Nee helaas hebben mijn man en ik beiden geen vrienden. Dat komt omdat we beiden vroeger erg veel gepest zijn geworden in de schooltijd en op latere leeftijd hebben we beiden niemand leren kennen waar we bevriend mee zijn geworden. Vinden we trouwens beiden wel heel erg jammer maar het is niet anders.
Jazeker! Gisteren nog lekker met mijn beste vriendin sushi gegeten en iets te veel wijn gedronken.....de kinderen werken gelukkig mee vandaag
Ja 2 goede de rest leer je met de tijd steeds beter kennen doordat ze je laten vallen etc. Je weet wel echte vrienden staan altijd bij je en laten je niet vallen daar kan je mee praten etc. Nou ja dat dus heb er dan 2 Heb ook wel "gewoon vrienden" leuk af en toe mee te kletsen of drankje te doen
Ik zelf ben dus ook veel gepest en daardoor minder op kunnen bouwen dan ik had gewild maar goed liever 2 vrienden dan geen een ik kom mezelf soms wel tegen hoor waarom ik me toch zo heb laten beïnvloeden vroeger want ben er reuze onzeker van geworden
Ja gelukkig wel, ik zou zonder mijn vrienden/vriendinnen knettergek worden. Ik heb een beste vriendin, een beste vriend en een hele bult "gewone" vrienden en vrienden en die zijn allemaal ontzettend belangrijk voor me.
Ik heb een aantal vriendinnen, met 1 praat ik veel en deel ik bijna alles mee we zien elkaar denk ik 1x in de 2 a 3 maanden omdat ze niet naast de deur woont. Een andere vriendin woont wederom niet naast de deur, spreek haar regelmatig en zie haar denk ik zo'n eens in de 3 maanden. Kan onwijs met dr lachen. Een andere vriendin woont aan de andere kant van het land, ze was mijn beste vriendin zijn helaas uit elkaar gegroeid maar toch weer naar elkaar toe. We zien elkaar 2 keer per jaar denk ik maar bellen en appe regelmatig. Dan nog 2 vriendinnen hier in de buurt, de ene zie ik wekelijks en is altijd erg gezellig. De ander spreek ik soms weken niet omdat we het allebei druk hebben, dan spreken we af en kletsen uren bij. Mocht er iets zijn staat ze gelijk voor me klaar. ook heb ik goed contact met een meid die ik van vroeger ken, toevallig zijn onze mannen collega's dus dat is erg gezellig. Verder heb ik nog een aantal kennissen.
Ik vind het best lastig om een duidelijke grens tussen kennis en vriend te maken. Ik heb sowieso een ruime kennissenkring van vroegere buren en een stuk of 20 oudcollegas die ik sowieso elke week spreek en waar ik soms over de vloer kom. maar om al die mensen nou vrienden te noemen, nee dat zijn het denk ik niet, of wel? Wanneer is iemand een vriend? Ik heb sowieso een groepje lieve vriendinnen dankzij zp, vrienden aan de andere kant van Nederland en wat vrienden in mijn huidige woonplaats. Als ik wat leuks wil doen lukt het me altijd om iemand mee te krijgen, dus ik heb ja ingevuld
Hier geen vrienden,wat ik uiteraard soms, regelmatig zelfs mis. Hoe het is ontstaan ? Ook hier een pest verleden waardoor ik mensen soms of te snel vertrouw ( om leuk gevonden te worden) en dan hard valt, of ik vertrouw mensen niet, ik dacht ook dat op school niemand had, maar met veel van school heb ik nu via facebook contact, maar daar deel ik geen lief en leed mee, heb veel al sinds schooltijd niet meer gezien behalve op fb, ik denk als ik nog in mijn oude woonplaats had gewoond, het wel vriendinnen waren geworden, Ook voor de liefde (mijn vriend) de stap nemen om letterlijk bijna naar de andere kant van nederland te verhuizen 7 jaar geleden heeft invloed, Diverse pogingen gedaan, mailmaatjes gezocht, ( zaten leuke tussen) maar mails werden korter en toen was er niks, ook hadden veel een totaal ander leven dan ik, ook via forums (had voor mijn idee leuk vriendinnen groep maar is toch misgelopen) (we hadden allemaal kids maar dat was enigste wat we gemeen hadden achteraf ) Ik wil absoluut niet mezelf als zielig neerzetten hoor, want zelf denk dat soms ook door mezelf kom, onzeker met vriendschap zeker Waarschijnlijk ben ik voor mijn idee daarom veel hier, Mijn partner heeft collega,s waar die goed mee kan opschieten, echte vrienden ook niet, mist die ook niet, hij is tevreden daarover Steunt me wel als ik weer even moeilijk heb
Ik noem niet snel iemand een vriend/vriendin dus wat dat betreft heb ik er maar weinig ( op 1 hand te tellen ) maar we hebben wel veel kennissen, zowel gemeenschappelijk als beide apart ( partner en ik )
Voor mij is iemand een vriend als ik me emotioneel kwetsbaar durf op te stellen, waar ik ook slechte dagen/emities/gebeurtenissen mee deel, waarmee ik me rot kan lachen zonder woorden, en met wie ik aan blikken genoeg heb. Ik hoef mijn vriendin maar aan te kijken om precies te weten wat er aan de hand is. En ik houd echt van mijn goede vrienden, en dat zeggen we ook tegen elkaar (meestal in wat minder nuchtere toestanden 😜, ook met mijn beste vriend.
