Hi meisjes, Ik moet even van mij afschrijven. Alle tips, informatie en adviezen zijn welkom uiteraard. Ik ben sinds 4 jaar samen met mijn vriend M en we hebben samen een prachtige dochter J. Ze is 1,5 jaar oud. Sinds J geboren is, is het leven met hem anders. Ik dacht uiteraard dat dit te maken had met ons begin als nieuwe ouders, weinig slaap en naast het ouderschap hard werken. Ik werkte 32 uur en ben sinds 3 weken mijn baan kwijt ivm bezuinigingen en M werkt 40 uur (vast contract). We hadden alles. Een baan, twee auto's voor de deur en een koophuis en naar de buitenwereld een liefdevol gezinnetje. M is een lieve en goede vader voor J. Hij is een ramp voor mij. M kropt alles op en ontploft vervolgens als er maar 1 dingetje mis gaat. Ik ben nogal impulsief, spontaan, probeer van het leven te genieten en houd van sociale contacten. M heeft geen vrienden, sociaal gezien praat hij alleen met collega's, met zijn moeder en met mij. Ik sta het dichtst bij en kreeg dus ook vaak de grootste shit over me heen als er iets in zijn leventje mis ging. M heeft een paar jaar geleden 7 maanden thuisgezeten zonder baan en vorig jaar heeft hij onwijs last gehad van een rughernia. Ik was daar, ik steunde hem, hoorde alles aan, bleef hem motiveren om een nieuwe baan te zoeken en ging mee naar zh afspraken. Want dat doe je nou eenmaal voor je partner. Voor mijn zwangerschap kreeg ik een ongelooflijke ruzie met hem, er werd over en weer geschreeuwd en wat ik vooral moest aanhoren dat ik waardeloos was. Ik dacht dit is in een opwelling en hij dat hij het niet meende. Ik heb me spullen gepakt en ben een weekend weggeweest en na wat gesprekken en afspraken zijn we verder gegaan. Een maand later was ik zwanger. Wat waren we blij, M vooral (37 jaar 10 jaar ouder dan ik) wilde heel graag vader worden. Mijn zwangerschap was top, hij was lief en zorgde goed voor mij. Mijn bevallig was heel mooi. Thuis, op ons gemakje. Echt krijg tranen als ik daar aan denk hoe intiem dat was. Vijf weken na de bevalling vroeg ie zich af wanneer ik het huishouden ging oppakken?? Zes maanden later vertelde hij me doodleuk dat hij geen tijd heeft gehad met J, dat hij of werkte of voor de visite zorgde en dat het een weggegooid eerste 6 maanden was. Heel pijnlijk als trotse moeder die twee weken na de bevalling al een weekend vrij plande van de visite voor haar prille gezin. Op onze vakantie vorig jaar in Griekenland ging het na 3 dagen mis. Volgens hem toonde ik geen initiatief en verzon hij alleen maar wat we gingen doen ect. Ik wilde ook niet elke dag iets doen, ik wilde ook wel eens een dag niks en rust. Mijn ouders zaten toevallig in het zelfde vliegtuig naar het zelfde eiland andere plek en een week langer. Ik vond dit bij voorbaat al geen goed idee. En dat was het ook niet. M kwam een paar maanden later uiteraard met de aanval op mijn ouders. 'Zij pikken alle tijd met J in' zei hij. Mijn vader zei voor de gein; 'nou volgens jaar kan ze wel met ons mee'! Ik heb hartelijk gelachen om die opmerking maar ik wist dat M mij erop zou aanpakken. M liet duidelijk merken aan mij (niet aan mijn vader) dat hij dat geen leuke opmerking vond en dat mijn vader maar niet dacht dat hij dat voor elkaar kreeg.. het was een geintje! Vanaf die tijd bleef het een negatieve aanval op mijn ouders. Mijn schoonouders (lieve mensen) kunnen niks fout doen in zijn ogen. Die van mij hoeven maar 1 dag van te voren te bellen dat ze een bakkie doen en blijven eten en dan kan ik verwachten van M dat ik dat een paar dagen later op mijn bordje krijg.. dat hij er niet van houd dat er 1 dag van te voren een afspraak gemaakt wordt. M heeft er een hekel aan als ik niet thuis ben of als ik met vriendinnen afspreek. Heeft bij het begin heel vaak gezegd; 'je gaat vreemd he'?? of 'zoek maar een ander' als ik tegen hem in ging. Hij blowt. Eerst in de weekenden, sinds een jaar dagelijks. Als M 1 keer op zaterdag moet stofzuigen dan gaat dat gepaard met heel veel gemopper en vooral mij onder het geluid volledig de grond in boren. Even voor de beeldvorming. Zo'n 3 maanden geleden met die storm had ik het dakraam open laten staan en die vloog er bijna uit door de wind. De buurman kwam het melden en die gingen samen kijken wat er nog te redden viel. De buurman stuurde boze M naar beneden voor een sigaretje en zei tegen mij dat er een nieuw raam in moest. Ik stond met de rug tegen de muur. Buurman ging weg en M flipte hem zo erg. Hij vloog het huis uit voor houten platen en belde mij om maar op mij hart te drukken dat ik niet mee denk, dat ik dat raam had open staan en dat ik niet nadenk. M kwam terug. Ik had uit paniek me pa gebeld.. nou hoe ik erbij kwam om mijn pa te bellen?? Wij zijn toch een gezin! Ik belde mijn pa om advies. Nou het kopje "niet nadenken, je kan niks en bent waardeloos" komt steeds terug.. Om ziek van te worden. Hoe negatiever zijn instelling hoe meer ik op mijn tenen ging lopen, dingen vergat en fouten ging maken. Ik ging door met hem, voor J. Hij beloofde verbetering, ik ook. We zijn zelfs in een soort van therapie gegaan. Na 2x gaf hij het op. 