Ik ook, maar... ik vind het raar dat volwassen mensen generaliseren praten over de kinderen waar zij bij zijn. Zoals: je kunt maar beter weer een jongetje krijgen / meisjes zijn kattig / daar gaan we weer / meisjes kunnen niet delen / ben je weer verlegen? Echt, dat soort opmerkingen helpen ook niet echt om het vertrouwen van een kind te winnen. Ik zou na één zo'n opmerking al in de aanval schieten. Niet echt opbouwend allemaal.
Ik zou eens goed gaan praten, bespreek met je schoonouders hoe jullie dingen aanpakken en bv ook wat er met de gedragstherapeut is besproken. Ik zou mijn oudste bv ook geen nieuw drinken geven voor het oude op is, zelfs niet als ze dan driftig zou worden, en ik zou het ook volledig begrijpen als mijn schoonmoeder dat dus ook niet zou doen.
Ik vraag me eerlijk gezegd af hoe ts zou reageren als zij de moeder is van het neefje en haar dochter een nichtje was met bijbehorend gedrag en ouders die van alles toegeven zodat het kind geen driftbui krijgt? Kijk een keer in de spiegel en probeer objectief te zijn? Er zijn namelijk meer brillen dan eigen bril.. Als ik de moeder of oma van dat jongetje was zou ik ook not amused zijn als andere kinderen in de familie maar hun gang mogen gaan met speelgoed afpakken, driftbuien krijgen op kleuterleeftijd en weet ik veel wat nog meer.. en waar vervolgens in meegegaan moet worden om lieve vrede te bewaren? Natuurlijk moeten ouders degene zijn die opvoeden, maar toegeven om een driftbui te voorkomen noem ik geen opvoeden, maar lak hebben aan regels in andermans huis. En breken met iedereen die niet met je eens is is heel makkelijk, maar uiteindelijk erg eenzaam..
Wie heeft het over oma slaan?? Ik niet. Als S een grote mond heeft tegen oma dan duwt deze oma gewoon nog een snoepje in haar handen. Ze krijgt juist altijd alles van oma. Als ze daar alleen is wordt ze volgepropt met snoep en drinken. Normaal is het ook zo, we zijn bij opa en oma dus mag je aan hun vragen of je een snoepje of drinken mag. Daar krijgt ze de kans niet eens voor normaal bij hun want oma is constant in de weer met snoepjes en drinken. Nu ineens niet en dat snapt mijn dochter dan ook niet, wat ik heel goed begrijp van haar. Ze stoot daar vaker wat om en dan springt s-moeder gelijk op om nieuwe te pakken.... Ook al stoot ze het om en zit er nog een slokje in. Wat gedrag therapie betreft daar kunnen jullie geen oordeel over maken want jullie zien niet hoe het hier gaat de hele dag door. Geloof me, het is vermoeiend. Betreft omgaan met een kindje met dit gedrag kan indd moeilijk zijn, dat snap ik maar dan hoeven ze het nog niet in te wrijven. Het is voor S ook al moeilijk genoeg wan die weet vaak niet hoe ze met haar gevoelens om moet gaan. Dat er bij hun al langer wat dwars zit, dat kan maar kom op het zijn volwassen mensen met altijd een uitgesproken mening over iedereen dus ze hadden het dan eerder aan moeten geven en niet laten opstapelen zodat je dit krijgt. Mij zit het ook dwars van de opmerkingen enzo maar ik heb dit meerdere keren aangegeven en manlief ook dus ze weten hoe wij erover denken en ons erover voelen. Om nog een voorbeeld te geven: Boodschappen gaan doen, 15 km rijden met de auto over een drukke weg en dochter gewoon op de achterbank zetten met 2 jaar. Ik zou haar om 1 uur op gaan halen. 'tja we hadden geen stoel en ik moest boodschappen doen, het is toch goed gegaan?' is hun antwoord. Hallo, ik kom om 1 uur, ga dan daarna lekker boodschappen doen of vraag of ik de stoel achterlaat zodat ze veilig in de autostoel mee kan. Zulke acties hebben ze dus ook. Ik laat het rusten maar ga er voorlopig niet naartoe. S-vader is voor mij echt te ver gegaan en niet alleen naar S toe maar ook naar mij.