Ik heb gelukkig al 12 jaar een hele leuke vriendengroep. En daarnaast nog een hele leuke beste vriendin en aardig wat kennissen. Niks te klagen gelukkig en zonder hun zou ik gek worden.
Hier 1 vriendin die ik al vanaf de peuterschool heb. Dan eentje vanaf de middelbare school en 2 van het mbo. En dan nog eentje dat is ook mijn collega, haar ken ik nu een jaar of 8, maar dat is de nieuwste zal ik maar zeggen.
Ik heb al zo'n 20jr dezelfde vriendengroep, bestond toen uit 10 mannen en ik ondertussen uitgebreid met vrouwen en kinderen en extra mensen. Mijn beste vriendinnen zijn toch wel 2 van mijn zussen (heb er 4) en 2 nichtjes die ook in de vriendengroep zitten. Wat bij ons erg relaxed is, is dat het lekker vrij lijvend is, kom je, dan gezellig, kom je niet, dan zien we je volgende keer. Bij mijn man zijn vriendengroep wordt alles maanden vantevoren gepland, agenda's naast elkaar.... Voelt als zware verplichtingen.
Dat is naar, als jullie het wel graag zouden willen. Maar het is nooit te laat he! ik heb veel van mijn vriendinnen ook pas de laatste tien jaar ontmoet. Misschien samen iets ondernemen, mensen opzoeken bij een vereniging, een hobby, clubjes, online etc ? En je hebt net een kindje gekregen toch? Je zult merken dat je daardoor ook wat meer contacten krijgt. En misschien is er in jouw buurt wel een mama-cafe o.i.d (waar je met moeders uit jouw buurt) bij elkaar komt, gezellig koffie drinkt en kletst. En straks op het schoolplein bijvoorbeeld. Allemaal potentiele vriendschappen.
Ik heb gestemd voor 'nee gelukkig niet'. Ik heb geen vrienden en mis het ook niet. Heb wel een goede band met m'n zussen en leuk contact met alle buren (10 stelletjes). Ik ben gewoon liever alleen, dan dat ik 'verplicht' (zo voelt het voor mij) met iemand moet afspreken. Ben gewoon een sociale hork
Echte hartsvriendinnen heb ik er 2 en daarnaast nog een stuk of 5 waar ik wel regelmatig mee afspreek. mijn man heeft 2 echte vrienden en verder hebben we heel veel sociale contacten in de buurt en uit de kerk. Gezellig! Ik zou niet zonder kunnen ( al ben ik op zijn tijd ook graag alleen)
Ik dus ook niet inderdaad. Meer kennissen dan vrienden Heb er zelfs tijdens mijn zwangerschap nu een paar geskipt, waren me alleen nodig voor mijn seizoenkaart en blijkbaar heb je een enge ziekte als je zwanger bent prima, scheelt mij weer kaartjes *zwaai*
Nee, gelukkig niet. Wel heel goed contact met mijn moeder en 2 zusjes (beste vriendinnen die ik mij wensen kan). Mis een vriendin buiten hen om dan ook echt niet.
Mijn zus is eigenlijk mijn beste vriendin, weet niet of dat wel telt haha, verder niet echt vrienden, wel veel contact met andere moeders in de buurt, zo nu en dan een bakje koffie, en veel buiten spelen met de kinderen, en dan praten we wel veel. maar echt vrienden zijn het niet. maar het contact zo vind ik wel leuk.