Dit zal bij UP niet gebeuren hoor.. Ik ben benieuwd waarom je dat denkt. Up zou ervan uitgaan dat het een ondernemend kind is en dat onvoorwaardelijk (zonder oordeel) aannemen. Dus ook geen oordeel naar de ouders. Nog even over die complimenten op de manier waarop ik dat zie (ik ben tot pagina 10 gekomen met lezen ); Intrinsieke motivatie is dat de motivatie uit jezelf komt, deze is vele malen sterker dan de extrinsieke motivatie ( moeder zegt dat ik geweldig doe, ben, kan...) Wat ik dus probeer is om dingen wat je ziet te constateren; je bent aan het tekenen. Daarop zegt zij ja, ik doe dat met mooie kleuren ( dan kun je dus daar verder op ingaan, omdat je weet wat zij belangrijk vindt en niet wat IK er leuk of knap aan vindt....) daarmee kun je dus ingaan op die intrinsieke motivatie door haarzelf haar eigen complimenten te laten verwoorden. Als ik vind dat ze iets goed opgelost heeft vraag ik; ik zag dat je het probleem ging oplossen, hoe heb je dat gedaan? Dan zegt ze door een samen te doen hebben we een oplossing gevonden. Dan zeg ik; je hebt samengewerkt, en hoe ging dat dan? Maar laatst had ze ruzie met beste vriendin en liep ze eerst boos weg, daarna liep ze naar vriendinnetje toe en zei toen; we moeten samen oplossing zoeken, zullen we dat zus en zo doen? Dan benoem ik s avonds dus wel dat ik dat heb gezien en dat ik het wel heel knap vond hoe ze dat opgelost heeft, dus dan geef ik toch een compliment, maar dat doe ik dus niet vaak... Alleen als ik zelf glim van trots Over dat gedrag; up gaat inderdaad uit van het feit dat gedrag op zich niet slecht is; wij (als ouders) kunnen wel last hebben van gedrag, maar dat wordt ook onvoorwaardelijk aangenomen als gedrag (dus zonder oordeel goed/ slecht). Neemt niet weg dat ikzelf ( en ook vanuit de up hoek) dat wat wij zien als grensoverschrijdend gedrag, dat je daar ook grenzen aan kan stellen, maar dan wel alleen gericht op het ongewenste gedrag in die situatie. Maar UP gaat er wel vanuit dat een kind idd intrinsiek niet slecht is of slecht gedrag vertoont. Nogmaals geen oordeel geven aan de situaties.. Wat een leuk topic dit zeg... Ben net het boek van Alfie kohn aan het lezen over up... Maar moet helaas eerst slapen Morgen hoop ik verder bij te kunnen lezen en verder mee te schrijven
Wat mooi om te lezen dat je dochter dit zei tegen haar vriendin. Daar zou ik ook heel trots op zijn! Op deze manier probeer ik ook de motivatie vanuit mijn zoontje zelf te laten komen. Gisteren kwam hij thuis met een klei knutsel die hij bij opa en oma had gemaakt. Ik vraag dan wat hij gemaakt heeft, hoe hij dat gedaan heeft en of hij het leuk vond. Er komt dan een heel verhaal. Een oordeel van mij of ik het mooi vind of niet vind ik niet belangrijk en ik merk ook niet dat hij daar behoefte aan heeft. Hij wil er gewoon over vertellen.
Leuk om te lezen. Het gedachtegoed van alfie kohn is niet extreem. Een eigen interpretatie van een upper kan extreem zijn, net als er in alle stromingen extremen voorkomen. Dat betekent niet dat die ene situatie of dat ene gezin up typeert. Ik zou iedereen adviseren om het boek eens te lezen. Het is, zonder dat je het hoeft toe te passen, gewoon interessant om te lezen en makkelijker om er daarna een echt standpunt over in te nemen. Er is wel eens samenvatting, misschien is iemand geïnteresseerd: http://www.nieuweverhalen.nl/wordpress/wp-content/uploads/2014/05/Unconditional-Parenting-Samenvatting.pdf
Ik heb het boek gelezen hoor, en heb heel wat interessante dingen eruit gepikt. Wat je alleen vaak ziet Is dat sommigen hele lappen tekst citeren uit een of andere theorie en dat dan eigen opvoeding noemen. Natuurlijk is het fijn dat onderzoeken word en uitgevoerd, maar een theorie of visie is ook niet meer dan dat. En net zoals alle visies heeft het goede punten, extreme punten en punten die totaal de plank misslaan. Het wordt pas lastig als ouders dit niet inzien, maar als een soort religie navolgen zonder erover na te denken. Ik heb laatst zelfs iemand ontmoet die beweert haar kind absoluut niet te conditioneren...
