Hey iedereen, Hebben jullie dit ook? Of moet ik het toch echt bij mijzelf zoeken? Wij hebben totaal aan vrienden 6 maar de laatate tijd of jaar is het contakt minder geworden. Een stel is verhuist en 2 uur rijden vanaf hier en dus logisch dat we daar niet vaak heen gaan voor de koffie. Wel app'en we vaak eens dus dat contakt is goed. stel 2 om het zo maar ff te noemen woont een half uurtje hier vandaan maar ik ben eigenlijks de enige die contakt zoekt. Ik app wel eens en bel wel eens.. stel 3 woont hier een 20 min vandaan en ook dat contakt is minder geworden, aanvaaring gehad.. discussie maar wel uitgepraat. Sindsdien ook alleen contakt van deze kant. Ik vind dit zo jammer, met stel 2 zijn wij al meer dan 13 jaar bevriend en deelden alles. Wij zijn zelf midden in de nacht daarheen gwreden vanwege een fam van hun die plotseling een hartinfarct kreeg. Paste wel eens op hun kindje omdat ze even samen weg moesten of wouden zijn. Nu hebben wij zelf moeilijke tijden gekent. MMM, sch.moeder kanker, scheiding sch.ouders, manlief destijds werkloos en depressief thuis. En heb in die tijd niks gehoord behalve van stel 1 die ver weg wonen. doe ik of doen wij nou wat verkeerd of... vind het zo jammer en ben zo teleurgesteld en ook boos op sommige vlakken. En als ik dan vraag of er wat is dan krijg ik als antwoors... druk druk! Sorry. Lang verhaal het spijt mij maar weet even niet wat ik eraan kan doen of heb momenteel. Het doet mij soms zon pijn. En dan heb ik het niet over een week of een maand maar soms een half jaar Grts
Jeetje niet leuk! Ik vind altijd hoe druk je t ook hebt, echte vrienden hoef je ook niet elke week te horen of elke maand, maar als je elkaar nodig hebt ben je er voor elkaar en een appje belletje kaartje oid is zo gedaan Lijkt me alsnog jullie genoeg op je bordje hebben gehad de laatste tijd, en dat t contact dan alleen vanuit jullie komt is echt niet leuk, en vind ik ook echt niet horen. Misschien eens vragen hoe t komt dat jullie altijd de gene zijn die contact zoeken, wn dat je t anders had verwacht aangezien de dingen die bij jullie speelde de laatste tijd? Of misschien concluderen dat de vriendschap niet meer is wat t was? Wel echt heel erg rot, dikke knuffel!!
Dank je voor je reactie Vind het aan de ene kant best moeilijk om telkens te vragen wat er is en of ze iets dwars zit. Voelt zo opdringerig maar dan weet je idd of er wat is. En precies zoals je het zegt, zoveel moeite is het toch niet om een app te aturen met hoe is het? Nouja zal eens wederom gaan app met de vraag.. van deze kant
Ja echt rot dat je dat dan weer moet vragen en dat t dan weer van jou kant moet komen, als je t nu zal vragen zal ik wel heel duidelijk zijn en echt even zeggen wat je op je hart hebt Dus niet van goh is alles wel oke of waarom horen we zo weinig? En dan ja druk druk, oke ofzo Maar wel echt van( vanuit jezelf spreken) ik heb het gevoel dat er iets aan de hand is of dat de vriendschap vanuit jullie kant veranderd is? Ik heb het gevoel dat alle contact steeds van ons af moet komen, en dat we vanuit jullie zelf niets horen. Zelfs niet als er grote vervelende ding en bij ons spelen horen we jullie niet, terwijl wn er wel altijd voor jullie zijn geweest. Dit geeft mij verdriet en ik vraag me dan afnod er iets is wat wij verkeerd hebben gedaan, of dat de vriendschap verwaterd is, of wat er dan is, want dit voelt zo niet als een gelijkwaardige vriendschap Zo iets ofzo denk ik, echt even je hart luchten en laten weten dat je dit niet oke vind en als ze dan na dat gesprekje weer niets laten weten dan kan je denk ik wel echt je conclusie trekken helaas..
