Hallo allemaal, Op dit moment ben ik 6 weken in blijde verwachting van ons derde kindje. Na twee mooie kinderen, een jongen en een meisje, vond mijn man het zo wel oké, mijn wens was echter wel nog een derde kindje maar wat je samen niet wil dat gebeurt ook niet; ik vind dat je er samen voor 100% voor moet gaan, anders niet. dus daar waren we samen overuit dat we het bij twee kindjes hielden. Door mijn vele ondragelijke hoofdpijnen stop ik een tijdje met de pil om te kijken of het toevallig aan dit dagelijkse medicijn ligt, mijn mannetje zou naar de ha gaan voor een verwijzing naar het zh, voor een sterilisatie. ..en heeft dit tot op heden nog nooit gedaan. je raad het al; toch zwanger geraakt van ons derde wondertje, maar mijn man is er niet blij mee... we hebben alle spullen al verkocht, er moeten twee kindjes op één kamer dadelijk. Onze banen, vrije tijd......en nog meer zaken die hem dwars zitten... ....ik zit er zo ontzettend mee dat ik niet blij kan / mag zijn, omdat hij er niet achter staat.....pfffff...... maar ja zegt hij steeds het is niet anders... voel me zo onbegrepen, niet blij en onzeker....
Gefeliciteerd!! Begrijp ik het goed dat jullie dus geen anticonceptie gebruikt hebben? Want in dat geval is het net zo goed zijn 'schuld'! En vind ik dat hij niet eens recht van mokken heeft. Waarschijnlijk gaat hij wel bijdraaien hoor, voor de meeste mannen is het nogal een schok als het onverwacht komt. Zelfs vaak nog al het wel gepland was haha. Wens jullie evengoed een goede zwangerschap!
Hoihoi, Ik ben ook onverwacht zwanger geraakt van onze derde. Wij hadden ook al onze spullen verkocht/weggegeven en waren er gewoon over uit dat het goed was zo. Toen ik positief heb getest was ik totaal in paniek, terwijl mijn man er eigenlijk heel positief op reageerde toen ik het vertelde. Daarna hebben we een aantal weken gehad waar we een beetje heen en weer werden geslingerd met onze emoties, gedachten en zorgen..Het moest echt even bezinken, ook al is er nooit sprake geweest om eventueel het kindje weg te laten halen hoor dat nooit! Nu ben ik bijna 22 weken zwanger en ook al ben ik aan het idee gewend en heb ik bijna alle spulletjes al bij elkaar (veel geleend en tweedehands) heb ik soms nog een moment dat het me een beetje benauwd maakt dat we er straks 3 hebben....maar aan de andere kant geniet ik er ook echt van en vind het toch wel heel speciaal dat ik dit nog een keer mee mag maken. We zouden er nooit bewust voor hebben gekozen dus dat dit wondertje in mijn buik groeit is toch wel heel erg speciaal. Geef het de tijd, geef je man de tijd, en dan komt het allemaal wel goed!
Ach wat rot dit! Snap je heel goed. Blij dat je wens toch is uitgekomen. Je man heeft zich niet aan zijn woord gehouden qua sterilisatie. Dus eigen schuld, dikke buik Maar helemaal blij is hij ook niet en jij dus ook niet... Wss komt het wel als je wat langer zwanger bent. Alle dingen die je opsomt zijn niet echt belangrijk hoor. Daar vind je je weg wel in! Probeer toch een beetje te genieten. En goed over praten hoor! Zodat je man zijn verantwoordelijkheid erkent. Anders blijft hij mss een beetje het gevoel houden dat het hem allemaal maar overkomt ipv dat hij zelf (ook) het risico genomen heeft! En gefeliciteerd!!
Wat toevallig dat je zo'n hoofdpijn had en maar even ging stoppen met de pil om te kijken of je hoofdpijn weg ging. Wist je niet dat je daardoor zwanger kan worden? Je bent dolblij met je zwangerschap... Ik vind het een beetje raar verhaal hoor Het spijt me, maar ik heb het idee dat je achter z'n rug om zwanger bent geworden.
Ja ik begrijp uit dat verhaal dat hij heel duidelijk was dat hij geen kinderen meer wilde en zij wil wel heel graag een 3e. Ik vraag me dan af of hij wel wist dat ze de pil niet meer slikte, anders zou hij condooms kunnen gebruiken, toch?
