Ik als angsthaas ben overal bang voor, vooral injecties en spuiten. Ik wilde dus een bevalling zonder medische toestanden. Een ruggeprik wilde ik niet en een keizersnede al helemaal niet. Tijdens de bevalling bleek het zuurstofgehalte te laag van de baby. Ze zouden heteen half uur later nog een keer testen en als het dan weer te laag was zou het een keizersnede worden. ik heb gewoon gezegd: waarom nog een half uur wachten? Doe nu maar die keizersnede. Kun je je voorstellen? Haha. uiteindelijk is het toch geen keizersnede geworden.
Hallo dames!!! Na heel vermakelijk en soms ontroerende berichten te hebben gelezen, die mij enorm hebben geholpen met de zwangerschap en bevalling, heb ik vaker gelezen dat dit uitgebracht moet worden in een boek. Ook ik vind dit en wil dit graag gaan doen. Alleen heb ik dan jullie hulp nodig!! Gezien ik begrijp dat niet iedereen hun verhaal gepubliceerd wil hebben, ookal is het anoniem, denk ik dat het voor veel aanstaande mama's geweldig zou zijn om zulke verhalen te lezen terwijl hun bevalling nadert. Dus laat mij weten wat jullie ervan vinden en mocht je jou bevallingsverhaal willen delen met aanstaande mama's 😀? Stuur mij dan jou bevallingsverhaal naar anke024@gmail.com met als onderwerp zwangerschapsverhaal. Het zal anoniem blijven zonder namen, wel kan het verhaal iets aangepast worden op spelfouten. Ik ben reuze benieuwd 😆!!!
Zes weken lang heb ik elke avond een paar pagina's gelezen. Nu alle 215 gehad. Lachen en huilen bij de meeste van verhalen, prachtig!!
Leuk initiatief. Ons verhaal is niet representatief met een vroeggeboorte. Hoop dat je leuke en mooie reacties krijgt!
ben twee weken en half geleden bevallen van ons vierde kindje... de eerdere bevallingen waren eigenlijk vrij vlot de oudste was er op 6 uurtjes (ingeleid en epidurale gekregen) dan de dochter die daarop volgt was er op 5 uurtjes (ingeleid en epi gekregen maar te laat, voelde alles voor de helft nog) derde kindje, onze zoon, is spontaan geboren op 36 weken en nog geen 4.5 uur bezig geweest, geen epi... dus ik dacht nou, deze bevalling wordt dan ook wel een eitje, lekker kort... op 37 weken + 2 dagen kreeg ik om 8 uur 's avonds weeën en ik voelde meteen dat dit het echte werk was.. aangezien we 40 min van het ziekenhuis naar mijn keuze wonen en we de oudste kids nog moesten gaan wegbrengen, zijn we na een half uurtje al vertrokken... in het achterhoofd houdend dat de vorige bevallingen zo snel gingen... ik had dan ook al 3cm ontsluiting en verweekte baarmoederhals de weken hiervoor... we komen aan in het ziekenhuis, en ik had nog maar 4 cm opening... z gingen binnen een uurtje nog wel eens kijken... het was een zeeer kleine kamer met een zeteltje voor de monitor voor de weeën en het was daar bloedheet... ik heb gezegd dat der no way was dat ik daar een uur zou zitten wachten terwijl ik amper kon keren en draaien door de kleine ruimte en de pijn... dus ben ik netjes in de kou buiten nog wat gaan wandelen... ik heb zeker tig keer geroepen da ik echt nu DRUGS wilde (epi dus ) ik ging terug naar de kamer en mocht blijven... ze gingen zien of ze men water konden breken voor alles wat sneller te laten gaan... maar voor de epi kwam moest ik 45 minuten nog wachten op de uitslag van men bloed (problemen met bloedstolling in de familie)... ik heb zeker drie keer op het belletje gedrukt om te vragen of de tijd nu al verstreken was... want de weeën waren zeer stevig en kwamen snel achter elkaar maar ze deden niet echt iets... de vroedvrouw was een jongedame, en ik dacht in het begin zo van wa weet gij der nu van haha ik heb er wel al vier, da kan hier wel snel gaan ze kom is wa meer toucheren... maar uiteindelijk viel ik bena van men stoel want ze deed het perfect! ze wist exact wanneer ze moest komen kijken, wanneer ze de gyn moest bellen... ze is trouwens in 1 perswee geboren bevalling heeft in totaal 10 uur geduurd... heb nog tegen de anesthesist gezegd dat ik haar bloemen zou brengen eens de epi erin zat men man zou voor de eerste keer wel zelf bij de bevalling zijn... maar om 01 uur heeft die me vriendelijk verzocht of men moeder niet binnen mocht komen en hij naar onze dochters thuis zou gaan... ik was blijkbaar net iets te fanatiek
