Hallo, Ik zit met iets genants en weet gewoon soms niet hoe ik er mee moet omgaan. Ik heb al sinds een tijd dat me vriend op seksuele gebied niet echt naar me omkijkt terwijl ik dit zo vaak aan hem aangeef dat ik die intimiteit mis. Nu gaat me libido zo ineens omhoog dat ik soms dus wat dingen bij mijzelf doe en zelfs zo wanhopig was dat ik over een deken liep te rijden. Ik ken dit echt niet van mezelf Herkent iemand dit ? Ik hoop niet dat dit een rare vraag is maar ik heb ook regelmatig zoals dat rijden dat ik me daarna schuldig voel ... Sorry voor de rare vraag !
hallo, ik heb helaas geen ervaring met jouw verhaal. Mijn libido was tijdens de zwangerschap juist enorm laag. Ik kan me er wel wat bij voorstellen dat wanneer jij juist enorme zin in seks hebt en je vriend je daarin niet kan 'bevredigen', je dan op zoek gaat naar andere opwinding. Ik denk niet dat ik dat heel vreemd vind. Dat je jezelf er niet in herkent kan ook met je hormonen te maken hebben. Er zijn vrouwen die bijvoorbeeld wat vaker chagrijnig zijn. Ligt denk ik aan hormonen. Of dat je ineens geen koffie meer lust. Er gebeuren rare dingen in je lichaam Ik zou me er niet te druk om maken. Natuurlijk moet je gedrag wel binnen je eigen grenzen en waarden blijven. Je zou het wel eens met je vriend kunnen bespreken, dat je meer behoefte hebt aan intimiteit. Wellicht komen jullie er samen beter Succes ermee!
Ik vind het helemaal niet zo gek hoor. Wanneer je binnen je relatie (tijdelijk) niet krijgt waar je behoefte aan hebt dat je dan met jezelf aan de gang gaat. Ook als je wel krijgt waar je behoefte aan hebt trouwens. Niets geks, niets om je voor te schamen, en al helemaal niets om je schuldig over te voelen. Heel menselijk en heel normaal. Ik zou wel met je vriend proberen te praten over het gebrek aan intimiteit. Succes!
Niets om je voor te schamen, hoor! Ik had het ook een enorm hoog libido, vooral tussen de 12 en 35e week. Gelukkig vond mijn man dat ook niet bepaald erg, ons seksleven heeft nooit echt iets gemerkt van mijn zwangerschap, alleen de 2 verplichte weken na de bevalling. Waarom toont je vriend, volgens jou, niet zo veel interresse? Lijkt me goed om eens met hem over te praten. En anders toch (ook) jezelf maar een plezier doen? Liefs,
En jij denkt dat mannen zichzelf nooit eens een handje helpen? Waarom zou je je er voor schamen. Ik laat manlief zelfs weten dat als hij mij niet bevredigd ik de hand wel aan mezelf sla, hij moet daar dan vreselijk om lachen en ik lach mee. Hehehe.... Zou het er wel even serieus met hem over hebben. Ik miste ook de intimiteit en voelde mij daar mede dankzij de hormonen ontzettend onzeker door.
Bij ons ging het tijdje terug heel moeilijk kwa intimiteit het deed me al snel pijn als ie dat wou en daarna is hij ook vreemd gegaan wat nog aan me knaagt maar toch ook al is het lekker lang tegen elkaar aan logen in bed. Ik mis op dat gebied gewoon wat waardering en heb hem vaak genoeg gezegd dat als we het gewoon voorzichtig proberen dat ie mij niet pijn doet en dat ons kleintje goed ingepakt zit.
Hoe reageert ie dan als je aangeeft dat je de intimiteit mist? Bij een vriend die niet meer wil en kort geleden nog vreemd is gegaan gaan bij mij wel alarmbellen rinkelen eigenlijk
Jeetje Princess als ik jouw verhaal zo lees gaan bij mij allerlei alarmbellen rinkelen! Vaak verliest een man zijn interesse in zijn partner als hij ergens anders aan zijn trekken komt. Twee vrienden van mij klagen juist dat hun zwangere vrouw niet wil dus je kerel mag blij zijn! Daarnaast heb ik ook gehoord dat mannen het op een gegeven moment ongemakkelijk en raar gaan vinden zodra je buik groot is. En over jezelf een handje helpen hoef je je echt niet voor te schamen, élke man doet dat! Dus mijn gevoel is, of hij gaat nog steeds vreemd of hij vind het onprettig. Ik hoop het laatste.
Zit soms ook wel eens te denken als ie misschien ergens anders weer aan zijn trekken komt. Want ik probeer ook vaak genoeg de eerste stap naar hem toe te zetten maar wordt dan soort van afgewezen
Het is heel normaal dat hij het eng vind om nu samen te vrijen, schijnen heel veel mannen last van te hebben later in de zwangerschap omdat ze dan bang zijn de baby pijn te doen. Je kunt daar met hem over praten. Of probeer iets anders; vraag bijv of jullie elkaar kunnen masseren met olie, dat is opwindend en leuk, heb je toch op een goede manier aandacht voor elkaar.
Ik heb al meerdere keren met hem er over gehad dat hij de baby niet pijn doet zelfs keer samen met de gynaecoloog. Masseren werkt bij hem ook niet want ik mag hem wel snel een knuffel geven en een kleine kus op zijn mond wel maar het is meestal als ik lekker lang wil knuffelen of lichamelijk contact wil zonder sex dan wijst ie me hier al van af. Wordt hier heel onzeker van.
niet schuldig voelen, voor mannen is het helaas wel vaak wat 'raar'... moet zeggen dat ik het ook lastig vind, zeker met die buik die zo in de weg zit en dat voelt dan toch niet meer zo 'sexy' maar voel me dan meer zo'n walrus die zich nauwelijks kan bewegen... mannen zijn juist meer bang om je zeer te doen, weten niet wat ze ermee aan moeten of zijn bang dat ze de kleine voelen bewegen of wat dan ook. erg lastig... goed over praten iig! al is mijn libido wel veel hoger, intimiteit heb ik dan weer meer moeite mee dan hij... tja en zelf aan de gang, nix mis mee toch.
Vindt alleen lastig als ik vraag aan hem als ie bang is om mij of ons kleine er mee pijn te doen dan zegt ie nee maar kan dus geen duidelijke reden geven waarom ie geen sex en intimiteit wil. Toch dus wel beetje achterdochtig dat ie misschien het bij een ander zijn trekken haalt soms
Nou dat zou ik hem dan ook even recht voor zn raap vragen. Of hij misschien ergens anders aan zn trekken komt.