ik zeg altijd maar. Vrienden bestaan niet. ik doe het samen met mn gezin en verder verwacht ik niets van een ander. Ik heb ook een leuk stel vrienden en nog een berg kennissen maar als het erop aankomt sta ik voor niemand voor 100% garant dat ze er zullen zijn. Zo bespaar ik me teleurstellingen en kan alles alleen maar meevallen
Dank voor je reactie. Ik heb ze net een bericht gestuurd maar nog geen antwoord terug. Dus afwachten. Stiekem best spannend hoor pfff
ik vind wat mupet aangeeft een goede tip, ik zou het op die manier doen, ik zelf ben ook meer met mijn gezin en heb eigenlijk niet echt vrienden, wel vrouwen die ik ken van vroeger en die op mijn facebook zitten maar echt vrienden nee, mis het wel uiteraard gelukkig begin ik nu wel meer contacten met andere moeders via school, wat ik dan wel weer fijn vind vind het echt rot voor je want op een gegeven moment ga je hier toch wel behoorlijk mee zitten,
Jammer is dat he. Ik herken het wel. Toen alles goed met mij ging en ik een blij frummelke was, had ik contacten te over. Wat voelde ik mij geliefd en populair. Tòt ik zwanger werd van mijn eerste. Het was zwaar, ik kon niks meer en was moe. Toen ik als toetje een pnd kreeg bleek mijn grote sociale netwerk een zeepbel te zijn geweest. Zo pijnlijk. Ik heb er veel verdriet van gehad. Nu weet ik dat dit blijkbaar geen vrienden waren. Maar wat zijn wel vrienden? Dat vraag ik me wel eens af. Het is geven en nemen (evenredig storten en opnemen van de emotionele bankrekening). Maar de balans is soms moeilijk te vinden. Jij vindt dat je veel geeft dmv te appen etc. De andere vind misschien dat hij veel geeft omdat jij haar krultang al een tijdje mag lenen (ik noem wat stoms). Het enige wat helpt is te vragen aan de andere partij hoe zij in de vriendschap staan. Jij kunt het niet voor hun invullen. Misschien hebben ze hun redenen wel waar ze met jou of anderen liever niet over praten. En soms groei je gewoon uit elkaar, hoe jammer dat ook is.
Dank voor je reactie. Ik denk als je 13 jaar samen lief en leed deeld dat je er vanuit kan gaan dat dit geen kenissen zijn maar echte vriendschap Daarom is het zo pijnlijk dat dit contakt nu niet meer is of weinig Kenissen genoeg idd dat klopt. Alleen komen als er wat leuks te doen is of zelf wat nodig zijn maar owjee als het andersom is
Dank jullie wel voor de reacties. Lees dat er meer zijn. Berichten zijn verstuurd dus het is afwachten wat daar uit gaat komen. Natuurlijk moet je je soms afvragen of het vrienden zijn en waarom hwt contakt minder is. Grijp hwt mijzelf snel aan. Denk dat het aan mij ligt en wat heb ik gedaan waardoor dit er niet meer is... en idd misschien moet ik dit niet denken. Natuurlijk snap ik dat mensen het druk hebben. Wij ook. Werken allebij, kindje en school, activiteiten etc. Maar ik vergeet de mensen om mij heen niet. Maargoed we wachten af
Ik geloof wel dat echte vrienden bestaan, maar ze zeldzaam zijn. Jammer genoeg kom je daar echt pas achter in moeilijke tijden. Het is niet zo moeilijk om leuke dingen samen te doen, maar blijven mensen nog als je even niets anders kunt dan huilen? Ik had uit zelfbescherming nooit echt heel veel sociale contacten, ik liet alleen mensen dichtbij me die ik al lang kende en vertrouwde en ik ben ze allemaal kwijt geraakt tijdens de MMM. Ook een vriendin die ik al sinds groep drie ken. Jammer genoeg is het gewoon niet altijd wat het lijkt, maar misschien is het nog te redden met een goed gesprek in jouw geval?
Ten eerste vraag ik me af waarom je niet even belt of langs gaat? Zo'n appje kan erg vervelend over komen. Ik zou er persoonlijk niet heel erg blij mee zijn.... Ten tweede zoek je het probleem bij jezelf. Maar jij kunt in je eentje geen vriendschap onderhouden/aangaan. Daarbij vind ik dat een vriendschap vanzelf moet gaan en ik heb het idee dat jij veel van jezelf inlevert. Ook projecteer jij jouw eigenschappen op een ander: als ik het druk heb laat ik ook iets van me horen, dus kan de ander dit ook. Maar dat is natuurlijk niet zo. Iedereen heeft zijn eigen manier en dat moet je accepteren van elkaar.