Op zich had ik een tamelijk normale bevalling. Alleen toen ik dus persdrang had zei ik tegen de verpleegster dat ik moest poepen. Maar ik ben in belgie bevallen en in belgie betekend poepen iets helemaal anders namelijk klussen zeg maar dus toen ik dit tegen haar zei reageerde ze onmiddellijk met: mevrouw zorg maar eerst eens dat deze eruit komt voor je opnieuw begint. Ik snapte het op dat moment niet helemaal maar achteraf moest ik echt hard lachen
Na weken met voor weeën (vanaf week 33l te hebben gelopen was ik er letterlijk en figuurlijk klaar mee. Ik kon niet meer reken daar een drukke peuterpuber bij en het feest is compleet! Toen ik dus ook 2e paasdag weeën had die elke 2 minuten kwamen dacht ik toch echt dat ze geboren ging worden! Koffertje mee, opa en oma gebeld voor de peuter en gaan met die banaan! Maar jawel hoor in het ziekenhuis aan de ctg en mooie weeën dus ik helemaal blij maar na het toucheren bleek ik maar een krappe 3 cm te hebben! Hun reactie daar ga maar even lopen wellicht gaat het dan beter! Dus ik lopen door het ziekenhuis en jawel alles viel weg! Je kon mij wegdragen ik was er klaar mee en wilde niet meer. Heb al snotterend tegen man geroepen dat ze zou blijven zitten tot ze 80 was en als ze niet wilde komen ik het dan ook niet meer wilde en dat ze dan maar in mij bleef. Na een hele doos kleenex te hebben verorberd aan de tranen en snuitende neus drukte ik maar op de bel. Verpleegster zag alle kleenex en mijn roodbehuilde ogen en vroeg "och meiske zijn ze weer weg? Genoeg redenen voor mij om al luid brullend "jaahaaaa" te roepen en te snikken dat ik zeker wist dat ze nooit meer zou komen. Verpleegster (zo'n lekkere ouwe rot in het vak met doorrookte stem) vertelde mij toen dat ze maar even ging vragen of er een inleiding mogelijk was want dit was niet leuk meer voor mij. Na 5 minuten kwam ze terug met de woorden "trek je werkkleding aan we gaan beginnen maar hou er rekening mee ik wil je kindje geboren zien worden dus om 15:30 uur moet ze er wel uit zijn!" Om 12:15 uur kreeg ik wee opwekkers en ik voelde niets, nada, noppes zat gewoon te babbelen via FB met vriendinnen en ik zei al tegen man half 4 ga ik niet redden. Om 13:00 uur pomp verhoogd om 13:30 uur en nog steeds waren er niet of nauwelijks weeën tot om 13:45 uur de bom losbarstte en ik in 1 klap in een weeenstorm kwam en kermde tegen mijn man dat ik ontzettend moest poepen om 14:00 uur. Hij de verpleegster gehaald en had toen 5 cm dus ik smeekte om die morfine pomp maar nee volgens de ouwe rot was dat niet meer mogelijk en ze vertelde mij joh als wij eindelijk alles klaar hebben ga jij al persen. Dus inderdaad vol goeie moed verder! Elke wee legde zij haar heerlijk koude handen in mijn onderrug en drukte daar keihard tegen aan. Zo zegt ze tegen mijn man en nu mag jij! Man geprobeerd maar helaas helaas voor hem 1 niet de goeie plek en 2 geen lekkere koude handen dus heb gevraagd of hij weer voor mij wilde gaan staan en de ouwe rot mijn rug wilde doen en ik zat maar op de klok te kijken en dacht shit om 15:30 uur ben ik die koude handen kwijt want dan gaat ze naar huis! Rond 15:00 uur had ik weer het idee dat ik moest poepen dus weer kijken en jawel 9 cm! Rustig mee persen (niets geen randjes wegmasseren bij mij!) en daar waren we op 10 cm! Na 4 persweeën hoor ik dat ze het hoofdje zien en ik nog 1x goed moet persen. Het hoofdje stond al en ik kon niet meer en kreeg zo'n drang om haar eruit te werken dat ik het niet meer tegen kon houden en ik hoor "shit dit gaat niet goed! Luister goed naar mij! U gaat zich NU omdraaien op handen en knieën! Geloof mij ik ben nog nooit zo snel met een enorm zwangere buik en ons kindje al half uit mij (hoofd was tot de wenkbrauwen geboren) omgedraaid en het enige wat ik hoorde was dat de verloskundige zei "zou 1 van jullie op de noodbel kunnen drukken?" En daar kwamen 12 witte jassen binnen en ik lag daar met mijn kont in de lucht! Met een oerkreet had ik dochter eruit gekregen en voelde hetl veel vocht en dacht alleen maar ow ow! En vroeg met een timide stemmetje "dit was toch hopelijk geen bloed he? " gelukkig bleek het vruchtwater te zijn. Om 15:38 uur is ons dochtertje geboren en de ouwe rot in het vak is bij ons gebleven! Er werd mij gevraagd om om te draaien zodat ik mijn dochter in mijn armen kon houden. Alle witte jassen stonden er nog en ik vraag echt super beleefd aan de vk " zou u zo vriendelijk willen zijn te wachten met de navelstreng tot hij uitgeklopt is" waarop een keiharde lachsalvo plaatsvind en ik iedereen verbaasd aanstaat! Zo grappig is die opmerking toch niet!!! Tja wat ik niet heb meegekregen is dat ons meisje achter mijn schaambot was blijven steken en haar hoofdje dus inderdaad tot de helft pas geboren was en er toch enige paniek ontstond met het draaien van mij kwam ze los en de vk heeft haar aan haar arm naar buiten moeten trekken waardoor de navelstreng scheurde en afbrak.... Daardoor waren al die witte jassen binnengekomen en was er zoals ze dat dan zeggen "geordende paniek" Er was dus geen navelstreng meer om te laten kloppen en bij iedereen kwam op dat moment de spanning eruit. Edit; ons dochtertje is meteen meegenomen voor een scan van haar schouder en de vk stond met tranen in haar ogen zich te verontschuldigen bij mijn man dat ze het zo erg vond want mijn dochter had haar vingerafdrukken in haar arm staan omdat ze met zoveel kracht eruit getrokken moest worden. Later stond ze ook zowat huilend bij mij en ik zei alleen maar "maak je niet druk! Je hebt gedaan wat je moest doen. Met Erbse parese kunnen we leven (zoon had dit ook) maar als u dit niet had gedaan hadden we ons dochtertje verloren en daar had ik niet mee kunnen leven. Al met al is het goedgekomen. Dochter had behalve een zwaar gekneusde arm en een pijnlijke nek er niets aan overgehouden en binnenkort beginnen we met kinderfysio om die nek weer goed te krijgen.
Bij mijn eerste duurde het allemaal lang. Veel weeën, weinig tot geen ontsluiting. Op een gegeven moment stond ik voorovergebogen in ziekenhuishemd en blote billen weer een wee op te vangen, en ik was het even helemaal zat. "Ik ga shoppen! 'riep ik, 'iemand anders krijgt maar mijn baby!"en had echt de aandrang om zo de kamer uit te lopen. Toch ergens nog een momentje van bezinning gehad, maar het scheelde niet veel of er liep toen een vrouw te winkelen in haar blote kont...
Dankjewel, en wat naar.. Is alles goedgekomen? EERSTE BEVALLINGSVERHAAL IS BINNEN PER MAIL! Wil jij ook meewerken om al deze leuke verhalen te bundelen in een boek, en mag joú verhaal er ook in? Mag het verhaal dan naar anke024@gmail.com!!
Bij het lezen van bladzijdes die ik nog niet had gehad schiet me nog een grappig verhaal te binnen... Bij de eerste bevalling komt de vk voor het eerst langs op 20.30 en beloofd 23.00 terug te zijn. De weeen doen veel pijn en wil de tijd in de gaten houden tot hij terug is. Blijken de batterijen van de klok leeg... Mijn man opdracht gegeven deze te verwisselen, tussen de weeen door wel te verstaan want dan had ik zijn hand nodig om fijn te knijpen! Eindelijk gelukt batterijen te verwisselen want weeen komen snel achter elkaar aan, zal hij de klok weer ophangen, vallen de planken die onder de klok hangen met onze administratie erop van de muur Alles op de grond en 'mooie' gaten in de muur... Hij kon het net opruimen voor de vk weer kwam.
