Hoi allemaal, Ik vind het fijn om dit even hier van mij af te kunnen schrijven, redelijk anoniem. En misschien hebben mensen nog wel tips voor mij. Ik ben 22, en op dit moment 26 weken zwanger van mijn eerste zoontje. Mijn (ex)vriend en ik zijn 7 jaar samen geweest. Hij heeft een punt achter de relatie gezet, maar ik heb het idee dat hij er niet helemaal achter staat. Ik merk dat in zijn gedrag, het verdriet als hij hier af en toe toch langs komt. De reden dat hij er een punt achter heeft gezet is dat hij vindt dat we niet meer goed kunnen praten, wat we wel altijd konden. Hij twijfelde alleen al heel lang, wat ik nooit heb geweten, en nu maakt hij de beslissing terwijl we samen voor dit kindje hebben gekozen. Dat doet ontzettend veel pijn. Hij gamede altijd graag, en daar heeft hij een meisje ontmoet, veel jonger dan hem, waar hij goed mee kon chatten. Hij wil haar niet opgeven, wat dus automatisch betekend dat hij dit kwijt raakte. Hij heeft weken getwijfeld en bij zijn vader gewoond, maar sinds afgelopen zaterdag is het nu definitief over. Hij zegt verliefd op haar te zijn, al heeft hij haar nog maar 1 keer in het echt ontmoet. Ik ben er kapot van, maar gelukkig hebben we gisteren een fijn gesprek gehad. Hij wil zeker voor zijn zoon zorgen, is er ook trots op. Hij stond in tranen in de babykamer te kijken. We hebben de financieën goed verdeeld, want we hebben ook een koophuis. Wat het extra moeilijk maakt is dat hij 2 weken geleden zei dat alles goed zou komen. Hij voelde me bij mij weer als vroeger, zoende en knuffelde me en alles voelde inderdaad weer als vanouds. Hij zei het komt zeker goed alleen het heeft tijd nodig. Maar in nog geen 2 weken tijd is dat allemaal verandert. Ik ga een afspraak maken voor een 3D echo, wilde dit niet meer doen na al het gedoe, maar ik vind het toch wel heel erg mooi, en krijg er denk ik spijt van. Daarbij kan ik ook nog wel wat leuks gebruiken nu. Hij wil graag mee, ik vind dat wel fijn. Ik hoop dat er toch nog een openingetje komt om nog dingen uit te spreken en toch dichter bij elkaar te komen. Misschien is dat dom, of naïef, maar we moeten nu opeens zoveel regelen (huis te koop zetten, geregistreerd partnerschap ontbinden) Het is niet alleen veel geregel, het kost ook klauwen met geld, en ergens heb ik het idee dat hij dit niet voor de volle 100% zeker weet en straks spijt gaat krijgen. Nouja, verhaal is een beetje warrig geworden, net zoals het in mijn hoofd is eigenlijk de afgelopen tijd. Misschien hebben jullie een ervaring dat alles goed is gekomen? Of juist de andere kant. Ik weet helemaal niet meer hoe ik mijn toekomst moet zien, terwijl we het ook zo ontzettend fijn hebben gehad, en met volle overtuiging samen voor dit kindje hebben gekozen. Hij was zo trots, op de echo's, zie het hem nog vertellen aan de familie, hij straalde. Nu raak ik hem kwijt als partner, en moet ik ook nog uit mijn fijne huisje weg. Plus alle ellende die daarbij komt kijken.. Veel liefs.
