Zijn er hier toevallig mensen die thuis een beagle hebben in combinatie met kinderen, of een beagle kennen? Mijn ouders hebben een beagle, maar naar mijn idee absoluut niet goed opgevoed. Hij hapt naar mijn vader als mijn vader wil voorkomen dat hij iets van tafel gapt... Hij blaft ontzettend veel en hard en is niet te stoppen (vooral als we binnen komen) Wij zijn met onze kleine altijd erg oplettend met de beagle en na enige woorden gaat de hond nu altijd in de bench als er eten op tafel komt. Gisteren kreeg ik en berichtje dat de oudste van mijn zus is gebeten in zijn gezicht. Niet ernstig maar wel een plekje op zijn wang en lip. Hij heeft blies tegen de snuit of het oor van de hond waarop deze meteen beet. De eerste reactie van mijn moeder is jah dat kan ook niet met een beagle, dat is het karakter van een beagle. Deze reactie krijgen we altijd. Als de hond iets doet kan je er op wachten dat deze verklaring ervoor komt... Mijn ouders vinden het dus de fout van mijn neefje (2,5 jaar oud) Nu geloof ik nooit dat dit normaal gedrag is voor een beagle?? Er zijn toch wel meer huishoudens met kinderen en een beagle lijkt mij? Of is een beagle echt geen geschikte hond voor een gezin? Ik maak me een beetje zorgen om de situatie, niet alleen voor mijn neefjes, maar ook voor mijn eigen dochter. Ze zal maar een keer willen aaien en hem per ongelijk zeer doen... Moet er niet aan denken
Je ouders hebben ongelijk. Hij hapt ook naar je vader dus dat beest is gewoon niet opgevoed. Wij hadden met de hond van mijn so hetzelfde en ik heb toen gezegd dat mijn kinderen daar niet meer kwamen. Ze hebben hem toen eerst gemuilkorfd en daarna gecastreerd en dat hielp wel. Maar je ouders gedragen zich onverantwoordelijk en ik zou mijn kindeeen daar dus weghouden.
En als je Googled zie je trouwens dat het een heel kind vriendelijk ras is. Het ligt dus echt aan de opvoeding.
Mijn zus heeft een beagle maar zelf nog geen kinderen. Als er vriendinnen met kinderen op bezoek zijn is de hond niet bij de kinderen weg te slaan en heel zorgzaam. Verder is de beagle van me zus totaal niet opgevoed!! Blaft naar je als je eten hebt, pikt het eten van je tafel af en als je niet uit kijkt van je bord.
Een beagle is een prima gezinshond, net als veel andere rassen. Essentieel blijft de opvoeding. De hond van je ouders voelt zich of niet veilig of ziet zich misschien juist wel als alpha. Beiden zijn niet goed. Het is belangrijk dat je ouders duidelijk zijn (opvoeding van kinderen precies hetzelfde, je moet duidelijk zijn en niet hetzelfde soms toelaten en soms niet). Hoop dat je neefje niet bang wordt van honden door deze ervaring. Wel rare reactie trouwens van je ouders. ....
Dat laatste herken ik heel erg, dat zou wel karakter kunnen zijn. Maar naar mijn idee hoor je je te verdiepen in het karakter voor je een hondje aanschaft, en dan weet je ook of je zo'n karakter kan handelen. Mijn ouders hebben in een impuls voor dit ras gekozen, en zijn naar mijn idee totaal niet geschikt.
Haha mijn vriend grapt altijd dat ze ook geen kinderen konden opvoeden en daarom nu ook zo'n hond hebben. (Zit wel een kern van waarheid in overigens) Mijn ouders gaan niet iets veranderen in hun doen en laten met de hond. Ik vrees dat de hond in de bench moet als wij er zijn met een kind, en anders gaan we naar huis... Ik durf het risico echt niet te nemen, helemaal niet nu de kleine begint te staan en lopen. Ik kan me voorstellen dat de hond alleen maar lelijker gaat reageren als hij steeds wordt opgesloten als er een kind in huis komt, maar ik zou het anders niet weten
Er zijn geen geschikte of ongeschikte honden. Het ligt bijna altijd aan de opvoeding. Ik zeg "bijna" omdat een hond ook een "tik" kan hebben, een soort van aanval in de hersens etc. Dat je vader het happen tolereert is idd niet goed en laat zien dat de hond de baas is of erg onzeker is. Misschien vertoont je vader instabiel gedrag waardoor de hond niet meer weet hoe die zich moet gedragen. Mijn vader heet er bijvoorbeeld ook een handje van maar mijn moeder gaat dan weer de hond EN mijn vader opvoeden en uitleggen hoe en wat. Misschien plaagt je vader de hond vaak, doet onverwachte dingen, hond weet niet hoe die er mee om moet gaan ... Ik vind wel dat de kinderen niet met hun gezicht bij (vreemde) honden moeten gaan zitten blazen, aan de oren trekken, aan de staart trekken etc. Je ouders moeten de kleinkinderen en de jullie hepen herinneren wat de regels zijn, dat de kids niet bij de hond moeten komen, van zijn spullen af moeten blijven etc. Jullie en de kinderen moeten te allen tijde de regels van je ouders respecteren. Je ouders moeten weer voor zorgen dat als de kinderen er zijn en er situaties zijn waarbij de hond agressief kan reageren, ze de hond wegsturen, in de bench doen et. Let op dat de hond niet de associatie krijgt dat zodra jullie er zijn, hij meteen in de bench moet en niks meer mag. Misschien een idee om naar een gedragstherapeut te gaan. Of kunnen jullie, kinderen, dat als cadeau aan je ouders geven. Zo een die thuis komt kijken hoe de situatie is. Niet zelf met Cesar Millan gaan zitten klooien of zo iets, he! Succes er mee en laat je niet wijs maken dat er geschikte of ongeschikte honden zijn, eigenaren moeten gewoon hun werk doen en desnoods hulp inschakelen!
