Je hoeft niet bang te zijn dat ze went om in slaap gewiegd te worden. Geef er gewoon aan toe, en probeer haar dan steeds vaker even in bedje/box te leggen en erbij blijven, dat kun je dan opbouwen. Onze dochter heeft de eerste 6-8 weken volledig op ons geslapen omdat ze anders bleef huilen, en na zo'n 10 weken kon ze ineens zonder te huilen in de box en in haar eigen bedje (tenzij ze ergens last van heeft maar dat is logisch). Ze had het dus gewoon nodig maar is er niet aan gewend geraakt. Kijk naar je baby, volg je gevoel, en weet dat ze als ze zo klein zijn nog echt niet verwend kunnen worden of al ergens echt aan wennen. Soms hebben ze het gewoon nog even nodig.
Ik heb niet alle reacties gelezen, maar een baby van een paar weken oud hoort gewoon bij mama hoor. Die weet nog niet eens dat zij en mama twee verschillende personen zijn. Als ze lekker in slaap valt bij je, dan heb jij dus een kalmerend effect (en ben je dus geen 'prikkelende factor' voor haar haha). Ik had ook zo'n alerte baby. Je kan wiegje ook in je eigen slaapkamer zetten (daar hangt jouw geur in de kamer) misschien helpt dat? Het zijn sowieso allemaal fases, ze veranderen zo snel. Gewoon veel naar je kindje kijken (dat lukt wel als je haar vasthoud ), dan zie je vanzelf van wat voor dingen ze overprikkeld raakt (was hier meestal na veel bezoek, of nieuwe dingen doen. Dl had dan echt weer een rustig dagje in de box nodig). RRR hadden wij ook, maar baby kijkt natuurlijk geen horloge dus 't gaat vooral om de volgorde waarin je dingen doet. Laten huilen en kookwekkers zetten is echt heel gek. Dit zijn ook officiele CB-tips: Is jouw baby onrustig? | Loes.nl
Die tips die doe ik nu dus en ik word aan alle kanten aangevallen. Ik vind 10 minuten ook lang, daarna ga ik naar dr toe. Even oppakken, wiegen en terugleggen als ze slaapt. Ik heb de afgelopen.weken dus wel zowat 24/7 met haar op de arm/borst gezeten. Kon amper eten, naar de wc. Ze slaapt ook amper in de box namelijk. Ik zit te huilen om alle reacties. Ik ben helemaal op, 10 kilo afgevallen door de stress en niet kunnen eten. Niemand ziet hoe het er hier aan toe gegaan is.
Volg je gevoel!! Mijn zoontje had ernstige reflux en huilde de hele dag, behalve in de draagzak. In bed leggen lukte niet, dan bleef hij huilen en sliep helemaal niet. Ik heb dit wel 3 dagen achter elkaar geprobeerd, op advies van de kinderfysiotherapeut die zei dat hij gewend was aan de draagzak. Toen hij met 2,5 mnd eindelijk op goede medicatie zat, is hij vanzelf gaan slapen in bedje. Tot die tijd heb ik hem hele dagen gedragen. Daarna is hij de slaapjes langzaam op gaan bouwen van 20 min per keer tot hij uiteindelijk van voeding naar voeding sliep. Toen heb ik het afgewisseld met dragen en dat ging prima hoor. Dus maak je niet druk, doe waar je je zelf het prettigst bij voelt. M'n dochtertje was trouwens als baby ook heel prikkelgevoelig en daar hielp inbakeren erg goed. Voor mijn zoontje is een puckababy voldoende. Sterkte, de eerste 3 maanden kunnen echt zwaar zijn! Maar houdt vol, het komt echt goed!
KKatinka; 1 tip; luister naar je gevoel. Babys zijn er om zovaak als je dat trekt gedragen te worden, gekoesterd, geknuffeld. ZE gedijen op nabijheid. RRR is een in mijn ogen achterhaalde uitvinding die beter kan worden vervangen door 2 K's: Knuffelen, Koesteren. Veel beter voor de hechting ook. Het CB geeft in mijn ogen dan ook vaak verkeerde adviezen. Heb niet je gehele post gelezen maar als je bv geeft, weet dan ook dat ze daar ook vaak verkeerde adviezen in geven (als in op schema voeden, niet op verzoek). Luister naar je eigen gevoel, dan komt het allemaal goed.
