Peuter vertelt iets..

Ik heb overigens kinderen in mijn groep die de meest gekke verhalen kunnen verzinnen MAAR als ouder zijnde ken je je kind toch? Deze ouders zijn er bijvoorbeeld van op de hoogte dat hun kind de fantasie vaak in z'n vrije loop laat gaan..

Ik vind een kind wat trilt uit angst wel opvallend.

 

Ik zou de juf gewoon even vragen.

Mijn oudste kwam 2 jaar geleden thuis met het verhaal dat de juf hem geslagen had nadat ze boos werd toen lenn aan het spelen was.
Ik heb de juf gevraagd en hij had wat in zijn verhaal weggelaten.

Hij was aan het spelen en een ander jongetje had speelgoed van hem afgepakt. Toen Lenn zei dat hij het graag terug wilde, sloeg het jongetje hem.
De juf heeft hem op de bank gezet en uitgelegd dat slaan niet mag.

Het hoeft niet zo gegaan te zijn. Kinderen op die leeftijd kunnen ook onbewust een andere draai geven aan een verhaal.

 

Natuurlijk ervaren kinderen van 3 het wel eens anders en kunnen ze ook een leugentje vertellen.
Maar als jij naar de lichaamstaal gaat kijken van de kleine van ts (wat ik begrijp) dan lijkt het mij geen leugen.
zijn beleving kan wat anders zijn dan er werkelijk is gebeurt, maar ook al was het een tikje ipv een klets, Van kinderen blijf je gewoon af! En soms gebeurt het wel eens dat je een kindje beet pakt om op te tillen en vervolgens het kind verteld te zijn geknepen, dat vind ik dan weer andere zaken maar als dat 1 malig gebeurt heb je heus niet een kind die thuis bang is en trilt.
Dat je kind zo angstig is voor een juf lijkt mij geen gezonde situatie ongeacht wat er is voorgevallen

 

Ik zou ook niet gelijk op hoge poten naar de directie stappen, maar gewoon rustig navragen of er iets gebeurd is. Kleine kinderen kunnen zoveel fantasie hebben en zo bang zijn voor niets....

Mijn jongste begint sinds een week te huilen en te gillen van angst als we langs een groepje van meer dan 2 bomen komen. "Bos, eng, nee, niet bos!" roept hij dan.
Bleek dat ze het verhaal van Roodkapje hebben verteld op het kdv, dus nu is ie bang van 'bos'. En meer dan 2 bomen is blijkbaar een bos. Ik wil niet zeggen dat er niets is gebeurd, maar op kinderen kan iets heel anders overkomen dan het in werkelijkheid is geweest. En dat betekent weliswaar dat de leidster misschien een beetje anders met hem om moet gaan (misschien heeft ze een of andere beweging gemaakt die hem angst aanjoeg), maar niet direct dat ze hem geslagen heeft. En als je dan op hoge poten verhaal komt halen, dan maak je het misschien alleen maar erger.

 

Wat een vervelende situatie.

Dat een peuter nooit 'liegt' is niet zo (al vraag ik me op deze leeftijd af in hoeverre je het kunt hebben over liegen, of dat het meer gaat over fabtasie of iets wat ze gezien of gehoord hebben op zochzelf betrekken, maar dat terzijde), ik vind het wek zorgelijk klinken dat je zoontje zo bang is. Dat kunnen ze op deze leeftijd echt nog niet zo inzetten. Dat er iets is, lijkt me dan ook duidelijk. Ik zou persoonlijk een gesprek aanvragen met zowel de directie als de bewuste leiding, zonder je zoontje. Niet alleen met de leiding, want dan kunnen de gemoederen oplopen.

 

Ik vind het wel vreemd dat een kind zo bang is op specifieke dagen als een specifieke juf is en de rest van de tijd niet. Hoe het exact zit zou ik wel face to face vragen maar er moet iets zijn, anders dan reageert een kind niet zo.

 

Dit heb ik ook meegemaakt als juf! Boze ouders want ik zou het kind geslagen hebben.. Heel heftig als je hiermee geconfronteerd wordt! Gelukkig bleek later dat een ander (kind) haar geslagen had. Kinderen verzinnen dit niet persé maar ervaren het verhaal anders en halen feiten door elkaar. Vooral als ze 3 zijn. Misschien is er wat naars gebeurt waar de juf bij was en heeft ze in zijn ogen niet juist gehandeld. Dat kan ook verklaren waarom een kind zich niet veilig voelt bij iemand. Bespreek dit altijd eerst met de juf zelf, zonder kind erbij.

 

En heb je al een gesprek gehad Babyliefde??

 

Heb je het al besproken?

 

Ja moeilijk is het

Kinderen van die leeftijd halen echt nog weleens dingen door elkaar...of fantaseren er op los.

Maar wat als er toch wel iets is gebeurd...

Goed dat je het gesprek doorzet.

 

Lastig hoor. Ik zou eerlijk gezegd alleen met de leidinggevende praten, of in elk geval met die leidinggevende erbij. Heb je met ze gesproken bij het normale wegbrengmoment, dus echt op de groep? Dan zou ik nu een gesprek aanvragen echt even apart, dus niet 'tijdens het werk op de groep'. Dan kun je ook meteen aangeven dat de reactie je nogal verbaasd, want je hebt echt gemerkt dat je kind bang is. Of zij dan niet merken dat ie zich niet prettig voelt, etc. Misschien is overplaatsen op een andere groep voor die dagen een optie?
Of er nu wel of niet iets gebeurd is, je kind voelt zich niet prettig bij die ene juf.
Ik had ook dat mijn ukkie gewoon niet blij was met een van de twee juffen. Bij haar was het altijd meteen huilen en hij huilt nooit. Ze hoefde hem ook echt geen fles te geven, een blik of lief woordje van haar was echt al genoeg om te huilen. Hij kon nog niet vertellen wat er was, maar soms reageren ze misschien gewoon op een bepaalde uitstraling. Nu is ie wel gewend en gaat het goed.
Een juf vertelde mij eens dat er bijvoorbeeld iets was met mensen met donkere ogen, dat babies veel sneller gingen huilen bij die personen... gek he?

 

Beetje vreemde reactie van de juf. Kijk, er kan dan niks gebeurd zijn, maar ze zou het heel vervelend moeten vinden dat hij zo bang is als zij in de buurt is. Een beetje een goede juf zou dit samen met jullie willen oplossen en hier een plannetje op bedenken, samen met haar collega's.
Hier zou ik ook op aansturen bij de vervolggesprekken. Dat er een plannetje komt. En dat je verwacht dat de andere juf de veiligheid van je kind waarborgt.

 

Heftig hoor. Goed dat je nog een gesprek hebt, even rustig aan tafel ipv tijdens halen of brengen. Maar de juf die het gesprek opving is de juf waar het over gaat? Als dat zo is snap ik dat ze niet meteen "goed" reageert, je had het met haar op moeten nemen niet met een andere juf.
4 dagdelen is best veel voor zo'n kleintje, maar lijkt me niet de rede van zijn gedrag.