Wat vervelend allemaal Ik ben getrouwd geweest met mijn jeugdliefde, 11 jaar samen waarvan 6 jaar getrouwd, dacht ook gelukkig te zijn, we hadden geen kinderen samen. Toen kwam hij zijn eerste jeugdliefde tegen en heeft voor haar gekozen, eerst heeft hij 1 jaar een affaire met haar gehad waar ik achter kwam en toen heb ik hem de keuze gegeven en hij koos voor haar. Achteraf had hij er erg veel spijt van want na onze scheiding is hij nog zoiets een klein jaartje met haar samen geweest en toen is zij er vandoor gegaan met haar ex We hadden ook samen een koophuis en alles, was een heel gedoe. Maar goed, wij hadden dus geen kinderen en dat is dan toch wel erg anders. Ik vind het super vervelend voor je maar als hij echt voor dat andere meisje wil kiezen dan kun je er helaas niks aan veranderen. Mocht hij echt nog twijfelen dan kom je er wel achter naarmate jullie alles gaan regelen, als hij toch doorzet dan weet je dat de liefde over is maar misschien ziet hij op een gegeven moment nog het licht en kiest toch voor jou en jullie kindje. Sterkte!
Wat vervelend dat dit allemaal gebeurd in een tijd die juist zo bijzonder is. Je komt op mij erg begripvol over naar hem toe. Ik vind het namelijk echt een klote streek, samen voor een kind kiezen en er dan vandoor gaan met iemand die hij nauwelijks kent. Bij mij zou hij heel heel heel erg zijn best moeten doen om überhaupt een kans te verdienen. Je bent meer waard! Buiten dat is het natuurlijk super als het voor je kindje allemaal goed geregeld wordt. Heel veel sterkte, probeer toch op kleine momentjes te genieten.
Ik denk dat dit ook wel klopt. Ik ben veel te begripvol, al heel lang.. hij deed al veel langer geheimzinnig met zn telefoon en ik heb dat allemaal laten doen. Mensen om me heen zeggen steeds dat ik meer voor mezelf moet kiezen, maar het lijkt wel of ik dat niet kan. Ik ben nog geen 1 keer echt kwaad op hem geweest. Baal alleen maar heel erg, en begrijp niet dat hij ons geregistreerd partnerschap, koophuis en onze droom als gezinnetje opeens loslaat voor wonen bij zn vader zolang het huis niet verkocht is (wat nog weleens even kan duren want in deze straat staan er een hoop te koop) en een vriendinnetje die hij nog maar 1 keer heeft gezien. Hij zal niet bij de bevalling zijn terwijl we samen het daar al zoveel over hebben gehad. T lijkt wel alsof er een ander persoon in hem zit. Wat het dubbel maakt is dat ik wel af en toe appjes krijg wat hij aan het doen is enzo, en hij komt ook nog gewoon langs om met onze hond te lopen (dat wordt voor mij steeds zwaarder ivm rugpijn, bood hij zelf aan) Ik vraag me af waar ik in beland ben. Hou nog zoveel van hem en de hoop is nog elke dag dat hij spijt krijgt.
Ik begrijp je wel hoor, is ook niet niks. Misschien is hij bang voor de verantwoordelijkheid die er komen gaat, en komt hij inderdaad nog op hangende pootjes terug. Maar ik zou me vooral op de toekomst gaan richten met je kleintje. Je zult zien dat je straks als moeder ontzettend sterk bent en je baby het allerbelangrijkst is. Zijn verlies als hij daar niet bij wil horen. Sterkte meid
Ik zou me eerder afvragen wat jullie koophuis, geregistreerd partnerschap, jullie relatie en gezinnetje voor hem betekend als hij dat zomaar zonder slag of stoot op wil geven voor een vreemde meid die hij eigenlijk niet eens kent... Hij heeft d'r maar 1 keer gezien! Ik vind jou veel te begripvol namelijk en ik zou het hem niet zo makkelijk maken door hem alle touwtjes in handen te geven. Vind het echt bizar.