'er is niks mis met mij!' Afgelopen maandag ging het weer vreselijk mis. Ik had het eten laten aanbranden en hij flipte hem de pan uit, waar J bij was!! Ik heb in een helder moment er een voice opnamen van kunnen maken. Gewoon voor me zelf en uit bewijs naar mijn dierbaren toe. Hij vernederde me tot op het bot. Hij zei weer; 'je kan niks!!' Als jij nog niet eens eten kan koken dan kan je toch helemaal niks'! Geloof me.. je gaat het geloven! Ik ben helemaal leeg, op! Ik kan zijn gedrag niet meer aan. Dit zijn de grote ontploffingen, laat staan de kleine dingen. Mijn kleine meid en ik verdienen rust. Ik wil weer gelukkig worden. Dat we uit elkaar gaan is al in de mond genomen. Vanavond ga ik het gesprek aan en wordt het echt. We gaan uit elkaar. Ik heb genoeg gegeven en ik ben me zelf helemaal verloren in de strijd. Ik ben van plan om terug naar mijn ouders te gaan. Uiteraard heb ik een paar vragen omtrent het uit elkaar gaan.. We zijn niet getrouwd, we hebben samen een koophuis (ik heb me voor 1% ingekocht, hij had dat huis al), we hebben geen samenlevingscontract en M heeft J alleen erkend. Hoe gaat dat met het huis?? Kan ik zo snel mogelijk op zoek naar een huurwoning? We gaan er zeker een restschuld over houden aan het huis.. ik kan het niet betalen hij ook nauwelijks dus het zal echt de verkoop in moeten. Ik ben hard aan het solliciteren maar ga dat nu in de stad van mijn ouders doen, ik krijg wel een uitkering dus voorlopig is dat niet het grootste probleem. Heb ik recht op toeslagen? Ik wil geen alimentatie, valt dat te compenseren met dat M, J gewoon haar stel 3 dagen ziet in de week. Wat is reëel als het gaat om de voogdij? Nou echt een leek en wil het stap voor stap doen anders ben ik bang dat ik het overzicht kwijt raak..
Ik heb hier geen verstand van sorry. Maar wil je heel veel sterkte wensen en echt wees trots op jezelf dat je nu voor je zelf en je kleine kiest. En niemand heeft het rrecht om een ander zo te kleineren.
Jeetje meis, wat een heftig verhaal. En wat ontzettend sterk dat je voor jezelf kiest. Heb je een rechtsbijstandsverzekering? Anders zou je hen eens kunnen bellen. En wat bedoel je met dat je je voor 1% hebt ingekocht? Dat de restschuld ook maar voor 1% op jouw rekening komt?
Ik heb in het rood wat reacties op je vragen gegeven. We zijn niet getrouwd, we hebben samen een koophuis (ik heb me voor 1% ingekocht, hij had dat huis al) Voor hoeveel procent komt de restschuld op jouw rekening? We hebben geen samenlevingscontract en M heeft J alleen erkend. Hiermee heeft jouw partner te kennen gegeven dat hij de vader is van jouw kindje. Misschien kun je hier wat informatie vinden: http://www.rijksoverheid.nl/onderwerpen/erkenning-kind/[url][/COLOR] Hoe gaat dat met het huis?? Kan ik zo snel mogelijk op zoek naar een huurwoning? [COLOR="red"]Je kunt altijd op zoek naar een huurwoning. Sta je ingeschreven bij de woningbouwvereniging? Zo nee, zsm doen en eventueel kijken of je urgentie kunt aanvragen.[/COLOR] We gaan er zeker een restschuld over houden aan het huis.. ik kan het niet betalen hij ook nauwelijks dus het zal echt de verkoop in moeten. [COLOR="red"]Hoeveel is deze restschuld ongeveer?[/COLOR] Ik ben hard aan het solliciteren maar ga dat nu in de stad van mijn ouders doen, ik krijg wel een uitkering dus voorlopig is dat niet het grootste probleem. Heb ik recht op toeslagen? [COLOR="red"]Bel even met je toekomstige gemeente. Als je bij je ouders gaat wonen, moet je je daar ook inschrijven. Dan gelden er voor zowel je ouders als jou andere regels wbt toeslagen. [/COLOR] Ik wil geen alimentatie, valt dat te compenseren met dat M, J gewoon haar stel 3 dagen ziet in de week. [COLOR="red"]Waarom zou je geen alimentatie willen?[/COLOR] Wat is reëel als het gaat om de voogdij? [COLOR="red"]Wat jij reëel vindt! Je hebt co-ouderschap, dat is meestal 50-50. Maar je kunt er ook voor kiezen dat je dochter om het weekend bij je ex is. Als jullie niet in dezelfde woonplaats wonen, dan moet je rekening houden met hoe je het wil organiseren als je dochter naar school gaat.[/COLOR] Zet alle vragen eens op een rijtje op onderwerp: - Voogdij - Huis - Toeslagen - Alimentatie - etc. Ga dan per vraag eens bekijken waar je je antwoorden denkt te kunnen krijgen. Bel deze instanties. Heel veel sterkte en succes!
