Hallo dames. Er staan al zo veel verhalen van meiden die even hun verhaal kwijt willen, en na het lezen van zo'n verhaal verstrekt dat steeds weer mijn gevoel. Nu wil ik ook mijn verhaal even kwijt, en hopelijk lucht het wat op, of zij er meerdere meiden die dit ervaren en kunnen we wat digitale steun aan elkaar bieden. Toen wij in april 2011 stopte met de pil hoopte ik net als een ieder die stopt met de pil snel zwanger te worden. Ik had me toen ook aangemeld op dit forum, gewoon om te kijken hoe het met andere meiden zou gaan, en wat te fantaseren over zwangerschappen en bevallingen . Ik dacht toen ook wel eens (als ik dan weer een verhaal van iemand zag die bezig was voor een tweede en het allemaal niet echt wilde lukken, of ze een beetje verdrietig was) jeetje je mag blij zijn dat je er 1 hebt. Maar nu wij zelf voor een tweede bezig zijn en ondertussen in ronde 9 zitten snap ik maar al te goed wat ik toen in 2011 las . Jeetje wat kan een gevoel sterk zijn zeg. En me er proberen niet op te focussen mmmmm das echt geen optie (meer). Ik kan het gevoel gewoon niet uitzetten. Rond mijn eisprong ben ik nergens anders mee bezig en ook rond mijn nod. En als er dan weer een teleurstelling te verwerken is, raap ik mezelf bij 1 om verder te gaan naar de volgende ronde. Jeetje wat hoop ik hard dat het deze ronde gaat gebeuren. Wil zo graag een broertje of zusje voor mijn mannetje waar het overigens 8 maanden bij duurde voordat ik zwanger was. Ben toch blij dat ik het verhaal even verteld heb ......
He meis.. ik vroeg me toevallig vandaag af hoe het met je ging... en lees nu je topic. Even een knuffel! Ik ken het gevoel... het kan niet snel genoeg gaan. Ik wil even zeggen dat ik keihard voor je duim dat het snel raak is! Xx
Hoi missaniet wat lief dank je. Ben eigenlijk niet meer actief in het andere topic, al lees ik er af en toe nog wel in hoor. Ja echt balen dat het nog steeds niet raak is, het is allemaal best frustrerend op deze manier. Hoe is het met jou? zag wel iets staan dat je menstruatie opgewekt moet gaan worden?
Dacht ik al...ik zei nog tegen Nelllie dat alle zwangeren ons hadden verlaten behalve zij... en toen vroeg ik me af hoe t met jou zou zijn. Geeft niet hoor, je bent tot niks verplicht. Ja het is zeker frustrerend, helemaal als iedereen om je heen zomaar zwanger lijkt te worden.. Met mij gaat het wel goed. Vorige wk intake bij de fertiliteitsarts gehad...heb een echo gehad en hieruit bleek dat ik teveel vochtblaasjes in mn eierstokken heb...PCOS dus. Ze willen cyclusanalyse gaan doen dus daarom heb ik nu een kuur die mn menstruatie opwekt. Zodat ik weer met een nieuwe cyclus start. Ik moet dan regelmatig heen voor echo's en krijg dan waarschijnlijk Clomid. Afwachten dus nu...volgende wk do laatste tablet van de hormoonkuur en daarna zal mn menstruatie op gang moeten komen. Heb jij nog geen overweging gemaakt om ff bij de ha langs te gaan?
