Hallo lieve mensen! Ik heb wat onderwerpen gelezen de afgelopen dagen (die van de spookverhalen ieeeh!! Deed me denken aan mijn oude spookappartement brrr ) het is al een hele tijd geleden dat deze verhalen zijn geschreven maar ik waag het er toch nog op. Een paar jaar geleden woonde ik met mijn dochtertje in een vervelend appartement waar rare dingen gebeurden. Kind zat 's nachts vanaf 02.10 tot 04.00 uur te krijsen. Een week later merkte ik zelf voor het eerst wat. Een enorme slag op mijn nachtkastje en het leek alsof iemand over de muur wegrende. Eerst keek ik nog hoopvol of het misschien mijn telefoon was die op de grond was gevallen en dat de bovenburen op het dakterras aan t rennen waren (hihi alles om het maar logisch te verklaren) maar nee niks.. Een week ging voorbij toen er 's nachts opeens iemand over mij en mijn bed heen aan het lopen was. Heb verstijfd van angst onder de dekens gelegen aangezien mijn partner op dat moment niet thuis was en hij normaal niet over mij heen zou lopen midden in de nacht Ik heb iemand het huis laten reinigen (vooral voor mijn dochtertje) en die zei iemand te zien staan met lompen aan en vooral opvallend: hele vieze tanden ik dacht nog: he bah! Jij met je smerige tanden over mij heen lopen! Uiteindelijk is het rustiger geworden en zijn we naar ons huidige huis verhuisd waar het redelijk rustig is. Ik ben afgelopen september bevallen van mijn zoon en nu, maanden erna begint weer wat. Aaien over mijn hoofd, dingen horen (ik zie ze nooit gelukkig) een lach midden in de nacht die mijn man ook hoorde, lampen die veranderen in intensiteit... Iemand een verklaring hiervoor? kan het mijn zwangerschap zijn geweest dat het rustig was? Er is gezegd dat mijn beide kinderen nieuwetijdskinderen zijn maar hoe weet ik dit zeker? En wie o wie is de aaiende hand op mijn hoofd? Aan de ene kant wil ik me er wat in verdiepen maar jaagt t me ook wat angst aan (hoef natuurlijk niet weer zo'n ervaringen als in mijn oude appartement haha ) Ik vraag om ervaringen! Iemand dit misschien ook meegemaakt, ervaring met nieuwetijdskinderen (hoe gaan we ermee om) of misschien iemand die wat meer begaafd is in de spirituele kant zodat ik wat antwoorden op vragen krijg over de aanwezigheid die ik voel (opa of oma?) Alvast bedankt, ik ben benieuwd!
Het engste wat ik ooit meemaakte was toen ik naar mijn ex reed en S avonds laat in de berm in the middle of nowhere een meisje zag staan in een witte jurk en ze lachte naar me.. Ik dacht echt wtf??? Toen ik het aan mijn ex vertelde was zijn vraag hoe ze eruit zag.. ineens werd hij lijkbleek en zei "ik denk dat je mijn overleden vriendin hebt gezien " hij ging een foto pakken en zij was het Dit was zoooo apart! Heb me daarna ook een beetje afgesloten ervoor... Maar met mijn huidige man heb ik ook weleens dingen gehad dat de voordeur bel ineens ging maar met een heel ander deuntje, lampen die aan springen en geklop midden in de nacht. Mijn man vind dit dood eng en ik ben het wel gewend ik heb ook een keer geroepen "D. Laat ons met rust je broer vind het eng " D is de overleden broer van mijn man. En sindsdien hebben we er bijna geen last meer van gehad. En onze dochter wist te vertellen wanneer opa was overleden ze zei "opa is nu een sterretje geworden " hij was wel ziek maar nog niet dood dat zeiden we tegen haar maar ze wist het zeker.. even later werden we gebeld dat hij inderdaad op dat tijdstip was overleden
So hee dat is echt eng, dat je zo iemand langs de weg ziet staan!! Was je niet enorm geschrokken of was je alleen verbaasd? En zeker scary dat het de overleden vriendin van je man was! Ik vind het altijd speciaal wanneer kinderen dingen 'zien'... Mijn dochtertje heeft het altijd over haar broertje en zusje dus wie weet of er ooit nog een zusje komt haha! Dus jij maakt niet veel meer mee tegenwoordig? Bij mij is het heel lang weer rustig geweest maar nu 8 maanden na de geboorte van mijn zoontje lijkt het weer actiever te worden. Alleen op een goede manier, niets negatiefs tot zover!
