Ik vind de kinderen van tegenwoordig helemaal niet meer zo leuk. Ze zijn lui en verwend en de ouders zijn doorgaans slappelingen omdat ze hun kinderen niet durven te corrigeren. Wij zijn zelf nogal van de "hardere" aanpak. Geen fysiek geweld maar niet al dat praten en praten blehhh. Niet lullen maar doen is onze aanpak.
ik zie om mij heen wel ouders waarvan ik denk dat ze bezig zijn met groot brengen en niet met opvoeden. alles word voor ze gedaan en alles wat gewenst is krijgen ze. als ze nee krijgen te horen is het huis te klein. ik denk bij mezelf dan ook wel eens dat die kinderen geen idee hebben van hoe of wat als ze op eigen benen moeten staan.. ik vind zelf dat je je kind verantwoordelijkheden moet geven die bij de leeftijd past. dat kan bij ieder kind natuurlijk anders zijn de een is er sneller aan toe dan de ander.. nou wil ik niet zeggen dat ik het allemaal goed doe hoor. dl krijgt gewoon straf en heeft duidelijke regels en grenzen waar ze zich aan moet houden. ik vind het de taak van ouders om hun kinderen voor te bereiden op de 'echte' wereld die op ze af komt als ze op eigen benen gaan staan en daar helpt verwennerij en altijd maar alles voor je kinderen doen die ze best zelf kunnen echt niet bij..
Maar dit begint al heel vroeg. Wij zijn helemaal niet autoritair als ouder, maar als ik hoor dat ouders van alles uit de kast halen zodat hun kind maar geen driftbui krijgt 'want hij/zij is zo gevoelig', dan kun je van een kind ook niet verwachten dat het eigen impulsen kan reguleren.
Ik mocht vroeger ook soms eten terwijl samson en gert op tv was en toch heb ik tafelmanieren En ik vind het echt erg als een kind van 3 jaar aan een oma van 60 moet uitleggen hoe je een computer opstart of moet uitleggen wat het verschil tussen een laptop en tablet is. Erg voor het kind? Neen, die gaat mee met de tijd Erg voor die oma? Ja want het is toch erg als je deze ontwikkelingen hebt gemist Hoe later je met technologie leert omgaan hoe slechter je het op latere leeftijd gaat leren en later is alles via technologie, echt alles! Ja een kind moet buiten spelen, ik vind het geweldig dat mijn manneke onze tuin stukken leuker vind als de tablet. Zo hoort het ook. Maar een halfuurtje per dag op youtube naar filmpjes kijken kan echt geen kwaad of leerzame spelletjes op de tablet spelen kan ook geen kwaad. Je moet een goede verhouding zoeken. Het ouderwetse spelen, het nieuwe spelen maar ze ook onze technologie laten ontdekken. het is allemaal even belangrijk! Niet 1 van deze dingen uitpikken en de rest laten vallen, dat is wel verkeerd
Ik snap niet waarom dit soort dingen zo uit hun verband worden gerukt? Wat heeft een Ipad aan de eettafel te maken met een half uurtje computeren per dag??
Je kan toch niet op een tablet tokkelen tijden het eten? Waarschijnlijk kijkt het kind naar samson en gert op de tablet tijdens het eten zoals ik vroeger eens samson en gert keek op de tv tijdens het eten
Wij hebben de radio op de Ipad aanstaan met eten. Lekker achtergrond muziekje. Is dat ook erg? Verder met eens met Tuc. Ik zie een hele softe opvoeding om mij heen. Dan zijn mijn man en ik ( en mijn beste vriendin ) soms een uitzondering. Ik sta soms met mijn oren te klapperen wat anderen er uit gooien. Die van mij zijn niet heilig, en zoeken ook écht wel eens de grens op (gelukkig!). Dan maar die strenge moeke, maar mijn kinderen gedragen zich 95% keurig op het voetbalveld, aan tafel, in een restaurant, op verjaardag, bij vrienden etc. Thuis is het 'veilig' en bekend, en daar zoeken ze dan die grenzen op. Vind ik prima, want wij maken die grenzen dan weer even zichtbaar. MET ONZE HANDEN. Geintje natuurlijk. Maar wel consequent blijven, en duidelijke consequenties aan hun gedrag hangen.
Of het nou op tv of tablet was, in 1980 of in 2015, vind ik het niet horen onder het eten. Dat anderen dat prima vinden is een keuze en onderdeel van tafelmanieren in dat huis. Maar dat heeft niks met modernisering te maken inderdaad, vroeger waren er ook kinderen die tv keken tijdens het eten. Je kunt overigens zeker spelen op de tablet of PS3 of zo tijdens het eten. Als iemand anders maar het eten in je mond schuift. In sommige gezinnen is dat ook normaal.
wij zijn er ook al vroeg mee begonnen. toen ze kleine taakjes zelf uit kon voeren moest ze dit ook gewoon doen zoals bestek op tafel leggen of meehelpen haar speelgoed op te ruimen. nu helpt ze regelmatig met de afwas en moet zelf haar kamer opruimen daar is ze oud genoeg voor en vaak vind ze het nog leuk om te doen ook. ik geloof wel dat het ene kind gevoeliger is dan de ander maar daar moet je dan natuurlijk ook anders mee om gaan. dat je een gevoelig kind hebt wil nog niet zeggen dat het allemaal maar geaccepteerd moet worden.. maar ja ik ben zelf ook meer van de wat hardere aanpak en hou niet van dat 'softe' gedoe
Dat gaat hier echt niet gebeuren. We eten samen aan tafel, niet voor de tv of met een tablet op tafel.
