Ik heb niet alle reacties gelezen, maar ik krijg een beetje een knoop in mijn maag bij je berichtje. Zoeken naar de oplossing is het moeilijkst als je net moeder bent geworden. Ik weet dat er soms gewoon geen oplossing is. De keuzes die je maakt, in dit geval het laten huilen van je kindje, moet je pas maken als je weet wat je doet. Niet omdat iemand zegt dat je het moet doen, ook niet als iemand zegt dat je het niet moet doen. Ook niet omdat het in een boekje staat. Ik heb er veel over gelezen, over de voor en tegens en weet nu dat het gedrag dat mijn kindje destijds en jou kindje nu volkomen normaal is. Je moet je maar afvragen of je zo'n pure emotie als behoefte aan nabijheid wilt negeren. Tuurlijk heeft het effect. Met huilen stoppen ze wel, maar het stresshormoon is nog erg lang aanwezig in het lijfje. En dat rust en regelmaat invoeren zwaar is, is logisch. Ik vond het minder zwaar om mijn kindje te volgen in zijn behoeftes. En ik kan het weten, want van 5 tot 9 weken heb ik rrr geprobeerd. Pas toen ik het losliet ging het hier beter. En het zelf in slaap vallen kwam ook vanzelf. De acceptatie dat dingen gaan zoals ze gaan duurde wat langer. Als je zelf verdriet voelt door je eigen aanpak, is het dan niet tijd om die onder de loep te nemen? Er is niets zo sterk en natuurlijk als je moedergevoel. Daar kan geen methode of boekje tegenop.
Ik ben anti laten huilen maar snap dat Vrolijkheid beter haar ff tien min kan laten huilen dan dat je haar op een gegeven moment wat aan doet. Want dat gevoel kan ik begrijpen als je baby alleen maat huilt. Hoe fout de gedachte ook is. Daarentegen moeders die gewoon geen zin hebben om met baby op arm te lopen of vinden dat baby langer dan bijv 30 zelf moeten slapen omdat ze geen zin hebben om er zelf mee te zitten of omdat ze geen zin hebben om de speen terug te doen (ja, gelezen hier op zp). Walgelijk. Het is nou eenmaal zwaar.
Erg met Samarinde eens. Een baby van 9 weken 1 uur en 20 minuten laten huilen is te lang. Het zegt ook iets over jou, als je zo tegen je gevoel in dit doorzet. Hoe komt het dat jij niet naar je moedergevoel luistert? (Oprechte vraag). Een kind van 9 weken hoef je niet op te voeden, die mag je koesteren. Een betere situatie is: Accepteren van de situatie en hierin meegaan. Reden: Een baby heeft voeding nodig om te groeien en aanraking en nabijheid van moeder. Jouw baby heeft natuurlijk gedrag, aan jouw de keuze hoe hiermee om te gaan. En jouw moedergevoel zegt het je. Praktisch: Koop een draagdoek of ergonomische drager (beco butterfly). Observeer hem en ga na op welke momenten hij rustiger in slaap valt. Leg op dat tijdstip je baby in z'n wiegje en probeer het 5 minuten. Lukt het niet, blijf dan bij hem en leg je hand op z'n buikje en maak een ssss geluid. Lukt jet dan nog niet, neem hem bij je in de drager. Zonder boosheid of teleurstelling ofzo. Mijn baby's had ik einde van de middag altijd bij me in de drager. Succes!!
Ja ik zit gewoon met een gigantische tweestrijd. Aan de ene kant als ik naar mn moedergevoel luister dan mag en kan ik dit niet doen. Maar ik moet binnenkort ook weer gaan werken... wat dan? Kan toch niet van de oppas/papa verwachten dat ze ook uren met de baby op de borst liggen?
Van jezelf verwacht je dat wel maar van je partner niet? De meeste babys gedragen zich anders bij de oppas of de kinderopvang. En anders moeten ze maar hun eigen methode vinden. Het is vast niet de eerste baby die de oppas onder zijn / haar hoede krijgt. En daarnaast is je baby dan ook alweer iets ouder. Op het kinderdagverblijf heeft mijn zoon de eerste periode veel op schoot gelegen en in een schommelwieg. Dat ging prima.
Opvang en papa redden zich wel hoor. Je kan een kind niet 'aftrainen' voor als jij gaat werken. En zo'n drager is superhandig: papa kan m ook gebruiken!
Weet je ik had overdag s ook heel veel in de draagdoek of op m'n buik. Sliep ie uren. En bedje was dus lastig. Ik weet nog wel dat ik hier een topic opende want slapen in een bedje was steeds gedoe en hij moest naar de opvang. De dag was daar en hop.. Meneer sliep daar na een uurtje spelen al toen ze m in z'n slaapzakje legde zo 2 uur! Nu slaapt hij daar wisselend maar dat doet hij thuis ook.. Komt goed meis!
Dat is niet jouw gebrek, maar hoe jij erin staat en hoe jouw kind dasrbij is. Dat is voor iedereen anders. Alleen is het bij Dafne zo dat als zij heel erg moe is, dan huilt zij om de stress kwijt te raken hooguit 10 minuten. Ik heb het al op alle andere manieren gedaan, maar ze huilde steeds meer uren, en sliep niet meer. Dat geeft meer stress dan soms 10 minuten huilen. Dan kies ik toch net zo goed voor wat het beste is voor mijn kind?