Sorry maar ik vind hem echt een ... dat hij samen met jou kiest voor een kind om vervolgens ervoor uit te komen dat hij al lang twijfelde over de relatie omdat volgens hem de communicatie niet meer hetzelfde was als vroeger. En dan kiezen voor een vrouw die hij feitelijk niet eens kent. Je stelt je erg beschikbaar op. Jij wil het liefste dat hij terugkomt, maar zolang jij hem alle ruimte geeft heeft hij alles wat hij maar wil. Een ex waar hij altijd terug kan komen en een nieuwe vrouw. Hij hoeft op deze manier geen keuze te maken. Stel je grenzen. Heel goed dat hij er voor het kind wil zijn, maar niet meer bij jou uit komen huilen en twijfels uitspreken. Ik zou tegen hem zeggen, huil maar uit bij je nieuwe schatje want dit is de situatie waar je zelf voor kiest, ik kan en wil daar geen energie insteken want die energie heb je ook niet in onze relatie gestoken met het stiekeme gedoe.
Bedankt nog voor jullie reacties, lees ze nu pas. Jullie hebben gelijk, er zijn meer mensen die dat tegen me zeggen. Maar ik vind het zo moeilijk. Elke keer als hij twijfel laat zien grijp ik dat vast. Maar gisteren hebben we de papieren ingevuld om het geregistreerd partnerschap te ontbinden. Wat deed dat zeer. Moest wat papieren opvragen bij de gemeente, en dan zie je je getuigen erop staan, en het is nog maar net 2 jaar geleden. Ik weet niet of ik ooit zo verdrietig ben geweest als de laatste maanden. Hij zegt dat het 'voor nu niet anders kan' maar ik heb gezegd dat voor nu dan voor altijd betekent, want ik ga niet eeuwig op hem wachten. Hij maakt deze keus. Hij denkt dat de kans er wel in zit dat hij spijt krijgt als de kleine geboren is, maarja, daar moet hij nu over nadenken en niet dan pas. Er moet nog 1 papier bij, en dan gaat alles op de post. Kan het nog steeds niet geloven. We hadden alles zo mooi opgebouwd, prachtig huis en de wens voor een kindje. Dan denk je dat je t goed doet, en dan loopt je leven opeens totaal anders.
Ik vind het zo erg voor je.. Ik zou daar zo boos om kunnen worden maar je bent zwanger, teveel stress is niet goed voor je. Als hij (denkt) met haar te willen zijn moet je voor jezelf streng zijn en niet gaan hopen dat het nog goed komt. Hij laat jullie in de steek voor een ander die hij niet kent, het is een volwassen man, laat hem dan ook maar op ze bek gaan ook.. Ik weet voorderest de situatie niet, maar hele dikke knuffel voor jou.
Overigens kan ik heel goed begrijpen dat je het niet wilt loslaten, heb soort van zelfde situatie gezeten en ik was te zwak om mijn "droomleventje" op te geven en ging me aanpassen aan zijn leven wat helemaal niet goed is.. Ik begon alles te accepteren om maar bij hem te zijn omdat ik toen zwanger was.. Met de tijd is hij veranderd, maar het heeft 1.5 jaar geduurt en ik ben niet meer hetzelfde.. Ik bedoel maar, ik snap dat het makkelijker is dan gedaan, maar dit wil je écht niet meid.
Bedankt voor je reactie het heeft ook wel 2 kanten. Zoals het ging zie ik het ook niet zitten, maar voel me zo thuis bij hem. En hij heeft ook heel veel goede kanten. We zijn 7 jaar samen geweest, ik was 14 toen ik hem leerde kennen. Ik vind t heel moeilijk om dat nu allemaal een plekje te geven.. en die hormonen werken ook niet echt mee denk ik.
"A man who wants to make a relationship work will move mountains to keep the woman he loves. If hes not calling you to tell you he loves you and wants you back, it should only be because hes showing up at your new residence to do it in person if hes not doing any of that, he may love you, he may miss you, but ultimately hes just not that into you anymore. Stop taking his calls and let him know what its like to live without you.Dont be flattered that he misses you. He should miss you. Youre deeply missable. However, hes still the same person who just broke up with you. Remember, the only reason he can miss you is because hes choosing, every day, not to be with you.Deciding to get back together with someone is a complicated and difficult decision. Just remember that the person you are getting back together with is the same person who, not long before, looked you in your beautiful face, took full stock of you and all your qualities, and told you that he was no longer in need of your company.
