Bedankt voor her recept Jasmijn! We eten straks allemaal havermout muffins hier! ik ga ze vrijdag met onze dochter maken!
Ik krijg lekkere trek van deze gesprekken... Hoe voelen de zwangere dames en de dames op het wachtbankje zich? Ik heb maar weinig te melden, gewoon nog ongesteld dus weinig interessants te vertellen. Ik vind die confrontatie soms nog best lastig, hebben jullie die radioreclame over die drieling al gehoord? Dat soort momenten...
Nee, niet gehoord. Wat was dat dan op de radio? Bij ons 3 zwangeren in de buurt, 1 net bevallen. Ik trek t aardig....
Ja, je hoort na elkaar drie hartjes kloppen. Het geluid dat ik zo graag bij mezelf gehoord had... Ik hoop dat ik daar ook steeds beter kan. Ik denk dat als ik zelf weer zwanger ben ook weer mee kan genieten met andere zwangeren om mij heen.
Ja dat zijn moeilijke dingen, ik denk dat het steeds makkelijker wordt op den duur. Je gaat het een plekje geven of accepteert dit in ieder geval meer. Ik heb nog nooit een hartje mogen horen, dit ging tweemaal al voor dat het zover was al mis helaas. Hopelijk krijg ik dit snel ook te horen...We duimen allemaal voor elkaar.
Ken wel een reclame met een drieling op tv, van interpolis. Misschien dat dat de radio versie daarvan is? Op zich trek ik het wel, die zwangeren om me heen. Af en toe een slik-momentje, zoals die keer dat een kennis vertelde door de pil heen zwanger te zijn geraakt. Waar ik meer moeite mee heb, is dat het door zovele alweer vergeten lijkt te zijn. Ik was een tijdje tegelijk met een vriendin zwanger en we hebben toen zoveel gedeeld samen. Na de ma heeft ze er nog een keer naar gevraagd, verder wordt er helemaal niet meer over gepraat. Ik hoef het er natuurlijk niet steeds over te hebben.. maar heb wel graag het gevoel dat het er mag zijn.
@ joyceee en Ils1 ik ga jullie zo het recept sturen! @ magnolia, wat leuk dat je ze deze week gaat maken. Ik ben benieuwd wat je ervan vindt. Oja ik had er nog een beetje honing door gedaan, staat niet in het recept. Rozijntjes die erin zitten vind ik erg lekker, dus daar was ik niet te zuinig mee geweest Oja die reclame, ik heb hem op tv gezien. Weet niet of dat dezelfde is, maar daar blijft een meisje maar roepen: papa, mama 3 he.. en ze kijken op een echo met een drieling... Van interpolis inderdaad Wat vervelend Robijn dat je het gevoel hebt dat het er niet mag zijn. Ik herken dat bij sommige mensen uit mijn omgeving. Maar bij de meesten merk ik wel dat ze nog informeren hoe het nu gaat en dat ik erover mag praten. Hoelang wacht je nu op je ongesteldheid Nine85? Eerst ongesteldheid na mk?
Ik denk dat het inderdaad de radioversie van die reclame is. Robijn, ik herken dit ook. Ik denk dat mensen het toch ook best spannend vinden om er naar te vragen. Misschien denken ze dat jij er niet over wil praten. Ik ga me na deze ervaring in ieder geval wel anders gedragen richting mensen die dit mee moeten maken. Ik heb een vriendin die lekker op de man af kan vragen of ik al ongesteld ben en die rustig tegen mijn vriend kan zeggen dat we het toch echt wel om de dag gezellig moeten maken. Heerlijk vind ik dat. En als ik niet wil antwoorden doe ik het toch niet?! Jasmijn, dit is mijn tweede ongesteldheid na de MA. De eerste keer 66 dagen na de MA en nu een cyclus van 25 dagen. Hoop dat mijn volgende ook weer rond de 25 zit...
Robijn, heel herkenbaar. Dat jouw gevoel er ook mag zijn. Maar dat het niet altijd voelt dat het zo is. Knuffel. Jasmijn: ik denk dat ik gedroogde rozijnen en cranberry ' s ga gebruiken. Ik ben ook fan dus zal ook royaal zijn er mee! En honing, goeie! Nine : heerlijk dat soort vriendinnen! Gelukkig heb ik daar een heleboel van. Alleen jammer dat ze daardoor allemaal al heel lang weten dat ik zwanger ben. Haha ik kan niet liegen! cdvg: ik hoop dat jullie heel snel een hartje mogen horen kloppen. Knuffel.
Heb vandaag wel beetje meegelezen maar andere keer weer meepraten; ff bagger zwanger dagje lichamelijk en heb de knollen op. Morgen weer een dag Trusten allemaal!
