Hoi, Ik lees best vaak over vrouwen die misselijk zijn in de zwangerschap, maar ik krijg de indruk dat er niet vaak een behandeling volgt ook al krijg ik uit de berichtjes het idee dat het best ernstig is. Daarom deze poll, gewoon omdat ik erg nieuwsgierig ben Poll gaat dus over: was je misselijk, ben je naar een arts gegaan en wat heeft die gedaan. Ik maak onderscheid in gewoon misselijk (waarbij je alles nog kunt doen) en ernstig misselijk (waarbij er invloed is op je leven en je niet meer alles kunt doen). Als je gewoon misselijk was en je ging wel naar een arts, vul dat dan in bij de overige opties. poll komt er aan, moet ik dus nog gaan maken
Zie geen overige staan... Was flink misselijk, maar niet zodanig dat het heel mijn leven beïnvloeden of dat ik constant moest braken ofzo. Heb het tegen mijn gyn gezegd en heb postafene gekregen (in NL emestafene geloof ik). Dat heeft me goed geholpen.
Bij de eerste 16 weken plat gelegen. Niet overgegeven maar kreeg ook niks binnen. Enorm afgetakeld. Kon geen vijf minuten overeind zitten, Verschillende keren aangegeven maar hoorde erbij. Niks gekregen ervoor. Bij de tweede tot 9 weken ook met overgeven maar heb bij 6 weken al aan de bel getrokken daar ik een baby nog had thuis. Kreeg meteen emesafene en dat werkte goed. Bij 9 weken was alles over. Heb nog wel vaak dat ik niet helemaal super goed voel qua misselijkheid maar het hindert me niet in mijn dagelijkse leven of eetpatroon.
Erg toch dat het zo moet gaan! Terwijl er gewoon behandelafspraken liggen bij de huisarts. En dat al een tijd.
Bij mij 1e zwangerschap echt vreselijk misselijk: heb de eerste 16 weken op bed gelegen in het donker met een emmer naast me en viel als een gek af. Hield niets binnen etc., maar volgens de vk hoorde misselijkheid erbij dus moest ik maar even volhouden Was zelf 18 en had werkelijk waar geen idee hoe en wat dus vertrouwde op haar oordeel. Bij de 2e begon het weer zo, maar hebben wij meteen aan de bel getrokken bij de (andere) vk en via hen bij de huisarts en die schreef meteen iets voor. Was toen iets draaglijk. Gelukkig wat met een 3 jarige kon ik niet de hele dag in bed liggen. Bij de 3e wonder boven wonder geen erge misselijkheid te bekennen geweest. Wat een heerlijkheid was dat! Weet niet zo goed wat te stemmen. Neig naar mijn 1e ervaring. Want van daaruit ook 'geleerd' dat het niet normaal was en zo echt niet kon.
Bij de eerste extreem misselijk/overgeven en toen heb ik pilletjes gekregen (die helaas niet lang hielpen). Nu extreem misselijk, wel weinig overgeven maar het gevoel is overheersend genoeg om me in sommige dingen te beperken. Met vijf weken is mijn man naar de huisarts gegaan (ik kon niet eens meer mee..), waar een vervangster zat die zei: 'Hoort erbij, daaag'. Bij de vrouwenarts veel tips gekregen en ik neem nu Rennies omdat er soms wat bloed bij zit als ik overgeef. Deze keer geen medicijnen dus, wellicht ligt het eraan dat ik nu niet zoveel spuug en dus wel eten en drinken binnen kan houden. Nou hielpen ze vorige keer maar een week, dus veel was ik er vast niet mee opgeschoten.. Tsja, doorbijten maar. Ik spuug dus niet en krijg gelukkig wel genoeg binnen op de momenten dat het ietsje minder beroerd gaat. (Sorry, nogal een lap tekst geworden. )
Voelde me ook echt een vaatdoek. Van 16 tot 20 weken langzaam opgekrabbeld maar mijn maag moest echt weer rekken. Overigens de medicijnen van de huisarts gekregen. Niet van de vk.
Van week 5 t/m 15 heel erg misselijk en vaak moeten overgeven. Van de gynaecoloog eerst Emesafene gekregen, deed niet veel, later Primperan, hielp een klein beetje, maar bleef nog steeds wel misselijk en dagelijks overgeven..maar er was nog geen sprake van uitdroging dus zwaardere medicatie wilde de gyn. niet geven en dat wilde ik zelf ook liever niet. Ik was zo blij dat het met 15 weken minder werd en dat dat tot nu toe zo is gebleven
Eerste keer misselijk maar niet naar een arts gegaan omdat ik vond dat het nog meeviel,(kon drinken binnen houden en een paar dingen van eten)ik had het wel aangeven bij de verloskundige en zij had aangegeven dat als ik medicijnen nodig had aan de bel kon trekken. Bij de 2e was de misselijkheid erger en wel naar de huisarts gegaan maar aangezien ik borstvoeding gaf aan de oudste was er niet echt iets wat ik mocht.hij heeft toen wel gembertabletten voor geschreven maar aangezien de apotheek die niet had hebben ze me iets anders homeopathisch gegeven (weet de naam even niet meer) en dat hielp afdoende,ik kon teminste weer drinken binnen houden. Dus uiteindelijk de gembertabletten niet gebruikt.
