Mijn lieve buurvrouwtje van 73 ziet het niet meer zitten met haar man. Hij is begin 80, maar begint te dementeren. Hij heeft ook nog eens een ASS stoornis, dus gemakkelijk heeft ze het sowieso al niet. Ze hebben erg vaak ruzie, met een hele hoop geschreeuw en ik ben bang dat de één de ander wat aan gaat doen. Ze hebben 4 kinderen, volwassen mensen, maar die willen dit probleem niet zien. En dus helpen ze hun moeder ook niet. De buurman verblijft op de bovenverdieping als hij thuis is, ze duld hem niet meer om zich heen. Ze stuurt hem ook een paar keer per dag gewoon weg, dan gaat hij lopend of op de fiets. Dit is niet vertrouwd vind ik, hij zwalkt gewoon over straat. Om over het fietsen maar niet te spreken. Hij begint nu ook steeds vaker te verdwalen en is al een paar keer door vreemde mensen thuis gebracht, want zijn adres weet hij gelukkig nog wel te noemen. Mijn buurvrouw heeft dit al een paar keer aangekaart bij de huisarts, maar die zegt niks voor haar te kunnen doen verder. Ze hebben 1 x iemand thuis gehad om de buurman te screenen, maar hij heeft dat opgevangen en was vantevoren weg gegaan. Buurvrouw zit er echt doorheen, ze zat nog net niet te huilen, bij mij op de bank gister. Ik heb een aantal jaren geleden gezorgd dat mijn oma naar een verzorgingstehuis ging, dat ging ook niet zonder slag of stoot. Ze zei tegen de mensen die haar kwamen screenen dat ze nog best alles zelf kon. Ook zij werd toen niet uit huis geplaatst. Tot ze 2 weken later in het ziekenhuis kwam te liggen, en daarna niet meer naar huis kon. Mijn buurvrouw zegt, 'tis wreed om te zeggen, maar ergens hoop ik dat er iets gebeurd met hem, zodat hij wel uit huis moet'. Hoe kan ik haar toch helpen, ik vind dit verschrikkelijk. Ik woon hier 13 jaar en ik zie hoe ze allebei in de loop der jaren achteruit zijn gegaan. Haar kinderen willen het probleem niet zien. Maar dit kan zo niet langer. Met haar kinderen heb ik geen contact, dus die kan ik ook niet aanspreken.
mijn oma wilde ook pas nadat ze na ziekenhuis opname verplicht was er een paar weken te verblijven. eenmaal thuis wilde ze eigenlijk toch wel daar wonen. het is heel moeilijk voor je bv ook zij wordt oud en wordt voor haar ook steeds moeilijker om voor haar man te zorgen. misschien kan je afspreken om samen de kinderen uit te leggen wat er aan de hand is. dat ook jij ziet dat het niet goed gaat met hun vader. als zij niet zien wat er aan de hand is neem ik aan dat er niet dagelijks iemand langs komt. als je haar helpt met het gesprek met haar kinderen durft ze misschien ook wat "harder" te zijn omdat ze steun heeft in wat ze ervaart.. het moet voor haar ook leefbaar zijn al zal ze vast heel veel van haar man houden
Misschien met de kinderen praten idd. Of je neemt bijvoorbeeld wat beelden op. En last dit aan hun zien. Misdchien snappen ze het dan. Het is heel moeilijk om zoiets te zien van je eigen familie. Sommige willen het ook niet zien (klinkt raar masr tis zo)
Ik zou absoluut die kinderen informeren en erop aandringen dat de buurvrouw ook alles tegen haar kinderen vertelt wat ze tegen jou verteld. Het is hun taak om hun ouders te begeleiden.
Inderdaad. Daarnaast kan ze misschien hun zorgverzekeraar bellen voor advies. Hebben ze thuishulp? Al is het maar huishoudelijke hulp, vaak zien die ook wel dat het niet goed gaat en kunnen dat bij de thuishulporganisatie neerleggen, dat wil ook nog wel eens helpen.
Misschien kan je idd het gesprek aangaan en eventueel een video opnemen hoe het er aan toe gaat, blijkbaar zijn de kids niet goed op de hoogte, of in welke hoedanigheid.
net wat ik zei, ik heb geen contact met hun kinderen. maar die komen er vaak genoeg om te zien hoe het daar gaat, maar ze steken gewoon hun kop in het zand. Want papa en mama horen bij elkaar en dat papa alleen ergens anders moet gaan wonen, dat kan natuurlijk niet. Dat de buurvrouw hem lief heeft, is ook niet bepaald zo volgens mij. Ik weet dat ze in het verleden ooit gescheiden zijn, maar de buurvrouw heeft mij verteld, dat ze vanwege de kinderen nogmaals weer getrouwd zijn. Want het is een schande ..... Dus op steun van hun kinderen hoeft ze niet te rekenen. Moeder hoort voor vader te zorgen, omdat hij dat zelf niet meer kan. Ik zei gister, en wat nou als u ziek wordt oid? Ja zegt ze, dat zou een ramp zijn. Buurman kan absoluut niet voor zichzelf zorgen. Als buurvrouw boodschappen gaat doen, sluit ze hem op en draait de gaskraan dicht, zodat hij niet bij het fornuis kan en niet weg kan gaan. Maar ook die ruzies is waar ik me erge zorgen om maak. Er wordt zelfs geschreewd ' ik maak je nog es dood'!. Ik durf ook geen melding te maken voor huiselijk geweld. Of kan zoiets anoniem. Anders heb ik die kinderen straks op mijn stoep staan.