Merken jullie ook verschil tussen vriendinnen die kinderen hebben en die dat nog niet hebben? Ik heb een hekel aan dat verschil, maar merk toch dat vriendinnen zonder kinderen wat voorzichtiger met me zijn. Vriendinnen met kinderen vragen me er makkelijker naar. Ik ga er maar gewoon vanuit dat dat erachter zit en dat het dus eigenlijk heel lief is. Ik kan er natuurlijk ook gewoon zelf over beginnen, maar wil ook niet 'steeds' hierover beginnen.
Ik merk idd ook mensen die er begrip voor hebben. Zelfs nu nog!!! Na al die weken wordt er van diverse kanten nog gevraagd hoe het met mij is.... Maar ik ben alle tijd ook open en transparant erin geweest. Wat mij erge geholpen heeft. Ik zie voornamelijk erg vwrschil in vrouwen en zelfs mannen (zelfs vaders op school waar ik werk) die het zélf hebben meegemaakt! Wat een begrip en wat een concrete vragen en interesse.... Wauw... Ik moet mijn eerste ongesteldheid nog krijgen, maar heb n vriendin die het zelf heb meegemaakt jaren geleden (kan mezelf nu wel voor m'n kop slaan dat ik er toen niet was voor haar, maar zij verwijt mij niets. Ik had totaal geen idee wat t inhield en zo open was zij er niet over...) en zij vraagt nog steeds om de paar dagen/week hoe t is. Er is niet overal begrip voor de emoties die wij ni nog hebben. Mijn eigen ouders zijn daar voorbeeld van. Doe maar gewoon, ga door, tis geweest... Maar dat ik nu nog verdriet heb: daar kan m'n moeder niet mee omgaan. Dus ik heb t er ook niet over met haar...alleen de feitelijke dingen: ziekenhuis geweest (bijvoorbeeld), dit en dat gaan ze doen.... Blablablabla Hoe anders is dat met m'n schoonouders. Daar durf en kan en mag ik wel vertellen hoe t voelt allemaal. Ik snap jullie wel....
Knuffel voor jou Tacita! Nine, ik merk niet zozeer het verschil tussen mensen die wel of geen kinderen hebben. Wel herken ik wat Lindaatje zegt, het verschil tussen mensen die het niet hebben meegemaakt en mensen die weten hoe het is. Of in ieder geval ervaren hebben dat het niet vanzelfsprekend is zwanger te worden en dat ook te blijven. Zo heeft een vriend van mijn vriend samen met zijn vriendin er best een tijdje over gedaan voor ze zwanger raakten. Hij stond een dag na de curretage voor de deur. Mijn vriend lag op bed (nachtdienst) maar dat was niet erg, hij kwam speciaal voor mij.. Had een overlevingspakketje bij! Zo lief.. Die vriendin bijvoorbeeld die nu zwanger is, dat is voor haar de derde. Alle drie de keren was ze meteen zwanger en is alles volgens het boekje verlopen. Vind ik voor haar natuurlijk alleen maar hartstikke fijn! maar ik denk dat het daardoor voor haar wel moeilijker voor te stellen is hoe het voelt als het niet allemaal 'vanzelf' gaat.
Oooh ik snap jullie allemaal zo goed! Bij mij weten heel weinig mensen dit. Enkel (schoon)ouders, zwager en zus en tevens twee bevriende stellen. Maar alleen bij deze handvol mensen merk ik een wereld van verschil qua begrip. Tegelijk met vriendin (zij van 2e) zwanger, verschilden een week en ik vertelde van de miskraam en na een paar dagen Appte dat ik hiervoor een afspraak met hun wilde afzeggen voor het weekend en toen reageerde ze, ooh fijn dat je dit doet want ik vindt het op het moment ook erg moeilijk om jou te zien omdat ik nog wel zwanger ben en wil mij hier niet schuldig over hoeven voelen. Ze bedoeld het vast niet zo bot maar het kwam zo verkeerd over En ook bij mij wordt er niet heel veel naar gevraagd, soms denk ik wel eens het wordt zo snel vergeten. Dank je magnolia
Ik heb uiteindelijk steeds meer mensen ervan verteld, omdat ik merkte dat ik behoefte had aan steun. En dat heb ik zeker ook wel gekregen. Wisselend, dat wel, maar dat is niet erg. Zo heb ik in het begin erg moeite met mijn ouders gehad. Hun commentaar was: jullie zijn telkens de eerste ronde zwanger, dus het is niet erg. VOlgende keer beter. Daar komen ze nu inmiddels gevoelsmatig denk ik heel hard van terug, aangezien het dus niet zo 'vanzelfsprekend' blijkt dat het gewoon weer lukt. Maar ook daar heb ik het uiteindelijk uitgesproken wat het met me deed en bleek dat hun opmerking ook ene manier was van 'ermee omgaan'. Ik ga altijd bij mezelf na, toen ik nog niet in de wereld van zwanger worden zat, had ik ook totaal geen begrip. Ik wist niet wat het inhield, ik wist niet hoe bijzonder het was en al helemaal niet hoe moeilijk het kan zijn. En ook ik heb me schuldig gemaakt door niet zo tactische opmerkingen te plaatsen bij mensen bij wie het zwanger worden niet lukte. En dat is precies wat ik in mijn achterhoofd hou als ik niet zo tactische vragen en/of opmerkingen krijg. Mensen weten gewoonweg niet altijd hoe ermee om te gaan. Verder wordt er in mijn omgeving eigenlijk niet meer naar gevraagd hoe het nu gaat. Denk deels ook omdat men eigenlijk wacht totdat het moment komt dat wij gewoon zeggen: het is weer gelukt! Wat ik wel nu doe, is de spanning rondom de NOD wat meer delen met vriendin die op de hoogte is. Dat vind ik wel fijn.