Een aantal weken erg misselijk geweest, eten er steeds weer uitspugen e.d. maar geen hulp gezocht want dit hoorde naar mijn idee gewoon bij het zwangerschap. Denk dat het in mijn geval ook wel zo geweest is. Als ik ook geen vocht had binnen gehouden had ik denk ik wel aan de bel getrokken.
Bij de eerste Iets misselijk tot 9 weken Bij de tweede veel misselijk tot 16 weken Bij de derde ernstig misselijk tot de bevalling 15 keer per dag minimaal spugen en medicatie hielp niet. Maar nooit uitgedroogd oid geweest, Nu bij deze ben ik ernstig misselijk en kan echt bijna niets, mijn eigen leven is mij al te veel laat staan nog voor drie andere kinderen zorgen, mijn man draait veel avonden nu en we hebben zo nodig hulp van familie, voor mijzelf zorgen kan ik al niet, ondertussen ruim 7,5 kilo afgevallen en 2 keer opgenomen geweest met hevig uitdrogen en kalium te kort, beide behandeld dmv infuus Medicatie wel gekregen maar helpt tot dusver nog niet.
Ik moet zeggen dat ik hier wel serieus genomen werd, kreeg van de huisarts meteen emesafene voorgeschreven en kon ten aller tijden urine langsbrengen. Toen de verloskundigen me doorstuurden naar het ziekenhuis werd ik meteen opgenomen. De gyn wilde alleen niet over zofran praten, dat is nog wel een probleem in nederland. Uiteindelijk tot 22 weken gebraakt (laatste weken alleen in de ochtend) en nu niet meer.
Ik heb na een week de hele dag door kotsmisselijk & braken de huisarts gebeld en de assistente wilde me meteen zonder bezwaar emesafene voorschrijven. Hier dus een huisarts die super makkelijk was Gelukkig maar, want petje af voor vrouwen die dit weken doorstaan!
Ik zou zo graag zofran willen gebruiken.. hoor er veel positieve dingen over! Ik slik nu emesafene in combinatie met antimetil
Bij eerste echt abnormaal misselijk tot een maand of 3/4 en heb dagen in bed doorgebracht en op de wc. Wist niet eens dat er medicijnen voor waren dus ook niet gehad. Nu weer heel veel misselijk, vooral in avonden. Ik heb 1 dag flink gespuugd en nu steeds op het randje van wel/niet. Maar ik ga er (nog) niet voor naar een dokter.
Bij de eerste wel misselijk en spugen , maar was dragelijk. Bij de 2e was ik echt heel erg ziek ervan, kon amper nog een paar stappen doen. het hoorde erbij. Uiteindelijk In t zh beland en primperan gehad. Dat hielp toen goed en kon weer redelijk wat binnen krijgen. Bij de 3e was het weer drama. huisarts hielp me gelukkig heel erg goed. Die gaf me eerst emesefane, hielp niet.. primperan kon ik niet meer tegen en heeft me laten opnemen. Na paar opname (en dankzij hg groep) zofran gekregen en hielp goed gelukkig. wel zat in in een rolstoel en kon ik nog weinig. had 0 energie en alles was spugen. Nu de 4e, gelijk zofran gekregen van de gyn en 1 opname gehad. Toen over op zofran zetpillen en dat gaat goed. Ik kan nu alles, al ben ik wel moe. spuug alleen Sochtends gelukkig
Bij de eerste vanaf 6 weken postafene gekregen, was toen erg misselijk, spoog veel, maar hield water en beschuit meestal wel binnen. Bij de tweede op 7 weken ook postafene gekregen en primperan + antimetil. Was toen enorm misselijk, hield ook geen water meer binnen. Bij beide zwangerschappen deed de gyn niet moeilijk. Bij de tweede zeker niet, met dat ik hem ondergespogen heb. Hij wist dus wel zeker dat ik niet aan het overdrijven was. (iets waar ik me trouwens nog steeds voor schaam)
Bij de eerste een beetje misselijk geweest, 1x hoeven spugen en was met 10 weken over. Bij de tweede van week 5 tot de bevalling misselijk geweest en vaak gespuugd. Met medicijnen was het te doen.
1e zwangerschap van week 3 tot en met de bevalling erg misselijk en iedere dag minimaal 1 x gespuugd. Kreeg eerst supramil, maar werkte voor geen meter en daardoor kreeg ik al vrij snel omeprazol. Hiermee nam de misselijkheid een stuk meer af gelukkig. Nu vanaf week 6 erg misselijk, kreeg emesefane, maar hielp weer niet. Week 8 hele dag door spugen, hield niks meer binnen en was bijna uitgedroogd. Kreeg toen zetpillen primperan, hielp na een dag in hoge dosering, maar mocht niet lang gebruikt worden. Uiteindelijk weer omeprazol gekregen en nu spuug ik gemiddeld nog 4 ochtenden in de week ' sochtends en de rest van de dag blijft het gelukkig weg mits ik de omeprazol niet heb uitgespuugd