Eerlijk gezegd vind ik je reactie heel extreem voor 3 weken. Ik lees dat je geen andere kinderen hebt en je zit nog in je verlof. In principe hoef je nu nog op een dag helemaal niks anders te doen dan je te richten op je baby. Eten met een baby op de arm moet toch lukken? Wij hebben de eerste maanden om de beurt staand gegeten in de keuken. Datgene wat we konden vinden, voornamelijk brood en fruit. Ik wil echt niet rot reageren, maar krijg meer het gevoel dat je je niet hebt ingesteld op volledig bezig zijn met de baby de eerste weken. Daarnaast zou ik ook naar de huisarts stappen om de onrust van de baby te bespreken. Het kan heel goed een medische oorzaak hebben. Huilbaby's hebben over het algemeen ergens last van: reflux, kma, scheve wervels oid En ook om je eigen gevoel te bespreken, het is heel heftig om je zo te voelen nu al. Houd ook rekening mee dat je nu nog een wandelende hormonenbom bent.
Wat vervelend dat je je zo aangevallen voelt door de berichten, ik denk juist dat de mensen je proberen te helpen en het slecht bedoelen tegen het cb. De rest spreekt gewoon uit eigen ervaring en iedereen moet zn kind zo opvoeden zoals het voor hem of haar goed voelt. Als jij erachter staat om haar 10 min te laten huilen is er niks aan de hand en moet je dat vooral doen. Er zijn hier schijnbaar alleen veel mama's aanwezig die dat om welke reden dan ook niet doen. Denk niet dat je je door de reacties aangevallen moet voelen.
Kkatinka; ik lees dat je nog bv op verzoek geeft. Bv op verzoek is 't beste wat je kan doen. RRR is DE vijand van bv op verzoek! RRR is de "nederlandse mythe", vind ik altijd, bv laat zich niet in schema's dwingen, zet die klok weg en luister naar je gevoel En o ja, samen slapen verschaft de meeste rust, en geeft meeste bescherming tegen wiegedood (itt tot wat CB wil, nl dat baby's in eigen bedje slapen). Er zijn veel meer mensen die het doen, wees niet bang en durf aan je gevoel en dat van je baby toe te geven!!!!!! Kijk ook eens op: www.borstvoeding.com en dan op: aanverwante onderwerpen, tabblad hechting
Je kan je niet instellen op een baby die veel huilt. Alle mama's van een huilbaby begrijpen maar al te goed dat het ontzettend zwaar is om dag in dag uit voor een huilbaby te zorgen. En dan is het helemaal niet gek om na 3 weken al op te zijn. Juist door alle hormonen en twijfels, is de reactie extra sterk.
@Liekje: zwaar is dat he! Het lijkt of niemand zo'n heftige kraamperiode heeft gehad en het niet kan begrijpen, maar velen hebben het precies zo gehad. Geen tijd om naar de wc te gaan, of douchen, of eten, omdat je het gevoel hebt dat je de kleine moet vasthouden. Ik vond het super naar en was doodop, en voelde me echt onbegrepen. Nu weet ik dat het echt overgaat na een paar weken, en zo moet je de adviezen denk ik ook interpreteren; het is niet bedoeld van 'stel je niet aan en doe gewoon wat je baby vraagt', maar 'we weten hoe het is en dit is de beste manier om ermee om te gaan'. Accepteren dat de komende weken nog pittig gaan zijn, het verlof geen vakantie maar overleven is, en dat het ook echt weer leuker wordt! Sterkte, het is echt heftig!
Ik vind het naar dat je zo verdrietig bent! Maar heb je dragen al geprobeerd? Ik kan alles met haar in de doek, naar de wc, eten, alleen niet douchen, maar dat deed ik 's avonds als mijn man er was. Als ze niet huilt als ze bij jou is dan lijkt me dat de oplossing. Ik blijf er bij, 10 minuten laten huilen met3 weken vind ik echt zielig. En dat is geen aanval op jou, maar een tip. Je hoeft dat niet te doen. En het als het echt zo extreem is, zoek dan medische hulp.
Ik vond het ook zielig om d'r ook maar een minuut te laten huilen, maar uiteindelijk moet je wel. Ik liet haar 1x per dag tien minuten huilen zodat ik kon douchen, dat was echt een uitkomst, dus missch kun je dat nog proberen. Ik kon dan na het douchen de dag en het gehuil ook veel beter aan. Ik heb er wel op gelet dat ze nergens last van had. En nu kan ik alle tijd nemen om te douchen en de kleine kan zichzelf vermaken zonder te huilen, dus heb niet de indruk dat ze er iets aan over heeft gehouden
Mijn oudste moest altijd even huilen voor hij in slaap viel, maar geen 20 minuten hoor! Ik vind 5 minuten al lang.
