Wat ik ook mis is de reflectie naar eigenwaarde van het kind. Het leren hoe om te gaan met gekwetst worden. Als de juf zowat haar excuses moet aanbieden aan een kind als hij haar kwetst omdat ze anders bang moet zijn voor vertrouwensbreuk, wat leert zij het kind dan? Moet hij ook maar accepteren om gekwetst te worden? Hoe moet hij zijn grenzen aangeven? Door tegen de pester te zeggen: wat kan ik doen om het voor jou fijner te maken? En daarnaast vind ik een band die alleen blijft bestaan als je leuk met elkaar omgaat, heel zwak. Vertrouwen ontstaat door te leren omgaan met alle emoties, en leren dat je er ook mag zijn ook al heb je iets gedaan waar de ouder/juf ed boos om is geworden.
Ik vind het grappig dat je het stukje boosheid benoemt. Pasgeleden hebben we hier nl ook een discussie over gehad waar o.a. tara in zat en sommigen gaven aan nooit boosheid te voelen naar hun kinderen toe. Wat ik toen ook gezegd heb is dat ik dat vreemd vind en het zou mijn keuze ook niet zijn...ik vind het nl belangrijk dat kinderen emoties als boos zijn leren. Ik vind het een normale prima emotie als je die op de goede manier uit. En ik vind het belangrijk dat ze die leren in een veilige situatie zoals thuis.
Ik denk dat je al wel een goede balans hebt...dat je alleen hrt stukje hoever beweeg ik mee soms lastig vindt. Dat is ook zo. Ik probeer dat dan ook te benoemen bv: ik vind het goed als je dan .... doet, maar ik VERWACHT dan dat jij...... bij mijn dochter werkt het goed als ze weet wat er van haar verwacht wordt.
Hoe pak je eigenlijk een manneke aan wat intens verdrietig word als je boos word? Als ik boos ben dan heb ik kans op een ontroostbaar en ongelukkig ventje en dan ben ik niet boos boos. Ik zeg dan iets in de aard van "en nu is het genoeg, nu ben ik boos" ? Maar ik verhef dan mijn stem een beetje. Heel gecontroleerd zeg ik het dus ik vlieg niet uit ofzo. Maar boos de stem verheffen is voor hem echt een straf. Gelukkig is dat nog niet vaak voorgekomen een uuhhhhh is zo goed als altijd genoeg als hij iets doet wat niet mag en daar kan hij wel tegen. Als mijn vriend vervelende klanten in de winkel heeft gehad moet dat er soms effe uit en praat hij ook wat harder. Voor mij zijn het sensatie verhalen, luister er vaak graag naar haha maar dan krijgen we ook vaak een pruillipje. Hij is dus echt supergevoelig voor boos gedrag en voor hardere stemmen (gelukkig wonen we in Limburg) Hoe kunnen we hem daar harder in maken? Als hij over een dik anderhalf jaar naar school gaat zal de leerkracht zijn of haar stem ook eens verheffen, of in andere situaties. Hoe leren we hem aan om daar iets harder in te zijn? Het is wel een seutje wat we hebben, heel erg voorzichtig met alles. Ik kan zelfs alleen naar boven gaan en het traphekje open laten, hoger als de 2e trede komt hij toch niet want hij weet dat dat gevaarlijk is. Ik doe die wel meestal dicht hoor Hij is heel erg voorzichtig en lief, te lief! We willen dat lieve manneke behouden maar ik heb nu al schrik dat hij op school een slachtoffertje gaat worden. Hij kan er al niet tegen als wij wat harder praten,.... Langs de andere kant, hij huilt wel zelden dus op dat gebied is het geen seuteke. Hij valt, staat op en zegt : is eweg. (Pijn is weg)