Oke, jeetje dus ook bij jou gaat het niet vanzelf. Is dat verder niet schadelijk die vochtblaasjes?. Wel fijn dat ze nu die analyse gaan doen. Hopelijk komt er dan wat meer duidelijkheid, en kan er indd actie genomen worden met medicijnen. Zit er wel steeds meer aan te denken om naar de huisarts te gaan. Toen ik de eerste keer zwanger wilde worden ben ik ook langs de huisarts geweest, dat was met een maand of 6. Toen vertelde ze mij dat als we een jaar bezig waren en het dan nog niet gelukt zou zij we terug mochten komen. Nu zitten we in ronde 9, en heb zoiets als het nu niet raak is wil ik toch even mijn verhaal gaan doen al is het alleen maar om mijn verhaal kwijt te kunnen
Er is natuurlijk wel een verschil in reeds een kindje hebben al dan niet. Ik weet niet hoe snel je zwanger was bij je eerste kindje maar hier in ronde 3 reeds prijs. Totaal onverwacht kon ik het niet noemen want we hadden echt wel de intentie om zwanger te worden doch had ik het zo snel niet verwacht. Toen we aan nummer 2 begonnen had ik dan ook niet verwacht ooit in ronde 30 te belanden. Nu zijn we intussen 2 IVF pogingen verder en ik kan enkel maar dankbaar zijn dat dit voor nr 2 is en niet voor nr 1. Het help (hier althans) echt de boel wel relativeren! 2.5 jaar proberen voor een kindje lijkt eindeloos lang maar als ik dan terug kijk naar de afgelopen 2.5 jaar met mijn zoon lijken deze omgevlogen. Je bent een mama, hebt het allemaal al eens meegemaakt dus probeer vertrouwen te blijven hebben dat het nogmaals zal lukken. En op moeilijke momenten neem je je kind in je armen en bedenk je dat het voor zo'n wonder is dat je het allemaal doet !!! Succes.
Schadelijk niet...tenminste dat heeft ze niet gezegd. Door die blaasjes heb ik geen eisprong, dat is t ergste...maar dat kan opgewekt worden . Vl heeft goede hoop...in de 3e ronde is t raak zegt jij...dus duime duime duime!! Je kan altijd de ha bellen als t deze ronde nog niet raak is... niet geschoten is altijd mis. En dan hoor je wel wat ze adviseert... maar dan ben je er iig al geweest en mocht t dan over 2 mnd nog niet raak zijn zal ze je waarschijnlijk sneller door verwijzen. Waar zit je nu in je cyclus?
Herkenbaar.. Maar de wens voor n 2e kan net zo sterk zijn als voor n 1e. Ondanks dat ik me al wel heeeeel rijk voel met mijn mooie dochter ❤
Als het de voor de 2de niet wil lukken is dat natuurlijk ook heel verdrietig maar ik denk toch dat als iedereen eerlijk is het voor de eerste toch zwaarder is. Als je al een kindje hebt dan ben je al moeder en kan je in ieder geval ervaren hoe dat is. Je hebt die bijzondere onvoorwaardelijke liefde in je leven. Als je nog geen kindjes hebt ben je geen moeder en ken je die liefde ook niet. Nogmaals het is verschrikkelijk verdrietig als het voor de 2de niet wil lukken maar toch is het appels met peren vergelijken! Wil niet zeggen dat mensen maar met opmerkingen moeten gooien als: je hebt er toch al 1. Dat is gewoon tactloos en onaardig! Ik hoop dat je nu snel zwanger bent van je 2de!
Mooi gezegd DSM. TS: hier een iets andere situatie, maar ik denk dat er veel mensen het gevoel kennen van heel graag een (tweede) kindje willen dat om de een of andere reden lang op zich laat wachten. Dikke knuffel voor jou! Oh en Missaniet.. hier ook een PCOS'er.. In het kort: Clomid hielp bij mij niet, verschillende klinieken (oa Düsseldorf) gaven aan dat ik niet zwanger zou kunnen worden tenzij ik hormonen zou gaan spuiten.. heb de MMM toen een tijd gelaten voor wat het was. Zoontje is een spontaan wondertje (om maar aan te geven; het kan dus wél.. hou moed, hoeveel moeite het ook kost).
