Wanneer begonnen jullie met opvoeden? Onze meid is een echte dondersteen en behoorlijk bijdehand. Als ik nee zeg en haar af leid (bijvoorbeeld met het trekken aan mijn oorbel) gaat ze steeds harder lachen en nog beter proberen te grijpen. Ook bijvoorbeeld met eten, ze heeft nu ontdekt dat ze daar lekker mee kan kliederen, pruttelen met yoghurt en uitspugen, vingers erbij haha. Eigenlijk moest ik er stiekem wel om lachen. Maar ja, wat doe je er tegen. Als dochter goed gegeten heeft waarna ze vies gaat doen dan stop ik maar gewoon met yoghurt, waarna mevrouw t op een krijsen zet . Gewoon even een klein voorbeeldje hoor. Ze heeft een behoorlijk eigen willetje. Hoe spelen jullie in op zulke situaties?
Oeh lastig. Hier begon het echt na een jaar met opvoeden. Ik vond het wel lastig om te bepalen wat hij kon begrijpen. Nu is hij bijna 16 maanden en begrijp dingen dondersgoed. Hij kliert met eten, vind ik prima maar zodra hij expres zijn lepel/vork op de grond gooit raap ik het 1, hooguit 2 keer op maar daarna heeft ie gewoon pech. Ik probeer gewoon kalm te blijven en rustig te zeggen dat iets niet mag en zet hem ergens anders neer. Maar met 9 maanden vind ik wel lastig... Dan kan je eigenlijk weinig.
Ik vind het zoooo lastig! Zoontje is nu bijna 1,5 en is ook echt de grenzen aan het opzoeken. Ik probeer hem duidelijk te maken dat iets niet mag en af te leiden. Maar soms lukt dat gewoon niet. Na 3x waarschuwen achter elkaar en hou ik hem of even vast bij me op schoot of in een stoel zodat ie even uit de situatie gehaald wordt. Maar ik vind het echt lastig om consequent te zijn.
@ strandbal : Ja ze gooit , naar mijn idee ook echt met opzet, wel 10 keer haar lepel / tuitbeker weg. Vind het dan inderdaad ook lastig om een grens te stellen. Ze is nog zo klein vind ik dan, maar anderzijds.. ik zie aan haar dat ze het goed door heeft. @ Feye: Ja consequent zijn vind ik nu ook al moeilijk... en dan is ze natuurlijk nog niet zo ver als met 1,5..
Wij begonnen al vrij vroeg met nee zeggen als iets niet mocht. Met name aan de hond zitten. Vanaf een maand of 5 toch wel. Nu is ze net 1 jaar en weet al een maand of twee dat bepaalde dingen niet mogen. Ze gaat er dan op af, kijkt me ondeugend aan en schudt dan heel hard nee. Om het 9 vd 10 keer toch even uit te proberen. Bijvoorbeeld met de handjes in de waterbak vd hond of aan de knopjes van de dvd speler. Als ik dan ook op rustige toon nee zeg, en vol hou, luistert ze meestal wel. Dat vind ik echt leuk om te zien, dat ze je gaan begrijpen. Opvoeden is lastig maar kan ook heel leuk zijn en veel voldoening geven!
9 maanden is nog wel erg jong, ze zal het zeker niet doen om expres stout te doen of niet te luisteren naar mama oid ze is denk ik lekker de wereld aan het ontdekken en ontdekken gaat op die leeftijd vooral ook met de handjes. alhoewel ieder kind natuurlijk anders is! Persoonlijk denk ik dat echt corrigeren niet echt veel zin heeft op die leeftijd dus ik zou als ze echt iets doet wat je niet wilt gewoon er voor zorgen dat ze er niet bij kan en verder gewoon lekker laten ontdekken😄. Echt opvoeden begon hier vanaf ongeveer 1jaar.
Ben het met je eens hoor! Vind het ook wel jong en snap natuurlijk wel dat ze niet stout doet. T is gewoon ontdekken. Ik vind het juist wel leuk dat ze steeds meer foet/ wilt en probeert. Maar ik kan t nu natuurlijk niet allemaal goed vinden om vervolgens met en jaar opnieuw te moeten corrigeren. Ik probeer nu gewoon rustig nee te zeggen en af te leiden. ...
Ja precies een beetje spelenderwijs uitleggen wat wel en niet mag . Bij mij begon het echte 'serieuze' opvoeden ongeveer vanaf 1jaar. Maar het blijft lastig om in te schatten in hoeverre ze echt dingen begrijpen enzo Ahja uiteindelijk gaat het allemaal wel een beetje vanzelf denk ik.
