Hoi dames, Sinds ongeveer drie weken weet ik dat ik zwanger ben. Helaas hadden ik en mijn vriend twee dagen daarvoor ruzie gekregen. Hij ging daardoor bij zn moeder slapen een nachtje, hij moest zoals hij het verwoorde tot rust komen. Ik ben een paar maanden geleden bij hem gaan wonen, van brabant naar de randstad een hele overgang dus. Ik had verwacht toen ik zei dat ik zwanger was dat hij die boosheid wel even aan de kant kon schuiven, maar nee hij bleef nog een nachtje bij zijn moeder. Ik voelde me die 24 uur zwaar eenzaam en alleen. Ik wilde blij kunnen zijn want ik was toch wel happy dat ik zwanger ben! Maar niet op deze manier.. De volgende dag kwam hij thuis en zei ben nog steeds pissig maar ben wel blij dat je zwanger bent (niet echt heel enthousiast maargoed). Ik dus weer instellen op ik mag me happy voelen. Een paar dagen later barste hij helemaal uit in verwarring en verdriet en vertelde me dat hij niet kan samenwonen.. Dat hij echt dacht er klaar voor te zijn maar sinds dat ik in huis ben zich benauwd voelt en weer op zichzelf moet zijn. Hij geeft aan dat dit aan hem ligt en hij dit ak eerder in een relatie had en een soort van bindingsangst heeft en hij maandag een gesprek heeft bij de psycholoog. Ik ben sindsdien naar mijn moeder gegaan, nu een paar dagen. Ik kan hem echt niet zijn rust geven want word elke dag woedender als ik erover na denk! Hij wil nu dat ik met het kind een huisje vlakbij mijn moeder neem en hij in het huis blijft wonen en belooft ons financieel te helpen en er voor ons te zijn, dus in weekend en misschien een dagje doordeweeks. Hoe kan hij verwachten dat ik hiermee akkoord ga dat is toch veel te veel gevraagd voor iemand die wel de relatie wil voortzetten?! Hij zegt dat hij back to basic wil.. Dat gaat toch niet met een kind op komst! En hoe kan ik op zijn woord vertrouwen? als ik eraan denk voel ik me steeds meer aan de kant gezet! Ik ga al dagen door een hel en zit te twijfelen aan abortus, ben nu nog maar 6 weken. Maar ben al 26 en denk van ja voordat ik weer een partner tegen kom kan ik dan nog wel kids krijgen.. Maar van andere kant wil ik in deze hel blijven. Ik weet niet welke keus meer pijn gaat doen.. Niemand kan dit voor mij bepalen maar ben benieuwd wat jullie hierover denken en of iemand ervaring heeft met een soortgelijke situatie.
Hai wat heftig zeg! Ik begrijp je boosheid en frustratie, maar een abortus vind ik in dit geval helemaal niet aan de orde. Misschien moet je vriend even wennen aan dit idee, ik vind wel dat hij erg kinderachtig reageert maar dat ter zijde. Ik zal het even wat tijd geven en vooral geen overhaaste beslissingen nemen Heel veel sterkte, dikke knuffel!
Goed, als ik door dat blok tekst heen lees, lees ik vooral boosheid. Zet dat eens aan de kant, daar word je niet beter van. Hij wil, zo begrijp ik, de relatie niet stopzetten, alleen afstand voor nu. Geef dat eens voor jullie beiden en verstik elkaar niet. Abortus is echt een no no in deze situatie, vind ik.
100% eens met de reacties hierboven, maar ook nog even dit: je bent niet 'al' 26, je bent 'pas' 26 en je hebt tijd genoeg! Niet zozeer om een abortus te plegen, maar wel eventueel om een bepaald persoon te verlaten, die blijkbaar een patroon heeft en jou verdrietig en onzeker laat voelen, en je leven op te pakken en iemand te vinden die met jou al deze ervaringen wilt delen. Een partner met cold feet heb je ook niks aan in het leven! Succes meid, het komt heus goed!
Ik was terug verhuisd naar mn oude woonplaats en het hem voorlopig laten uitzoeken. Het kan hem benauwen, maar vind dit wel ver gaan. Gaat t alsnog mis tussen jullie; je red t met zn 2tjes ook echt wel!
Wat heftig meid, maar neem nooit beslissingen in heftige emoties! Dat is mijn ervaring en tip voor je, Geef hem de ruimte en neem ook voor jezelf de ruimte, laat de eerste emoties bezinken, en ga dan samen in gesprek over hoe nu verder? Ik vind het wel goed van hem dat hij weet dat hij een probleem heeft en volgende week al naar de psycholoog gaat, Ik lees nergens in je verhaal iets terug over een gezamenlijke kinderwens? Was die er? Als ik vragen mag? Of ben je onverwacht zwanger geraakt? Hoe moeilijk ook je kunt voor mijn idee nu niet anders doen dan afwachten hoe dit verder gaat, maar wel je eigen plan trekken,en zelf goed gaan nadenken,wil jij verder met iemand die op deze manier met je omgaat? En misschien nog veel andere vragen, Ik zou geen druk leggen op hem, maar vind wel dat hij een verantwoordelijkheid heeft naar jou en het kleintje wat op komst is, hij is toch de vader.. Heel veel sterkte met alles, Liefs taart.