Weet je, in nood leer je je echte vrienden kennen. Ik ben inmiddels nu 40 en heb er vele zien komen en gaan Ook hier vaak het idee dat het vaak van mijn kant moest komen en daar ben ik op een gegeven moment mee gestopt. Sindsdien met meerderen ook geen contact meer gehad. Ik steek mijn energie liever in mensen waar het contact van beide kanten komt. Ook toen ik in scheiding lag, merkte ik precies wie er wel vrienden waren of niet. Vooral de vrouwen, die dachten ineens dat, omdat ik vrijgezel was, ik achter hun vent aan zou gaan, of zo.....Als of ik zin had na een traumatisch huwelijk om achter een boerende, commanderende, weinig in huis doende, mét bierbuik gezegende man aan te lopen Nee hoor dames, houdt die hork maar lekker zelf Net wat Tina Teenslipper ook zegt: ik verwacht gewoon niet zoveel meer van mensen. Ik heb 1 echt heel goede vriendin, we zien elkaar meerdere keren per week en ik geloof ook wel dat dit een blijvende vriendschap is, maar dat is wel heel zeldzaam.
Ik moet ook steeds denken aan dat liedje; Een keer trek je de conclusie Vriendschap is een illusie Een pakketje schroot Met een dun laagje chroom
Ik heb al 21 jaar een beste vriend. We lopen de deur niet plat bij elkaar,soms spreken we mekaar maanden niet, maar hij is wel de enigste waar ik op kan bouwen en andersom. Ik ben dan ook heel zuinig op deze vriendschap. Ik hou van hem net zoveel als dat ik van mijn eigen man hou. Klinkt misschien raar Verder heb ik genoeg kennissen voor een leuk avondje uit of zo
Hier ook zo ongeveer zelfde verhaal.. Alleen omdat ik ging trouwen en wat verder weg ben gaan wonen, kreeg ik niks meer te horen.. Het doet ook enorm veel pijn. Sommige zijn niet eens op komen dagen toen mn dochtertje werd geboren en hebben haar nog steeds niet gezien. Kreeg na een week na mn bevalling een droog appje van ze van gefeliciteerd... Nou ik hoef niks meer van ze te weten.. Heb ik ze ook met veel pijn in mn hart duidelijk gemaakt. Tijdens mijn zwangerschap begon mijn depressie en toen hebben ze me gewoon laten stikken. Niet eens gevraagd hoe het met me ging. Ik was alleen hun vriendin toen ik dichtbij en gezellig was. Zodra het wat minder met me ging, waren ze nergens te bekenen Ik geloof niet meer in vriendschappen. Mensen zijn je vrienden als ze je ergens voor nodig hebben.. Zodra ze wat voor jouw moeten betekenen, hebben ze het allemaal toevallig druk..
Zo herkenbaar en ik heb nog geen gezin.. owee Ik ga nu met een hele goede vriendin sporten en ik voel dat het contact naast het sporten ook beter is Daarnaast heb ik een vriendin, mijn beste vriendin, die is niet geïnteresseerd in alles wat kinderen aangaat, heel moeilijk maar ik probeer het leuk te houden en het te hebben over wat ons wel beiden nauw aan het hart ligt.. Al moet ik wel zeggen dat het steekt: ik was gisteren daar en toen vroeg een vriendin van haar (die ik alleen ken van feestje bij mijn beste vriendin) hoe het met me ging want ze wist van in de krokusvakantie dat wij MMM ingingen. Zo lief! En mijn beste vriendin heeft er niet naar gevraagd... Tja...
Bedankt voor de reacties Inmiddels contakt gehad en schreven ook dat ze dit jammer vinden. Volgende week een datum gepland om bij te praten. Ik verwacht niks van een ander ik ben echt niet iemand die gaat hangen aan de weegschaal en spontaan op bezoek hebben we vaak gedaan maar elke keer voor een dichte deur staan is ook niet leuk en jammer van de benzine. Ik heb mijn gevoel geuit en dit werd gewardeerd gelukkig. Ligt niet aan ons, wat ik dus dacht. We zulleb zien en horen volgende week Nogmaals bedankt