Ik ben door de anti conceptie heen zwanger geworden van onze vierde, mijn man zou zich ook laten sterriliseren maar nu doen ze het niet meer vanwege de zwangerschap, In het begin waren we er beide niet blij mee, enorm geschrokken,4 kinderen ? Dat willen we helemaal niet !! En na een paar dagen het laten bezinken konden we er beide wel mee leven, we sprongen nog steeds geen gat in de lucht, maar goed het is een wondertje en dat wil bij ons komen, het is een kindje van ons twee, Net op het moment dat wij er volledig achter gingen staan begon bij mij zwangerschaps misselijk op te spelen, veel spugen en er echt ziek van wezen, we hebben het al aan onze ouders en zusjes moeten vertellen omdat we hulp nodig hebben met de andere drie kinderen omdat ik Hg heb,heb nu ook al 4 dagen in het ziekenhuis gelegen met uitdroging en kalium te kort, het maakt het moeilijk om te genieten van deze zwangerschap, maar we staan er nog steeds achter, en we voelen ons gezegend dat we straks nog een kindje krijgen, Wij hadden al een 7 zitter dat scheelt, ons huis moet verbouwt worden ( Zolder is nog vlizotrap ) dan hebben we vier slaapkamers, onze oudste twee slapen nu samen, als het wen jongetje is krijgen beide jongens een eigen kamer en de dames slapen dan samen, als het een meisje is denk ik dat de oudste twee een eigen kamer krijgen en de jongste twee samen dus een kamer krijgen ( er zal dan net wel net nier twee jaar tussen zitten ) de eerste tijd zal de baby zobiezo bij ons op de kamer slapen Eten maak ik standaard te veel, heb altijd wel een portie over die we dan weg geven aan de buurvrouw of schoonmoeder/schoonvader die dan alleen is en hebben zelfs de honden nog weleens geluk dus mee eten zal voor een vierde ook gewoon kunnen, Ik snap dat het schrikken is voor je man, laat hem het op zijn manier verwerken, als jij steeds leuke dingen aanhaalt kan hij juist koppig zijn en er dwars tegenin aan gaan, laat het hem op zijn manier bezinken Straks als hij een echo ziet en je buik ziet groeien en voelt bewegen, word het wat " echter" en zeker als de kleine er is... Het komt vast goed ! O en natuurlijk gefeliciteerd !!
Op het moment dat jij stopte met je anticonceptie had hij toch ook kunnen bedenken dat de kans erin zou zitten dat jullie opnieuw zwanger zouden raken? Of zie ik dat nu verkeerd? In ieder geval is het niet leuk dat jij er nu niet blij mee kan zijn door de reactie van je man. Maar ergens kan ik hem ook wel begrijpen, het is totaal onverwachts terwijl hij altijd aangegeven heeft 2 kinderen prima te vinden. Dan is het nogal een klap als blijkt dat er alsnog een 3de bij komt. Doet niet af aan het feit dat ook hij hier 'schuld' aan heeft natuurlijk. Wat je zelf zegt; hij zou voor een sterilisatie gaan en heeft dat niet gedaan. Jij bent gestopt met de pil dan had hij ook de rekensom kunnen maken, net zo goed als dat jij dat ook had kunnen doen. In die zin snap ik Nahla2013 wel met wat ze zegt over 'achter z'n rug om'. Jij hebt altijd de wens voor een derde gehad, jouw man niet. Ik zeg niet dat je moedwillig anticonceptie achterwege hebt gelaten (in de vorm van condooms b.v) maar het verhaal komt ietwat vreemd over. En daar bedoel ik mee: jouw man wilde geen derde, hij weet dat hij niet gesteriliseerd is en jij bent gestopt met de pil. Hij had, als hij echt niet nog een kind wilde, kunnen bedenken dat de kans er in zat, net als jij. Alleen jij hebt die wens wel.. Snap je een beetje wat ik bedoel? In ieder geval het is nu zo en ik denk dat je je man wat tijd moet geven. Jij bent er blij mee omdat de wens er al was, en dat zal voor je man heel anders zijn. Wat ik zou doen is blijven praten met elkaar, over de zwangerschap en hoe jullie het gaan aanpakken. Ik hoop voor je dat hij bijdraait en er ook blij mee gaat zijn. Heel veel sterkte en ik wens je een mooie zwangerschap!