Toch vraag ik me af of de kinderen van nu zoveel erger zijn dan de volwassenen. Egocentrisch, geen respect voor gezag, lui en verwend: is dat ook niet kenmerkend voor de maatschappij van nu?
Op zondagavond een lekkere pizza voor de tv vind ik heerlijk. Heb er geen slechte tafelmanieren van gekregen. Verder, tja ons manneke moet ook dingen van ons. Hij is wel heel gemakkelijk dus niet veel gedoe. Maar hij kan zijn speelgoed opruimen. Wel naar zijn leeftijd : doe de autootjes maar in dit bakje, doe je nu deze blokjes hier in? Zet je je karretje terug,... Dus niet van : ruim eens op! Hij geeft zijn jas aan mij als hij die uit doet en zegt alstublieft (ajabie) Ruimt zijn schoenen op. Legt zijn kleren voor het wasmachine of erin, inclusief auto's dus wel altijd checken Als hij om een snoepje vraagt en hij krijgt er geen is het 9 van de 10 keer goed maar ik zeg niet 'nee nu niet' ik zeg 'neen we gaan dadelijk eten' of 'neen nu niet maar je kan wel een appel krijgen' Als we naar de speeltuin gaan en we gaan naar huis heb ik ook geen problemen. Dan zeg ik 'we gaan naar huis want dadelijk komt papa naar huis' of 'kom we gaan naar huis, dan kan je nog even in de tuin spelen' Neen is hier neen en dat blijft ook neen. Een neen is hier nog nooit een ja geworden. En dat is de fout die velen maken!!! Word die neen af en toe een ja dan creëer je juist woedeaanvallen, dat is de eigen dikke fout van de ouders. En dan boos worden op het kind? Euhm ga zelf maar wat op de trap zitten,... Blijft die neen altijd een neen dan weet het kind ook waar het aan toe is en zijn er weinig tot geen strubbelingen. Wil je toch zelf die neen in een ja veranderen, verpak het dan slim zodat het kind niet doorheeft dat die neen een ja word.
Interessant! Ik ga vanavond even terugkijken. Maar ben het ermee eens dat kinderen soms niet opgevoed worden. Ouders zijn bang voor driftbuien en huilende kinderen. Kan daar slecht tegen. Hier een redelijk gevoelig meisje (de jongste) en ik probeer daar wel rekening mee te houden, maar ze wordt echt wel gecorrigeerd en opgevoed. Zij heeft dus ook vaker driftbuien dan de oudste, tja jammer voor haar, maar zij moet leren dat niet alles zomaar kan.
Ja dat denk ik ook. Scheelt ook per kind. Met de oudste hebben we nooit strubbelingen gehad eigenlijk, dat kwam pas vanaf 4 jaar. Bij de jongste hebben we dat veel meer. Ze zoekt gewoon veel meer grenzen op. Vooral ook met gaan slapen. Dus het is altijd hetzelfde riedeltje en daar wijken we niet vanaf. Als we soms iets makkelijker erin worden, wordt het ook weer meer drama, dus moeten we weer strenger zijn.
Gut wat apart, zeg. Iedereen ziet het om zich heen en doet het niet zelf. Ik zie het helemaal niet om me heen, terwijl ons kind op een montessorischool zit. En het stukje dat Tupp heeft gepost is gewoon basale ontwikkelingspsychologie in een leuk kleurenjasje gegoten. Wel interessant, hoor, maar niet echt revolutionair of zo.
Ik stond laatst in de rij bij een winkel. Toen ineens een meisje van nog geen drie jaar tegen mij zei " schiet je een beetje op" ..... Mijn mond viel open van verbazing. Ouders stonden erbij maar zeiden niets leken eerder trots. Heb tegen die kleine gezegd dat het niet kan omdat ik nog moest afrekenen. Had achteraf liever de ouders erop aangesproken
Als je de media elke keer serieus neemt bestaat de wereld enkel uit slechte ouders en vervelende rot kinderen. Nou sorry hoor, ik zie genoeg lieve, schattige, vrolijke en blije kinderen over straat lopen die zich keurig gedragen. Dit geldt ook voor jong volwassenen, volwassenen en oudere mensen. Je word maar gek van al die deskundigen die het denken beter te weten.
Gut wat een aparte opmerking. Alsof dat niet kan? Je moet hier eens op zp rondkijken...wordt letterlijk geschreven hoor kind dat onder etenstijd filmpjes kijkt terwijl mama het eten naar binnenschuift omdat hij anders niet eet. Of ouders die alle confrontaties uit de weg gaan en kinderen overal 2 of meerdere keuzes in geven (welke jas ze die dag aan willen, of ze kaplaarzen hoogzomer aan willen enz..)