Dat is waar.....maar heb ook buikpijn.... ach ik zie wel.... mn verstand houdt mij rechtop: dunner buikje op onze trouwdag en ik zou uitgerekend zijn 3 dagen na mn oudste zijn verjaardag hihi.... dan maar volgende maand ofzo! Komt wel goed. Ik hou jullie op de hoogte! Nu naar zwemles van de jongste...
Mag ik mij hier ook aansluiten? Ik zit nog steeds in mijn miskraam-moment wat mij erg verdrietig maakt. Maar ik houd de moed erin. Het is mijn eerste zwangerschap na 1 jaar van de pil af te zijn. Was ZO blij toen ik afgelopen maandag positief testte, had al een vermoeden en symptomen. En gisterenmiddag kreeg ik me toch een rugpijn..toen kwam het bloedverlies. Eerst heel minimaal en vannacht ontzettende buikpijn met veel bloedverlies. Het is nu als een hevige menstruatie aan t vloeien. Is het lichamelijk verantwoord om de volgende ronde weer het te proberen? Of toch even rustpauze?
Lindaatje, ik had dag voor mijn NOD bruine afscheiding en beetje bloed. Ik dacht dat mijn menstruatie opgang kwam maar dat gebeurde niet. Had ook buikpijn. Heb dat trouwens elke dag als ik wakker word en als ik me bed uit ga dan is de pijn weg.
Welkom op deze topic! Wat vervelend voor je meid *knuffel* Ik heb zelf geen rustpauze genomen dat hoefte ook niet volgens de gyn maar het zou wel makkelijker zijn als je wacht tot je eerste menstruatie voor de telling.
Welkom Soora. Heftig dat je er middenin zit, hopelijk vind je hier de steun. Volgens mij kan het geen kwaad om het volgende ronde weer te proberen als je lichaam tot rust is gekomen. Wat een knaller Carina! Gefeliciteerd! Lindaatje ik hoop dat het niks is. Knap hoe je er in staat! En wat fijn dat het zo goed gaat met je zoontjes op school! Sanne, mijn schoonmoeder (ook een miskraam gehad vroeger) zei ook dat het verwerken makkelijker is bij een nieuwe zwangerschap. Ik merk dat de focus nu wel op de nieuwe zwangerschap ligt ipv op de miskraam. Maar ik ben nu wel veel angstiger dan daarvoor, al zal dat in de loop van de zwangerschap wel minder worden denk ik
Ik weet niet of het voor iedereen zo werkt. Soms word ook wel geadviseerd na een miskraam even een pauze in te lassen juist om het te verwerken. En sommige mensen liggen een hele tijd uit de running, als ze het uberhaupt alweer aandurven. Ik merk dat ik in mijn verwerking er veel aan heb gehad, het in mijn omgeving en natuurlijk te laten gebeuren. Een aanrader is het zeker niet in alle opzichten, want het was erg langdurig en daardoor zwaar. Maar het gaf me wel de tijd aan het idee te wennen dat ons toekomstbeeld opnieuw zou veranderen. En het is ook een stukje bewust afscheid nemen. Verder merk ik wel dat ik, los van de angst dat het opnieuw fout zou gaan, amper meer bezig ben met wat er hiervoor gebeurd is. Zeker sinds deze zwangerschap. Het zou voor iedereen fijn zijn als je het goed kunt verwerken, maar pin je er niet op vast dat dit juist door een nieuwe zwangerschap beter gaat. Er komt iets heel anders voor in de plaats ineens, dat is het denk ik meer. Het geeft je minder ruimte erbij stil te staan omdat je overspoeld word door nieuwe gevoelens. Maar uiteindelijk zou het geluk hiervan boven het verdriet van de miskraam moeten gaan (Weet niet of ik het helemaal goed verwoord heb, maar zoiets is het haha)
Op zich is er geen indicatie waarom het lichamelijk niet verantwoord is. Wel word het vaak door gynaecologen aangeraden om een cyclus af te wachten. Zo is ook de duur van je nieuwe zwangerschap beter in te schatten. Mijn vk gaf ook aan dat we er best meteen weer voor mochten gaan en dat dit vooral een persoonlijke keuze is. Je moet je vooral afvragen of je er zelf weer klaar voor bent, of je alles een beetje een plekje hebt kunnen geven. Wij hadden dit gevoel wel en ik ben direct na mijn miskraam opnieuw zwanger geraakt. Het is wel extra onzeker geweest omdat er zoveel tegenstrijdige adviezen over werden gegeven (ook tussen mijn gyn en vk). Er werd ook geregeld ergens benoemd dat er een licht verhoogde kans zou zijn op opnieuw een miskraam. Echter, zie banner, tot nu toe verloopt alles gelukkig goed. Volg je gevoel, dat is het enige wat ik je kan adviseren! En verder vooral veel sterkte...
Het klinkt heel 'rationeel'... maar ik hoop uiteraard van harte dat het ook echt je gevoel is. En nog meer, dat je klachten voorbij gaan en je toch gewoon zwanger blijkt / blijft (te) zijn!