Hier toch wel vanaf 7 maanden, toen hij ging tijgeren en bij spullen kon komen waar hij niet aan mag zitten. Ik haal hem dan steeds weg en zeg dat hij er niet aan mag komen, bv, snoeren en speakers naast de televisie enz. Tja... of het echt al werkt, dat merk ik nog niet. Maar ik ben van mening dat als ik het nu eerst maar gewoon laat gaan en opeens met een jaar allerlei dingen ga verbieden, hij er ook niks meer van snapt. En verder, als mijn zoontje gaat zitten 'klieren' met eten/ drinken stop ik na 3 keer aanbieden ook en probeer ik het gewoon later nog een keer.
Deze vraag had ik van de week aan Het cb gesteld. Hun geven aan dat je het beste kan beginnen met grenzen aangeven en "opvoeden" vanaf 8 maand.
Opvoeden begint in mijn ogen al heel vroeg en druk daar ook geen negatieve stempel op. Het is je kind leren wat er van ze word verwacht. Hetzelfde als jij voor het eerst in de les auto stapt, alles word je je verteld en herhaald! Dus dan maken de maanden waarmee je begint niet uit. Het begint al met slaapjes doen in bedje, haar trekken ( je maakt het handje rustig los en zegt rustig nee nee ). opvoeden is een ruim begrip, straf geven is maar een klein gedeelte daarvan.
Ik vind het ook lastig te bepalen in hoeverre ze iets begrijpt, onze dochter is nu 15 maanden. Maar gaandeweg merk ik snel genoeg wanneer ze me snapt en wanneer niet, dat maakt het al een stuk makkelijker. Hier ook met de vraag gezeten: wanneer ga je nu écht opvoeden? Wij zijn begonnen met min of meer opvoeden toen ze zich voort kon bewegen. Tot die tijd was er gewoon nog geen reden om daarmee te beginnen. Vanaf dat ze ging kruipen zijn we eerst begonnen met alleen weghalen bij dingen waar ze van ons niet aan mag zitten. Verder nog niks. In het begin ging ze dan rustig wat anders doen, maar na een tijdje bleef ze steeds teruggaan. Op dat moment is er "nee, dat mag niet" bij gekomen. Vanaf 12 maanden merkte ik dat ze me soms best goed begreep als ik wat zei en op dat punt zijn we begonnen met gerichter opvoeden. Als ze nu iets pakt of doet wat niet mag dan is het 3 keer "nee, dat mag niet want....", werkt dat niet dan pak ik haar op en haal haar uit de situatie. Meestal werkt dit heel goed en gaat ze wat anders doen, maar niet altijd Consequent zijn vind ik niet moeilijk, het is in mijn ogen heel belangrijk dat ze al vroeg meekrijgt dat nee ook echt nee is. Wel leg ik haar altijd uit waarom iets niet mag, of ze het begrijpt geen idee (vast niet) maar ik denk wel dat het slim is om daar nu al mee te beginnen. Want zomaar "nee, dat mag niet" zal ze straks ook niet begrijpen denk ik, als kind vond ik het ook prettig als me ook verteld werd waarom ik iets niet mocht. Onze dochter kan ook heel ondeugend zijn, ik zie precies aan haar blik wanneer ze zo'n bui heeft. Enorm grappig omdat ze de meest rare dingen bedenkt om te doen en regelmatig moet ik echt m'n lachen inhouden, maar juist door die buien leert ze heel veel. Dat zijn ook vaak de momenten dat ik haar het meeste kan leren, omdat ze er dan (voor mijn gevoel) meer open voor staat. Voor haar is het allemaal nog steeds 1 grote ontdekkingsreis, alles is even interessant en spannend. Ik word dan ook echt niet boos als ze iets tig keer op de grond gooit en moet lachen als ik zeg dat dat niet mag. Voor haar is het enorm interessant dat verschillende voorwerpen een ander geluid maken als het op de grond valt. Maar ik ben dan weer wel zo dat als ze het 3 op de grond gooit ik het opraap maar niet meer teruggeef. Ze krijgt dan dus de kans om te ontdekken wat er gebeurd als ze iets op de grond gooit maar leert ook dat er een grens aan zit in hoe ver ik daarin meega. Ik merk dat ik het wel moeilijk vind om de 'juiste' keuze te maken. Ik overdenk heel vaak na een situatie of ik het goed aangepakt heb, daar word ik soms best moe van. Steeds vraag ik me dan af: als ik het nu zo doe zou dat dan in de toekomst goed uitpakken, of moet ik het dan toch maar anders doen? Ik weet niet of meer moeders dat hebben maar ik hoop dat dat minder word!