Ervaringen genoeg hier (ga ze niet hier neerzetten, denk dat je ze wel bent tegengekomen) En ook al voel ik heel veel aan, ik denk dat het heel moeilijk is om vanaf hier te weten wie jou over je hoofd aait
Ik zag wel vaker dingen dus echt heel erg schrok er niet van.. maar ben me daarna wel meer gaan afsluiten voor die dingen omdat ik er niks mee wil doen
Was het een draadloze bel? Dan komt dat wel vaker voor. De frequentie van de bel kan op dezelfde frequentie van een afstandsbediening van een autosleutel of garagedeuropener zit. Voor de rest van de symptomen heb ik geen verklaring.
Hier gelukkig geen vreemde bezoekjes. Wel maf: ik was zwanger, dochter van toen anderhalf hadden we het wel verteld maar ze wist natuurlijk nog niet goed wat het inhield. Het was nog ruim voor de 20 weken echo dus we wisten het geslacht nog niet. Zei dochter uit het niets tegen mijn buik luid en duidelijk "dadash". Dat is een koosnaampje voor een broertje in mijn mans moedertaal. Zij spreekt die nauwelijks, kent een paar woordjes maar dat woord hadden we niet recent gebruikt. En ja, het was een broertje
@kleintje88: ik kan me voorstellen dat je je ervoor afgesloten hebt. Zeker wanneer je ze vaker ziet! Kan dan wel 'druk' worden het alledaagse leven haha! @mamabri: jouw verhalen ben ik dit weekend tegengekomen! Ik heb ml erover verteld (van je spookhuis) en die kreeg er ook de rillingen van.. Kreeg meteen weer herinneringen aan ons oude huis en die vergeet ie liever (werd in zijn slaap vastgehouden door iets en daarna kwam een klein boos meisje hem slaan op zijn armen. Hij had nog nooit zoiets akeligs meegemaakt!). Ik geloof je op je woord dat je het niet aan mijn berichtje kunt aflezen wie mij aait haha! Ga jij voor dit soort zaakjes naar iemand toe of regel je het zelf? En daarmee bedoel ik: ken je een goede paragnost? Of handel je die zaakjes alleen (kan me vaag herinneren dat jij ook redelijk begaafd bent op dit gebied!) En MadeinUSA: wat speciaal van je dochtertje! Wel héél apart dat ze dit in een andere taal zei! Misschien wat hulp/vertaling van boven gehad?
Nee, ik heb er tegenwoordig nauwelijks last van. Bij mij is een klein exorcisme uitgevoerd door een priester, sindsdien was het (bij mij tenminste) weg. Wel heb ik een aantal ervaringen gehad met ons overleden kindje, maar dat vind ik zelf niet echt heel erg eng. En mijn 2 jongste kinderen hebben er even last van gehad, maar ook dat lijkt momenteel weer heel rustig te zijn. Al moet ik er wel heel eerlijk bij zeggen dat ik in twijfelgevallen (op mijn werk lijkt het een en ander te zitten) ik vaak wel een gewijd kruisje draag. Gewoon voor de zekerheid Maar goed, zoals je kunt lezen is het eigenlijk ook een beetje iets wat "bij mij hoort". Al zoek ik het zelf niet op.
Het lijkt mij vreselijk eng, zeker die ervaringen in je oude huis! Die periode heb ik ook afgesloten en ben blij dat ik er niet meer woon. Het enige wat er nu gebeurd is dat aaien en het lopen op de gang boven maar heb er geen vervelend gevoel bij. Ik ben bij een tweetal paragnosten geweest en ik kom er niet wijs uit. De een zegt dat het mijn opa is en een ander zegt mijn oma. Ik zou wel heel erg graag willen weten wie het nu is! En dat je nog contact hebt (gehad) met je overleden kindje vind ik wel heel erg mooi...
Om heel eerlijk te zijn geloof ik niet zo in paragnosten Er zullen er vast wat goeie bij zijn hoor, maar ik voor mezelf heb het idee dat het flauwekul is en ze zomaar wat zeggen. Ja, het contact met ons overleden kindje is ook wel heel bijzonder eigenlijk. Is ook echt op de datum dat hij overleden is en twee dagen na de uitgerekende datum, ik denk dat dat eigenlijk dus de geboortedatum had moeten zijn, heel erg apart en ergens ook wel mooi. Die ervaringen in mijn oude huis (en ook later wel) zijn heel erg eng geweest. Op een gegeven moment durfde ik ook niet meer alleen thuis te blijven en was ik van 's morgens vroeg tot 's avonds bij een vriendin, iedere dag. Niet fijn.