Bedankt voor je duidelijke reactie! Mijn vader is een soort van onzeker en heel onderdanig. Hij kan niet boos worden, en is zeker de hond niet de baas. Ik vind dat je gelijk hebt wat betreft het verhaal dat kinderen niet alles zomaar mogen bij een hond. Ook hoort een kind inderdaad niet te blazen of iets dergelijks, maar in mijn ogen zou een hond zich moeten omdraaien of weglopen ipv bijten in zo'n situatie. Mijn schoonouders hebben een schat van een hond, onze kleine kruip daar samen mee over de vloer kan "alles" doen met de hond. Natuurlijk letten wij er goed op dat ze de hond niet zeer doet. En ze mag van mij niet bij de hond komen als deze in zijn mand ligt, en ook niet bij de mand als deze leeg is. Mijn schoonouders vonden dit onzin, maar ik had de hond van mijn ouders in mijn achterhoofd en na wat uitleg waren ze het met me eens en helpen ze nu mee om haar dat te leren. Het geven van wat therapie sessie vind ik echt een leuk idee, maar ik vrees dat mijn ouders dat helemaal niet goed op gaan vatten. Vooral mijn moeder is erg snel beledigd heel erg koppig. Maar ik ga het er met mijn zus over hebben of we dit aan durven
Mijn nichtje heeft 2 jonge kinderen en een Beagle en die hond is dus wel goed opgevoed en een echte gezinshond. Hij zal werkelijk nooit bijten naar de kinderen en is altijd even lief dus je ouders zijn zelf fout bezig! Ze hebben de hond dus niet opgevoed en met die 'excuses' dat een Beagle zoiets doet Dat is gewoon de grootste onzin!
Wij hebben ook een beagle 2 kids en de 3de op komt. Gaat prima kids kunnen er alles liggen er bovenop trekken aan zijn oren (zeg ik wel wat van ) maar ze kunnen echt alles doen. Nooit gehapt of gegromd. Skeetje is het
Tja, klinkt alsof ze verkeerd met hem omgaan, dan gaan de meeste honden zulk gedrag vertonen. Als je ouders geen leiding geven, neemt een hond zelf die rol over. Persoonlijk zou ik mijn kind niet meer daar laten als je er zelf niet bij bent. Nu viel de 'schade' aan het gezicht nog mee, maar wie weet ligt de volgende keer zijn gezicht aan flarden en zit hij de rest van zijn levens onder de littekens. Zolang je ouders alles bagatelliseren of het probleem bij je kind neerleggen, zou mijn vertrouwen wel weg zijn. Je ouders moeten de hond heropvoeden en zorgen dat je kind de hond met rust laat en andersom, dat is hun verantwoordelijkheid. Staan ze niet open voor een gedragsdeskundige of cursus, dan zou het voor mij reden genoeg zijn om mijn kind daar niet meer te brengen.
Mijn kind kwam er al nooit zonder dat ik er zelf bij ben, mede door de hond. Maar mijn moeder past 2 dagen op de kinderen van mijn zus, hoe mijn zus dat oplost weet ik niet ik kan niet voor haar beslissen... Mijn zus gaat het vandaag over het bijten van gisteren hebben, ik wacht even af hoe dat gesprek gaat...
Graag gedaan, Frubbel! Misschien kan je aan je ouders uitleggen dat elke hond anders is en dat het je niet een slecht baasje maakt als je hulp vraagt of nodig hebt. Soms helpt het gewoon als iemand van buiten af even een kijkje komt nemen. Die ziet dingen anders. Mijn moeder bijvoorbeeld is met de honden opgegroeid en we hebben altijd honden gehad, toch heeft ze bij een nieuwe hond hulp gevraagd. Niet omdat ze slecht is in het opvoeden van honden (ze hebben van die zeer zelfstandige rassen gehad die zeer moeilijk af te richten zijn maar waar ze echt een leuke huishonden van heeft gemaakt) maar omdat ze niet helder kon zien waar de problemen waren a la ligt het alleen aan mij, is het toch ook de karakter van het beestje, hoe kunnen we er samen uitkomen etc. Zo iemand kan je vader ook advies geven. Mijn moeder is bijvoorbeeld constant mijn vader aan het "opvoeden" en aan het uitleggen hoe die het aan moet pakken. Vooral stabiliteit en rust zijn zeer belangrijk. Ik blijf er bij, dat je dier nooit volledige 100 % kan opvoeden of vertrouwen dus het is altijd beter om het te voorkomen dat je kindje te dicht bij het snuitje van de hond gaat zitten dan te verwachten dat het beestje weg zal lopen. Het is een dier dus je kan het nooit helemaal weten. Ik heb zelf in de hondensport gezeten, goed afgerichte honden gezien maar toch had elk baasje het besef dat het een dier is en dat jij als mens eerder en beter na kan denken en nare situaties kan voorkomen. Jullie zullen wel rekening moeten houden met het feit dat het waarschijnlijk nooit een schoothondje gaat worden waar je kinderen samen over de vloer kunnen kruipen etc.