Je geeft zelf aan happy te zijn met je zwangerschap. Waarom overweeg je nu dan abortus als een keuze? Je hoeft niet bij iemand te blijven die je verdrietig maakt, maar om voor diegene je ongeboren kind op te geven.. ik zou het persoonlijk niet doen! Maar zoals je zelf al aangeeft: dit is een beslissing die alleen jij kunt maken. Ik heb overigens bij beheer aangegeven dat dit bericht verkeerd staat, dus die zal binnenkort wel verplaatst worden..
het is niet een beslissing om te snel te nemen mee eens...jullie beiden zijn erg emotioneel nu waarschijnlijk dus keuzes die nu worden gemaakt zijn gebaseerd op jullie heftige emoties van nu....maar snap best dat je zekerheid wil of je alleen komt te staan ofniet..sterkte
Waarom hebben mensen zo'n haast.. Waarom niet eerst even samenwonen en aan elkaar wennen zonder kind? Is nu te laat.. abortus vind ik een heel slecht plan. Maar naar mijn mening was dit probleem makkelijk te voorkomen geweest.
Scarmen heel veel sterkte en succes toewenst. In welk richting je ook gaat. Jullie moeten echt heel goed samen gaan praten, het is niet zomaar iets dat zwanger zijn. Aan de ene kant snap ik ook niet waarom jouw vriend aan kinderen is begonnen (los van jou) als hij het allemaal al wist. Heel raar! Maar vind het heel sneu voor jou, heel veel sterkte hoor meid! Hoop dat alles nog goed komt.
Allereerst, kan dit onderwerp alsjeblieft ergens anders heen. Zo'n gevoelig onderwerp hoort Niet in de lounge. Ts, sterkte met deze situatie, ik wens je veel weidsheid toe en ik vind het heel erg dat je nu over abortus denkt. Ik wil er nog heel veel over zeggen, maar dan ga ik boos worden. Dus hou m'n mond verder.
Als dit echt geen geschikte man is om kinderen mee te krijgen zou ik toch echt die abortus overwegen. Je hebt nog alle tijd om een nieuwe relatie te krijgen en met iemand anders kinderen te krijgen. Sorry als ik sommige mensen hiermee kwets, maar zo denk ik erover. Denk ook aan hoe het leven van het kind eruit zou zien en jouw leven natuurlijk..
Heb je de steun van je moeder? Weet ze van je zwangerschap? In jouw verhaal lees ik tussen de regels door dat je eigenlijk helemaal geen abortus wilt! En ook dat je vriend niet negatief tegenover de zwangerschap op zich staat. Mocht je (tijdelijk) bij je moeder terecht kunnen, dan sta je er toch niet alleen voor. En ook als je niet meer bij elkaar bent kan hij misschien wel een hele goede vader zijn. Bedenk eerst wat je met deze relatie wilt. Wel of niet doorgaan. Zoniet, overleg met hem of hij vader wil zijn of niet. Dat is een keuze die alleen hij kan maken. Dit moet je weten ivm eventuele erkenning later in de zwangerschap/na de geboorte. Je bent nu heel emotioneel en dus zou ik eerst alles rustig overdenken voordat je definitieve beslissingen neemt. En praat met je vriend hoe hij de toekomst in wil vullen. Zeker niet onbelangrijk!
??? Het kind komt toch niet uit, dus haal maar weer weg??? Sommigen moeten zoveel (vergeefse) moeite doen, maar anderen willen de verantwoordelijkheid alleen niet aan? Tsk!
Sorry?? Dus als het even niet lekker loopt, je bent al wel zwanger, maar vent blijkt niet zo leuk te zijn? Dan maar abortus? Heb je zelf wel kinderen??!! Er komen heel veel scheldwoorden naar boven nu...
Lekker onderwerp voor in de lounge! En onbegrijpelijk dat er zo makkelijk wordt gepraat over abortus, echt vreselijk gewoon.
wat een zeikerds heb je hier toch...zo te zien is dit geen expertmember en moet ze haar verhaal even kwijt...dat ze een foutje maakt door het hier te plaatsen kan gebeuren toch? Situatie lijkt me al lastig zat... JA er zijn hier meiden die maar niet zwanger kunnen worden... Maar deze dame is zwanger en zou deze happynes graag met haar vriend willen delen, maar meneer wilt parttime vader worden...dat is ook niet geweldig oke...snap best dat het pijnlijk kan zijn..maar als ze abortus zo'n makkelijke optie vond dan zou ze hier ook niet voor adviezen/ervaringen zijn lijkt me....Geen zekerheid hebben of de pa van je kind bijdraaid en bij je komt wonen om een normaal gezinsleven te hebben dat is ook niet makkelijk