Dat laatste is een goed voorbeeld. Ik zie het gedrag en dat wat jij zelfgerichte noemt, als iets wat je moet behouden en moet stimuleren. Het ondernemende, creatieve, nieuwsgierige, onbevangen van een kind wil ik zo veel mogelijk behouden. Wat ik in mijn opvoeding dan vooral probeer is het spiegelen van wat dat gedrag ook voor een ander kan betekenen. Ik veroordeel het gedrag dus niet, laat het er zijn maar begeleid het wel dat een kind oog leert krijgen dat zijn gedrag ook invloed heeft op een ander. Ik zie kinderen wel als alleen positief, ik vind dat ondernemende en nieuwsgierig juist wat kinderen zo leuk en open maakt en wat we als volwassenen er maar uit proberen te leren. Ik vind dat zonde. Taak voor mij als ouder is dan om een kind zo te begeleiden dat ze vanuit hun eigen gevoel rekening willen houden met een ander.
Het lastige is dat iedereen een verschillende conceptie heeft wat extreem is of de plank misslaat. Er is nou eenmaal geen onderzoek mogelijk (het is in het leven niet mogelijk) dat alles wat invloed op de opvoeidng heeft, kan meenemen. Ik leef ook niet naar dat boek en blijf ik kritisch. Ik zie dat de omgeving, veelal anders staat in de opvoeidng en dat heeft ook weerslag op mijn opvoeding. Ik zal mijn ideeen dus ook deels aanpassen naar mijn omgeving. Ik ben het met je eens dat als je blind afgaat op wat kohn zegt en leeft in onze samenleving , je kinderen niet genoeg voorbereidt. Maar in grote lijnen is dit voor mij wel de meest logisch manier en merk ik zelf dat het het kind het meeste in de waarde laat. Ik ben bij een lezing van kohn geweest, het is een man die mij net te ver gaat.
Ik heb het ook niet over Kohn, hij definieert een denkwijze, wat je automatisch aanzet tot zelfdenken. Dat is iets anders dan een methode/model, want die zeggen je hoe te handelen. In elke situatie en bij elk kind. En dat kan per definitie niet goed gaan. Een voorbeeld vind ik die link die jij hier hebt ge plaatst. Een hele waslijst met tips wat je als ouder moet doen zodat je kind vooral niet merkt dat je geïrriteerd, moe of geprikkeld bent. Het staat allemaal met prachtige woorden omschreven, maar komt erop neer dat je als ouder je ware gevoelens niet mag tonen aan je kind, mits ze positief zijn. Daar is dus niks onvoorwaardelijks aan, er zit een hele harde voorwaarde aan de liefde van de ouder binnen die methode. De voorwaarde is dat je altijd positief reageert op alles wat het kind doet, want dat zou de voorwaarde zijn voor liefde?
Klopt, heb je helemaal gelijk in. Liet me even van de wijs brengen door een persoonlijke inkleuring van eea
Maar nu verbindt je twee dingen aan elkaar, alsof ik -en een aantal andere moeders hier- dat wel als slecht benoemen. Ik vind ondernemendheid en nieuwsgierigheid in beginsel eigenschappen van een kind die mooi zijn en gestimuleerd moeten worden. Maar BINNEN een aantal kaders. En nieuwsgierigheid en ondernemendheid zijn twee totaal verschillende dingen dan zelfgerichtheid! Nieuwsgierigheid en ondernemenheid richten zich namelijk naar buiten en op de ander, terwijl zelfgerichtheid zich naar binnen richt en op zichzelf. Met dat laatste is ook weer niks mis op zichzelf, als het maar in balans blijft met het andere. Ook ik ben er op gericht om mijn kinderen te leren vanuit een intrinsieke motivatie rekening te willen houden met anderen. Ik ben opgegroeid binnen een kerk waar regels bovenaan stonden. Mijn ouders hebben ons gelukkig opgevoed met de gedachte: volg een regel niet omdat het een regel is, maar omdat die ergens goed voor is. Denk daarover zelf na. Maar om me heen werd dat dus heel veel niet gedaan en kreeg je jongeren die ofwel soms haast een soort van gehersenspoeld werden, ofwel keihard aan gingen trappen tegen de regels. Maar om dan te zeggen dat regels niet OK zijn, omdat deze twee extremen eruit voort kunnen komen? Nee, dat zou totale onzin zijn. Dan gooi je het kind met het badwater weg.