Hier is onze boy 7 bijna 7 maanden, en ik probeer het ook al indd consequent zijn. ik heb namelijk soms al echt het gevoel dat tie begrijpt wat ik bedoel, bijvoorbeeld als hij 2 x zijn lepel lachend op de grond gooit, dan pak ik hm niet meer. maar ik zet hem nog niet op de gang hoor
Weet je waarom ze dat leuk vindt? Omdat ze ziet dat het naar beneden valt, is puur ontdekken en een heel normale ontwikkeling, die ik niet zou tegenhouden. Dit gaat namelijk vanzelf over, zodra ze doorheeft dat de zwaartekracht echt altijd geldt.
Precies, opvoeden is ook vertellen wat je gaat doen, wat ze zelf aan het doen zijn, rustig vertellen wat wel en niet mag. Kinderen gaan vanaf 6 maanden echt begrijpen wat gebeurd als ze iets doen.
Cb arts vertelde mij met het laatste bezoek dat wanneer ze daar weten te komen waar ze willen komen (dus kruipen, rollen of anders) dat ze dan ook linken gaan leggen van dit is goed en dat is 'nee'. Dat je dus gerust mag beginnen met opvoeden (in hoeverre dat mogelijk is) Hij kan bijvoorbeeld al miepen omdat hij iets wil wat buiten bereik ligt, jengelt en roept me als ik uit de kamer stap om te koken bijvoorbeeld. In deze gevallen zeg ik vaak: o wil je die (noem het speeltje) en geef dat aan. Bij koken doe ik af en toe mijn hoofd om de hoek. Mama is hier! Of ik zet hem erbij in de wipper. Verder wil hij met verschonen nu alles wat op de commode staat hebben. Sommige dingen mag van mij maar niet alles. Ik zeg dan consequent 'nee' die mag niet. Maar deze wel! En dan geef ik hem wat anders, borsteltje ofzo. Maar ik ga niet dingen wegzetten voor hem. Dat moet hij gewoon gaan leren langzaamaan. Vind ik dan Met eten doet hij netjes zijn mond open. Maar gaat hij kliederen dan heeft hij vast ook niet zo'n honger. Dan bied ik nog 1x aan en dan gaat het bord weg. Gaat prima tot nu toe. Dus ik denk dat opvoeden nu al wel begint rond 7 maanden... in kleine dingen. Echt bewust dingen uithalen doen ze dan nog niet. Tis meer het aangeven van de grenzen hier in huis en dat is bij ieder gezin weer anders.
Bedankt voor de reacties. Zie dat de meeste hier wel redelijk t zelfde denken. @ Horselover: opvoeden is een ruim begrip, straf geven is maar een klein gedeelte daarvan. Goed gezegd! @Sennavt: Ik merk dat ik het wel moeilijk vind om de 'juiste' keuze te maken. Ik overdenk heel vaak na een situatie of ik het goed aangepakt heb, daar word ik soms best moe van. Steeds vraag ik me dan af: als ik het nu zo doe zou dat dan in de toekomst goed uitpakken, of moet ik het dan toch maar anders doen? Ik weet niet of meer moeders dat hebben maar ik hoop dat dat minder word! Dit herken ik inderdaad wel! Soms denk ik daar ook wel veel over na... En dan ben ik ook wel eens bang dat als ik het op een andere manier aan pak, ze het op den duur ook niet meer snapt haha. Ik moet mijzelf er ook wel regelmatig even aan herinneren dat het ook best van zelf gaat. Je groeit er ook wel weer in mee. Edit: Sorry ik snap dat dubbel quoten niet zo
Ik vroeg het me eigenlijk af, kun je nu al gaan opvoeden of begrijpen ze dat nog niet, maar zoals ik dat hier lees dus wel. Ons meisje word ook behoorlijk ondeugend. Als ze bijvoorbeeld mijn bril vastpakt kijkt ze me aan, ze wéét dus al dat ik er dan wat van zeg. Maar bijvoorbeeld met eten is ze de laatste tijd zo vreselijk driftig. Als ik dan nog haar broodje zit te smeren begint ze te brullen en driftig te doen, of als ik intussen verder eet en zij heeft haar mondje leeg. Echt boos word ze dan. Iedereen lacht er nu om omdat het er wel grappig uit ziet maar ik wil het eigenlijk gaan corrigeren want als iedereen lacht denkt ze dat het leuk is. Maar ja weet niet of ze dat al begrijpt. Vind het best lastig hoor.