Ik lees uit je verhaal dat zij dus ook oppassen op je dochter, of hebben opgepast? Hoe uitgebreid hebben jullie de problemen en behandelingen besproken met je schoonouders? Begrijpen zij wat aan de hand is, en weten ze precies hoe ze op haar moeten reageren volgens gedragstherapie? In hoeverre zijn ze betrokken in het hele verhaal?
Speelgoed afpakken?? Nee, ze waren met een ton speelgoed aan het spelen en S pakt daar een treintje uit om even rustig alleen mee te spelen. Haar neefje was met iets heel anders aan het spelen. Driftbuien op kleuterleeftijd, ze heeft ze al vanaf 1,5 jaar maar hier zit meer achter....vandaar de gedrag therapie en andere hulp.
Ze zijn van alles op de hoogte, we hebben hun zelfs een info boekje gegeven hierover wat we van de therapeut hebben gekregen. Betrekken hun zoveel mogelijk overal bij, ze vragen er zelf niet naar maar we brengen hun op de hoogte van de ontwikkelingen enz. Ook bespreken we met hun hoe ze het beste op haar kunnen reageren. S-moeder heeft zo'n driftbui toevallig vorige week nog meegemaakt en het eerste wat ze toen zei was 'Jeetje, nou dat wil ik niet nog eens meemaken hoor Wat kan dat kleine meisje dan zo tekeer gaan'
Je hebt niet alles gelezen volgens mij ik begon daar over als voorbeeld er was iemand die vond dat oma zich niet moest bemoeien met drinken dat ouders er wat van moeten zeggen en niet opa of oma waar ik op reageerde ja maar wat als ze oma zou slaan, dan moet oma toch zelf mogen zeggen dat ze er niet van gediend is
Ik begrijp het van beide kanten denk ik wel Vlinder. Jij voelt je zwaar ruk want bovenop een moeilijk hanteerbaar kind hebben, krijgen jullie ook nog continu vervelende opmerkingen van (schoon)ouders en het gevoel (al dan niet terecht) dat neefje wordt voorgetrokken. Frustrerend ook vast voor je om te zien dat neefje zo'n relatief makkelijk mannetje is en jullie doodop zijn door de problemen met jullie meisje. (Geloof mij, ik kan erover meepraten!) Het zou fijn zijn als er meer wederzijds begrip komt van beide kanten. Uiteraard van jullie (schoon)ouders voor de gedragsproblemen van jullie dochter zodat ze daar rekening mee kunnen houden en meer respect voor jullie zouden tonen dat jullie echt proberen haar goed op te voeden maar er ook sprake is van overmacht. En van jullie naar hen toe ook het begrip opbrengen dat dit voor mensen die alleen maar 'normale' en makkelijke kinderen gewend zijn en zeker als ze wat ouder zijn, geduld en begrip soms moeilijk op te brengen is. Misschien kunnen jullie hen meer betrekken in de behandelingen die jullie dochter krijgt? Hopelijk kunnen jullie hier als volwassen en verstandige mensen over praten en doen wat in het belang is van de kleinkinderen!
Jeetje meid! Je hebt goed gehandeld! Ik zou precies hetzelfde gedaan hebben. Er word nogal wat verwacht van je kind. Laat een kind, kind zijn. Ja die knoeien en ja die maken geluid.. nou en Jij komt voor je kind op! En terrecht natuurlijk. Ik ken je niet maar van mij krijg je een digitale knuffel want het is niet niks
Ik denk dat het inderdaad goed is als je het even rust geeft. Je schoonouders doen het echt niet verkeerd om je dochter niet in een kinderstoeltje te vervoeren: Kinderzitjes: de regels Maar op dit moment zijn de emoties zo hoog opgelopen dat je op dingen die normaal gesproken niet van belang zijn, heftig reageert. Je staat voor je dochter, dat doe je goed. En het is van je schoonvader niet terecht dat hij zo fel reageert. Maar er zijn altijd twee kanten aan een verhaal.
Lees nu je post. Dus jullie betrekken hen er al zoveel mogelijk bij. Jammer dat ze dan niet wat meer empathie kunnen tonen.....maar wat ik al zei dat is soms lastig als je dit zelf nooit hebt meegemaakt met je eigen kinderen. Ik zou dan in het gesprek met hen benadrukken dat het jullie kwetst dat ze neefje voor jullie gevoel zo voortrekken en niet wat tactischer omgaan met jullie meisje. Een beetje meer begrip voor jullie en jullie meisjes problematiek zou al een stuk schelen denk ik.
