Ja dat snap ik, maar ik vind het totaal niet bij Zembla passen, meer een uitspraak voor de Nanny op rtl.
Tja stukje journalistiek om interesse van mensen te wekken denk. Veel mensen die nu tv kijken zien zichzelf in die omschrijving (zoals je al zegt: een hele generatie) of hun kinderen.
Maar dat is hoe jij daar tegen aan kijkt....Bovenstaand omschreven ouders (is dit wel ABN??) zullen jouw manier van opvoeden misschien wel autoritair noemen En vinden bovenstaande opvoeding misschien wel een manier van zelfstandig maken. Ben het met Joycey eens, tegenwoordig heeft iedereen een mening over andermans opvoeding en andermans kinderen zijn onopgevoed etc....Maar grappig genoeg vind iedereen zijn eigen opvoeding het allerbest.
Soms zijn dingen inderdaad zo 'omdat ik het zeg' maar dat je dan gelijk voor het uitdelen van tikken bent....eeh nee, bijzondere conclusie wel eigenlijk.
Inderdaad! Ik heb juist het idee dat het vroeger erger was Of in ieder geval niet minder dan tegenwoordig. En ik ken deze "ouders van tegenwoordig" ook niet uit mijn omgeving, eerder vrij strenge ouders. Nou wil dat nou natuurlijk niet alles zeggen er heerst hier een redelijke boerse/nuchtere sfeer, gewoon normaal doen en niet teveel poespas en daar kan ik me ook goed in vinden. In die sfeer ben ik zelf ook opgevoed dus dat neem je dan toch een beetje mee, met een paar kleine aanpassingen her en der Maw ik doe zoals ikzelf denk dat goed is, maar wie weet zegt "men" over 20 jaar dat ik veel meer up/op/ap whatever had moeten doen. En zo doet iedereen de opvoeding van hun kinderen waarschijnlijk met de beste bedoelingen. Ik ben overigens wel de beste vriendin van mijn dochter, en de liefste mama
Helemaal mee eens. Kijk ik vanuit mijn eigen situatie: Mijn moeder was streng en over het algemeen rechtvaardig, toch heeft ook zij een aantal flinke steken laten vallen, niet bewust, maar met de beste bedoelingen. Onlangs vertelde ze me (ze is bijna 72) dat ze sommige dingen nu absoluut anders zou hebben aangepakt. Ik maak daar geen punt van, aangezien zij het toen ook echt wel met de beste bedoelingen heeft gedaan en destijds in een heel moeilijke, erg traumatische situatie heeft gezeten. Ik ben zelf moeder van kinderen van verschillende leeftijden: 24, 18, 5 en 3. En ook ik zie bij mezelf dat ik de opvoeding in grote lijnen wel hetzelfde heb gedaan bij alle 4, maar toch ....bepaalde dingen pak ik nu toch anders aan, dan 18 jaar terug Ach, met mij is het goed gekomen en met de oudste 2 ook, dus ik vertrouw erop dat het met de jongste 2 vast ook wel goed komt
Ik zeg niet dat jij dat doet...dat was de opvoeding van vroeger: "because I say so" en anders kreeg je een pak rammel.
Dat mogen ze vinden....maar ik ben het dus grotendeels eens met de reportage van zembla (of iig wat ik er nu van lees...moet hem nog zien) en ik zie "bewijzen" van mijn mening nu ook al wel in de praktijk. Dingen waar ik al mn twijfels over had 5 jaar geleden en die nu het kind 6 is idd bijzonder uit blijken te pakken.
Ik zeg ook niet dat het niet zo is he? Ik zeg alleen dat anderen jouw (en ook mijn ) opvoeding te autoritair zullen vinden.... Het is betrekkelijk zeg maar.... Mijn schoonzus vind mij weer niet streng genoeg (maar zij heeft geen kinderen ) mijn dochter van 5 denkt zelfs dat ze kan toveren (wat mij dan weer niks zal verbazen, zo'n heks is het wel ) Ach, leven en laten leven hoor! Want hoe je het ook doet, een ander heeft er altijd wel weer een mening over
dumpert.nl - Invalleraar vs brutale leerling De ouders van tegenwoordig Vroegerrrrrrrrr had je van de leraar bij de eerste 'EF YOU' al een flinke tik op je vingers of je bil ofzo gehad. En als je dan naar huis ging en het daar tegen je ouders vertelde, kreeg je er nog een tik bij. Je haalde het niet eens in je hoofd om naar tegen de leerkracht te doen. Nu is dit filmpje wel een extremiteit (althans, dat hoop ik!) maar toch zegt het wel wat over de opvoeding op het moment dat je zulk taalgebruik uitslaat (en al helemaal tegenover de leerkracht).
