Dames zullen we hier verder gaan? http://www.zwangerschapspagina.nl/algemene-clubs/567534-opvoedmethoden.html#post18410917
Oeh, daar zou ik me dan best zorgen over maken. Een dreumes/peuter die geen drang voelt om grenzen te zoeken. Dat hoort namelijk bij de ontwikkeling, is een belangrijke fase in de persoonlijkheidsontwikkeling en staat aan de basis voor leren. Maar ontzettend fijn dat je zulke leuke kinderen hebt ten gevolge van jouw perfecte opvoeding. Ik vind dit soort topics erg interessant om te lezen, het helpt reflecteren op je eigen opvoedingsstijl, soms doet het mij inzien dat ik wellicht bepaalde dingen beter iets anders aan kan pakken, soms lees ik bevestiging, soms dingen waar ik het totaal niet mee eens ben en ook niet zal worden en soms leer ik er van en stel ik dingen bij. Heb jij dat ook?
Daar is niets dubbels aan: jij beweert dat jouw kinderen zo gemakkelijk zijn door jouw opvoedmethode. Ik ben inmiddels die naïviteit wel kwijt, (ik dacht eerder ook zo namelijk) en ben er wel achter dat nature toch een veel grotere rol speelt in hoe een kind is en zich gedraagt. Daar kun je met je opvoeding (nurture) wel wat in bijsturen, maar dat blijft bijsturen. Ook jouw dochter zal veranderen als ze op school zit en dan werken methodes zoals je die bij peuters gebruikt en die jij ook beschrijft, en die ik hier ook altijd heb toegepast, gewoon heel anders. Jij benoemt weerstand bij kinderen, alsof dat enkel en alleen aan de opvoedmethode ligt. Dat KAN wel hoor, maar dat is maar een zeer beperkt deel van het verhaal en dat zijn de gevallen die vaak in de hulpverlening terecht komen. Karakter van een kind is echter zo'n grote factor als je het hebt over alle normale situaties, (die situaties waarin geen hulpverlening is/nodig is)! Dat onderschat jij nogal, en ondertussen ga je dan lopen beweren, want daar komt het uiteindelijk echt op neer, dat anderen die beschrijven dat ze weerstand en driftbuien bij hun kinderen zien, het niet goed doen. Als ik jouw reacties lees, lees ik terug dat jij zegt: Ik straf niet, tenzij het echt niet anders kan ... Anderen zeggen: ik straf als dat nodig is. Jij maakt van dat laatste iets wat in totale tegenstelling zou zijn met wat jij doet, terwijl het in de praktijk ws weinig verschilt, als ik de andere moeders hier ook zo hoor. Die hoor ik ook niet vertellen dat ze niet anders doen dan en dat hun kind alleen maar, enz enz enz. Ik mis bij jou echt de openheid om te zien dat wat een ander doet met haar kind in die situatie wel eens net zo goed kan werken als wat jij doet in jouw situatie met jouw kind.
Je hebt verschillende soorten grenzen he, een grens om inderdaad iets te leren of een grens zoeken om aandacht mee te vragen. Ik leer elke dag bij, ik reflecteer ook veel op mijn eigen opvoeding. Maar ik zal op dit forum niet veel gelijkgezinden vinden, op andere fora wel. Hier zijn veel behaviouristen, ik ben daar gewoon geen voorstander van. Waarom ik hier dan wel schrijf? Ik vind discussiëren wel leuk en vind af en toe wel zinnige tips die ik ook in praktijk breng.
Ik onderstreep juist het karakter en de manier hoe je je aanpak daarop baseert. Ik wil mijn kinderen zich niet anders laten gedragen door middel van straffen. Ik wil het karakter in waarde laten en niet te veel vormen naar wat er verwacht wordt. Ik geloof dat met zo'n aanpak kinderen zich meer in hun waarde voelen en dat dat zich uitbetaalt. Ik heb geen perfecte opvoeding maar streef er wel naar. Dat het wordt opgepikt alsof ik mezelf beter voel, jammer, dat bedoel ik niet. Maar dat is mijn mening, standpunt en dat verdedig ik.
Ik denk dat het zeker niet verkeerd is je goed te voelen bij de keuzes die je hierin maakt. Natuurlijk moet je altijd kritisch blijven naar jezelf denk ik. Want een onhandige weg inslaan of een andere keuze moeten maken omwille van je kind, dat is zo gebeurd. Carino, het nieuw geopende topic, praat je mee? Heb je daar ook een aantal vragen gesteld. http://www.zwangerschapspagina.nl/algemene-clubs/567534-opvoedmethoden.html
Eens. Las het al ergens bij jou. Als kind weg loopt met oversteken werkt praten het beste. En toch. Vind ik dat je kind soms fkink van mama zou mogen schrikken. Praten komt later. Soms is kort en krachtig het beste. Praten heeft niet altijd nut. Nu kan je nog praten. Als ze vol hormonen zitten dan wekt praten avenrechts. Daarna kan je c weer praten. Heb het opvoeden niet uit gevonden. Maar zou willen dat ik eerder wat strenger was geworden consequent er. Niet altijd pappen en zoet houden. Bij dochter ben ik nu strikter als toen met zoon heb mijn. Lesje wel geleerd. Zeg niet dat je het niet goed duurt zeker niet de basis . Praten is zeker belangrijk. Heb niets met het alternatie en toch deed ik vaak het zelfe als jij. Wel is mijn londje korter. En boos of een tik hebben ze zeker mee gemaakt en soms was het verdient. Als mijn dochter bewust niet luisterd met oversteken en ze zo mijn hand los trekt. Krijg ze toch echt een tik op haar broek met de mede deling. Heb liever dat je nu huild dan dat ik straks moet huilen als je hebt overreden. Soms is luisterd dus NU een niet praten. Daarna zeker. Levens gevaarlijk oversteken zonder toestemming van mama. Dan ben ik de BAAS.
