Nou, normaal werkt hij 40uur dat andere is overwerk ivm een projekt waar heel veel bij komt kijken. Alle afspraken met anderen die er zijn mogen en kunnen niet uitlopen. Het is al een paar maanden aan de gang zo en het einde zou in zicht moeten zijn binnenkort maar er zijn veel troubles Die hij zich ook weer aantrekt. Heel sneu maar het is dus doorbikkelen.. Hij zegt zelf steeds hierna wordt het beter maar ik ken hem.. Genoeg andere dingen. Maar misschien moet ik nog maar eens een paar maanden wachten en dan kan ik altijd weer posten Soms, gelukkig heel soms zit het mezelf even te hoog. Vandaar.
is er dan misschien een mogelijkheid voor hem om ouderschapsverlof op te nemen?, dan kan hij bijvoorbeeld 2-4 dagen per maand onbetaald vrij nemen. Jullie kinderen zijn beiden nog geen 8 jaar en volgens mij hebben alle ouders en recht op.
Hij heeft wel eens tegen een overspannenheid aangezeten, zo is hij nu niet. Heel anders. Moeilijk uit te leggen.. Hij kan beter met de stress omgaan (zegt hij en merk ik ook vergeleken met toen) maar dan nu op een manier door hárd te zijn. En oh, hij weet die zorgen en erkent ze ook. Maar hierna wordt het beter..
oef wat lastig, mm kan hij dan inderdaad niet minder gaan werken? bijvoorbeeld op vrijdag alleen de ochtend ofzo? of doordeweeks een dag niet, of iedere dag eerder naar huis? Zo heb je toch wat tijd samen. en anders kan hij niet gaan sporten? en zo zijn hoofd leeg maken?
Heel herkenbaar. Het topic van anoniempje007 is ook echt mijn angst. Ik ben uiteindelijk bang dat 1 van ons vlinders in de buik krijgt van een ander. Tegelijkertijd vind ik het ook echt moeilijk om weer tijd en aandacht te maken. Ik denk dat je te snel wil. Het is ook andersom een kwestie van wennen aan tijd voor elkaar maken. Het zit nu ook niet in zijn systeem om een avond in de week met elkaar bezig te zijn. Daardoor is het lastiger om erbij te blijven. Vaak zie je dat als de druk er af is het weer makkelijker wordt. Intimiteit is meer dan seks. Misschien eens samen douchen/ in bad? Massage? En lol is een goede manier van afleiding, ik merk dat ik beter kan focussen als ik echt plezier heb. Met de kinderen van de glijbaan is dus efficiënter dan een hele dag weg. De druk is ook lager en daardoor weer makkelijker te doen.
Die tijd schiet er dus steeds bij in.. Ik zie m al zo weinig laat staan de sportschool Maar goed, door er even over te praten lucht het ook al wat op merk ik Iedereen zegt wees blij dat hij werk heeft.. Bén ik ook. Maar die weten niet wat er achter zit..
Dankje voor je opbeurende woorden! t is zoals jij het zegt het lijkt of we het moeten leren!! Hij geniet wel van de kids hoor! Maar terwijl hij zit te spelen dwalen zn gedachten ook af.. Echt erg maar vooral voor hem.. Dan zeg ik hee joh land eens even (grappige poging) en dan heeft hij alweer 'spijt' terwijl het vanzelf gaat.. Lol is hier ver te zoeken en alleen houd ik dat ook moeilijk vol haha Qua intimi ligt vnl aan mezelf dat dat zo gegroeid is hoor! Badderen en dat soort dingen samen zijn niet echt ons ding. Dat doe je niet snel in deze nuchtere toestand
Het helpt misschien ook al een beetje door het niet als probleem, maar als karaktertrek te zien. Ik heb jaren bij yoga geprobeerd om bij de afsluitende oefening niet te denken. Maar dat lukte nooit en frustreerde ontzettend. Toen ik dat accepteerde en herkende kon ik ook leren om beter te sturen. Als ik een hele dag op de kinderboerderij ben kan ik daar mijn gedachten niet volledig bijhouden. Ik kan inmiddels wel herkennen wanneer ik afdwaal en de beslissing maken om het meer te sturen. En dus ga ik soms met mijn gedachten mee om daarna er weer helemaal te kunnen zijn. Het zit in zijn karakter, dat zal dus niet helemaal weggaan, maar hij kan wel degelijk terugkomen. Jij kunt hem wel soms bereiken dus hij is niet per se helemaal weg. Het schuldgevoel zorgt er niet voor dat het beter wordt, accepteren, herkennen en sturen wel.
