Brutaal en onhandelbaar gedrag hoe mee omgaan ben radeloos aan 't worden!

Helaas horen dit soort dingen er bij... Met de jaren zal het waarschijnlijk eerst erger worden, voordat het (hopelijk ) minder wordt. Neemt niet weg dat het vervelend is... (Ik word er ook met regelmaat knettergek van.) Consequent zijn helpt er wel bij. Dus inderdaad, als je zegt dat ze iets niet mogen oid, dat het dan ook niet mag. Soms helpt het ook om net wat eerder in te grijpen en ze allebei apart laten spelen of een opdracht te geven ofzo.

 

Het is best herkenbaar ja. Onze kinderen zijn ook even oud.
Ik heb nu het boekje 'how to talk to kids, broer en zus zonder rivaliteit'. Ik hoop daaruit vooral tips te halen waarbij ik er voor zorg dat ik ze zelf hun onenigheid oplossen.
Nu probeer ik beide kanten van het verhaal aan te horen en zo te leren samen spelen zodat het voor beide leuk is.

 

Wat ene herkenbaarheid!!
Ik heb oa voor mn zoon van 6 jaar een topic geopend bij de schoolkinderen, misschien heb je er ook wat aan.

http://www.zwangerschapspagina.nl/schoolkinderen-pubers/570274-advies-stoer-gedrag.html

Hier lees je een aantal voorbeelden van echt grensoverschrijdend gedrag van mijn kind(eren).
Daarnaast halen mijn kinderen ook het slechtste in elkaar naar boven. Het zijn echte partners in crime en enerzijds ben ik daar superblij mee en vind ik het geweldig dat ze zoveel met elkaar spelen en zo gek zijn met elkaar/ het voor elkaar opnemen. Maar de jongste kijkt ook enorm op tegen de oudste en doet hem in alles na, ook de recalcitrante/ grensoverschrijdende dingen. Voor de oudste is zij zijn meest dankbare bevestiging :x Apart van elkaar zijn het schatjes en ik hoor van de gastouder en school niks dan lof.
Thuis word ik idd af en toe radeloos en kan ook erg verdrietig worden en wanhopig en met vlagen denken dat het echt nooit meer goed komt, hoezeer ik er ook bovenop zit. Ze luisteren dan slecht, ik ben dan de hele dag aan het corrigeren en straffen en dreigen en... :x:x:x:x aaagghh, zonder resultaat dus.
Ik troost me met het idee dat ze het schijnbaar wel weten, aangezien ze bij anderen heel lief zijn.
Daarnaast: geef niet toe of op en blijf doorgaan met corrigeren., Eens zal het kwartje toch vallen en ik hoop gewoon erg dat ik op deze manier wel normen en waarden bij breng. Je legt toch de basis nu voor de toekomst. Daarnaast kreeg ik een tip: probeer ook uit de negatieve spiraal van straffen, dreigen, waarschuwen en corrigeren te komen. Af en toe ben je genoodzaakt, maar probeer daarnaast ook positief te benaderen. Dus heb ook een beloningsposter gemaakt waarop er een sticker geplakt mag worden bij goed gedrag. Het helpt enigszins om dan te herinneren in slechte tijden dat hij bij goed gedrag een sticker mag plakken.
Sterkte

 

Heel herkenbaar. En ik word er niet goed van. Hij zegt dan ook vind het niet meer leuk. En ook ik ben moe, moe,, moe mama.
Ook als je de kleren 's morgens aan moet doen en hij heeft gepoept neeee mama dat moet papa doen en als papa het wil gaan doen dan moet ik het alsnog doen en papa zet dan wel door om te proberen met een driftbui erbij. Maar ook als ik wil dat hij iets gaat doen als zijn brood verder op eet dan wordt hij boos.

Ik wil mijn lieve en goed luisterende mannetje terug. Hopelijk duurt dit niet te lang of gaan ze nog minder goed luisteren.

 

Als je echt radeloos bent zou je eens contact op kunnen nemen met de opvoedpoli in jouw regio.
je bent echt niet de enige hoor, ik heb 15 jaar lang ruzie gehad met mijn broertje. Echt oorlog, behalve op vakantie gek genoeg. En het is goedgekomen gelukkig.
Maar goed, bij de opvoedpoli kunnen ze je wellicht tips geven en een luisterend oor bieden.

 

Zelfs die van mij vliegen elkaar wel eens in de haren.

Meestal is het mijn dochter die haar broer op de kast jaagt.

Ze krijgt waarschuwing niet luisteren is even naar haar kamer.

Soms is mijn zoon het een die mag dan ook vertrekken naar zijn kamer.

Maar vaker laat ik het ze even zelf op lossen. Dat werkt hier het beste.

Slaan of schoppen is hier verboden. En gebeurt ook niet.

Maar mij oudste is Mans genoeg om dat te begrijpen.

Hier is het meer tijdens het koken oudste mag koken jongste wil er bij. Wat niet samen gaat.