Ik ben het ook met Bella eens. Hoe moeilijk het ook is je moet proberen te stoppen met hopen, het is niet eerlijk wat hij doet en geeft jou valse hoop. Ik wens je sterkte toe en ik vind je heel wijs klinken, ik weet zeker dat het goed komt met of zonder hem.
Bedankt voor je reactie denk dat hij heel erg in de knoop zit met zichzelf, maar hij wil geen hulp zoeken en ik wil er ook niet meer steeds in mee gesleept worden. Maar het doet zo'n pijn want ik hou zoveel van hem. Vind t lastig om dat beeld van een gezinnetje los te moeten laten. Afgelopen dinsdag hebben we een 3D echo gehad. Hij was helemaal kapot. Heeft zo erg gehuild. We hebben het ook nog over de bevalling gehad. Ik voel me erg op mn gemak bij hem en diep in mn hart wil ik hem erbij hebben, maar weet niet of ik daar nou goed aan doe. Hij zou het zelf wel erg graag willen. Iemand hier ervaring mee? Anders gaat mn moeder eventueel mee, maar ik twijfel zo. Ben aan de ene kant bang dat ik mezelf daar dan weer hoop mee geef, aan de andere kant is het misschien ook wel fijn om eerst even als 'gezin' samen te zijn.
Volge je gevoel maar als je hem er bij wil regel altijd backup. Voor het geval hij het toch op het laatste moment af laat weten. Heel veel sterkte in elk geval.
Als hij het weer zou willen proberen, of ertoe twijfelt heb ik wel een goede tip voor je. Helemaal omdat hij zegt niet meer goed te kunnen praten. Als alleen dat het probleem is, maar er wel nog liefde is dat moet je dit echt doen: www.eft.nl wij hebben deze therapeut, echt super. Misschien kun je hem het filmpje eens laten zien, als hij zich erin herkent dat heb je raak geschoten www.samencommuniceren.nl
Hij kan na die 3D echo wel in huilen uitbarsten, maar ik ben van mening dat hij zich in behoort te houden voor jou. Lijkt wel alsof hij in de slachtofferrol is gekropen. Hij heeft zelf voor een zwangerschap gekozen terwijl hij al aan de relatie twijfelde. Hij wil zelf niet in therapie. En waar is dat meisje gebleven waar hij stiekem contact mee had en uiteindelijk voor had gekozen gebleven? Ik zou echt tegen hem hebben gezegd, bewaar die tranen maar voor thuis. Dit is de situatie waar je voor kiest, dan ook de consequenties dragen. Laat hem je niet lastig vallen met dit manipulatieve gedrag. Jij hebt genoeg aan je hormonen en zwangerschap en je hele leven die door hem op zijn kop staat. Trek je grenzen meis en geef die duidelijk aan. Want voor je het weet zit je in een zware lang voortslepende emotionele rollercoaster. En de situatie lijkt mij al zwaar genoeg zoals die is.
Als ik dit zo lees heb ik het idee dat hij behoorlijk manipulatief bezig is. Hij duikt hier in de slachtofferrol. Jij bent hem steeds aan het troosten, vind het zielig voor hem terwijl dit helemaal zijn keuze is! Als hij er echt spijt van heeft/twijfels heeft dan moet hij er aan gaan werken en in therapie gaan. Maar hij kiest blijkbaar op dit moment niet voor jullie gezinnetje. En hij hoeft die keuze ook nog niet te maken omdat je hem in alles betrekt en geen grenzen stelt. Als jij hem bij de bevalling wilt hebben moet je dat zeker doen maar hij hoeft op deze manier ook geen keuze te maken. Hoe moeilijk het ook is ik zou ergens echt een dikke lijn gaan trekken en laat hem maar de consequenties inzien van zijn keuze op dit moment.