Ik ben geen dokter hoor. Maar M komt op mij over als iemand die wat autistsich is, Asperger bijv. Dat wilde ik ff kwijt, misschien kun je er wat mee.
Heel erg veel sterkte maar hoezo kan hij de woning niet alleen betalen, je schrijft zelf dat hij dat huis al had dus toen betaalde hij het toch ook alleen? Dan zou hij je wel moeten uitkopen maar hoe dat zit met die 1% snap ik niet, normaal ben je ieder 50% eigenaar van een woning. Maar als hij je dan maar voor 1% zou hoeven uitkopen lijkt me dat niet zo'n probleem en hoeft het huis ook niet verkocht te worden, dat scheelt alweer behoorlijk. Wat betreft voogdij, dat zal via een rechter geregeld moeten worden, alles goed op papier laten zetten zodat er geen misverstanden ontstaan. Als jij de hoofdverzorgster van jullie kindje wordt dan zou ik toch zeker wel zorgen dat je alimentatie krijgt, daar heb je gewoon recht op, als jullie voor co-ouderschap kiezen, dus ieder 50% van de tijd dan is dat weer anders. Op zoek naar een huurwoning kan je altijd en zodra je in een huurwoning woont heb je ook recht op alle toeslagen maar als je bij je ouders woont dan heb je sowieso geen recht op huurtoeslag logischerwijs.
Bedankt voor je reactie. M en zijn ex hebben dat huis gekocht. Zij is weggegaan en ik heb me ingekocht. Het is een hele constructie maar ik ben officieel niet 50% eigenaar van dit huis. Ik betaal wel de helft van de hypotheek van mijn salaris dus dat is ook de reden dat hij er ook niet alleen kan wonen. Voorheen betaalde zijn ex mee aan de hypotheek. Maar misschien vindt hij er nog een weg in.. Uiteindelijk is het dus wel de bedoeling dat ik zelf ga huren. Ik wil voorlopig naar mijn ouders voor de eerste opvang.
En de rest bedankt voor de steunbetuigingen! Ik hoop dat ik hier uiteindelijk beter, sterker en gelukkiger uit komt.
Ik ben ook benieuwd! En super dat je deze keuze maakt. Hoeveel vrouwen zijn er die dit (helaas) niet durven!?
Bedankt, De kogel is door de kerk. Er zal nog een gesprek plaats vinden met M en mij, mijn ouders en zijn ouders om alvast wat duidelijke afspraken maken omtrent J en het huis. De eerste stap is gezet. Het is mooi geweest. Ik ga voor me zelf en mijn kleine meid.
Wat een verhaal en wat knap dat je voor jezelf kiest..ik moet zeggen dat bij mij ook meteen narcist naar boven kwam, na het lezen van je verhaal..helaas zelf ervaring mee.veel sterkte
Ik weet niet hoe ver je ouders weg wonen, maar als hij co ouderschap wil kan hij via de rechtbank eisen dat je max 25 km uit elkaar woont volgens mij
Goed dat je voor je zelf kiest. Zo te lezen heb je genoeg gedaan. Misschien even een afspraak maken met een hypotheek adviseur. Dit hebben wij destijds ook gedaan, en er werd op die manier een hoop helder. Mijn ex man heeft de woning op naam gekregen, bleef een stukje schuld over en die is kwijt gescholden omdat wij nhg hadden. Ik heb particulier een woning kunnen vinden, half jaar gewoond en nu weer particulier maar deze woning staat niet te koop. Misschien kun je inlaten schrijven bij makelaars/woningbouw verengingen? Ik zou wel alimentatie vragen, je hebt hier gewoon recht op. En je zal het ook nodig hebben. Ik krijg 150 per maand, moest eigenlijk 450 zijn maar dat vond ik veel te veel omdat mijn ex man ook de woning op naam kreeg. Financieel zou het dus moeilijk voor hem zijn om dan rond te komen en dat wou ik niet. Wellicht kun je overleggen met ex? Maak voor jezelf een berekening wat je binnen krijgt en wat er ongeveer uit gaat. Dit heb ik gedaan en gaf mij veel rust voor ik een woning kreeg. Veel succes en sterkte. Blijf vooral goed met elkaar te praten, maak geen ruzie. Snap dat dat soms moeilijk is maar je hebt wel samen een kindje
Een kennis van mij had een partner met narcistische persoonlijkheidsstoornis en ik moest na het lezen van jouw verhaal hier ook direct aan denken!!