Hallo, ik heb een zoontje van 11 maanden ik heb vanaf baby af aan altijd gevoeld dat er iets was of iedergeval dat hij anders is.. aangezien ik zelf adhd heb vroeg ik me af of je bij een baby dit misschien ook al zou merken.. mijn zoontje vertoond het volgende gedrag : kan extreem druk zijn is motorisch erg onrustig ( armen en benen ) verschonen is een ramp aangezien hij alles moet zien wat gebeurd om zich heen. komt niet in slaap vraagt de hele dag aandacht ( jengelt hele dag ) huilt snel om dingen maar is ook weer zo op te vrolijken vind aanrakingen niet leuk of plotseling geluid dit alles is eigelijk al vanaf 4/5 maanden voor deze maanden schreeuwde en huilde hij erg veel overdag totale paniek en hysterisch misschien zijn er hier moeders die kinderen hebben met adhd die dit misschien herkennen uit de tijd dat ze nog erg klein waren Groetjes esther
Ik herken dit helemaal. Dochter is ook altijd zo geweest. Ze is nu 2,5 jaar, en echt veel minder druk. Het blijft een heel ondernemend en nieuwsgierig ding, maar nee, het is geen ADHD. Ik werd overigens altijd woest als mensen mij vroegen of ik mijn dochter niet eens moest laten testen op ADHD. Ik wou haar echt niet zo jong al een label opplakken. Waarom zou je ook?
Geen idee of je dat al kan zien zo jong, het klinkt mij allemaal wel normaal in de oren hoor, zo kan DL ook zijn (en die is heel normaal). Maar als je zelf adhd hebt, zou ik denken dat het jou juist niet zou opvallen
nee klopt wil ik ook niet maar dan had ik wel een beetje rust nu denk ik steeds dat er wat mis is.. morgen naar virenze en vrijdag weer kinderarts misschien kom ik daar wat verder? maar genoot jij wel van de tijd met je kindje aangezien zij ook zo druk was? het niet alleen het drukke.. maar mijn dag draaid er alleen om, om hem rustig te houden de hele dag door het is gewoon niet meer leuk en zo vermoeiend pff
Klinkt, voor mij, gewoon als een normale gezonde baby. Hier is meneer ook druk, maar inderdaad het valt mij al niet eens zo heel erg op, omdat ik zelf adhd heb. Liefs,
Ik dacht dat ADHD doorgaan pas veel later aan het licht komt, maar verder weet ik er niets van. Ik weet alleen dat mijn dochter als baby heel anders was dan als dreumes (juist heel drukke dreumes en super rustige blije baby). Niet vervelend bedoelt, maar kan het zijn dat jij onrustig bent en dat je kindje dit oppikt?
hier een die al vanaf dag 1 niet stil kan liggen. Tijdens en vlak na de kraamweek kregen we vaak de opmerking dat ze wel heel erg bewegelijk is. ik heb me nooit afgevraagd of er iets 'mis' is, ik zie dr gewoon als een nieuwsgierig ondernemend type dat erg gefrustreerd kan raken als iets niet lukt of niet naar dr zin gaat, temperamentvol
Nee, dit zijn geen vroege symptomen van ADHD. Als je de babytijd van mensen met ADHD doorneemt, hoor je hele verschillende geluiden: van normale rustige baby's tot extreem druk of snel overprikkeld. Eigenlijk zie je daar de normale range terug van wat je bij groepen baby's nu eenmaal aan verschillende kinderen hebt. Ik zou me er nog niet te druk over maken: als je kindje jouw ADHD overgeërfd heeft, ga je dat pas echt goed kunnen zien vanaf een jaar of 3-4. De diagnose wordt doorgaans ook niet voor 4 jaar gesteld, omdat het tot die tijd gewoon ook bij de leeftijd hoort/mag horen
Ik denk wel dat jouw onrust van je ADHD over kan gaan op je kindje. Mijn man heeft ADHD en de kinderen zijn en waren bij hem veel onrustiger. Beide dochters hebben extreem veel gehuild als baby, (bij beiden verschillende medische klachten daarvoor de oorzaak), en bij hem was dat erger, omdat hij zelf die onrust niet goed kon handelen, maar ook omdat het bij hem altijd chaos is, (OOK als hij denkt dat hij heel rustig en gestructureerd bezig is!). Ik zou het dus eerder daarin zoeken nu en eens zien of je met wat begeleiding misschien meer rust kunt gaan krijgen. Een kind krijgen is voor iemand zonder ADHD al een enorme aanpassing en vraagt veel van je improvisatievermogen en je vermogen om te kunnen structureren en plannen en al. Voor een ADHD-er is dat, heb ik bij mijn man wel gezien, pas echt een gigantische opgave.
Ja ik begrijp het maar mijn kindje is bij iedereen zo, ik heb ook vaker gedacht dat het misschien door mijn eigen drukte kwam maar de laatste 2/3 maanden valt het mensen uit mijn omgeving ook op dat zijn gedrag apart is.. er zijn nog veel meer dingen maar dan kan ik een boek gaan schrijven haha, k ben nu doorgestuurd na virenze omdat cb ook niet meer weet wat te doen.. mijn zoontje slaapt bv nog steeds ingebakerd door zijn enorme onrust.. op advies van fysio, cb en ka moeten we hem opmomenten dat hij niet te houden is gaan iinbakeren dit is de enige manier hem rustig te krijgen maar goed ik hoop indd dat er niks is en dat jullie gelijk hebben
Bij een baby kun je echt nog niet van adhd spreken, deze diagnose zou niet voor het 6e jaar gesteld kunnen worden. Dus ik zou ervoor uitkijken om dat label er nu al op te plakken. Sommige kinderen en baby's zijn nou eenmaal heel erg beweeglijk! Loopt je kindje al? Kan hij zijn energie een beetje kwijt?