Heel herkenbaar, hier ook een dip in de relatie! Er spelen bij ons weer andere dingen dan bij jou maar goed voor dat de kleine kwam was het heel anders en waren we veel intiemer, we vrijden ook regelmatig. Met een kind verandert er gewoon een hoop. Daarnaast zijn wij verhuisd vlak voor de geboorte van onze dochter en moeten we hier echt een "kennissenkring" opbouwen. Ook moet er nog steeds een hoop gedaan in huis door manlief en mij. Vrijen komt er nu bijna niet meer van, vooral omdat we beiden moe zijn. Daarnaast ben ik niet blij met mijn lichaam en heb ik geen behoefte aan intimiteit daardoor. Wat we vaak samen doen is film kijken en dan als een zoutzak halverwege de film in slaap vallen. We kijken ook vaak stukken film (dvd) en liggen regelmatig om 10 uur in bed. Omdat mijn man wisselende diensten heeft, komt het vrijen er ook niet van (ene week te moe, andere week is hij laat thuis). In het weekend slaapt hij ook vaak tussen de middag als onze dochter slaapt dus ook dan geen tijd voor ons. We weten het op het moment ook niet meer wat nu te doen, mijn man wil heel graag weer vaker vrijen. En ik heb echt behoefte aan even helemaal weg zonder dochter en man of juist met z'n 3-en.
Femkes Dankje, klopt absoluut. Ik dacht ook dat ik het geaccepteerd had maar nu het zo extreem i merk ik dat het niet altijd zo ís. Vooral voor de kids is het sneu, dan zeggen ze wat, en jaaa, hmhm. Niet zoals normale mannen weleens doen haha maar dan moeten ze het nog 2x zeggen en als hij er weer bij is zegt hij, wat was dat nou precies? Nou, vierde keer vertellen en dan land het.. De oudste heeft het al heel goed door en dat wil ik niet.. Snap je. Maar ik zal proberen er weer aan te werken
Ik mis dus eigenlijk het echte contáct, dat is wat ik duidelijk wil maken.. maar hadden jullie vast al door Als hij straks thuiskomt en ik slaap nog niet maar eens even mn best doen.. Ben heel slecht in spontane acties en knuffelen, moet echt een knop voor om.. Dat is het lastige.
Ik bedoel niet alleen vanuit jou, maar ook van hem. Hij weet dat hij het doet, het zit in de familie. Hij kan weliswaar het niet helemaal weghalen, maar wel leren te sturen. Daarnaast kan hij met jullie (ook de kinderen) afspraken maken hoe zijn aandacht er weer bij te krijgen. Je kind merkt dus wanneer papa weg is met zijn gedachten, spreek af met elkaar hoe hij bereikbaar is. Dat maakt het minder problematisch. En maakt het contact beter omdat er minder verweten hoeft te worden.
Nee hoor, zo gek is dat niet. Maar daarom des te meer reden om eens professionele hulp te zoeken. Iedereen is anders en wat voor dat familielid geldt, kan bij jullie de plank volledig mis slaan. Dat klopt ook niet. Structureel overwerken komt door slechte planning. Gewoon mee stoppen. En nee, dat is niet makkelijker gezegd dan gedaan. Je kunt tegen de klant/business/baas zeggen: Sorry man, maar voor wat jullie willen, hebben we ofwel meer resources, ofwel meer tijd nodig. Of we moeten de scope verkleinen, maar dit is gewoon niet haalbaar.
Heb je pb gestuurd met 2 links. VOor de anderen: www.eft.nl www.samencommuniceren.nl (bekijk het filmpje!)
Ja herkenbaar. Hier mede door bevallingen, kinderen, zorgen en stress om de jongste en een burn out erna van mij......... Manman wat hebben we diepe dalen gekend. Maar we zijn er gevoelsmatig weer een beetje doorheen. En onze jongste is nu bijna 3.... We proberen 1x per week of twee weken alle schermen (tv, pc) uit te laten en samen op de bank te zitten. Praten over koetjes en kalfjes, of juist zwaardere dingen. Liefst een vaste dag en een wijntje erbij, dat helpt echt hier. Soms de kids een nachtje uit logeren en samen wat doen. Van shoppen, tot uit eten, courmetten of vrienden bezoeken. Oja, en ook dingen zonder elkaar plannen. Want tijd en aandacht voor jezelf is heel belangrijk om een goede moeder of echtgenoot te zijn...! Wij hebben trouwens ook al eens uitgesproken wat we verwachten van elkaar. Maar ook een periode alleen maar positieve dingen over en tegen elkaar zeggen. Kortom, heel bewust bezig zijn, maar dan wel beiden. Succes...! Een huwelijk en helemaal met kinderen in deze tropenjaren kent gewoon diepe dalen. Vechten, loslaten, praten, accepteren en doorgaan.