Pas ook al een topic over geplaatst.. maar het komt de afgelopen dagen steeds terug.. Mijn meisje is verdrietig echt intens verdrietig en weet volgens mij zelf niet goed waarom. Vandaag bv omdat ze zo graag naar school wil ( het is vakantie ) Over het algemeen is er niets aan de hand. Vrolijk spelen geen vuiltje aan de lucht maar ineens kan het omslaan.. en dan is er intens verdriet. Ik maak me een beetje zorgen omdat het de laatste weken toeneemt. We proberen haar te troosten, maar ik laat haar ook gewoon wel verdrietig zijn. ( ik moffel het niet weg of praat er overheen.. ) Vaak laat ik haar even bij me huilen praat even over wat de oorzaak is volgens haar op dat moment ( maar van de week zei ze ook dat het eigenlijk niet wist dat ze gewoon verdrietig was ) uiteindelijk benoem ik iets anders wat wel leuk is. Zoals wat we gedaan hebben die dag of nog gaan doen. En dan zakt het wel. Maar d`r tranen zitten zo hoog.. Herkenbaar ? Verder heb ik wel het idee dat ze best OK in haar vel zit, wat ons wel opvalt is dat ze niet zo goed voor zichzelf opkomt. Ze laat andere kinderen dingen afpakken bv ook als ze ( veel ) jonger zijn. Ze bijt niet echt van zich af.
Niemand ? vanavond was het weer raak. Ontroostbaar is ze. Ze weet zelf ook niet waarom. Uiteindelijk hebben we haar nare gedachtes in de kast gelegd " lade dicht" dat leek te helpen. Maar vraag me toch af of er meer kleuters zijn die zo piekeren ?
Kan me heel goed voorstellen dat dit moeilijk voor je is als moeder zijnde. Hoe lang zit ze al op school? Is ze misschien hoogsensitief?
misschien is ze eenzaam? en er zijn idd veel piekerende kleutertjes. ik denk dat het een goed idee van je was om de nare gedachtes in een lade dicht te doen. misschien ook een idee om er een speciaal doosje voor te maken waar ze al haar zorgen in kan stoppen. mijn dochter kwam ook totaal niet voor zichzelf op en ook met jongere kindjes net zoals jij het zegt met jouw dochter. ze zit nu op een verdedigingssport en dat helpt haar wel. op school komt ze ook beter voor zichzelf op dus de juf merkt ook dat het haar goed doet. misschien kun je ook met de juf praten hoe ze op school is. dl had bijv. heel veel bevestiging nodig als juf even op haar mopperde dacht ze meteen dat juf echt heel boos op haar was en ging altijd even vragen aan juf ben je nog boos op mij terwijl juf het eigenijk alweer vergeten was..
Onze dochter heeft dit ook wel eens. Waarom ben je verdrietig? Dat weet ik niet... Dochter van een vriendin heeft het ook wel eens dus ik zou er niet direct van schrikken. Die van mij is overigens 3.5.
@ Anouk Ik geloof niet in hoog-sensitief maar zij ( en ik ook trouwens ) hebben wel veel overeenkomsten met wat hoogsensitief zou zijn. Als ik daarop " test " zijn we beiden hoogsensitief. Een gevoelig meisje is ze dus wel @ Cactusje: Ja zelfverdediging is wel een goede. Zo`n doosje is ook wel een goed idee. Dan verplaats ik dat wel naar bv voor het eten ipv voor het slapen gaan denk ik Ik heb wat rondgekeken ga denk ik het boek/ cd Stilzitten als een kikker bestellen. ( soort mindfullness voor kleuters. Kan geen kwaad lijkt me )
Het is echt een fase waar veel kleuters doorheen gaan. Ik zou er inderdaad niet allerlei oorzaken aan gaan plakken. Op deze leeftijd beseffen kinderen veel meer, waaronder ook dingen die te abstract zijn of die ze nog niet echt begrijpen. Ze beginnen gevoelens te krijgen over vriendschap, verlies, jaloezie, erbij horen, gerechtigheid enz. Deze emoties kunnen overweldigend zijn, en daardoor moeilijk te verwoorden. Een kleuter is per definitie heel gevoelig voor deze emoties. Er gaat een hele wereld open voor ze, ze beginnen bovenstaande gevoelens te krijgen voor mensen buiten het gezin, die dus niet onvoorwaardelijk van ze houden. Bij vriendschap komt bijv veel emotie kijken bij een kind, maar vriendschap is niet onvoorwaardelijk, en daardoor heel verwarrend in het begin. Ik herken het in ieder geval, en met de tijd gaat ze de emoties en haar gedachten/verdriet beter verwoorden. Wij hebben thuis heel veel gepraat, via andere weg tot de kern proberen te komen (gewoon tig willekeurige onderwerpen aansnijden, praten over koetjes en kalfjes), en ruimte gegeven voor het verdriet. Verdriet wegstoppen zou ik niet doen. Last haar maar uithuilen op je schoot, dan gooit ze het eruit voor dat moment en het lucht op.
