening.en dat alles omdat ik 1 keer gezegd heb dat het me niet uitkwam dat hij langs wilde komen.hij is in december 2 keer langs geweest en in januari 2 keer,alle keren voor meerdere dagen en ik heb hem onderdak geboden.hij heeft helaas tijdens deze bezoeken wederom niets gedaan voor zl,geen eten geven,wilde hij niet als ik het vroeg,niet in bad gedaan,helemaal niets maar ondertussen wel de hele dag met mijn laptop op de bank hangen.
Mijn ex weet dat het niet lekker ging,ik heb geprobeerd tot hem door te dringen door veel praten en regelmatig een paar dagen naar nl te gaan.helaas werd het thuiskomen iedere keer minder leuk en bleef er bij ex ook niets hangen na een gesprek omdat hij mijn mening niet belangrijk vond,nog steeds niet.hij vind alleen zichzelf belangrijk. ik kan oprecht zeggen dat ik alles geprobeerd heb om de relatie te laten werken en om hem zl te laten zien maar ik laat hem niet bij zl als hij agressief is.dat heb ik mijn ex ook uitgelegd dat als hij zich agressief gedraagt dat ik dan kies voor zl zijn veiligheid en dat er dan een nieuwe afspraak gemaakt word om langs te komen als hij zich normaal gedraagt en geen afspraken achter mijn rug om inpland bij een notaris oid maar zich houdt aan onze afspraak.mijn ex is echt een showpapa,buiten de deur speelt hij de perfecte papa maar eenmaal thuis weet hij niet hoe snel hij weer op de bank moet gaan liggen.
Ik lees nog steeds geen enkele reden om hem niet te laten erkennen. Oh en met het bagatelliseren van een burnout strijk je iedereen, die er een gehad heeft, behoorlijk tegen de haren in. Ik ben hiermee ook klaar met jou.
Manlief komt uit België en ik ben Nederlandse. Ik weet nog dat we BEIDE op het gemeente huis moesten zijn zodat hij onze zoon kon erkennen. Dit erkennen heeft trouwens niets met het ouderlijk gezag te maken. Mij werd uitgelegd dat als de vader je kind erkend hij dat plichten heeft. Pas wanneer er ook ouderlijk gezag is aangevraagd (moet door beide worden getekend, moeder moet toestemming geven en dit gaat via de rechtbank) dan heeft vader ook rechten. Als ik manlief geen ouderlijk gezag zou hebben gegeven dan had hij bij wijze van nog niet eens mogen bepalen wanneer zoon een schone luier moest. Om het even heel overdreven uit te leggen. Succes met de hele situatie. Ik zou zoveel mogelijk bewijs materiaal verzamelen tegen hem. Filmpjes, smsjes, emails, fotos en ga zo maar door. Verder zou ik het ook niet weten. Heel veel sterkte, ik hoop dat je eruit kan komen.
Dat is absoluut niet mijn bedoeling!ik weet dat de ene burn out niet de andere is,ik heb zelf ook heel lang thuis gezeten met een burn out.bij deze mijn excuus,ik wilde je niet kwetsen (andere ook niet die een burn out gehad hebben).
Niet elke burn-out is hetzelfde en als je de tekst van Ts leest maak ik er met name uit op dat de burn-out van haar ex vooral een vorm van luiheid was. (Aldus mijn ex is dit ook een burn-out en heeft hij er al jaaaaren last van, ik denk dus eerder dat de mensen die zeggen een burn-out te hebben maar eerder last hebben van chronische luiheid de hele boel bagataliseren als wat Ts in dit topic doet, en even voor de goede orde ik ben zelf bekend met een burn-out die ik maar al te graag wilde ontkennen) En met erkenning kunnen er wel degelijk problemen komen als het de bedoeling is om controle te hebben over Ts. Ik heb nog steeds spijt als haren op mijn hoofd dat ik mijn ex verplicht heb onze zoon te erkennen. Had me de afgelopen jaren namelijk behoorlijk wat rechtszaken gescheeld. Rechtszaken die hij aanspande om nog meer controle te krijgen over mijn leven (nog niet eens dat van zijn zoon). Die ingang is er namelijk wanneer er sprake is van erkenning, terwijl als er via de rechter moet worden verzocht om erkenning de raad van kinderbescherming eerst nog kijkt of de erkenning wel in het belang is van een kind.