Wat vind je er dan zo erg aan als de kinderen bij jou op de stoep staan? Moeten ze hun verantwoordelijkheid maar nemen. Ik zou een melding maken. Kan buurvrouw niet voor zichzelf opkomen of hulp krijgen van bepaalde instanties?
van huiselijk geweld kun je anoniem melding maken. daar word regelmatig reclame voor gemaakt. misschien dat ze wel kan kijken of ze thuishulp krijgen kan want ze heeft ook de zorg voor haar man erbij. misschien beetje grof gezegd maar tegenwoordig is het schande om voor je kinderen bij elkaar te blijven ipv te scheiden..
ik zal es gaan vragen welke huisarts ze heeft. Als ze dezelfde heeft als mij, ga ik daar eens een gesprekje aanvragen. Ik vind het ook verschrikkelijk van die kinderen. Zeker omdat ze vanwege hun nogmaals zijn getrouwd, ik heb gezegt, hallo je kinderen zijn volwassen mensen, met een eigen leven. Laat die kinderen anders zelf voor vader gaan zorgen. Ik zal ook eens met een andere buurvrouw gaan praten, we hebben het er laatst ook al over gehad, dat dit zo niet meer kan.
Als Buurman de diagnose dementie heeft zal hij waarschijnlijk in aanmerking komen voor dagopvang. Zo heeft buurvrouw in ieder geval al meer rust zonder direct de rigoreuze stap van opname te ondernemen. Laat buurvrouw eens contact opnemen met een thuiszorg organisatie bij jullie in de buurt, de wijkverpleegkundige kan haar informeren over zorg thuis, het stellen van de indicatie en kan de huisarts benaderen. Buurvrouw lijkt me zwaar overbelast, zij zou ook contact op kunnen nemen met een steunpunt voor mantelzorgers. Daar kunnen ze ook informatie en hulp bieden.
Sinds 1 januari is het veeeeeel moeilijker geworden om in aanmerking te komen voor een verzorgingstehuis.... Je moet volgens mij minimaal 6(!) momenten hulp per dag afnemen om daarvoor in aanmerking te komen.... Dat is vreselijk veel... Je buurvrouw klinkt overbelast... Ze zal dit met haar kinderen moeten bespreken en mogelijk mantelzorgpunt inschakelen... Ook thuiszorg zou een goed idee zijn om de druk er wat van af te halen... Maar een opname zie ik zo niet gebeuren...
6 hulp momenten per dag? jeetje, dat is toch niet te doen. Ze krijgt helemaal geen hulp, ze heeft een tijdje terug hulp in de huishouding gehad, maar op een gegeven moment heeft ze die weer weggestuurd, schoonmaken kan ze zelf nog wel. Daar wil ze ook absoluut geen hulp voor, ik heb alzo vaak gezegt, dweilen of ramen lappen moet je zelf niet meer doen, ik wil je graag helpen. Maar zelfs dat wil ze niet. Die kinderen valt op dit gebied echt geen land mee te bezeilen, ze willen er niks van weten. Die bellen zelfs mams nog op als er iets geverft moet worden of de tuin moet gedaan worden etc. En ze komt ook overal voor opdraven. Volgens mij zien hun niet in dat ouders geen 30ers meer zijn. Als je buuf ziet lopen zou je het ook niet denken hoor, slank ding met een paardenstaart. Ik heb ook geen idee met wassen en aankleden van de buurman, hoe dat gaat. Ik zal haar eens vragen of hij dat zelf nog doet, of dat ze hem daarmee moet helpen. OF het sowieso wel gedaan word. Een tijdje geleden was hij gevallen, ze kon er niks mee. Is ze mijn man komen halen, die heeft hem naar boven gebracht en op bed gelegt. Ik heb hem laatst ook al van de straat gehaald, omdat hij met de fiets was gevallen met afstappen.
Ahh dit vind ik wel heel sneu.. arme vrouw.. op zo'n leeftijd wil je juist rust en volgens mij leeft ze onder de druk van stress.. Ik zou aan de buurvrouw vragen naar een telefoonnummer van een zoon/dochter en op een rustige manier je woordje doen.. Willen de kinderen er niets van weten? Dan een maatschappelijk werkster en/of hun huisarts?? In ieder geval sterkte toegewenst.. hopelijk komen jij en hun eruit..
Ik zelf werk bij een welzijnsorganisatie en wij komen helaas heel veel van dit soort gevallen tegen. Bij veel welzijnsorganisaties werken ouderenadviseurs, deze mensen zijn gespecialiseerd in het welzijn van ouderen en weten ook de diverse wegen voor hulp te bewandelen, wellicht zit er in jullie regio ook een welzijnsorganisatie en zou je daar om hulp kunnen vragen.
Ik kan helaas geen advies geven. Maar ik wil wel even zeggen dat ik het super van jou vind dat jij je buren zoveel probeert te helpen. Vooral omdat hun kinderen niks doen.