Mensen, geen ruzie maken. Dat is het echt niet waard, ik wilde gewoon even van me afschrijven. Het spijt me oprecht als ik daarmee iemand voor het hoofd gestoten heb. Ik heb na mijn eerste bevalling mijn kamergenoot beledigd door 'Ah, wat een kleintje!' te roepen toen ik haar baby zag. Bleek een 8-ponder te zijn, zij vond hem reusachtig en vond het juist echt niet leuk om te horen dat ik hem zo klein vond. Maar inderdaad, die opmerkingen over hoe groot hij is, beginnen snel te vervelen. "Hoeveel maanden is hij nu?" Eh, hij is pas 3 dagen oud... Mijn eerste bevalling was een beetje een bloedbad. Ik heb een stollingsstoornis en dat in combinatie met een placenta die niet los liet, zorgde voor ruim 3 liter bloedverlies in een paar minuten. De kans op herhaling is groot, vandaar dat ik inderdaad in het ziekenhuis beval. Daarnaast wachten ze zo lang mogelijk met inleiden, omdat een natuurlijke start de minste kans op complicaties geeft. Ze gaan zelfs niet strippen, om mijn baarmoeder vooraf zo min mogelijk te 'vermoeien'. Mijn tweede bevalling ging trouwens vrijwel vlekkeloos. Daarom begin ik toch bij elke afspraak weer over eerder inleiden, maar tot nu toe heb ik nog niemand weten te overtuigen. Dit hadden wij ook. We waren een soort kermisattractie op afdeling, er werden zelfs collega's uit andere verloskamers gehaald om 'die enorme baby' te komen bekijken En inderdaad, het is echt frustrerend wanneer mensen dingen van hem verwachten die hij nog helemaal niet kan en ook nog niet hoeft te kunnen. Ik was op een gegeven moment bijna in staat om de eerstvolgende die haar zin zou beginnen met "kan hij nog niet..." een mep te verkopen. Nee natuurlijk kan mijn kind van 6 maanden nog niet lopen! Zelfs nu krijg ik al de vraag wanneer hij naar school gaat, hij is pas 2! Ik tel zeker mijn zegeningen Dat had ik eerder ook al geschreven, ik realiseer me echt dat ik gezegend ben met twee (hopelijk straks drie) gezonde, sterke kindjes. Het waren geen suikerbaby's, dus idd geen complicaties, hoewel ze vanaf 9 pond wel standaard zo behandeld worden. Precies mijn ervaring. Hoewel mijn jongste zo sterk was, dat het na de bevalling zeker 10 minuten duurde voor iemand zijn beentje stil genoeg kreeg om die naald erin te jassen Mijn argument dat zo'n sterke baby waarschijnlijk op dat moment (nog) geen suikerdip had, werd voor het gemak genegeerd. En het CB inderdaad, verschrikkelijk! Heb echt tig tegenstrijdige voedingsadviezen gekregen, vooral bij de eerste. Kreeg bijv. met 5 maanden voedingsadviezen voor een kindje van 8 maanden mee. Moest stoppen met kolven, doorgaan met kolven, meer voeding, minder voeding. Hij was te lang, te kort, te dik, te dun. Alles heb ik voorbij horen komen. Lekker frustrerend als je daar al niet zo zelfverzekerd zit. En toen ik eindelijk eens de moed opvatte om daar iets van te zeggen, kreeg ik een aantekening in mijn dossier, dat ik het allemaal niet meer aan kon :x Maar goed, dat is weer een heel andere discussie Ik denk dat je me toch verkeerd begrepen hebt. Ik weet zeker dat ik straks de mooiste, schattigste, liefste baby heb die er bestaat. Hoe ze er ook uit ziet, hoe groot of klein ze ook is. Mijn 'frustratie' ging meer over het moeten opgeven van een bepaald beeld dat ik tot dat moment in mijn hoofd had. Niets onoverkomelijks, wilde gewoon even van me af schrijven, ik bedoelde er verder echt niets mee.
