Haha,ik ontplof ook wel eens,maar mijn peuter doet datgene waarom ik ontplofte zo weerwat doe ik fout ts,dat overkomt de beste moeder wél eens hoor...jezelf weer oprapen en doorgaan!Ik vind dat je het als een super moeder hebt opgelost
Je kinderen gaan het zelf ook nog wel een keer meemaken dat iets hen teveel wordt. En ze leren nu al van jou hoe ze daar dan mee om kunnen gaan. Dat het niet erg is om uit je slof te schieten als je het daarna maar weer goed maakt...
Nee joh, je bent echt geen slechte moeder hoor. Ik heb een pedagogische achtergrond maar ik schiet ook wel eens uit mijn slof tegen mijn oudste. Luchtte het wel even op om gewoon een keer de frustraties eruit te schreeuwen en janken? Zolang je het niet elke dag doet komt het wel goed hoor met je kindjes en met jou. Ik kan heel goed dingen van me af laten glijden en ik heb meestal ook een engelengeduld. Maar soms ook even niet de perfecte moeder bestaat gelukkig niet dus doen we het allemaal maar gewoon zo goed mogelijk toch?
Onze opleiding duurt tot we zelf oud en grijs zijn haha. Kinderen bezorgen je soms grijzen haren. Buikpijn hoofdpijn woedenaanvallen haha wat bezorgen ze ons nog meer slapenlozen nachten ect ect maar het is ons allemaal waard. Mijn moeder zegt het heel vaak een moeder ben je niet voor heel even maar voor heel je leven. Het houd niet op als ze 18 zijn.
Dat maakt je zeker geen slechte moeder! Joh wij zijn toch ook mensen, af en toe word ik ook echt helemaal gek van mijn dochter. Ken gebeuren!
Ach jeetje, je bent echt geen slechte moeder hoor! Heel naar dat het is gebeurd, maar ook als moeder blijf je mens en doe je dingen die je liever niet had willen doen. Ik vind dat je het juist heel goed hebt opgepakt door daarna uit te leggen waarom je zo boos was geworden. Zorg goed voor jezelf! En gooi lekker je benen de lucht in wanneer de kinderen op bed liggen. Het huishouden kan ook morgen wel weer..
Natuurlijk ben je geen slechte moeder, je bent gewoon een mens en geen superwoman. Mij overkomt het ook hoor dat ik onredelijk boos word. Net nog, dochter is haar fietssleutel verloren op school en daar werd ik erg boos over. Nu denk ik; waarom ben je nu zo boos op haar geweest (ik heb haar heel streng toegesproken en ben er te lang over doorgegaan). Gewoon je kindjes straks even extra knuffelen en zij zijn het al lang vergeten.
Zoals je hier al van de anderen leest heeft iedereen wel soms ene moment waarop ze ontploffen. Ik vind dat je het nog heel netjes hebt gedaan hoor. Ik heb ook steeds vaker momenten waarvan ik denk, nu moet ik weg lopen anders ontplof ik. Ik heb nu al meer dan een half jaar niet meer fatsoenlijk geslapen en als beide kindje huilerig en drammerig zijn is het heel zwaar vind ik.
Jij bent ook mens en daarbij als ze nooit leren dat een volwassene het ook wel is zat is, leren ze ook niet dat ze als ze groot zijn ook wel eens gewoon op mogen zijn.
Mijn kleine man heeft me net letterlijk een gehoorbeschadiging geschreeuwd.. (je weet wel.... zo'n piep in je oren die je ook hebt als je een avond in een discotheek hebt gestaan).... Hij wilde maar niet gaan slapen... Wiegen op schoot, speentje niks helpt op het moment.. Hij moet PER SEE aan de borst inslapen... anders gaat ie gewoon niet slapen .... werd er ook zo gek van dat ik tegen m geschreeuwd heb ... daar berijk je natuurlijk lekker veel mee bij een baby.... uiteindelijk me toch weer overgegeven een weer de borst gegeven... maarja... dan kan ik heb weer niet wegleggen want dan wordt ie wakker... ... en ik heb ook nog andere dingen te doen... zucht...
Beetje menselijk vooral!! Kinderen hebben grenzen nodig en deze zoeken ze met veel regelmaat op. Ook heel gezond, maar dan is het ook we eens de grens bij moeders. Leren beide partijen wat van!
Nou scheeuwen tegen een baby lijkt me niet helemaal de bedoeling. Dan kun je hem beter wegleggen in zn bedje en even laten huilen. Google maar op slaaptraining. Dat is zinvoller dan een baby die alleen aan de borst leert slapen.
schreeuwen is ook overdreven om te zeggen.. hard zijn naam zeggen en, doe is even gewoon.... daar kwam het op neer.... en ik ben het helemaal met je eens dat het niet goed is... doe ik normaal ook nooit! Maar zat er even doorheen.... maar ik denk eerlijk gezegd niet dat hem alleen in zn bed laten krijsen erg veel beter voor hem is.
Welkom in de wereld van menselijkheid. We hebben allemaal een grens en als je die bereikt hebt gebeurd dit wel eens. Ik denk dat je er al goed aan gedaan hebt om ze uit te leggen wat er gebeurde en dat je het weer goed gemaakt hebt
Ach je bent geen slechte moeder, je bent mens. Heel normaal dat het je af en toe teveel wordt. Heel herkenbaar ook. Reken het jezelf niet te zwaar aan. Je hebt het goed opgelost door het uit te leggen. Pak een kop thee, voeten op tafel en even rustig zitten
Ik heb ook een moment gehad dat ik het uitschreeuwde tegen de kleine en helemaal gek werd doordat ze nachtenlang en dagenlang maar doorhuilde. Ik voelde me schuldig, maar daarna niet meer. Wij zijn ook maar mensen met gevoelens
Jeetje zeg, kan toch gebeuren? Zo heb ik mijn destijds piepjonge dochter van 8 weken oud eens iets te wild op de bank gelegd, ze blééf maar krijsen en ik werd horendol ervan. Hielp natuurlijk voor geen meter en ik voelde me meteen zó schuldig. Maar we zijn allemaal moeders van vlees en bloed en geen emotieloze robotten. Nu nog schiet ik wel eens uit mn slof en denk ik 'shit, wat doe ik nou?' Laatst schoot ze in de lach, gelukkig!!! En lagen we puntje bij paaltje over te vloer te rollen van het lachen. En de andere keer zegt ze heel zielig: Sorry mama. Dan zeg ik ook sorry, want ik wil niet schreeuwen! Even offtopic over dat in slaap voeden; persoonlijk lijkt het mij ook niet wenselijk als dit echt een gewoonte zou gaan worden, maar laten krijsen zou ik echt niet doen, zeker niet zo jong.