Dank je wel Amdaa Nee echt wegstoppen doe ik niet maar na bijna een uur huilen heb ik dat wel gedaan. In de zin van gedachten geparkeerd zodat ze rustig kon slapen. Heb ook gezegd dat ze er morgen overdag weer mee verder kan
Ow wat herkenbaar Onze oudste 5.5 jaar heeft dit ook Piekert heel erg Bepaalde dingen zeggen me man en ik pas als ze op bed ligt Ze heeft nu polly t zorgen vriendje. Verder proberen we iedere avond even met haar te lopen zodat ze wat kan zeggen als ze wilt
Fijn dat het ook herkend wordt. Thema`s waar het over gaat is bv ook vaak dat dingen voorbij gaan. Dus bv een weekeindje weg waar ze lang naar uitgekeken heeft is ineens weer voorbij. Komt zo`n weekeinde ooit weer terug ? Of dingen die ze niet goed gedaan heeft. Spijt dat ze stout geweest is of bv tas die ze gemaakt heeft waar ze de glitterlijm achteraf op de verkeerde plek gedaan heeft ( vind ze zelf dan )
Is ze verder fysiek gezond? Neerslachtigheid is een symptoom van verschillende typen vitaminegebrek (google maar eens). Je zou zonodig misschien eens een supplement kunnen proberen. Het klinkt misschien als een suffe oplossing, maar als haar neerslachtigheid hierdoor veroorzaakt wordt, is het probleem meteen opgelost. Een andere optie is dat het "gewoon" weer een fase is. Mijn dochter van 3,5 heeft het soms ook best lastig met haar emoties (bij haar vooral woede...). Het hoort ook een beetje bij de leeftijd dat kinderen hun gevoelens wat bewuster gaan ervaren, maar er nog niet zo goed mee om kunnen gaan (nog niet kunnen reguleren). Dit zou betekenen dat het vanzelf weer wat beter zal gaan. Zijn er geen heftige "life events"geweest, die van invloed kunnen zijn en haar verdriet zouden kunnen verklaren (zwangerschap, familie omstandigheden, verhuizing, etc.) Verder zijn er ook aangeboren verschillen in de mate van positiviteit tussen mensen. Er is zelfs een gevalideerde psychologische schaal, waar je dit mee kunt meten (naar mijn weten alleen voor volwassenen). Het kan zo zijn dat je dochtertje gewoon iets minder optimisch/vrolijk/positief en iets melancholischer is dan gemiddeld. Echter, als je eerder nooit een aanleiding hebt gehad om dit te denken dan zal het vast wel loslopen. Als dit wel zo is, is het zeker niet per sé negatief. Veel artiesten en kunstenaars scoren lager op positiviteit . Zoals je het beschrijft, zou ik niet meteen denken dat haar eventuele gebrek aan assertiviteit ten grondslag ligt aan haar verdriet. Veel jonge kindjes (vooral meisjes) zijn nog niet zo assertief. Tenzij het extreem is, of zij er zichtbaar moeite mee heeft, zou ik me hier niet direct zorgen over maken. Veel succes en sterkte! Ik kan me heel goed voorstellen dat het heel naar is om je lieve kindje verdrietig te zien.
Misschien samen even wat dochter-moeder tijd. Geef haar een leeg vel papier en laat haar kleuren wat ze precies voelt.. Daarna teken je zelf iets wat vrolijks zoals bloemen, hartjes, regenboog etc.. Misschien kan ze niet uitleggen waarom ze zo verdrietig is? Agh arme meid, ik vind dat altijd zo sneu als zo'n kleine meid ontroostbaar is.. dikke knuffel voor haar.