Wij zelf zijn allemaal groot geboren.. ik heb nog 2 zussen en 2 broertjes , in totaal dus met zn 5 en. Mijn jongste zusje is met bijna 10 pond geboren en was dus heel flink en de rest en ik waren rond de 8/9 pond. bij mijn zusje had mijn moeder ook de meeste klachten tijdens de zwangerschap. grote kindjes kunnen degelijk problemen veroorzaken maargoed mijn moeder heeft ook diabetes type 1 wat t veroorzaakte .. waarop ik zelf nu ook een verhoogd kans op loop en mij dan ook afvraag of mijn eerste kind groot of normaal geboren gaat worden. Ik ben van mening dat je af en toe wel van je af mag klagen want daar is een forum toch ook voor? zodat je je hart soms gewoon kunt luchten aan anderen. Ik ga verder hier ook niet op de reacties in maar ik zelf ben ook gewoon erg benieuwd hoe groot mijn kindje dalijk zal worden onafhankelijk ik er lichamelijke klachten van krijg etc etc of niet. en uiteindelijk geld natuurlijk voor mij ook t allermeest de gezondheid.
Krijg je nog geen extra onderzoeken nu, als je zo'n verhoogd risico op suiker hebt? Ik heb bij al mijn zwangerschappen wel een paar keer zo'n suikertest moeten doen en kreeg extra groei-echo's voor de zekerheid.
Ts zijn jij en je man ook groot dan? Want wat ik dan mee kreeg is dat het ook genetisch bepaald is. Tegen mij zeiden ze dat ik een flinke baby zou krijgen. Nou meid scheet 7 kleuren in me broek. Was me eerste ook nog zag al op tegen de bevalling. Oh en 2 keer zwangerschap suiker geconstateerd. Kreeg nog een leuke opmerking van de internist "ja je wil toch geen reus baren dus op je voeding letten" alsof ik een pedaalemmer was ofzo en alles vrat wat lis en vast zat. '-_- uiteindelijk niks aan de hand. Ze zeiden dat het een 4 kilo mannetje zou worden of zelfs meer. Ik dacht komt nooit goed met me doos (achteraf gekneusde schaambot maar goed dat lag aan iets anders) en ja hoor bevallen van een 50 cm mannetje en 3660 gram. Die schattingen die ze maken zijn echt nonsens..
Ik weet dat die schattingen meestal niet kloppen, maar bij de jongens zaten ze beide keren een kilo te laag qua schatting. Durf er nu dus niet echt vanuit te gaan dat ze ineens te zwaar schatten. Volgens de vk 'verstop' ik mijn kinderen blijkbaar. Wij waren zelf allebei rond de 7 pond bij onze geboorte. Hoewel dat bij mijn vriend met 36 weken was. Als hij ook tot 42 weken was blijven zitten, was hij ongetwijfeld ook groot geweest. En lekker dan, die opmerking van je internist. Daar zit je op zo'n moment echt op te wachten
ja joh meid apart geval was dat.. ik was amper 3 kilo bij de geboorte van me man weet ik t niet. Maar als ik zo naar mijn man kijk en schoonzusters en broers ze zijn "best groot" niet gigantisch lang en stevig maar dun zijn ze absoluut niet en allemaal tegen de 1.85 zo.. ach weet je meid en dat heeft niet eens invloed. Wij komen uit een gezin met 7 kinderen. 3 broers zijn 2 meter. 1 is 1.80, me zusje is 1.75. Ik ben 1.67 en me zus de oudste is 1.50 echt een iniminie dus! Moet je de verschillen kijken en de ene is dunner of dikker als de andere hihi
Ts voelt dit nu eenmaal zo en dat is niet verboden. Moet haar mond dan gesnoerd worden omdat het een 'luxe' probleem is? Ik mag aannnemen dat ts heus wel begrijpt dat gezonheid voor alles gaat en hele kleine babietjes ook een hoop leed achter kan zitten. Onze zoon was dysmatuur. Had hem ook graag wat groter gezien. Maar daarom mag ts wel voelen wat zij voelt. Het wordt een beetje vervelend dat mensen dan toch even moeten vertellen wat pas echt erg is. Dat weet ze heus wel. Er moet ook ruimte zijn om over kleine dingen te zeuren af en toe