Dat komt wel..wanneer papa of mama hun stem verheffen is dat toch anders dan wanneer de juf dat doet dus voorbereiden erop is eigenlijk niet mogelijk. Ik verhef mijn stem ook wel eens..voor dochter naar school ging was ze er wel van onder de indruk in de zin van: nu is het menens maar was daar nooit bang van ofzo. Maar toen ze op school kwam en de juf of meneer moest dat tegen een kindje doen...dan ging ze huilen en het was niet eens tegen haar. Ze snapte dat echt niet...naar de juf/meneer moet je luisteren. Ze huilt inmiddels niet meer maar ik krijg elk oudergesprek te horen dat ze dat toch niks vindt. En ze hoeven het echt nooit tegen haar....het gaat dan echt om een ander kindje. Ze vertelt ook nog elke dag wie er stout zijn geweest...dat is echt een ding voor haar. En thuis is het echt gene heilige hoor Ik zou in ieder geval nie op voorhand uw stem steeds verheffen...zo van dat leert tie dan
Er is een groot verschil tussen boosheid uiten en schreeuwen/ stem verheffen. Je kunt ook boos zijn als je zegt dat het genoeg is. Ik schreeuw nooit tegen de kinderen, maar ben wel degelijk weleens boos. En je kind wordt vanzelf 'harder', ze kunnen echt wel wat hebben. Ik probeer nooit voor het kind in te vullen wat hij misschien wel eng of moeilijk zou vinden, soms onderschatten we onze kinderen daarin. Ik zou hem gewoon 'normaal' behandelen, als een volwaardig mens en geen breekbaar eitje (niet dat je dat doet, maar in het algemeen). Net als motorische ontwikkeling, komt de algemene ontwikkeling ook met vallen en opstaan. En ze leren pas opstaan als ze weleens vallen.
Ja, ik vind het best normaal dat een kind van drie weleens stom tegen iemand zegt. Ik accepteer dat niet, en ga er inderdaad over in gesprek. Maar ik voel daar geen boosheid over. Ik zie dat als een leermoment voor het kind om zijn gevoelens beter te leren verwoorden. Bij een kind van zes zal het inderdaad anders liggen.
Nee, dat voel ik inderdaad niet. Zoals toen ook gezegd, wel eens frustratie, vermoeidheid etc, maar geen boosheid. Maar dat is ook een kwestie van interpretatie zoals in dat topic ook werd genoemd. Dat is trouwens geen keuze, maar gewoon mijn emoties. Ik vind het ook heel belangrijk dat kinderen met deze emotie om leren gaan. Voel jij op je werk wel boosheid naar de kinderen toe?
Jullie hebben beiden gelijk. We kunnen hem er niet op voorbereiden en we moeten hem ook niet aanpakken alsof hij een porseleinen kopje is. Maar dat doen we ook niet. Heb mijn ouders vandaag weer gezegd dat ze moeten stoppen met hunne "voorzichtig" Langs de andere kant. Hij knoeide met zijn drinken, mijn ouders zeiden van. Niet knoeien, rustig drinken! Mamama toch! Mijn opmerking was dat ze dat niet zo moeten zeggen, dat hij daar onzeker van word en hij rustig dronk maar hij is nog maar 2 he. Tja, welke manier is eigenlijk het beste? Scheeuwen heb ik eerlijk waar nog nooit gedaan, vind ik ook zo kleinerend en zwak. Kan natuurlijk altijd eens voorkomen, kan niet in de toekomst kijken en mama's zijn ook maar mensen. Ik denk dat als ik dat eens doe hij echt bang zal zijn. Hij is niet bang aangelegd maar van boos zijn word hij al heel erg verdrietig. Hij is ook heel erg sociaal, gaat graag elk kindje aaien en gedag zeggen maar dan reageren die kindjes juist bang haha
Ik denk dat je een grens ook heel goed aan kan geven zonder boos te worden. Die emotie voel ik inderdaad (tot nu toe) niet naar mijn eigen kind of naar kinderen op mijn werk. Misschien wel als hij ouder wordt, dat weet ik nog niet. Ik heb laatst bijvoorbeeld wel een kind op werk gehad dat zei: Naar jou luister ik niet! Toen heb ik heel duidelijk gezegd dat ik dat niet accepteer. Dat ik van hem verwacht dat hij naar mij luistert en dat ik ook naar hem luister. Maar op zo'n moment voel ik alleen de groei die zo'n kind op dat moment ervaart en geniet ik daar eigenlijk alleen maar van. Daar komt dan geen boosheid bij kijken.
