Je overdrijft... Dan moet je in een glazen kooi gaan wonen en er nooit meer uitkomen. En jullie hebben er lang voor moeten vechten om een kindje te krijgen maar dat staat los van dit (vind ik) Niemand wil zijn kindje verliezen of wat dan ook of je nu ronde 1 of pas na een paar jaar zwanger bent geworden. Echt probeer te gaan genieten het is het niet waard om je door dit soort kleine dingen zo te voelen...
Nee, ik denk niet dat dat met jullie geschiedenis te maken heeft. Dat is iets wat bij jou hoort, en blijkbaar maak je je nogal snel bezorgd om dingen waar je dat niet over hoort te doen, ben je iemand die snel paniekt. Prima, maar dat staat echt los van je MMM-geschiedenis. Ik heb zelf 3 miskramen gehad en onze jongste heeft een hartritmestoornis. Toch maak ik me weinig bezorgd om m'n kinderen. Als jouw logica op zou gaan, zou ik me totaal anders moeten voelen over m'n dochters... Maar.... zelfs als jullie geschiedenis jou zo heeft veranderd dat je nu wel overbezorgd bent terwijl je dat eerder niet was: dan zou mijn advies zijn dat je daar iets mee doet, zodat die bagage niet bij je kindje komt te liggen straks.
Ik denk ook dit. Toevallig ken ik iemand waar de moeder ook zo overbezorgd van was en die is nu 30 en heeft nog steeds issues. Je draagt je overbezorgdheid echt over. Of je nu in 1 keer zwanger bent of er 4 jaar over doet: niemand wil dat zijn kindje iets overkomt en is bezorgd. Alleen moet je wel leren relativeren omdat je anders je kind laat opgroeien met (onterechte) angsten. Ik zou echt overwegen hier hulp Voor te zoeken! Sterkte!
Weet niet of TS nog leest, maar wilde nog wel even reageren. Begrijp wat jullie zeggen dames, maar TS bedoelt vast niet dat je alleen bezorgd kan zijn als je een baby via MMM hebt of dat je dan per definitie angst hebt. Ze geeft aan dat het voor haar de reden is en dat vind ik best naar voor haar. Overdrijven vind ik niet echt een gepast woord. De zorgen zijn oprecht en ik heb het gevoel dat ze niet anders kan nu. Ik heb er wel begrip voor, maar dat wil niet zeggen dat ze er niks mee kan doen natuurlijk.
Dat is ook naar voor ts maar dat neemt niet weg dat ze dan wel iets aan die ongegronde angst zou kunnen doen. Want het is niet goed als je voor alles (en ik heb meer topics gelezen) zo bang bent. Voor jezelf niet. Voor je kindje niet. Het is goed te weten waar het vandaan komt maar dan heb je er ook Eem keuze in om er iets aan te doen; in dit geval hulp zoeken. Want het ligt echt bij haar zelf. Het is trouwens goed bedoeld wat mij betreft hoor. Ze stelt zelf de vraag of ze overdrijft en het antwoord daarop is wel een beetje ja. Maar ik vind het evengoed heel naar voor haar dat ze zon angst heeft en ik hoop dat ze dir weet te overwinnen.
Je slaat de spijker op zijn kop. Dit hele traject en de angst om nooit moeder te worden heeft me gevormd.
Maar ze vraagt zelf om feedback, krijgt die vervolgens en dan is het: Ja, maar is het niet begrijpelijk dan? Tja, hallo, je wilde weten toch, van neutrale anderen, of je overbezorgd bent of niet? Als je dan gaat lopen roepen: Ja, maar dat is toch wel begrijpelijk, denk ik direct: je wilt er niets mee/je wilt alles houden zoals het is. Ja, maar waarom vraag je dan om feedback? Bedoel ik niet vervelend hoor, maar als je sec vraagt of je overdrijft, en je krijgt daarop antwoord, dan is het gewoon duidelijk toch? Dan maakt de reden voor je overbezorgdheid verder niet uit.
Hey ik snap ts maar al te goed! Ik ben ook een overbezorgde mama... Ik kan me druk maken om de kleinste dingen... Maar enkel omdat ik mijn kleine schat zo graag zie!! Het idee dat er iets zou gebeuren... Als je graag babbelt, stuur me maar pb Grtjs
Je reageert ook alleen op berichtjes die in je straatje passen. Dat vind ik persoonlijk best jammer. Je vraagt om een mening en vervolgens als blijkt dat de algemene mening niet aansluit op jouw zienswijze, sluit je je daar volledig vanaf. Als een heleboel mensen, bekend en onbekend, je aangeven dat je niet rationeel bent, wellicht is het dan een goed plan om daar eens naar te kijken. Dat je oppast dat je je irrationele angst niet projecteert op je kindje, omdat die van alles straks niet mag omdat jij bang bent. En je weet zelf ook ergens wel dat het niet goed is, anders stel je de vraag niet. Iedere moeder is wel eens angstig, ongeacht hoe lang diemhebben moeten wachten op hun kind. Maar doorslaan is een heel ander iets.
maar zou je niet wat willen doen om van je angsten af te komen? Begrip en medeleven is natuurlijk prettig maar uiteindelijk heb jij daar zelf niets aan. En ik begrijp best dat het vervelend is, waar het vandaan komt en dat je gesterkt wil worden in je gevoel hoor. Het is ook wat verantwoordelijkheid over zon uk! Vind ik ook namelijk
Maar van begrip en medeleven wordt je toch niet beter? Je hebt een probleem, je geeft dat zelf eigenlijk wel toe, je eigen omgeving vind dat je niet rationeel reageert. En anderen kunnen je kijk laten veranderen. En dan kan je daarmee iets doen. Als je van iedereen alleen maar aai aai wilt horen, dan schiet je daar helemaal niets mee op.
Een probleem vind ik wel heel zwaar hoor en ik projecteer het absoluut niet op mijn dochter. En een aai zoals jij zegt hoeft echt niet, maar een beetje begrip zou wel fijn zijn.
Prima ... Dan adviseer ik je om geen topics meer te openen hier en al helemaal geen meningen te vragen, want de kans is zeer aanwezig dat mensen jouw mening niet delen.
Dankje voor je reactie en natuurlijk zou ik willen dat ik deze angsten niet had, maar na zo lang gedaan te hebben over het zwanger worden en 3 miskramen ben ik gewoon erg bang om ons wonder weer kwijt te raken.