Hoewel ik dat idee hier niet heb... Zijn er gek genoeg indd vrouwen die dat doen ! Mijn schoonzus is er zo 1 !! Die komt de kamer binnen, oh schatje ik ben zwanger mijn broer Wat hoe ?? Je bent toch aan de pil ? Ehh nee daar ben ik 5 maand geleden mee gestopt want ik wou een baby
Hallo allemaal bedankt voor de (meeste dan) lieve reacties. Ik vind het fijn om te lezen dat er meer mensen ongeveer dit zelfde hebben meegemaakt @leetje, hopelijk verzacht inderdaad de tijd zijn schrik reactie. .. en eigenlijk vind ik niet dat ik hier echt op hoeft te reageren maar tuurlijk wist ik wel dat ik zwanger kan raken zonder de pil, ik heb immers al twee kinderen dus weet precies hoe het werkt. .. ik heb dit in overleg met mijn man gedaan, iedere dag knallende koppijn wordt je niet vrolijk van en dan ga je alles proberen. Mijn man wist hier dus daadwerkelijk van en we zouden veilig vrijen (dus met condooms) Op het moment was ik vaak de persoon die zei; kom pak er een, en hij zei dan nee liever zo.... daarnaast heb ik bij beide kinderen in het zh gelopen om zwanger te raken omdat de zuurgraad in mijn vagina te hoog is en alle spermacellen meteen vernietigd bij normale conceptie, al met al dus gewoon een wonder... dus nee ik ben niet achter zijn rug om stiekem zwanger geworden, de kans was erg klein, en hij was er zelf natuurlijk nog altijd bij.......
De ex van m'n vriend heeft precies hetzelfde geflikt, maar dan binnen 3 maanden nadat ze elkaar hadden ontmoet.
Geef hem de tijd om te wennen, hij draait vast bij. Nu weten jullie in elk geval dat hij de volgende keer beter een condoom om kan doen. Daar waren jullie allebei bij tenslotte
Oh oké, mijn excuses dat ik het verkeerd begreep. Gefeliciteerd met je zwangerschap in ieder geval en ik hoop dat je vriend snel bijdraait.
Helemaal mee eens. Ik ben zwanger geraakt van ons 5e kindje terwijl voor ons het al echt een paar jaar klaar was met 4. We waren er dan ook totaal niet mee bezig. IN mijn geval dwars door de pil heen. Ik was ook ernstig in shock. Mijn man heeft het gemakkelijker opgepakt dan ik. De eerste weken schaamde ik me rot, en kon het woord 'zwanger' niet eens hardop uitspreken. Ik wist al snel dat het kindje wel wilde laten komen, want een andere keuze zou ik nooit kunnen maken. Maar het is heel zwaar geweest. Langzaam is het steeds meer gaan landen, maar dat heeft wel echt even tijd nodig gehad. Inmiddels kijken we helemaal uit naar onze 5e dochter. Maar het heeft echt weken/maanden geduurd voordat alle twijfels weg waren en soms wordt ik er nog mee overvallen. De tijd heeft in ons geval het meeste gedaan, hopelijk geld dat voor je man ook zo. Geef hem de ruimte, praat erover. Komt vast goed!
Gefeliciteerd! Mijn zoontje was 2,5 maand oud toen ik weer zwanger raakte. Het was niet echt helemaal de bedoeling, hadden ook een morning after pil ingenomen (wat ik echt erg vond maar goed dat is een ander verhaal). Mijn man was er ook echt niet blij mee, heeft ook echt wel een tijdje geduurd voordat hij er blij mee was. Als je er vanuit gaat dat het niet meer gaat gebeuren is die wisseling denk ik heel groot. Hopelijk draait hij nog bij, net zoals mijn man succes en een fijne zwangerschap gewenst!
Het lucht op om er hier over te praten. Hopelijk draait hij snel bij.... begrijpt hij mij ook beter als het wat gezakt is en komen de nadelen gauw onder de voordelen te stasn.....
Nog een tip: Maak straks die afspraak voor sterilisatie. Mijn man gaat dat dit jaar ook laten doen, gezien ik geen enkele andere vorm van anticonceptie meer vertrouw.
Je mag hem trouwens best een schop onder z'n hol geven. Hij wilde geen condoom om en dan nu chagrijnig gaan zitten doen? Meh daar zou hij bij mij niet mee wegkomen hoor Wees dan een vent en accepteer de gevolgen van je daden.