Carino, ik wil even zeggen dat ik je visie deel en dat ik vind dat je het heel erg goed verwoord. Ik heb het hier ook wel eens geprobeerd, maar kan er de energie niet voor opbrengen om zo te reageren als jij hier doet. Er zijn hier inderdaad weinig gelijkgestemden, maar dat maakt mij verder ook niet uit. In mijn omgeving tref ik juist veel ouders die dezelfde kijk op opvoeding delen.
Heb jij dit gezien van anderen om je heen, of anderen van jou? Of is dit iets wat in jouw omgeving altijd al zo ging? Bij mij in de omgeving was het altijd en soms nog redelijk de oude stempel. En deels vind ik me daar in, maar ik kan me dus deels ook goed vinden in carino en jouw mening. Praat je hier verder mee? http://www.zwangerschapspagina.nl/algemene-clubs/567534-opvoedmethoden.html
fijn om te horen. Het dragen en voeden forum is wel vanuit deze hoek en daar vind je echt hele leuke ideeen.
Klopt, maar net zoals hier (of erger misschien nog wel), wordt je vreselijk afgekat als je niet helemaal up meedoet. Ik ben jaren lid geweest, maar het gezeur over het "mainstream" gedoe hing me de keel uit, echt ons tegen de rest. Waarom moet het het een of het ander zijn en is een middenweg niet goed genoeg? Ik lees hier heel veel reacties van moeders die het in grote lijnen best wel doen zoals jij, maar daar lijk jij vooral over heen te willen lezen.
Ik heb vriendinnen die op dezelfde manier in het leven staan,.daarnaast heb ik op de zwangerschapsgym meiden getroffen die op deze manier hun kinderen opvoeden. Ik heb op een kdv gewerkt waar ik ontzettend geinspireerd ben in de communicatie met kinderen. Dus inderdaad veel inspiratie en mooie voorbeelden om mij heen.
Nee, ik zie wel andere reacties, dan kijk ik bijvoorbeeld naar jou, adi en meer. Daar voel ik me prettig bij, omdat ik voel dat we redelijk overeen komen. Ik praat niet actief mee daar maar haal wel punten eruit die mij aanspreken. Ik vind daar meer herkenning dan hier.
Zooooo een hele avond verder en ik ben bijgelezen Niekepiek, Tuc, Adi, ik heb geloof ik niks meer aan jullie toe te voegen! Op naar het nieuwe topic, ik vind het namelijk ook wel leuk en interessant om mee te lezen/praten.
Ik ben het met TS eens.... als een kind je stom vind is dat geen scheldwoord. Je mag zeggen dat je iemands gedrag niet leuk vindt. Voor kinderen wordt dat: jij bent niet leuk.... en dus jij bent stom. Prima toch? Dat is een mening, ze zegt toch niet jij bent een *&%^$ En boos kijken... ook dat mag. Wij zeggen ook dat onze kinderen best boos mogen zijn. Ik stimuleer het uiten van emoties ook.
Ik denk dat dat zo van je wordt opgevat, omdat je redelijk veel zegt: ja, maar als jij met jouw kind gewoon vanuit rust zou gaan doen wat ik ook doe, dan zou je die strijd niet meer hebben. Ik bedoel het niet rot, maar ik voer wel graag gesprekken op het scherpste van de snede, en ik vraag me dan echt af: snap je dan echt niet dat als je dingen zo brengt, mensen dus het gevoel krijgen dat je je beter voelt dan zij? Ik merk dat bij veel 'echte' uppers nog veel sterker trouwens. Die eeuwige bekeringsdrang binnen die groep stuit me echt tegen het lijf. Vooral omdat die vaak gepaard gaat met slecht luisteren en doorvragen over wat er in een situatie gebeurt, en gekat op een ander, (dat laatste gaat trouwens niet over jou ). En JUIST van een groep die zegt heel scherp te willen kijken naar de behoefte van hun kinderen, vind ik dat heel bijzonder en dan accepteer ik dat ook minder, dan van iemand die ronduit zegt: Zo doe ik het en mijn kind voegt zich maar, punt. Die roepen iig niet dat ze begripvol zijn of willen zijn, en dan verwacht ik dat ook niet van ze naar andere mensen.
Nou ik blijf het hondsbrutaal vinden...je hebt gewoon niet te zeggen dat iemand stom is...het is uitschelden in kleutervorm en ik hou absoluut niet van schelden.
Het begint met 'stom' als ze drie zijn. Met 6 zeggen ze 'k*nker-wijf tegen hun moeder (of iemand anders). Ik zeg niet dat het altijd zo gaat, maar helaas heb ik in een wijk gewoond waar dit niet ongewoon was...
Sinds dat ik hier meelees voel ik me trouwens een hele slechte moeder, sinds 'goed zo' niet meer mag. Haha Ik zeg het zooooo vaak 😉 Elke keer als ik het zeg moet ik aan dit topic denken.