Allereerst gun ik het iedereen om snel een kindje te krijgen en als het dan zo lang duurt - al is het de 8e bij wijze van - is dat gewoon niet leuk meer. Ik hoop dus dat je snel zwanger mag worden hummeltje! Wat me wel nieuwsgierig maakt, omdat ik zelf al een tijdje bezig ben voor de eerste, is of er wel een verschil is. Ik word nu erg onzeker of ik uberhaupt wel zwanger kan worden, of we uberhaupt vruchtbaar zijn dus. Ik had dus het idee dat als je dan voor een tweede gaat, je die onzekerheid in ieder geval niet hebt. Maar helpt die 'wetenschap' je niet? Voor de duidelijkheid, ik kan me alles voorstellen dat de wens gewoon even groot is als bij de 1e en dat elk moment dat je ongesteld wordt weer een pijnlijk moment is, laat dat duidelijk zijn is dus niet onaardig of veroordelend bedoeld maar iets als wat ik me afvroeg Digitale knuffel!
Ken TS's situatie niet precies, maar in mijn geval is PCOS de "boosdoener".. PCOS is progressief werd mij gezegd, m.a.w. naarmate ik ouder word, wordt de kans dat het spontaan lukt nog kleiner dan ie al was. Dus ik zou nu even goed opnieuw heel onzeker zijn.
Ik kan er niet over meepraten hoe het voelt als een tweede niet lukt. Maar ik las Aloly's reactie net en ik wilde alleen maar even zeggen dat er zoiets is als secundaire onvruchtbaarheid. Je weet het dus eigenlijk nooit zeker. TS, er zullen veel vrouwen op dit forum in een soortgelijke situatie zitten, maar degene die ik me kan herinneren is volgens mij beauty2012 die een tijdje in een topic heeft meegeschreven omdat ze maar niet zwanger werd van een tweede (?) kindje. Misschien heb je wat aan haar posts.
Ja dat is ook zo natuurlijk. Hopelijk maakt het dan de kans dat het lukt wel groter, maar nog meer hoop ik dat iedereen die dat wil gewoon snel een positieve zwangerschapstest in handen heeft!
Misschien is de druk die je bij een eerste hebt er wat af bij een tweede maar een wens is een wens. Wij zijn al lange tijd bezig voor een eerste maar ik zou nooit denken 'Je hebt er toch al één?'. Mensen die dat soort uitspraken doen zijn mijn inziens kortzichtig en je tijd niet waard Wens je veel succes en hoop dat je wens snel in vervulling zal gaan.
Hoi DMS Aller eerst dank je voor je reactie. Bij de eerste duurde het 8 maanden voordat het raak was, misschien niet lang maar ook niet echt kort. Ik denk dat ik het gewoon lastig vindt dat iedereen om me heen in 1 of 2 keer zwanger is. Voor mij voelt het als een eeuwigheid, ook al ben ik de trotse mama van een lekkere knul. En als je je dan bedenkt dat je iedere maand maar een aantal dagen de kans hebt en het dan weer niet raak is gaan de maanden voorbij. Ben het met je eens dat het (als je terug kijkt) best snel gaat we zijn immers al in maand 9 beland. Maar toen ik stopte met de pil had ik het me toch iets anders voorgesteld. Ik had gehoopt om misschien voor de derde verjaardag van mijn zoon een tweede te hebben, maar die kans is in ieder geval maar dat gaat hem nu natuurlijk sowieso niet meer lukken. Als ik naar jou situatie kijk, is het natuurlijk een heel ander verhaal. Jeetje ronde 30 en al twee IVF behandelingen gehad, neem mijn petje voor je af. Dit is ook niet de gedachten waar je mee loopt als je stopt met de anticonceptie. Ik kan me heel goed voorstellen dat je zegt dat je blij bent dat dit bij de tweede gebeurd, en niet bij de eerste. Hoe zou je er dan over gedacht hebben. En natuurlijk ben ik dankbaar dat ik het al eens heb mogen meemaken, maar dat neem niet weg dat mijn gevoel heel sterk is en dat ik heel graag een tweede wil . Ik wil jou ook heel veel succes wensen, en hoop echt heel hard dat het je gegund is xx