Wie kijkt naar dit programma? I cant helpt it maar ik word echt heel boos wanneer ik er naar kijk...noem mij maar naif maar ik dacht echt dat de meeste mensen die een kind afstaan dit doen omdat ze echt niet anders kunnen bijvoorbeeld mensen in arme landen die geen onderwijs hebben genoten en gewoon niet beter weten en super arm zijn maar wat ik allemaal zie is heel anders -Een stel dat al 5 jaar samen is en voor de twee keer zwanger is en voor de tweede keer dit kind gaan afstaan omdat ze er 'niet klaar voor zijn' -een stel dat al 3 kinderen heeft en weer zwanger raakt en 4 kinderen toch iets teveel vind dus vierde kind word afgestaan -vrouwen die van tig mannen kinderen krijgen en ze afstaan Ik was echt met stomheid geslagen dat getrouwde stellen kindern zo makkelijk 'weg doen'. Ik vind adoptie absoluut geen blijk van liefde.....dat zeggen ze steeds zo van ik doe dit voor mijn kind maar kk vind het egoistisch. Hoe denken jullie daar over?
ja altijd beter dan abortus. denk dat het ook aan de omstandigheden ligt of het uit liefde gedaan word of uit gemak.. als het nog tieners zijn (14/15 jaar)is het vaak beter dat ze het kind af staan. maar heb je al een gezin is het idd erg vreemd dat je die laatste dan maar even weg geeft..
Ik vind dat het in deze programma's allemaal wel erg makkelijk gaat. Of ja, ik snap dat het nooit makkelijk is om je kind weg te geven, maar als je dat één keer moet doorstaan, zorg je toch verdorie dat het niet nog eens gebeurt..
Weetje wat ik ook zo erg vind in dit programma . Dat de adoptie ouders al erg veel van het kind houden wat niet in de vrouws buik groeit maar wel in haar hart . Maar dat de ouders zich bedenken . Dat snap ik maar laat de adoptie ouders dan niet bij de bevalling enzo . Ook die mensen houden van het kind en hebben thuis alles al klaar staan en het is vaak hun laatste kans op een kindje .
Ik word er altijd erg verdrietig van, precies om de reden die jij noemt ts. 'Tja het komt niet uit.' Mijn zus heeft 2 kinderen uit Colombia geadopteerd, ik ben superblij met ze. Maar dat is Colombia ergens in de bergen waar geen geld is, geen zorg etc. Maar het programma van TLC is in Amerika! De familie is vaak bereid te helpen, ze hebben een relatie, baan.. Jankend kijk ik ernaar, denkend aan mijn kids. In onze situatie kan ik me niet voorstellen dat ik een derde kind weg zou geven.
Beter dan abortus? Ik weet het niet hoor. Ik denk dat mensen zich extreem vergissen in wat voor impact adoptie op een kind heeft. Stel je hebt 3 kinderen en staat nummer 4 af. Hoe zal dat kind zich later wel niet voelen? Ze wilden er 3 maar ik was teveel. Wat voor identiteitscrisis krijgt zo'n kind wel niet! Als je eigen ouders je al niet willen.....Wie dan wel. Ik vind adoptie in 99% van deze verhalen geen blijk van liefde maar eerder gemakzuchtig. Als je echt niet zwanger kan /mag worden zorg daar dan voor. Sommigen staan al voor de tweede keer een kind af. Dan leer je er niets van. Echt verschrikkelijk. Ik heb alle afleveringen gezien trouwens en kan er geen begrip voor opbrengen. Ik vind dat her in Amerika ook erg makkelijk gaat. In Nederland zijn praktisch geen binnenlandse adopties.
Dit ook! Laatst was er een meisje die 10 dagen bedenk tijd nam! Ik dacht bij mezelf, waarom trekt er niet even iemand aan haar dat ze nu een beslissing moet nemen?!? En de adoptie ouders maar wachten..... Zo zielig!
Ik kijk het programma ook wel eens en ik kan me niets voorstellen bij de keuze voor adoptie. Gelukkig maar. Dat je binnen een relatie van 5 jaar tot 2 maal toe een kind afstaat vanwege 'er nog niet klaar voor zijn' is voor mij ook totaal onbegrijpelijk. Maar het feit dat je dit doet en kan, toont misschien direct aan dat dit beter is voor het kindje. Want zou dit kind binnen die relatie dan wel een fijne opvoeding krijgen? Ik denk wel dat soms onderschat wordt hoeveel armoede aanwezig is in de VS. En dat daar veel meer sprake is van 'overleven' in vergelijking met hier. En ik ben ook niet overtuigd dat adoptie per se beter is dan een abortus in de eerste termijn.