Wat vervelend dat je je zo voelt. In dit topic gaat het over 2 uitersten. 1. Baby 24/7 bij je dragen of 2. Baby 20 minuten (of langer) laten huilen. In de link die jij zegt op te volgen staat: " Sommige babys hebben een inslaaphuiltje van 5 tot 10 minuten . Dat kan er gewoon bij horen en is niet zielig. " Een inslaaphuiltje is doorgaans anders dan laten huilen cq laten krijsen. Ik denk dat ts haar kindje geen inslaaphuiltje heeft, maar krijst. Een moeder weet vaak dit verschil wel. Ik zelf heb geen problemen met een kindje wat een inslaaphuiltje heeft, maar wel met een baby die je (alleen) laat krijsen. Helaas heb ik 2x de ervaring met een huilbaby en 2x werd dit door medische problemen veroorzaakt. Hierdoor ben ik tegen de 20 minuten laten krijsen of "cry it out" methode. Maar daarmee zal ik niet zeggen "jij bent een slechte moeder" of "jij doet het fout". Zoals je zegt; niemand ziet hoe het er bij jullie aan toe gaat. Maar mogelijk, als je dit wilt en het nu nog nodig is, kunnen wij je misschien wel op weg helpen als jij je verhaal doet. Niet alleen ik heb een huilbaby gehad, maar veel mensen die in dit soort topics reageren hebben er ervaring mee. En die weten hoe erg het is.
kkatinka: ik heb alleen jouw OP gelezen, de volledige 6 pagina's niet. Even over het bij je dragen en of je dat nog maanden moest doen, mijn dochter heb ik 3 maanden lang 24/7 bij mij gehad. In bed 's nachts zelfs steeds op mij want naast mij was niet goed. Na die 3 maanden sliep ze 's nachts ineens in haar eigen bed! Overdag lukte me al een weekje eerder, wel ingebakerd. Sterker nog, ze wilde niet meer in de draagdoek en heeft er nooit meer in gewild. Misschien heb je er iets aan
Mijn inziens hoeft het een het ander niet uit te sluiten. RRR toepassen hoeft absoluut niet gecombineerd te worden met laten huilen. Het gaat vooral om de voorspelbaarheid van handelingen.
Ik denk oom dat het een inslaaphuiltje is. Bij hooguit 10 minuten ga ik erheen, pak haar op. Valt ze op de arm in slaap, dan leg ik haar terug. Zo niet, dan neem ik haar mee naar beneden en is ze gewoon niet moe genoeg. Ik laat haar niet overstuur krijsen dus. Ik denk dat ik ook geen huilbaby heb of dat er iets lichamelijks is. Ik snap jullie reacties op zich ook wel. Ik zie door alle adviezen en tips soms ook niet wat ik nou het beste kan doen. Maar nu met het inbakeren gaat het een stuk beter, ook al moet ze dan soms even huilen. Wat niet elke keer gebeurt trouwens. En 's nachts ligt ze in de wieg tgen mn bed aan, lekker dichtbij. Ik weet dat je je helemaal niet kan voorbereiden op een baby. Daarbij werkt mijn vriend 's nachts en slaapt van 15/16 tot 23 uur om dan te gaan werken. Hij is tussen 8 en 10 thuis, das elke dag anders. Ik sta er dus veel alleen voor. Ik kijk ook veel meer uit naar over een jaar ofzo. Dat echte baby zijn vind ik gewoon zwaar en niet de leukste periode. Ik ben echt bang geweest voor een pnd, heb extra huisbezoeken gehad door vk en ook door cb. Ik voel me gelukkig al wel iets beter. Ik heb het ook heel moeilijk gehad met dat de bv niet gelukt is. Dafne hapt slecht aan en valt telkens in slaap. Ook begeleiding gehad door lactatiekundige, maar schoot niet op. Heb gekolft, maar dit kostte mij stress, omdat ik handen tekort had als dafne niet in de box of wandelwagenbak of waar ook wilde liggen. Ik voelde en voel me nog steeds schuldig en verdrietig tegenover haar, ik wilde zo graag bv geven. Zelfs nu kan ik er weer om huilen. Heel stom, maar het voelt echt als een rouwproces ofzo.
Lieve Meid, nogmaals, ik wil je echt geen rotgevoel geven! Ik wil echt mijn excuses aanbieden als jij wel dat gevoel hebt! Het is zo zwaar, moeder worden! EN die borstvoeding herken ik enorm. Ook ik ervaar het, nog steeds als een rouwproces. Als je erover wil praten mag je een pb sturen hoor! Sowieso, praat erover zoek andere moeders op in persoon. Dat hielp mij tegen dat enorm overweldigende gevoel. Een knuffel voor je want volgens mij heb je het ook gewoon echt zwaar, of je baby nou huilbaby is of niet.
@rijtjes: zelfs bij zo'n lief berichtje krijg ik weer tranen Ik heb het idd erg zwaar gehad, gaat gelukkig nu iets beter. Krijg altijd het idee dat je dat niet mag zeggen, want je hoort alleen dat je ervan moet genieten. Zal je idd even een pb sturen.