Ik heb het besproken ( foutje trouwens ze is 5 niet 3, weet niet hoe ik er bij kom) ik heb een foto van de hond erbij gedaan, weet niet of dit is gelukt. Mooie dame is het. Mijn zwager staat er niet achter dat ik haar neem, of iemand anders want hij is bang dat ze weer teruggebracht wordt dus dan maar inslapen, vreselijk.. maar ikheb mijn zusje laten bellen naar een honden expert en advies gevraagd of ik haar kan nemen of niet, ze zou het gedrag uitleggen en mijn thuissituatie en hopelijk is het een optie want dan neem ik haar natuurlijk gewoon, ik heb niet veel geld maar ik ben thuis en zij verdient een plekje. Mijn zusje belt me zo terug.
ik denk niet dat dit een geval is wat je zelf in huis kan nemen zonder prof advies. Je hebt 2 kinderen in huis dus je ziet heel snel signalen van de hond over het hoofd. Snap dat je het de hond graag gunt maar zoals ik het lees heeft de hond meer baat bij iemand die er 100% tijd voor heeft met een stabiele thuis situatie. Dat heb jij beide niet. Bedenk van te voren dat een gedragstherapeut best veel geld kost en dat je er niet bent met 1 afspraak. Zou het vreselijk vinden voor de hond als hij na een maand bij jou weer moet gaan verhuizen. Daar word ze echt niet beter van. Zoals gezegd, neem zelf contact op met Nelis Verhoeven en vraag zijn advies. Calming Signs Hondengedragscentrum & hondentrainingen
Ik heb het nummer aan mijn zusje gegeven. Ik heb zelf net iemand gebeld en die heeft mij verteld dat dit niet mijn probleem is en dat mijn kinderen boven alles gaan hoe graag ik ook wil dat deze hond een goed thuis heeft. Dit was een hondentrainer van de dierenbescherming. Sjonge, ze heeft wel een punt.. het is zo lastig maar inderdaad gaan mijn kinderen voor en ik wil hun niet in gevaar brengen door een angstige hond in huis te nemen en toch wil ik het niet loslaten dat honden ergens een probleem zijn en in een ander gezin toch niet. Misschien dat mijn zusje door dat nummer te bellen van jou Beeb87 dat hij haar kan adviseren de hond te laten opvangen door een stichting of opvang. Ik denk namelijk niet dat de dierenarts zomaar de hond laat inslapen, dat zei de dierenbescherming ook al, hun onderzoeken eerst of ze gezond is enzo.
Niet zelf in huis nemen. Neem aan dat je niet heel ervaren bent in het houden en heropvoeden van honden. Je haalt jezelf zoveel meer ellende op de hals. Een hond waar je op moet letten icm kleine kinderen is echt niet praktisch. En je gaat veel signalen missen... wat als het wel fout gaat?!
Allereerst is er volgens mij vastgelegd in het adoptiecontract bij het asiel dat je de hond niet zelf mag herplaatsen, maar deze terug moet aanbieden bij het asiel. Je kunt alleen beoordelen of een hond zodanig getraumatiseerd/slecht gesocialiseerd is dat inslapen humaner is omdat geen enkele vorm van training het stressniveau naar beneden kan brengen, wanneer een erkend en ervaren gedragstherapeut de hond heeft beoordeeld. Veel, zo niet alle, asiels werken hiermee samen, dus een asiel is echt zo erg niet. Uiteraard is direct een nieuw thuis fijner, maar de hond moet eerst beoordeeld worden, linksom of rechtsom. Veel asiels trainen ook de honden. Socialiseren kan niet meer, maar ze kan wellicht wel leren bepaalde situaties te handelen. In een gezin plaatsen zal ze niet als prettig ervaren. Dat is voor angstige honden te onzeker en onvoorspelbaar. Het is druk en kinderen doen onvoorspelbare dingen, welke dus (extra) stress veroorzaken bij haar. Een goed gesocialiseerde hond zal dit kunnen handelen, maar een slechte socialisatie (even ervan uitgaande dat dit bij haar speelt) kun je niet ongedaan maken. Dus, ik zou adviseren aan je zus om de hond gewoon terug te brengen naar het asiel en aan hen over te laten de hond (te laten) beoordelen en haar te herplaatsen.
Overigens straalt de foto al onzekerheid alom uit, dus ook dit vond ze niet prettig. En logisch, ze ligt in een hoek en iemand neemt een foto terwijl ze bijna over haar heen hangen en ws nog met een flits ook. Er lijkt overigens een grote dosis Mechelaar in haar te zitten. Deze zijn gevoelig voor onzekerheid en angst, zeker bij slechte start en hebben dus behoefte aan een ervaren eigenaar/trainer.
Altijd mooi dat soort dingen maar juridisch gezien houd het nooit stand... ze zijn gewoon eigenaar van de hond en ze mogen er mee doen wat zij willen.
Tsja, juridisch gezien mag je de hond ook laten inslapen als je wilt... Je bent daarmee akkoord gegaan bij adoptie van de hond, dus...lijkt het mij niet meer dan correct om daar dan in mee te gaan. Ik weet dat het juridisch geen stand houdt, maar het is juist om te voorkomen dat dit soort honden gaan zwerven van hot naar her én bv verhandeld worden op MP.