Ik heb het programma niet bekeken, maar kan me niet voorstellen dat je 'gewoon' maar een kind afstaat. Maar toch gebeurt het... Ik ben zelf, gelijk na mijn geboorte, afgestaan ter adoptie. In een welvarend land als Nederland, met genoeg kansen. Mijn biologische moeder kwam uit een normaal gezin, met 2 ouders en een broer. Totaal geen armoede oid. Maar de taboe was enorm. De vader van mijn biologische moeder heeft haar gedwongen tot adoptie.. Ze moest met een handdoek voor haar ogen bevallen, ze heeft alleen mijn voetjes gezien toen ik weggehaald werd door een verpleegkundige. Na 2 dagen moest ze naar huis en werd er net gedaan of er niks aan de hand was. Haar broer weet het tot op de dag van vandaag niet. Op het sterfbed van haar vader heeft ze nog geprobeerd om het uit te praten. Volgens hem was er niets wat uitgepraat moest worden. Mensen kunnen dus heel hard zijn, dat blijkt maar weer. Dat ze er anderen mee beschadigen snappen ze niet. Triest hoor... Mijn biologische moeder en ik hebben er nog elke dag last en verdriet van.
Erg he , ik heb het ook gezien! Ook als een moeder pas na 10 dagen bedenkt dat ze een kind wilt houden is de liefde niet groot genoeg denk ik toch !!!! Als je er echt 10 dagen voor nodig hebt om te beseffen dat je voor je kind wilt zorgen vind ik dat je het niet eens verdient. Vond het ook zo zielig voor de adoptie ouders , zo lang aan het lijntje gehouden 9 maanden plus nog de 10 dagen allemaal tijd wat ze niet in de procedure voor een ander kindje hebben kunnen steken !
Hier sluit ik me bij aan. Ik klinkt cru, maar adoptie is lang niet altijd de best optie mijns inziens. Hoe vreselijk moet het zijn om later te horen, dat je bio papa en mama je 3 broertjes en zusjes wel hebben gehouden, maar juíst voor jou geen plaats meer hadden. Je kunt er alle ratio op loslaten, maar dat voelt slecht (wilde liever een ander woord gebruiken..), heel erg slecht. . Hoe kan je gevoel dan anders dan jou het idee geven dat jij- in ieder geval voor je bio ouders- niet goed genoeg was. Ik snap ook echt niet dat gezonde, relatief gelukkige en niet straatarme mensen een kindje kunnen "weggeven". Dat je het voor het kindje doet is ergens kul. Je doet het voor het kindje, omdat het kindje een minder goed leven zou hebben wanneer jíj je er niet 100% voor zou inzetten. Kennelijk wil je je er niet 100% voor inzetten. Daarnaast weet je nooit zeker dat het kindje echt goed terecht komt. Ik zou met die gedachte niet kunnen leven. Uiteraard is het heel anders, als je écht niet in staat bent om voor een kindje te zorgen of het kindje onder vreselijke omstandighedenis verwekt.
Helemaal mee eens.. Meestal zap ik dat soort programma's gelijk weg, kan me er zo aan ergeren. In bepaalde situaties snap ik het, maar heb nog geen 1 aflevering gezien waarvan ik dacht; nou in dit geval begrijp ik het! Er zijn heel veel vrouwen die kinderen willen maar hun partner niet, en proberen hen dan te overtuigen en aan het eind van de rit laten ze het kindje adopteren omdat het niet is gelukt.. Me bloed kookt al bij het denken en typen van dat. Ik raak zo nu en dan nog wel teleurgesteld over het feit hoe sommige mensen in bepaalde situaties reageren. Ik kan er met m'n pet niet bij.
Inderdaad. Ik zag er laatst ook een van een meisje die niets meer liet horen aan het adoptiebureau én de adoptieouders omdat ze eigenlijk al had besloten het kind te willen houden maar het niet durfde te zeggen. Echt vreselijk lijkt me dat.
Ik denk dat mensen niet moeten onderschatten dat de cultuur in Amerika totaal anders is. Op heel veel plekken is geen enkele seksuele voorlichting. Vanuit de religie wordt op scholen niets verteld (of dat het iets voor het huwelijk is). Er heerst een enorm taboe op. Daardoor is het aantal tienerzwangerschappen en ongewenste zwangerschappen erg hoog. Tevens zijn er geen sociale voorzieningen. Daardoor bestaat er een veel grotere armoede dan in Nederland. Je kunt gewoon worden ontslagen als je ziek of zwanger bent. En (betaald) zwangerschapsverlof bestaat ook niet. Als je niet werkt of kunt werken heb je gewoon geen geld. Tot slot zijn de ziektekosten echt enorm. Veel mensen zijn niet verzekerd. En een ziekte (denk ook aan de complicaties van een zwangerschap met alles dat daarbij komt) kan echt onbetaalbaar zijn. Je kind willen afstaan betekend dat alle medische kosten gedekt zijn.