Twanneke, zo'n behoorlijke fluxus als jij hebt gehad, heeft mijn zusje ook gehad! Ik was bij de bevalling en ze heeft 2,5 uur geperst en toen kwam er een 8 ponder uit. Ze is zelf erg klein (iets van 164 met normaal 50 kg) dus we schrokken ons wild. Daarna dus een fluxus, zag het bloed er in golven uit komen In het zkh (ze is thuis bevallen, dat kan ze de volgende keer dus ook wel vergeten) zeiden ze dat dit kwam omdat haar baby zo groot was. Dan heeft de baarmoeder zo hard moeten werken, dat het daarna niet goed in staat meer is om de placenta los te laten. Dus ik zou niet verbaasd zijn als jouw fluxus daar ook door kwam. Wel degelijk een complicatie dus, zo'n grote baby. Ik was zelf 6 pond bij precies 40 weken en mijn man 8 pond bij 38 weken. Oh en welk stollingsprobleem heb je? Spuit je fraxiparine? Ik heb een nog onbekend stollingsprobleem en spuit fraxiparine tijdens zwangerschap en kraamperiode. Nog zo'n complicatie waar je niet op zit te wachten Oh en trouwens, mijn oudste heeft in een couveuse gelegen na zijn geboorte. Zag er best gek uit, hij was dus 7 pond en veel langer dan gemiddeld en dan lag hij daar in zo'n couveuse voor inieminie babytjes. Maar hij was minstens zo ziek, dus ook hier zegt gewicht en lengte niets meer. Het is schijnzekerheid en dat is best schrijnend. Oh en die grote baby's die hun sleutelbeen breken bij de bevalling, ook super zielig. Spoedkeizersnede's, vaccuum/tangverlossingen, uitscheuren tot je anus. Ja, dan heb ik liever een gewone 6 ponder. Geen 4 ponder, geen 9 ponder, gewoon een gezonde 6 ponder, of die nu rood haar heeft of niet. Ja, daar tekenen we allemaal wel voor
Ik heb het toen niet eens als heel erg ervaren (achteraf hakt dat bloedverlies er pas flink in). Mijn vriend wel, die heeft het er echt nog best lang moeilijk mee gehad. Hij kreeg zijn kindje in handen geduwd en ik werd afgevoerd. Hij bleef alleen met de baby achter in de verloskamer, helemaal overdonderd. Hier hebben ze het altijd alleen maar over die stolling gehad, nooit geweten dat het ook door het formaat van het kind kan komen. Tnx, daar ga ik de volgende keer zeker even naar vragen. Ik heb de ziekte van Von Willebrand, gelukkig een milde variant, ik krijg er niets voor. Heb alleen heel snel blauwe plekken, wondjes blijven langer open, dat soort dingen. Met operaties, bevallingen e.d. is het dus wel lastig.
Hihi klemmmm herkenbare foto... ♡die lekkere bolle wangetjes en dikke knuistjes. Hoe groot was dit schatje?
Dit was ons mannetje, net aangekleed, hooguit een uur na zijn geboorte. De kleren in maat 56 die ik had meegenomen, waren eigenlijk al te klein.
Nee, hij lijkt niet groot, super schattig! Maar ik heb ze echt wel kleiner gezien pasgeboren Ik heb een foto van mijn oudste zoon in zo'n eendelig pakje 56 met van die sokjes eraan. En dat is zo veel te klein dat zijn beentjes opgetrokken zitten Bij de derde was ik voorbereid met maat 62 Oei, je hebt dus een stollingsafwijking tegenovergestelde van mij, dat jij juist moeilijk het bloeden kunt stelpen? Bij mij gaat het juist teveel klonteren. Maar dan kan het bij jou heel goed een combi van factoren zijn geweest.
Grappig, ik ben juist dol op die lieve spekkies! Vind ik er heel baby-achtig uitzien. Mijn zoons (4 en 5 pond) zagen eruit als schriele en boze oude mannetjes Zoals iemand al typte: het liefst willen we allemaal een kerngezonde 7 ponder, maar het gemiddelde moet ergens vandaan komen
Haha nou haal je wel alle mogelijke complicaties erbij . Het kan ook 'gewoon' goed gaan (zoals bij mij 2x, geen extreme last van bekken, geen knip, geen scheur, geen fluxus). Mijn schoonzus heeft een fluxus gehad en is 3,6 liter verloren... kindje was nog geen 7 pond. Een grote baby is geen complicatie.
Ja ik snap het helemaal hoor en lekker van je afschrijven ! Mijn zoon was een 8 ponder .. Toen dit geschat werd dacht ik een peuter te krijgen haha dit viel best mee.. Nu krijgen we een meid en mijn stille hoop is toch ook een lekker klein poppetje van onder de 8 pond(mede ook omdat ik hoop op een normale bevalling.. Zl is met ks geboren ). Maar meestal zijn de tweede kids groter hihi.. We zullen het zien.. Ik eet nu een stuk gezonder en veeeel minder suiker.. Miss dat dat ook meeweegt. Bij zoonlief was ik verslaafd aan dubbellikker ijsjes ( lees minstens 5 per dag) ....