Van de inleidende tekst in die link word ik echt heel verdrietig. Hoe kan het, dat als je kinderen ziet als puur en goed, je ZO naar de rest van de wereld kijkt? Anderen verlangen alleen maar gehoorzaamheid van hun kind? Wow... door wat voor zieke bril kijk je dan naar de mensen om je heen? Ik zie ook heus dat er mensen bij zijn hoor, die op deze manier met hun kinderen omgaan en hun kind geen ruimte geven. Maar het gros van de mensen doet dat toch echt anders, en als je dat niet ziet, dan is er iets grondig mis met de manier waarop je waarneemt en interpreteert. Dit is dan dus ook 1 van die tegenstrijdigheden die ik niet gerijmd krijg... Schrijver van dit stuk heeft ofwel zeer eenzijdige opvoedingsliteratuur gelezen, of snapt er echt totaal niets van, van het gelezene. In beide gevallen is het niet raadzaam adviezen van zo iemand op te volgen...
Dat ben ik helemaal met je eens, Rozemarijke! Het is natuurlijk zo, zoals jij (dacht ik) al eerder gezegd hebt: een beetje van dit en een beetje van dat slaat niet aan, maar dit vind ik wel een heel wantrouwende manier om naar anderen te kijken. De beschreven voorwaardelijke methode heb ik eerlijk gezegd ook nog nooit iemand zien toepassen. Totaal wereldvreemd, wat mij betreft.
Rozemarijke: Hoeveel ouders denk je dat zich echt inlezen in de pedagogiek? Hoe vaak heb jij gemerkt dat veel adviezen van bijvoorbeeld het CB, kinderartsen, therapeuten e,d. allemaal gericht zijn op het afleren van slecht gedrag door laten huilen, time outs, negeren, beloningssystemen etc? Hoe vaak heb je niet gehoord dat een kind moet leren luisteren en dat jij de baas bent. Hoe vaak hoor je dat je moeten leren hun zin niet door te drijven? Hoe veel topics zie je hier met vragen en reacties over die zaken die ik hierboven beschrijf? Hoeveel ouders hoor je snauwen, schreeuwen en straffen? Ik beweer echt niet dat alle ouders zo zijn, gelukkig niet. Ik denk zelf wel dat het heel triest is dat veel instanties en 'deskundigen' zo'n verkeerd advies geven. Ik denk dat ouders die zich niet of minder verdiepen in de pedagogiek, echt denken dat dit het beste is. Het beweer niet dat ouders niet onvoorwaardelijk van hun kind houden en ik geloof dat de meesten doen wat ze het beste vinden. Maar dan zie ik toch veel opvoeding waarbij de nadruk ligt op het gehoorzamen van kinderen, al dan niet voor hun eigen bestwil. Ik denk dat er ander manieren zijn. Ik heb het dan niet over jou, ik voel echt wel dat jij hier heel anders in staat.
Ik weet niet of het nu nuttig is om in dit topic heel erg het een of het ander af te branden als "fout"... Je hoeft er zelf niets mee als het je niet aan staat... Dus je hoeft je er niet heel druk om te maken toch? Ik zie nogal wat misvattingen over bijv. Up en kan mij niet aan de indruk onttrekken dat er wel heel veroordelend gedaan wordt. Waarmee ik wil zeggen dat ik het gevoel heb dat een aantal "tegen" zijn, zonder ook maar open te staan voor een andere zienswijze en ook maar enkele meerwaarde ervan te zien en dat vind ik jammer. Een open blik om naar andere stromingen te kijken kan geen kwaad. Daar is dit topic toch ook voor? Om uit te wisselen hoe het ook kan? Zonder in te gaan op wat het stuk bij enkelen oproept; ik zie wel heel duidelijk punten in het stuk (bij mijzelf, hoe ik zelf opgevoed ben, maar ook om mij heen...) en hoe ik het liever zou willen doen. Neemt niet weg dat ik heel erg up ben ofzo (denk ik)... Ik kijk gewoon wat werkt en wat het beste bij mij past
Ik zie die dingen die jij noemt ook heus wel gebeuren om me heen. We wonen zelf in een wijk die als achterstandswijk getypeerd kan worden en daar zie je deze extremen dus echt wel regelmatig langs komen. Maar dan NOG gaat het bij lange na niet om het gros van de ouders, en als ouders deze uitspraken al doen, gaat het vaak om onderdelen van hun opvoeding en niet om de totale sfeer die hun opvoeding ademt. Als je om je heen kijkend enkel maar kunt concluderen dat het gros van de ouders totale gehoorzaamheid verlangt en niets anders, (en dat is wel wat in de link gebeurt!), dan gaat er echt iets heel erg scheef. En ik zie veel UP-ers dat doen. Ik besef me dat dat een groep is die een visie verextremiseert hoor, absoluut. Maar ik hoor erg veel UP-ers dit doen. Nou kan ik me voorstellen dat als je zelf ervaart het licht te hebben gezien, je in je enthousiasme anderen nogal voor het hoofd kunt stoten met een