 

Belonen werkt hier nog niet direct heel goed hoor, maar het helpt wel om niet continue die negativiteit in je huis het voelen. Op een gegeven moment voel je je echt alleen maar politie agent spelen en dat zuigt je leeg. Dus daar werkt het wel voor Hij kan 3 dagdelen en sticker verdienen en na 6 of nu 8 ( en straks 10) stickers krijgt hij een beloning ( stickerboekje, naar de speeltuin etc).
Wat ook ietsje helpt ( voor mezelf dan, niet tegen de ruzies) is om niet overal bovenop te zitten. Als ik ze hoor bekvechten en hoor schreeuwen dan voel ik me meteen opgejaagd en heb het gevoel er meteen iets mee te moeten. Ik probeer tegenwoordig iets meer te negeren en ze de boel zelf maar op te laten lossen. Soms loop ik letterlijk naar de zolder bijv en zeg ik: jullie weten me te vinden!! En vaak genoeg wordt het vanzelf weer stil
Als ik ze echt spuugzat ben dan zet ik ze ook weleens buiten. Mogen ze daar hun energie kwijt en heb ik er minder last van

 

Heel herkenbaar, maar die revaliteit hadden ik en mijn oudere zus ook. Uiteindelijk komt het (hopelijk) allemaal nog goed. Wat bij mijn twee kinderen helpt (5 en3 jaar) is even zeggen iets van 'wie eerst ophoudt met treiteren/stoeien/plagen e.d. heeft gewonnen' of zoiets dan zijn ze beiden gelijk rustig en stil. Op zo'n moment kan ik pas een normaal gesprek met ze aangaan, want midden in zo'n stoeipartij horen ze niks en al staan ze in de strafhoek, blijven ze elkaar plagen de een steekt tong uit,de ander trekt gekke bekken en ga zo maar door.

 

Ik vind het echt super dat je het heb volgehouden,,, blijf praten en nog eens praten en observeren,,, laat de kindjes weten dat jij voor alle twee ben,,, en het belangrijkste geduld en laten zien dat jij het niet pikt want jjj bent de mama de baas de beschermer

 

Ja, hier zijn soms ook van die dagen. En dan zal je de ene straf geven en dan begint de andere alweer te lachen en te geinen. Dat is het moment voor mij om de salontafel of andere kast tussen de kamer en woonkeuken te zetten. Ieder een eigen helft om te spelen en even geen politieagentje spelen. Kom ik eindelijk aan mn wasopvouwen toe...

 

Herkenbaar...

Wat hier wel eens wil werken is meer op het positieve gaan zitten. En benoemen wat het gedrag bij een ander doet. Bij jouw 6 jarige kan je het ook aan hem zelf vragen.

Wat wij tijdens een triple p cursus Loes hebben geleerd is dat een passende straf ook erg belangrijk is. Dus speelgoed waarmee gegooid word, wordt weg gepakt. Pijn doen is een consequentie aan verbonden (strafplek?).

Het is echt belangrijk om het positieve weer terug te vinden. Tegenover 1 negatieve uitlating zouden 4 positieve reacties moeten staan.....

Het boek 'kijk luister en begrijp' van Jantine Peters vind ik ook erg fijn.

Succes, het is soms erg lastig......

 

Ik ben samen met de kinderen om de tafel gaan zitten en we hebben met zijn drieen huisregels opgesteld en deze op de koelkast geplakt. Ik heb de kinderen hierin zelf de leiding gegeven en gevraagd wat ze nu echt belangrijk vonden. Elke dag herhalen we even de regels die op de koelkast hangen en het gaat echt goed. Ik ben positief verrast!

 

Idd niet alles op willen lossen. Dan vechten ze elkaar de tent maar even uit: in ieder geval 1 van de 2 zal op een gegeven moment eieren voor z'n geld kiezen
Het is wel herkenbaar trouwens hoor: van dikke mik kan het zomaar omdraaien naar grootste ruzie en dan is ineens niets meer goed.
Wat ik hier doe:
*zorgen dat ze voldoende speeltijd voor zichzelf hebben en ze ook helpen die tijd/ruimte te bewaken. Oudste speelt dan bijvoorbeeld op zolder met de lego en jongste mag daar dan niet bij. Maar dus ook omgekeerd: als de jongste ergens mee speelt en oudste duikt daar bovenop, aangeven dat ze nu even apart spelen.
*praten (met de oudste dan, jongste is daar nog wat klein voor, alhoewel simpele uitleg echt al wel landt ), over hoe ze het op kunnen lossen, maar ook wat het voor een ander betekent als je er direct op mept bijv...
*in een vroeg stadium soms al helpen meedenken, als je al aanvoelt dat ze het even niet zelf uit gaan vogelen. Oplossingen aandragen of vragen stellen die helpen om tot de oplossing komen

Als het echt niet gaat, want die dagen heb je soms, is het na een aantal keren gewoon echt time-out voor degene die steeds los gaat. Ik word knettergek van voortdurend gekrijs, en dat ga ik dus niet eindeloos aanhoren. Als ze er dus voor kiezen om te blijven krijsen en ruzie maken, is de consequentie dat ze een time-out krijgen. Willen ze dat niet, dan weten ze dus wat ze moeten doen om dat te voorkomen
Als er tijd en ruimte voor is, kies ik op die momenten trouwens ook gewoon voor andere dingen die afleiding kunnen geven: dat kan zijn van even TV kijken tot naar buiten samen en even flink uitrazen daar

 

Mijn kinderen kunnen ook.zo zijn.
Hi gisteravond als straf ook geen tv dat werkt meestal wel.
Ik.denk dat het heel normaal gedrag is.

Er niks van zeggen vind ik ook moeilijk.vooral omdat ze elkaar echt pijn kunnen doen.
Oeei zo moeilijk he