Wat een lastige situatie! Ik vind het echt ontzettend lief en goed van je dat jij je het lot van dit beestje zo aantrekt. Wat de anderen ook al zeggen, denk ik niet dat het verstandig is voor jou om zelf deze hond in huis te nemen. Een onzekere, angstige hond is onbetrouwbaar. Wel vind ik dat je zus en zwager hier de verantwoordelijkheid in moeten nemen. Lukt dit niet in de eigen situatie, dan lijkt het me goed dat ze op zoek gaan naar een nieuw baasje, die tijd, energie en heel veel liefde in de hond wil steken. Het beestje moet de kans krijgen. Inslapen is toch geen optie! Wat ik mij nog even af vraag; is deze hond altijd al zo geweest, of is dit gedrag pas aanwezig sinds de geboorte van het kindje? Succes!
Er bestaan verschillende pilletjes, een soort van kalmeringsmiddelen voor dieren. Bij de poes van mijn ouders heeft het erg goed geholpen,ze neemt dagelijks Telizen S,er is ook een variant voor honden Telizen L. Er zijn ook andere middelen die hetzelfde effect geven. Je moet eerst alle opties uitproberen lijkt mij.
Dat is leuk, maar dan ga je het gedrag van een dergelijke hond wijzigen, waarmee je wellicht heel belangrijke signalen mist en er gevaarlijke situaties kunnen ontstaan. Medicijnen zijn niet bedoeld om zonder specialistische hulp te gebruiken. Herplaatsen is prima in deze situatie, inslapen (nog) niet, omdat de hond wellicht in een andere situatie en na training een goede kwaliteit van leven kan hebben.
Oh wauw probleemhond dus maar inslapen? Ten eerste ik denk dat geen DA hieraan meewerkt (gelukkig maar) en ten tweede ik zou dat aan het asiel overlaten, die zoeken echt wel een passende eigenaar met ervaring. En zelf in huis nemen raad ik je af! Een onzekere hond kan zeker gaan bijten bij situaties waarin ze zich bedreigd voelt. Kleine kinderen kunnen onbedoeld soms best lomp zijn. Ik heb zelf 2 kleine kids en 2 honden dus weet er alles van. Je hebt geen ogen in je achterhoofd dus je kan onmogelijk alles opmerken.
Probleem van een asiel is dat een hond die angstig is en heel veel begeleiding en stabiliteit nodig heeft daar niet op zijn plaats zit. Wat herplaatsen alleen maar moeilijker maakt. 9 van de 10 mensen zullen niet geschikt zijn om zo'n hond in huis te nemen. Plus dat er al genoeg hondjes zonder problemen zitten of met veel minder ernstige problemen die ook geen nieuw huisje kunnen vinden. Dus even terug naar het asiel brengen is in mijn ogen geen optie. Die hond moet vanaf haar zus naar iemand die er verstand van heeft en er per direct mee gaat werken. Iemand die de hondentaal kent en weet hoe er mee om te gaan.
Ben het hier helemaal mee eens. Wel wil ik je geruststellen dat ern dierenarts een dier niet zomaar laat inslapen. Die opperen waarschijnlijk dat er eerst vanalles geprobeerd moet worden door een professional dus als ze daar heen gaan zal die denk ik een herplaatsing adviseren. Vaak kunnen ze daar nog in bemiddelen in een herplaatsing.
Ik heb hier ervaring mee. Mijn eigen hondje was ook heel angstig en beet mijn peuter. Wij hebben toen een traject in gang gezet met twee gedragstherapeuten waarvan een veterinaire. (De wagenrenk in wageningen). Hondje aan de medicatie na uitgebreide beoordeling. En therapie. Helaas ging het niet beter en begon ze ineens ook tegen onze katten agressief te doen en voelde zelfs ik me niet veilig meer bij haar. Overleg gehad met veterinair gedragsdeskundige en samen besloten om het hondje in te laten slapen. Ze was gewoon erg ziek in haar koppie en de gedragsdeskundige schatte haar in als heeeeel moeilijk te herplaatsen. En bij ons moest ze gewoon weg ivm veiligheid. Met een huilend hart hebben wij ons meisje van 7 jaar in laten slapen. Ik mis haar, mijn vriendinnetje maar zoals ze de laatste jaren van haar leven was herkenden wij haar niet meer. De eerste stap is de dierenarts, want medische oorzaken moeten uitgesloten worden. En daarna dus beoordeling door gedragsdeskundige, want diens oordeel heb je nodig voordat de DA het beestje eventueel een spuitje geeft. De gedragsdeskundige zal hierover adviseren: behandelen eventueel met herplaatsing of euthanasie.
Pff kan hier slecht tegen gaan ze ook zo zijn met kinderen oh ze luisteren niet we geven ze maar weg ter adoptie bah hopelijk krijgt de hond een fijn huisje
Het is niet fair om Annedore hierop aan te vallen. Zij heeft tenminste haar best gedaan om de situatie te verbeteren met dierenarts én gedragstherapeut. Niets mis mee als uiteindelijk blijkt dat het dier gewoon te ver heen is. Wat dan zielig is, is maar blijven leuren en dralen met zo'n dier. @beeb87: ik snap je en je hebt enigszins gelijk daarin. Echter, het lijkt alsof het dier zsm weg moet en goede herplaatsingsplekken liggen ook niet voor het oprapen. Een asiel kan dan een heel goed tussenstation/bemiddelingsmogelijkheid zijn.