Ik ben absoluut met je eens dat het respect soms ver te zoeken is tegenwoordig. Samen met een buurvrouw sprak ik een jongen in de speeltuin aan die aan het treiteren was en we kregen k*th**ren terug. Maar ik vind dat kinderen soms wel de gedachte achter ee beslissing mogen weten en dat we wat kunnen uitleggen ipv de aloude: omdat ik het zeg!
Vroegerrr? Ik hoop dat kinderen het nu ook niet in hun hoofd moeten halen om naar tegen de leerkracht te doen, en al helemaal niet met zulk taal. En hier zou mijn kind dan geen lijfstraf krijgen, maar hij heeft een groot probleem als ie zich zo zou gedragen.
Hier ook hoor Ik kan me nog herinneren dat een jongen uit mijn klas (die erom bekend stond een kort lontje te hebben), groep 8 van de basisschool, de lerares had geslagen. Dat vond ik toen al onwijs heftig. Er werd ook gewoon door niemand niet over gesproken. Nooit niet. Hij is toen 2 weken niet op school geweest, maar ik zag hem lopen met een blauw oog; dus hij werd thuis flink afgestraft. Als ik van de docenten hoor dat mijn kereltje zulke taal gebruikt of een mep heeft uitgedeeld, krijgt hij hier ook gigantisch op zijn lazer. Hoe weet ik nog niet, maar hij gaat het zeker merken. Ongetwijfeld iets van een tijd huisarrest, geen computer/tablet/mobiel/televisie of weet ik het en een paar zaterdagen inleveren voor een hoop rotklussen. Dat het gewoon maar duidelijk is dat het niet door de beugel kan en dat ik zoiets nooit meer wil hebben. Ik denk alleen ook wel dat ik even onder 4 ogen (6, als de directeur mee wil doen) een gesprek wil aanvragen met de leerkracht om het verhaal te horen van een andere kant, even face to face. Niet om het voor mijn kind op te nemen of om verhaal te halen, maar het gewoon uitspreken, excuses aanbieden, kijken hoe we dit zo goed mogelijk op kunnen lossen, etc. Maar dat staat verder wel buiten mijn kind om. Dat praten en dergelijke vind ik dus gewoon meer voor volwassenen. Voor kinderen 'moeten' er mijn inziens gewoon duidelijke regels zijn en slaan/grof taalgebruik is 'not done'. Dat doe ik hier zelf ook bijna bijna bijnaaaa nooit.
Ja hoor, hier net zo. Wat voor mij eerlijk gezegd ook geldt: er zijn een aantal dingen die mijn ouders gedaan hebben tov mij waar ik eigenlijk nog steeds een beetje mee zit (geen lichamelijke mishandeling oid hoor). Dit erkennen ze ook, en ze zeggen ook dat ze het liever anders gedaan hadden achteraf. Dit probeer ik bij mijn eigen dochter te voorkomen, dus het zou zo maar eens kunnen dat ik met bepaalde zaken best wel soft ben in de ogen van een ander. Misschien dat dat ook wel (deels) meespeelt bij de "ouders van tegenwoordig". Dat is toch met elke generatie wel het geval? Als mijn moeder of vader vertelt hoe zij door mijn opa's en oma's zijn opgevoed dan is dat toch nog een tikkeltje harder dan de manier waarop mijn ouders mij hebben opgevoed.
Ik mocht het al een keer meemaken, mijn zoon heeft tegen de juf geroepen dat de school stom is en zij ook. Ze belde mij, en zowel man en ik zijn van onze werk direct naar school gekomen en samen met hem excuses aangeboden. Thuis hebben we 1. heel lang met hem gepraat, tot in de kern uitgeplozen waar zijn gevoel vandaan komt; 2. flink boos geworden om zulke woorden, hij mocht 1 week niet op de tablet of de spelcomputer; 3. hem zelf laten bedenken hoe hij zijn excuses zou aanbieden. Hij koos ervoor om een tekening en een briefje te maken voor de juf. Alles bij elkaar heeft nogal indruk gemaakt, hij zal zo'n actie echt niet snel meer uithalen. En inderdaad een apart gesprek gehad met de juf om te praten over de oorzaak van zijn woorden en zijn gemoedstoestand op school. Zij was hier heel blij mee, en na wat aanpassingen en meer uitdaging gaat hij weer heel graag naar school.