Wow Tacita, wat heb je dat goed en mooi verwoord. Het doet mij beseffen dat dat voor mij ook geldt. Het zit toch iets anders dan ik dacht. Wat een eyeopener! Edit: ivm met meerdere posts tussendoor, dit is in reactie op jouw visie of het makkelijker is om een miskraam te verwerken met een nieuwe zwangerschap.
Vraagje: deden jullie vorige keer mee aan MvM? En nu? Ik wil graag weer meedoen maar durf het niet zo goed. Weet dat het niks met de mk te maken heeft. Maar iets houdt me tegen. Misschien heeft het te maken met dat ik graag alles 'anders' wil nu. En ik heb net als vorige keer weinig kwaaltjes, dus het voelt nog niet 'anders'. Ik denk dat ik de 8 weken echo afwacht en als dat goed is MvM bel.
Soora: welkom. Ik hoop dat je je snel weer beter voelt. Sanne: dat een mk je overkomt is verschrikkelijk. Helaas weten we er allemaal van. Maar ik denk dat de verwerking voor iedereen anders is eigenlijk... Ik heb ook mensen meegemaakt die zeiden dan mijn mk niet zo erg was, omdat het nog niet echt een kindje was... Nou dan sla ik stijl achterover. Ik denk persoonlijk dat je het op een gegeven moment wel gaat accepteren, maar vergeten nooit... Het was er immers wel en het wat zo welkom! Tacita: mooie woorden! Lindaatje: ik vind het knap dat je er zo over spreekt! Zo rationeel sta ik er niet in... Ik hoop toch voor je dat het goed gaat! Hier steeds meer besef... Iets meer last van mijn borsten, maar niet noemenswaardig. Aan de ene kant maakt me dat onzeker, maar gelukkig hier ook meiden die geen of nauwelijks symptomen hadden... Jullie vonden de test ook duidelijk toch voor een dag voor NOD? Ik herinner me van de vorige keer dat ik ongeveer 3 dagen na NOD überhaupt pas positief testte.. In ieder geval spannend, maar gevoel is wel goed!
O en Jasmijn: ik deed vorige keer niet mee. Toen ik mij wilde aanmelden ging het fout... Wanneer hebben jullie je aangemeld?
Ik heb de eerste twee kids wel meegdaan aan MvM, maar een 3e keer doe ik niet meer. Omdat ik t eigenlijk wilde doen zoals ik dat wilde.... Mijn bruinverlies is nog minimaal. Heb tampon ingehad tijdens zwemles van de jongste. T was zoals t in t begin van het cyclus....voor de eisprong... afwachten dus gewoon....
En daarbij is mijn cyclus normaal 32 dagen, maar nu heb ik langer gerekend omdat we de eisprong wisten van de 18/19e....en daarbij 2 weken opgeteld...
Wensje en Carina, gefeliciteerd. Super! Lindaatje, wat onzeker allemaal hopelijk snel duidelijkheid. Soora, welkom. En heel veel sterkte! Zo ervaar ik het wel. Ik zal de MA nooit vergeten en denk er nog dagelijks aan, maar de pijn is wel verzacht door deze nieuwe zwangerschap. Mijn vriend en ik zijn vandaag op kraamvisite geweest en toen spraken we ook naar elkaar uit dat we dit als heel confronterend hadden ervaren als ik nu niet zwanger was geweest. Nu heb ik er ontzettend van genoten! Ik heb vorige keer vanaf het begin meegedaan, maar vond het zo confronterend om af te moeten bellen, om die kratten nog een paar dagen in huis te hebben, om te zien hoe die kratten definitief opgehaald werden... dat ik heb besloten eerst de echo af te wachten. Als die goed is, doe ik weer mee.
Ja dat ook inderdaad! Echt heel confronterend... Eerst de echo inderdaad, fijn dat jij er ook zo over denkt
soorawelkom! Ik heb eigenlijk nog nooit meegedaan met mvm. Veel zwangere vrouwen in m'n omgeving doen er wel aan mee. Wat robijn89 ook zegt, het lijkt me moeilijk om die kratten te zien staan als het misgaat. Ik moet het even van me afschrijven.. Ik heb dernet echt even een emo momentje gehad. Ik stond onder de douche en de tranen gleden over m'n wangen.. Deze test is me heel erg overvallen, ik had er geen goed gevoel bij. En dat slechte gevoel heb ik nog steeds. Manlief had vanavond een CB test gehaald en die was binnen paar seconde positief., toch wel blij. In een paar weken tijd ga ik echt door een achtbaan van emoties. 6 maart super blij omdat we voor een echo gingen voor de geslachtsbepaling. 9 maart onwijs verdrietig door de bevalling en curretage en nu een mooie test in m'n handen. Ik hoop heel erg dat we blij mogen blijven.. Pffffff maar die emoties en angst... Het werd me net even teveel denk ik.
O Carina begrijp je zo goed. Hier ook angst hoor! Ik denk (en gister werd het ook al gezegd) dat wij nooit meer een zwangerschap zullen hebben zonder angst! Ik durf ook nog niks te ondernemen... Als t volgende week nog goed lijkt maar de gyn bellen. Gelukkig mag ik na de mk vroeg naar het ziekenhuis... Ik probeer zo veel mogelijk te ontspannen.hoewel ik ook weet dat t moeilijk is hoop ik dat jullie het ook proberen 💋