Je zou eens kunnen kijken voor judo. Ik heb al diverse malen meegemaakt dat kleuters daar echt steviger van in hun schoenen gaan staan.
Huptiedumptie: Ja die vitamines zijn ook al eens door mijn hoofd geschoten eens in verdiepen. en over het algemeen is ze juist super vrolijk. Ze komt zingend uit haar bed en gaat er bij wijze van spreke zingend in . Alleen de afgelopen weken dus die huilbuien af en toe en nu ik er over na denk ook al een paar keer s`nachts uit bed omdat ze niet lekker is. Hoofdpijn/ buikpijn wat vage klachten die in de ochtend weer over zijn Vandaag een hele dag samen op pad. Gewinkeld gekletst wat gedronken lekker samen gekookt nu zij voor de tv en ik achter mijn laptop. Heb vandaag een boek over verdrietig zijn bij de bieb gehaald en vanmiddag voorgelezen.. Net tijdens het eten gevraagd of ze vandaag ook nare gedachtes heeft. En die waren er. Ze dacht na over de andere meiden in de klas die vaak ruzie hadden dat vind ze lastig. Samen gekeken hoe daarmee om te gaan. Ben benieuwd hoe het vanavond/ vannacht gaat
Hier hebben ze ook al eens zo'n fase gehad. Ik was het alweer vergeten, maar ik heb rond die leeftijd ook al eens gezocht of kleuters manisch-depressief kunnen zijn, herinner ik me... En ze hebben allebei zo gehuild toen ze zich realiseerden dat papa en mama ook dood kunnen gaan en dat ze dat waarschijnlijk ook gaan vóórdat zij zelf doodgaan. Zo sneu! Volgens mij komt het vooral omdat ze meer oog krijgen voor de wereld om hen heen en abstracter gaan denken. Daarnaast hebben ze hier ook last van voorjaarsmoeheid. Beetje extra ijzer en vitamientjes, filmpje kijken in bed en lekker veel thuis spelen helpen altijd erg goed tegen de tranen.
Het hoge woord is eruit.. Vanavond weer verdriet en na wat doorvragen kwam er onder luid gesnik uit dat ze denkt dat ze het niet overleefd als wij dood zouden gaan. Dat ze echt niet alleen kan wonen ... Hoe ze daar nu bij komt ? Als ik vraag waarom ze denkt dat wij doodgaan zegt ze : " omdat jullie toch eerder dan mij geboren zijn dan gaan jullie ook eerder dood " Heb haar maar mee naar beneden genomen voor een kopje thee en een gesprekje. Ondertussen zit ze weer zingend te puzzelen. Zo maar naar bed .. Maar volgens mij was dit het echt. Ze moest bijna spugen toen ze het zei zo hard moest ze huilen mijn arme meisje..
Och jee... Wat verschrikkelijk dat die ukkies al met zulke dingen kunnen zitten hè... Goed dat je er zo lief op in bent gegaan door beneden samen wat te drinken en praten. Hopelijk is dit het en kan ze het nu verder aan....!
Dank je wel voor je reactie. Ja moest ook echt moeite doen mijn eigen tranen onder bedwang te houden. Net nog even bij haar wezen kijken ze ligt lekker te slapen nu
ach wat sneu.. hoop dat dit de reden is geweest voor haar verdriet. dezelfde logica achter het dood gaan heeft mijn dochter ook.. papa gaat eerder want die is het oudste dan mama en dan dl..
Ik hoop dat je meisje wat opgelucht is nadat ze je het verteld heeft. Ik heb een vierjarig meisje met heel veel emoties, ze zit nog maar een paar maanden op school wat moeilijk is, maar ook het besef dat ze nooit met papa gaat trouwen, maar met een vreemde wat heel eng is. Zich realiseren dat papa en mama niet altijd bij haar zullen zijn. Veel vragen over de dood. Ze is niet een kind dat zich makkelijk laat troosten en is vaak vooral strontvervelend. Zo moeilijk om mee om te gaan terwijl je weet dat het niet goed met haar gaat, maar je haar ook wil leren een beetje respect te hebben voor de mensen om haar heen.