Geen zorgen maken over de opvang! Bij schoonmoeder slaapt dl beter dan thuis en bij mijn moeder weer slechter. De oppasser vind daar wel een manier in, ook je partner.
Ja hoor, ik snap het helemaal. Mijn oudste deed dat ook, als ze heel moe was of het druk was geweest. Dan had ze het echt even nodig om prikkels te verwerken. Het was een alert dametje die zich moeilijk af kon sluiten voor prikkels. Wij keken op de klok en het was eigenlijk altijd na 2 minuten voorbij. Wij kozen er voor om haar niet langer dan 5 minuten te laten huilen, maar eigenlijk sliep ze dus ook altijd na 2 minuten al. Inderdaad, als ik haar dan ging oppakken en rondlopen, maakte ik het alleen maar erger. Mijn jongste is echt heel anders van karakter, een heel rustig kereltje. Die heeft dat totaal niet, sliep ook overal, en als hij dus wel huilde, dan ging ik meteen naar hem toe. Niet elk kind heeft baat bij dezelfde aanpak.
Ik denk (voorzichtig) nu dat het hier beter gaat! Vanacht heeft hij het echt super gedaan, schok vanmorgen gewoon wakker van overvolle borsten en was toch maar even gaan luisteren haha. Meneertje was al 8 uur aan het slapen! Werd hij wakker, heb ik hem eruit gehaald, gevoed (hij dronk niet echt super lang en maar 1 borst) en na 35 minuten zat hij alweer te gapen! Lekker weer in bed gelegd, een minuutje een beetje gemopperd en vervolgens in slaap gevallen. Na 45 toch even wakker geworden, weer maar 1 minuutje even mopperen en hoppa hij sliep weer! nu al 1:15 uur aan het slapen... zal het dan toch????? Enige wat ik anders heb gedaan is hem een slaapzakje aandoen Hopelijk houd hij het nu vol en zonder huilen, want dat brak mijn hart elke keer weer
Fijn dat het nu beter gaat! Probeer daar van te genieten en als het weer een tijdje wat minder gaat, probeer daar in mee te buigen. Het kan erg frustrerend zijn, maar lastige fases horen bij opgroeien. Ik word ook wel eens boos en in mij emoties zelfs wanhooig ("Neeee, het begint vast weer overnieeeuw huuuu") als mijn zoon een nachtje aan het spoken is. Komt niet vaak meer voor, maar ik moet enorm schakelen als het weer gebeurd. Tandjes, dromen, drukke dag, een reden is er altijd. En als het teveel wordt dan grijpt mijn man in. Heel belangrijk!
Ik vroeg geen meningen over het laten huilen, zit echt wel een verschil tussen gecontroleerd laten huilen en het kind zo in het diepe gooien. Overigens kan je zeggen wat je wil, zeggen dat ik niet naar me moeder gevoel luister, walgelijk, slechte moeder, kom maar op, maar het heeft wel geholpen en de kleine slaapt nu gewoon elk slaapje in bed. (Soms ook bij mij om gewoon effe te knuffelen) Wat kunnen mensen soms rare opmerkingen/meningen geven, ik was opzoek naar de oplossing om hem te helpen, ik vind het erger als hij 12 uur op een dag huilt van vermoeidheid dan dat hij 1x bijna 1.5 uur heeft gehuild om te wennen. Nee het was verschrikkelijk, maar de kleine huilt nu maar een uur op een dag, sorry maar ik zag het allemaal heel pessimistisch in en kan nu zó erg genieten met hem. Ik vind het meer over jezelf zeggen als je je baby laat huilen met het idee "het komt wel" als je niet eens dingen probeert. Dus heel fijn dat het beter begint te gaan, wat een verademing he?
Dit. En ik vind echt een vreselijk groot verschil tussen 10 minuten laten huilen om te ontladen dan anderhalf uur... Ik vind het fijn dat dat kindje het nu niet meer doet en het 'zoveel fijner' is, maar ik vraag me dan toch af of dat niet is omdat hij geleerd heeft dat het dus geen zin heeft. Dat er toch niemand komt... Dat wil ik, mede vanwege wat Samarinde zegt over het stresshormoon, dus absoluut niet voor mijn kindje! Baby's waar niet op het huilen (en dat gaat dus niet over tien minuutjes) gereageerd wordt, die stoppen idd wel met huilen, maar hun stressniveau blijft hetzelfde als tijdens het huilen. Tsja...
"Dat er toch niemand komt"????? Ah jee, een die denkt dat ik hem 1.5 uur heb laten huilen zonder te troosten en naast het bed te zitten. Snap niet waarom mensen zo de drang hebben om hun punt te maken. Ik heb er een vrolijk kindje voor terug gekregen die beter slaapt en drinkt. Iedereen heeft een andere manier van handelen maar snap niet dat je door moet blijven gaan wanneer alles met de dag beter lijkt te gaan.
Dat gebeurt er als je een topic opent op een forum. Dan geven mensen hun mening over wat je verteld. Soms zijn er reacties niet die je graag wilt horen... een gevoelige snaar misschien. Of je er dan wat mee doet, of dat je er juist harder tegenin gaat, dat is je eigen keuze. Soms brengen afwijkende tips je op nieuwe ideeën en soms versterkt het de mening die je toch al had. Op zich niet gek he? Want we zijn allemaal verschillende mensen met verschillende ervaringen. Pik eruit wat je belangrijk vindt en laat links liggen wat je niet boeit. Dat hoef je hier niet te verantwoorden.