Ik ben wel heel blij dat hij toch wel stoute dingen doet. Af en toe op de salontafel kruipen of dat hij laat zien dat hij er niet mee akkoord gaat. Daar ben ik wel blij om! Dat wil toch zeggen dat hij zich veilig voelt. Als een kindje nooit stout is, dan maak ik me echt zorgen. Dan klopt er iets niet.
Ja hoor dat voel ik wel eens...en ik probeer dat ook naar de kinderen te benoemen. Ik ga niet tegen hen staan schreeuwen ofzo maar benoem wel dat ik ergens boos van wordt. Ik leg uit wat ik niet leuk vind...maar soms dekt dat de lading niet en dan leg ik dus uit dat ik er boos van wordt. En ja sommige dingen doen kinderen idd omdat ze een groei doormaken maar daar geniet ik dan niet alleen van...ik kan best boos zijn dan.
Ik doelde niet op de band tussen juf en kind maar tussen ouder en kind. Uiteraard hoeft de juf geen excuses aan te bieden, ik vind het juist heel goed dat zij haar grens heeft aangegeven en met jullie in gesprek is gegaan. Maar ik vraag me af wat de straf in deze situatie bijdraagt. Denk je dat het zonder straf niet duidelijk was geweest? Dat hij het dan nogmaals had gedaan of vind je dat er gewoon standaard een straf verbonden moet zijn aan dit gedrag? Voor mij zelf zou het gesprek en excuses dus voldoende zijn, maar dat is natuurlijk een heel persoonlijke keuze. Ik ben gewoon benieuwd wat voor jou de straf bijdraagt.
Ik heb de uitzending trouwens toch nog bekeken. Bizarre situatie bij die brabante vrouw!! Dat ze de tandenborstel klaar legt en zijn sokken aantrekt!! Als zij representatief is voor de ouder van tegenwoordig dan is het inderdaad slecht gesteld. Ik ken dit soort ouders echt niet en ik ken er behoorlijk wat. Vond het wel echt extreme voorbeelden.
Hier worden alleen in extreme gevallen straffen gegeven, en dan niet in de vorm van time out of zo, maar een tijdelijke consequentie. En juist na het gesprek met mijn zoon kwam hij zelf tot de conclusie dat, als juf hem stom had genoemd voor de hele klas, hij het als pesten zou zien, en alleen zomaar sorry zeggen zou voor hem niet genoeg zijn. Ik vind het juist heel waardevol en een manier om te leren omgaan met gevoelens van anderen. Omgaan met gevolgen van eigen gedrag voor gevoelens van andere mensen. En leren dat het kwetsen van anderen en over de grenzen heengaan, ook consequenties heeft voor jezelf. Sorry zeggen is geen consequentie. Hij vond het inleveren van de tablet voor een paar dagen zelf een prima consequentie. En, nee, ik ben geen seconde bang dat de vertrouwensrelatie met mijn zoon beschadigd zou worden door een beetje straf. Dan zou die vertrouwensband aan zich al niks voorstellen..
Bedankt voor je uitleg. Ik vind dat je er goed over na hebt gedacht en het klinkt als een goede oplossing voor jullie.
Een brutaal kindje, een kindje dat niet wil delen en dan steeds anderen mept als ze ook iets willen pakken, een kindje dat geen zin heeft om te drinken en net zo lang de beker naar het randje schuift tot die hem er met zn elleboog af kan duwen...en dat zo een paar keer per week....
Ja, dat zijn geen leuke situaties natuurlijk. Ik ben dan zelf alleen meer bezig met samen een oplossing vinden dan boos te worden.