Osteopaat ben ik al geweest 4 x maar deze vond niks geks en k weet dat adhd pas word vastgesteld na het 6e levensjaar maar ik was opzoek naar ouders die een kind hebben met adhd en die misschien nu achteraf bepaalde kenmerken herkennen .. het is natuurlijk niet erg als een kind druk is maar het lijkt alsof hij de hele dag geiriteerd is ofzo is heel moeilijk uit teleggen.. het is heel jammer maar het is echt geen leuke tijd wat het wel zou moeten zijn maarja
Wat bij mijn dochter echt opviel, was dat ze telkens iets rustiger werd toen ze iets nieuws leerde. Leren rollen, leren kruipen, leren staan, stappen, lopen, praten... Telkens ze iets meer 'controle' kreeg over haar eigen leven, werd ze rustiger. Nu op 2,5 jaar merk ik ook dat ze heel sterke ideeën heeft over wat mag en wat niet. De melk mag niet te warm of te koud zijn, een boterham moet wel of juist niet in stukjes, de sokjes aan haar voet zitten niet precies goed.... Dat zijn echt geen peuterstreken of maniertjes om haar eigen zin te krijgen, ze lijkt het gewoon écht belangrijk te vinden dat bepaalde dingen gebeuren zoals zij ze verwacht. Om maar te zeggen: achteraf bekeken snap ik eigenlijk heel goed waarom ze destijds zo druk en geagiteerd was de hele tijd. Ze kon gewoon nog niet zoveel zelf beslissen over haar leven, en dat zat duidelijk dwars. Of zo interpreteer ik het toch...
Dit hoopte ik ook dat hij telkens wat rustiger werd als hij weer wat nieuws leerde maar dit is dus totaal niet zo toen hij nog niet kon zitten hoopte k dat hij alleen kon zitten en dn zich beter kon bezig houden dit was niet het geval toen hoopte ik dat hij ging kruipen dan kon hij overal zelf heen t werd nog erger.. nu hoop ik dat hij gaat.lopen hij staat nu langs n bank maar het gedrag word met de dag erger,hij loopt ook opde tenen met een voetje dus heeft geen evenwicht..hij maakt zich helemaal wild alleen niet op n leuke manier ik weet het niet maar ik kan me zo moeilijk voorstellen dat een kindje van de hele dag misschien n kwartier tot half uur rustig is en de rest alleen maar geïrriteerd en aandacht vragen.. als ik vrij heb ben ik van smorgens 10 tot 5 uur weg tot mijn man er is omdat het gewoon niet vol te houden is thuis.. ik wissel met mn schoonmoeder af ..2 dagen daar en 2 dagen thuis omdat dit niet meer te doen is en bij haar is hij ook zo echt heel vermoeiend weet niet meer wat ik ermee moet pff
Ik zou denken een doodnormaal kind. Mijn vent wat ook zo onrustig en druk. Eeg gefrustreerd tot hij kon lopen (11mnd). Kon we zelf ook slecht tegen en was ook niet fan van de babytijd. Dat hij ging looen maakte voor mij een heel verschil in gevoel (eindelijk baby af) en voor hem ook (doen wT hij wilde). Nu nog steeds druk maar wel op een leuke manier. Ik denk ook dat kids een afspiegeling zijn van hun ouders (wij zijn ook best druk). Ik vind het zelf juist wel leuk en vind hele rustige kindjes saai en een beetje eng 😉
Ik herken mijn oudste in heel je lijstje. Mijn mannetje was ook heel onrustig en (zo ontdekte ik later) gefrustreerd. Hij wilde zoveel, maar het lukte gewoon nog niet. Doordat hij zo gedreven was, leerde hij gelukkig snel en elke keer dat hij iets nieuws leerde, werd hij kalmer, minder gefrustreerd. Ik heb me ook zó vaak afgevraagd of het geen adhd was, maar inmiddels is hij bijna 5 en een van de rustigste kinderen in de klas, dus ik denk dat het wel meevalt.
Heb je al opvoedingsondersteuning aan huis gehad, iemand die met jou in de dagelijkse praktijk meekijkt en meekijkt naar hoe je zoontje is en hoe jij op hem reageert? Op die manier kan vaak goed beeld ontstaan of er echt een probleem IN je kind zit, of dat het meer om een interactieprobleem tussen jou en je kind gaat/een opvoedingsprobleem. Dat zou ik je toch aanraden, als dat nog niet gebeurd is. Verder handig om bij kinderarts en evt KNO medisch te laten checken: we hebben hier de ervaring dus dat medische zaken danig dwars kunnen zitten op gedrag en veel onrust veroorzaken.
ik ben vanmorgen naar virenze geweest zij kijken ook naar gedrag van kinderen van 0-6 jaar.. ook andere zaken zoals adhd autisme enz er komt over 2 weken een kinderpsychiater maar het gedrag wat hij vertoonde was toch niet zoals het moest zijn bv zijn motorische onrust, het 'gejengel' ook heb ik ze video's laten zien waar ik mijn zoontje in heb opgenomen op momenten dat hij extreem druk is, hier stonden ze toch wel van te kijken.