zienswijze die zich gewoon nog niet uitgekristalliseerd heeft en nog verder gevormd moet worden door een stuk reflectie en beschouwing. Maar ook dat verklaart de extremiteiten niet die ik tegen kom Wat je zegt over weinig ouders die zich echt inlezen: helemaal waar. Maar dat betekent niet dat die klakkeloos het CB volgen Daar waar opvoedingsondersteuning gegeven wordt, wordt ook niet klakkeloos de visie van het CB overgenomen, want vaak wordt dit uitgevoerd door instanties die echt een veel volwassener en uitgewerkte visie op pedagogiek hebben dan het CB En ja: in bepaalde gevallen wordt er heel strak gehandeld. Dat is dan vaak wel in die situaties waar opvoeding van kinderen goed scheef is gegroeid. Dat is totaal wat anders dan opvoeden: dat is her-opvoeden. UP heeft hele mooie inzichten. Vind ik absoluut. Enkel zijn die inzichten wel enkel geschikt voor ouders die goed op zichzelf (kunnen) reflecteren. Ik haalde het eerder al aan in een reactie over Jo Frost: er zijn gewoon grote groepen ouders die niet in staat zijn tot die reflectie en die je dus echt niet aan de gang kunt zetten met UP, of inzichten daaruit. Snappen ze gewoon niet. Voor die groepen is een aanpak gericht op RRR heel geschikt: duidelijk, overzichtelijk. Geeft voor kinderen die daarbij betrokken zijn daardoor ook veiligheid. Dat mag afgezet tegen andere opvoedwijzen misschien een karige veiligheid zijn/lijken, maar afgezet tegen het alternatief van schreeuwende ouders die de controle kwijt zijn, is het wel heel zeker veiligheid. Daar moet je niet te gemakkelijk over heen walsen, omdat je je eigen methode beter vindt, zoals in die link gebeurt. Hebben mensen eindelijk een reddingsboei, sla je ze die weer uit handen, omdat je vindt dat ze moeten gaan roeien, bij wijze van, terwijl ze geen roeispanen en geen boot hebben...
Zie ook mijn bovenstaande reactie Ik kan me voorstellen dat op het moment dat ik kritische vragen stel, het LIJKT alsof ik tegen UP ben. Ben ik niet. Ik stel wel graag kritische vragen, helemaal daar waar ik dingen zie/hoor die met elkaar niet rijmen. Dan word ik, ongeacht of ik het met dingen wel of niet eens ben, gewoon een beetje een pitbull die zich vastbijt om de onderste steen boven te krijgen.
Dat eerste heb je gelijk in...je hoeft er niks mee als het je niet aanstaat. Maaaar: sommige methoden hoe leuk goed en gezellig ook zijn niet reeël bij sommige kinderen. Daarmee bedoel ik, opvoeding doet heel veel met een kind maar een bepaald karakter is ook alles bepalend. Dat overheerst de manier van opvoeden, ik vind het heel irritant om te horen dat kinderen zich op een bepaalde manier gedragen omdat je nu eenmaal zo met elkaar omgaat...dat vind ik veel te simpel gesteld. En zo ook met de situatie waarin je je bevindt...een gezin met 2 werkende ouders is anders dan 1 met parttime werkende ouders en dat is weer heel anders dan een gezin met 1 thuisblijfouder. Een gezin met alleen kinderen onder de 4 is weer heel anders dan 1 met schoolgaande kinderen....elke situatie/gezinssamenstelling vraagt weer om een andere aanpak. Maar aan de "kant" van de "uppers" merk ik dat zij menen dat die manier voor iedereen en elke situatie werkt...dat vind ik een rare gedachtegang en ook wel eens beledigend naar anderen toe...indirect is dat zeggen dat een ander dus geen goede opvoeding heeft. Ik ben ook overtuigd van mijn manier hoor..maar voor mijn gezin en mijn kinderen. En niet in zn algemeenheid.
Mee eens. Ik ben geen upper, maar vind het wel interessant om te lezen en de dingen uit te pikken die bij mij passen. En soms kan ik nieuw voorgenomen dingen nog niet zo goed, maar je kunt veel leren en jezelf (gedrag) echt veranderen is mijn mening.
Enkele die in deze topic kritisch reageren hebben zich juist wel ingelezen, staan juist wel open voor heel veel elementen vanuit verschillen de hoeken, waaronder zeker up. Maar juist door me goed in te lezen kan ik duidelijk definiëren welke onderdelen ik vind falen en waar ik mijn kanttekeningen bij plaats. Net als Rozemarijke, Tuc en nog enkele. Het is neem ik aan geen heilig boek of een groepering waar je 'voor' of 'tegen' bent, vind ik eerlijk gezegd heel apart en typisch dat je deze benamingen gebruikt. Waar ben ik precies ' tegen'? Het is een theorie, en het doel van een theorie of visie is om mensen aan het denken te zetten. Dat is precies wat velen met kritische vragen ook gedaan hebben.