Fijn om te lezen dat het ook anders kan, ik krijg nu altijd als ik ergens een beagle zie lopen een beetje de kriebels. Nu weet ik in ieder geval dat dit onterecht is Zonde dat je door 1 niet opgevoede hond een naar gevoel krijgt bij het hele ras. Vroeger hadden mijn ouders en ierse setter, ook slecht opgevoed.(maar nooit gebeten of gegromd) Het beestje is misschien al 10 jaar overleden, maar nog steeds krijg ik de kriebels als ik dat ras ergens tegen kom...
Moet je zus inderdaad zelf weten, maar ik zou inderdaad het risico niet nemen met mijn kinderen. Mijn schoonmoeder heeft ook twee van die keffertjes, waarvan eentje vaak met een opgetrokken lip rond loopt, vertrouw dat beest voor geen meter en toen mijn kinderen klein waren, wou ik ze daar echt niet bij hebben, mijn man ook niet. Trouwens, we hebben zelf ook een hond hoor, echt een lieverd, die hebben we van pup af aan opgevoed, we hebben haar sinds mijn dochter een baby was en zowel mijn kinderen als de hond hebben wel geleerd hoe ze met elkaar om mogen gaan. Dan nog, ik blijf altijd op mijn hoede.
Dat een dier een dier blijft ben ik het helemaal mee eens hoor, we hebben zelf katten in huis waarvan 1 met een gebruiksaanwijzing (mishandeld in het verleden). Met dieren en kinderen moet je altijd op je hoede blijven, en beide kunnen ineens rare dingen gaan doen. Maar een hond of kat met een slechte opvoeding of een naar verleden geeft gewoon meer risico. Gelukkig is onze eigen kat zeer lief naar de kleine, daar hebben we echt geluk mee. Als het erop aankomt mag de kleine zelfs meer bij deze kat dan wij zelf kunnen Maar het blijft opletten!
het is puur opvoeding hoe een hond reageert. uit wat ik lees lijkt het alsof de hond de baas is en dat mag absoluut niet. mijn broer heeft een pitbull. die hebben over het algemeen een slechte naam. beestje denk dat ie een schattig yorkie oid is. mijn dochter neefjes en nichtjes kunnen heel veel bij de hond uithalen. hond heeft nog nooit gebeten of gegromd naar mijn dochter terwijl ze niet altijd even lief is. pas mijn broer nog 'aangevallen' en het dier zat net te kijken dat ie ook wel mee wilde doen met stoeien. ik weet wel dat zodra beestje bijt beestje dood gaat..
Gewoon niet opgevoed. Corrigeren ze hem wel dan? Even kort door de bocht: Toen Bor in de puberteit kwam, hij is een herder, probeerde hij ook van tafel te jatten. Als ik hem dan wegduwde snauwde hij, ik greep hem meteen in zn nek en druk hem vol op de grond. Ben je nou helemaal besodemieterd om je baas proberen te grijpen. Hij schrok daar enorm van en heeft het dan ook niet meer gedaan. Correctie is het antwoord. deze hond wordt naar mijn mening niet gecorrigeerd. Wel vind ik dat kinderen moeten weten wat wel en niet mag, alhoewel 2,5 misschien nog ietwat jong is. Luc treitert Bor voortdurend. Ik waarschuw hem 2 keer. De vorige keer was ie weer in zn gezicht aan het blazen en hem wegduwen en trapbewegingen naar hem aan het maken. Ik zei dat als hij zo doorging Bor grijpt aangezien hij al bezig was met brommen en weglopen. Vervolgens loop ik naar binnen en zie ik in een oogwenk dat Luc Bor een trap geeft waarop Bor een snauw geeft in zn tshirt. Janken natuurlijk als een malle van de schrik. Maar dat is echt eigen schuld dikke bult. Die hond is constant weggelopen, steeds ergens anders gaan liggen ik heb hem tientallen keren gewaarschuwd en als je het dan presteert om de hond toch nog een trap na te geven, ja dan is het echt je eigen schuld. En dan corrigeer ik Bor dus ook niet.
Ik denk dat de hond sowieso niet te vertrouwen is met kinderen omdat hij ook naar je vader hapt. Het lijkt mij dan ook altijd de hond in de bench te doen als jullie er zijn. Maar de conclusie dat de hond niet heel erg vriendelijk is was er al dus dat het zover heeft kunnen komen heeft met niet goed opletten te maken van beide kanten.