Dit doen we ook, omdat we het belangrijk vinden dat hun hierbij betrokken worden zodat ook hun er meer van zullen begrijpen en ook hun weten hoe ze ermee om kunnen gaan. We doen er alles aan om het ook voor hun leuker/makkelijker te maken maar op de een of andere manier staan ze hier gewoon niet voor open of kunnen/willen ze dit niet. Manlief en ik hebben ook al eens voorgesteld om mee te gaan naar de therapie maar dit willen ze niet.
het doet mij iedere keer zoveel pijn, die opmerkingen die reacties....ook als er visite komt als S er is wordt er gelijk gezegt 'ooh die zegt niks hoor, die is verlegen' Allemaal dat soort opmerkingen, ik heb echt nog nooit een positieve reactie gehoord van hun kant uit. Niet naar mij toe en ook niet naar S toe, alleen negatieve dingen. Ook dit weten ze.
Kleine afstanden staat erin, geloof nooit dat ik ook geld voor 15km en een drukke weg om boodschappen te doen. En dit is nu een mooi voorbeeld aan lak aan mijn regels.... Sorry maar je zet een kind van toen 2 jaar niet alleen op de achterbank
Sorry maar mijn kind wordt niet zonder stoeltje vervoerd! Het is gewoonweg hartstikke gevaarlijk. In mijn ogen doen de schoonouders dus wel iets fout.
Als zij na zoveel uitleg en betrokkenheid op deze negatieve manier blijven reageren zou ik een heel serieus gesprek hierover aangaan, en zonder ruzie vertellen wat jullie zoveel kwetst. Laat je neefje erbuiten, die heeft hier niks mee te maken. Ze trekken hem ook niet voor, ze behandelen hem gewoon 'normaal' zoals jullie willen dat ze jullie dochter ook behandelen. Maar vertel ze dat hun opmerking en erg veel pijn doen, en jullie dochter ook niet helpen. En dat jullie daardoor het gevoel krijgen dat ze haar afwijzen. Als ze daar niet voor open staan zou ik aangeven dat het contact dan tussen dochter en grootouders veel minder moet worden, zodat beide kanten niet met die frustraties blijven lopen.
Wat ik merk in je verhaal, dan je niet hier tegen in gaat. Zo van go ja van deze opmerkingen gaat ze zich veel beter voelen etc. Als zij een vervelende opmerking maken, laat je deze niet maken maar reageer je erop. Want nu laat je het toe en dat is ook niet goed. Ik ben de moeder van mijn kinderen en als ik ergens met ze ben, dus ook bij opa en oma ben IK degene die ze terecht wijst. Waarom? Omdat ik ook een kind heb met gebruiksaanwijzing en daar helpen mijn vaders terechtwijzingen echt niet. Het gebeurt dus regelmatig dat er iets gebeurt en dat ik in gesprek ben met zoon, dat opa zich ermee bemoeit, nou dan zet ik opa even op zijn plek hoor. Of als hij heftig reageert, reageer ik direct dat hij daarmee moet kappen. Bij mijn zoon kan je tieren en schreeuwen, hij is echt niet onder de indruk... maar als je vertelt wat er kan gebeuren als hij ergens mee door gaat, dan begrijpt hij dat en doet het de volgende keer niet meer. Dat snapt opa niet zo goed.... Overigens als mijn ouders alleen zijn met de kids, dan gelden hun regels, dezelfde als de onze (misschien iets meer snoep )
Hier passen opa & oma op 1x in de week, op die dag gelden de regels van opa & oma. Ben ik er bij, dan ben ik moeder en dan houdt je opvoeding nooit op. Dus dan gelden de regels van opa & oma, maar mijn opvoedregels. Voorbeeldje: Thuis mogen zo niet op de rugleuning van de bank zitten. Bij opa & oma wel. Die laten ze dat ook doen. Moeten ze helemaal zelf weten, hun meubels, hun huis, hun regels. Ben ik er bij en ze doen het ook, dan zeg ik er wat van: Ze mogen het thuis immers ook niet. Als opa & oma dan zeggen: wat maakt het uit.. Dan moeten ze het zelf weten. Maar als opvoeder vind ik wel dat ik daar iets van moet zeggen. Maar als mijn schoonouders zo deden tegen mijn dochter......nee dank je. Dan kwam ik daar voorlopig niet weer. Kind kan er wel een trauma aan overhouden. Nu denk ik wel dat er meer oud zeer zit, dus ik zou een gesprek aan gaan, zonder kind