Tja, ik heb de uitzending met een half oor zitten kijken. Maar ik vind een aantal dingen behoorlijk door elkaar heen lopen en het gaat ook behoorlijk van de hak op de tak. Het gaat eerst over een niet-autoritaire opvoeding waardoor kinderen weinig respect hebben en geen grenzen leren, daarnaast over een frustratieloze opvoeding waardoor kinderen als volwassene niet bepaalde zaken niet kunnen accepteren en uiteindelijk ook nog over een te complimenteuze opvoeding waardoor kinderen psychisch te krenkbaar zijn. Ik denk inderdaad dat volwassenen die niet met autoriteit, niet met grenzen en niet met frustraties om kunnen gaan en zichzelf dan ook nog heel bijzonder vinden hele vervelende volwassenen zijn. Maar dat is toch ook in de maatschappij terug te zien. Volwassenen die ruzie maken (gefrustreerd) met politie (autoriteit) omdat ze geparkeerd hebben zonder te betalen (grenzen) en vinden dat ze geen boete behoren te krijgen omdat ze zielig zijn (uitzonderingspositie). Ik denk alleen niet dat een autoritaire opvoeding niet de heilige graal is omdat het heel goed mogelijk is om streng te zijn maar gelijktijdig een kind psychisch niet weerbaar te maken tegen de maatschappij. En uiteindelijk is opvoeden toch het voorbereiden van je kind op de maatschappij. Een maatschappij die akelig hard is en niet stil zal staan als als een kind, om wat voor reden dan ook, niet mee kan komen.
Denk dat de juf/school blij was te merken dat jullie dit ook een heel ding vonden als ouders en er gelijk mee aan de gang gingen...je moet ze de kost eens geven die alleen maar zeggen: och ja...zal het er wel even over hebben (en dat vervolgens niet doen)
Ik begrijp niet zo goed wat je wilt zeggen. Ze proberen duidelijk te maken dat kinderen die opgroeien met weinig grenzen, weinig tegenslag, geen teleurstellingen en het idee dat ze de meest geweldige wezen op aarde zijn, van een koude kermis thuis komen in het harde wereld. Dat is nu, maar zo was het ook 20, 50 of 100 jaar geleden ook. Alleen zijn er laatste 20-30 jaar steeds meer van, voornamelijk door de manier van opvoeden en omgaan met kinderen. Maar zeggen ze dat streng en autoritair zijn DE oplossing is? Volgens mij niet zo stellig..
Ik heb het niet gezien maar hoewel de startpost een erg zwart-wit beeld geeft (er zijn gelukkig genoeg voorbeelden waar het anders gaat) ben ik het er wel mee eens. De eerste generatie pubers die zo zijn opgevoed loopt al rond. Zij hebben de slogans "ontwikkel je talent", "doe wat je leuk vindt" en " zorg dat je gelukkig bent" erg letterlijk genomen. Prima levenswijsheden maar als het alleen daarom draait krijg je egoïstische mensen die zichzelf in het middelpunt zetten en hun eigen doelen willen bereiken, het liefst zo makkelijk mogelijk, want ergens voor werken hebben ze niet geleerd, papa en mama deden alles voor ze, en ze kijken niet naar anderen om. Erg vervelende lui om mee om te gaan terwijl ze eigenlijk hun hart op de goede plek hebben zitten. Het is dus echt de opvoeding. Ik zit bij een muziekvereniging waar ik dit regelmatig terug zie als er grote evenementen worden georganiseerd. Blagen van 17, 18 die zichzelf constant op de voorgrond zetten.
Nou, vroegâh wisten veel ouders nog veel minder van ontwikkelingspsychologie, alleen was de tijdgeest anders en werden kinderen dus meer beknot, terwijl ze op een gegeven moment juist die vrijheid wél hadden moeten krijgen. De mismatch is verschoven, denk ik.