Wat superlief! Ik doe dat nu ook wat meer, gewoon vertellen hoe de vlag erbij hangt. Als het wel weer raak is vertel ik het ook sneller aan de mensen die al weten van mijn miskraam. Is voor hun denk ik ook wel fijn.
De zon straalt al op de vroege morgen; dat het een mooie dag voor ons allemaal mag zijn *zend een zonnestraaltje in de rondte*
haha, ook een hele goede morgen voor jou Tacita! Ik heb je zonnestraaltje gezien en gevangen! Net op tijd want nu is het weer bewolkt! Ik ben heel open over de miskramen en ook over deze zwangerschap. Veel vriendinnen weten het inmiddels. Het zijn niet voor niets mijn vriendinnen en zoals ik al eerder schreef het is een nogal direct groepje vrouwen en ik kan niet liegen. Wat me opviel is dat de meest botte en lompe van het stel, heeft zelf ook een miskraam gehad. Die maakt zulke stomme opmerkingen. Heeft ze denk ik gewoon niet door van zichzelf. Want zij was namelijk wel de enige die een keer 's avonds op mijn stoep stond om een knuffel en chocolade te geven toen ik dacht dat het weer mis ging. Ach, ze is nou eenmaal zo denk ik dan maar als ze weer een lompe opmerking maakt en dat maakt haar eigenlijk ook wel weer heel mooi. Verder is mijn moeder een koningin kwetsende opmerkingen maken. Die denkt echt niet na. De winnaar blijft nog altijd onomstotelijk: "tja, je maakte je ook wel heel druk of het wel goed ging" na miskraam nr2. Ja ma, ik heb het zelf veroorzaakt. Eigen schuld! Ene oor in, andere weer uit. Straks weer een extra echo omdat ik afgelopen nacht weer wat bloedverlies had. Inmiddels voel ik me een hysterische zwangere die bij elke poep of scheet naar de vk holt voor een echo. Dit wordt de derde alweer en volgende week heb ik ook weer een echo. Maar het helpt me wel enorm merk ik, even gluren of het wel allemaal goed gaat daarbinnen. Ik begin steeds meer vertrouwen in deze zwangerschap te krijgen. Wat gelijk ook weer heel eng is want stel dat......... (En dan geef ik mezelf weer een schop want er zijn nou eenmaal geen garanties in het leven toch?) Knuffel aan al mijn forumschatjes! Fijne dag meiden!
Hihi nou hier schijnt ie nog steeds hoor, wel ff lekker na die donkere dag van gisteren. Ik denk dat ze ook wel weten dat de echo's jou helpen, daarom doen ze het ook. Ik ben wel enorm blij om te horen dat je steeds meer vertrouwen krijgt in deze zwangerschap! En dat op zn beurt is ook erg eng (niet te hard schoppen he, hoop dat je nog genoeg 'geschopt' word over een paar maanden! ). Hoe dan ook, ik hoop dat je straks weer even lekker mag gluren naar je ukkie die het ongetwijfeld goed doet! Een dikke knuffel voor jou!
Jouw moeder is wel bijna herkenbaar voor mij! Pfff wat kunnen ze, vaak uit onmacht, toch rare dingen zeggen he... Wat fijn dat je er meer vertrouwen in krijgt! Toppie! Hou dat vol! 😃 T zonnetje heb ik erg weinig gezien. Ben met de klas van mijn jongste zoon naar de kinderboerderij geweest: war was het KOUD!!! Brrrrr.... Nu even opwarmen met een warme kop thee ...daarna weer wat doen. Vanavond lady's night stand doen met 3 collega's: zin in!! 😃 Knuffel ook aan jullie allemaal! 😘