Wat heerlijk om te lezen! Lig af en toe dubbel van het lachen 😂 Bij de eerste 2 bevallingen braken mijn vliezen pas in het ziekenhuis.. Bij de derde had ik al de hele dag veel afscheiding en dus een inlegkruisje in. 'S middags lekker een dutje gedaan en ik sta op en denk huh!? Snel naar de wc en het was veel vocht maar of het nou vruchtwater was, geen idee.. even gedoucht en daarna kwam er nog meer.. Dus ik app een vriendin en zij appt terug dat ik het ziekenhuis moet bellen.. Toen pas tegen vriendlief gezegd dat ik niet zeker wist of nou mijn vliezen waren gebroken en dat ik S heb geappt.. hij vraagt; wat zegt S? Ik zeg: dat ik moet bellen.. en hij schreeuwt: Nou bel dan !!! Zh gebeld en we mochten langskomen om te checken of het idd vruchtwater was... moesten we tanken 😡 zo vaak gezegd dat hij die auto vol moet houden maar helaas.. Is hij klaar zegt hij: Kunnen we nog even langs de Mac ? Ik: Mijn vliezen zijn gebroken idioot! Steek die Mac maar in je ....... 😊 Het was inderdaad vruchtwater, maar geen weeën. Op naar huis met het idee dat het snel op gang zou komen.. helaas niks. Volgende dag controle, baby maakt het goed dus een afspraak gemaakt voor inleiding de volgende dag. En ik maar lopen. In ons trappenhuis 3 trappen op en af, en als er iemand aankwam liep ik braaf door alsof ik naar boven ging 😂 Buiten in de stromende regen wandelen, vriendlief bang dat de baby kou zou vatten. Ik moest om half 8 bellen of er plek was voor de inleiding. Vriendin S zou om half 11 op vakantie gaan dus we gingen er vanuit dat ze haar pas zou zien nadat ze terug was. Om 4u begonnen de weeën vanzelf, vanaf 5u geappt dat ze haar misschien nog kon zien. Bevalling ging erg snel maar ik wilde zo graag dat S haar nog kon zien. Vriendlief moest steeds mijn telefoon geven zodat ik haar op de hoogte kon houden, hij vroeg of ik wel helemaal lekker was. Om 08.05 nog geappt naar oma en S dat het snel zou gaan en om 08.09 was ze er 😆 Om 9u stond S voor de deur, eind goed al goed hihi.
Bij de keizersnede heb ik aan de gynaecoloog gevraagd of ze het lekker strak kon dicht maken zodat ik niet aan de lijn hoefde! In mijn verdediging: ik was mega high van alle pijnstilling en de HELLP...
Ja gelukkig hebben we een sterke kerel gekregen die inmiddels alweer 8 maanden is en al 6,1 kg weegt!
Ik had bij mijn tweede bevalling weer hele heftige rugweeen, en dan ben ik niet zo in staat om nog praatjes te maken. De communicatie tijdens de bevalling verliep dus ongeveer zo: Verloskundige: 'Je hebt al vijf centimeter ontsluiting, dat is goed nieuws toch?' Ik: 'Nee! :x' Verloskundige: 'Mag ik even voelen hoe laag het hoofdje zit?' Ik: 'Nee! :x' Heel gezellig dus Verder trouwens een topbevalling gehad hoor, maar rugweeen zijn zo naar..
Rugweeën zijn inderdaad vreselijk... Brrrr! Mijn vliezen zijn gebroken tijdens een perswee.... Je raadt het al, de stagaire die voor mij stond was van top tot teen zeik en zeiknat echt iedereen schrok zich rot en ik kon door de pijn heen alleen maar lachen
Mijn bevalling heb ik als snel en heftig ervaren. 21:15 eerste wee direct om de 2 minuten, 22:45 is ons meisje geboren. 2 keer weeënremmers gekregen maar deze hielpen niet echt. Enige wat me bij is gebleven dat mn vriend zei daar komt er weer 1 hoor zet je schrap. Hij zag dat op het ctg apparaat. Mijn god ik kon hem wel wurgen! Helaas moest er flink wat gehecht worden, 2 zusters hebben me moeten vasthouden omdat ik de gynaecoloog wilde schoppen
Na vanaf woensdag al bezig te zijn uiteindelijk op zaterdag bevallen met een knip en een vacuüm pomp... Ik was op echt doodop.... Vraag ik doodleuk aan de gynaecoloog en moet ik gehecht worden.... Haha had er helemaal niets van meegekregen
Het was pijnlijk en heftig maar dit is mij bijgebleven: -Ik heb mn schoonmoeder een harde duw verkocht (wat ik normaal noooit zou doen) omdat ze precies tijdens een wee op t idee kwam mij op mijn rug te draaien terwijl ik de weeen alleen maar zittend wilde en kon opvangen. Ik was echt een monster -De vk die met lamp en bril op tussen mn benen zat en me vertelde dat mijn schaamlip nog maar voor 1/4 vastzat. Alsof dat nog niet erg genoeg was vond ze het een goed plan dat mn moeder even mee kwam kijken. En dan mn moeder die eerst haar leesbril opzette, meekeek en zei "o ja, ja ja, jeetje ik zie het". -Mijn vriend die er tijdens de beginnende persweeen ervan overtuigd was dat onze dochter er al uit zou komen vallen en continue tegen de vk zei dat hij al zwarte haartjes zag en ze wat moest doen (ik geloof wel 10x). De vk reageerde op een gegeven moment maar niet meer O ja en de mooiste herinnering: ik lag er met opgetrokken benen en mn hele paas en pinksteren zichtbaar toen ik een perswee kreeg. Ik perste heel hard, er kwam een hele plons vruchtwater mee en tussen mn benen door zag ik mn vriend die net op dat moment een lekkere hap van een banaan wilde nemen. Zn mond ging meteen weer dicht en die banaan kon weg.