Ieh ja! Dat je niet meer alleen durft te zijn herken ik direct! Mijn ouders 2 straten verderop hebben vaak bezoek van ons gehad als mijn man (toen nog vriend) aan het werk was 's avonds. Er hing een hele akelige sfeer in dat huis, kan er de vinger niet op leggen. Mijn dochtertje was in elk geval vaak in paniek terwijl ze normaal altijd goed sliep. Mijn man vond het altijd onzin totdat hij zelf wat zaken meemaakte daar dus toen was de verhuizing snel rond haha! We wonen nu ook in een ouder huis (ongeveer zelfde bouwjaar als het andere) maar hier niet veel activiteit gelukkig. Iedere keer als ik langsfiets bij dat oude huis en ik naar binnen kijk krijg ik weer de rillingen haha! Ohh.. Dat is echt heel bijzonder van je kindje.. Krijg er tranen in mijn ogen van hoor! Ben nog aan het ontzwangeren denk ik, ben een grote hormoonbom
Het huis waar ik toen woonde was een vrij nieuw huis (toen tenminste ) Is in 1986 gebouwd, ik ben er in 1993 gaan wonen. Leeftijd van een huis zegt dus niet alles. Mijn exman vond het in eerste instantie ook onzin, tot dat hij inderdaad ook een aantal dingen mee maakte. Wij zijn daar in 1999 verhuisd, het is toen een koopwoning geworden en inderdaad ben ik benieuwd wat er daarna is gebeurd met het huis. Ik ben er nooit meer in terug geweest. Toen ik de sleutel had van ons nieuwe huis, heb ik dezelfde dag mijn bed verhuisd en ben ik niet meer terug geweest. Mijn exman en familie hebben alles over verhuisd
Oh bah bah! Ik vind sommige verhalen wel eng hoor! Wat ik eens mee heb gemaakt is dat toen mn oma overleden was (in ons moederland) mijn moeder erg verdrietig was. We hadden het er over & gaf ik aan dat zij niet perse weg hoeft te zijn, ze kan net zo goed hier bij je zijn & op eens viel er een glas die eigenlijk onmogelijk om kon vallen om en brak in duizenden stukken. Toen gaf ik aan dat dit haar bevestiging was. Gek genoeg vond ik het niet eng.. Ook heb ik dezelfde nacht dat mijn overgrootmoeder (ook in moederland) overleed gedroomd dat ze afscheid kwam nemen en een graf in ging! Ik hield haar hand stevig in tranen vast en wou niet dat ze erheen ging, maar toen gaf ze aan dat ze erg moe is en eindelijk wil rusten en ik haar moet los laten. Volgende ochtend kregen we een telefoontje dat ze was overleden.... Een tijdje terug ging mijn neef verloven met zijn vriendin die hem over een aantal dingen voorgelogen had (wisten we toen niet). Een week voor de verlovingfeest droomde ik over mijn overleden opa die tihdens de voorbereidingen van de feest erg verdrietig was en mij probeerde te waarschuwen.. Vond het toen een rare droom, maar 2 dagen voor de feest kregen we bericht dat ze uit elkaar zijn, omdat de oom van het meisje het niet kon verdragen & alles op had gebiecht. Uiteindelijk hebben zij & haar ouders ook opgebiecht. Ik droom vaak over bepaalde zaken blijkbaar..
Ts dat kan wel door je zwangerschap komen denk ik. Mijn zwangerschap heeft denk ik mijn leven gered. Ik had uiteindelijk meerdere malen per week en soms meerdere malen per nacht slaapverlammingen inclusief uittredingen. Ik was zo moe! Ik durfde niet meer te slapen! Sliep ik 3u op een nacht was ik al blij maar heel mijn slaap ging gepaard met angst. Ineens was het gedaan, zo ineens. 2 weken later had ik een positieve zwangerschapstest in mijn handen. tot nu toe geen last meer van gehad. Klopt op hout! Verder nog wel dingen maar dat vond ik toch het engste
Ik vond het niet echt eng maar wel apart; nadat ik net bevallen was van mijn kids werd er bij allebei gebeld maar niets gezegd! En dat hebben we verder nooit gehad.
@mamabri: ook heel herkenbaar, Degene die het huis heeft gereinigd zei dat t niet aan het huis lag (want datgene wat ik altijd voelde en zo akelig was gebeurde altijd aan de nieuwe, aangebouwde kant van het huis. Dus in de oude woonkamer was het altijd redelijk veilig) en het lag aan de grond waar het op gebouwd was. Die enge man was er een geliefde verloren en wilde die plek gewoon niet verlaten wat het dan ook wel weer triest maakte. Hier ook meteen na de sleuteloverdracht naa het nieuwe huis bijna gerend haha! Alles voor een goede nachtrust en rustig gevoel @mami: dat is ook wat zeg! Dat zijn gewoon voorspellende dromen! Kun je er ook wat van maken als je wakker wordt? Dat ze heel helder zijn of moet je puzzelen? @sydneys: aah bah! Dat is zo eng! Heb ook eens daar liggen te slapen en gedacht/gedroomd dat 'ze' me iets aan wilden doen maar kon niet schreeuwen. Heel, heel, heel hard mijn best moeten doen om er geluid uit te krijgen en uiteindelijk lukte het met een enorme schorre schreeuw 'ga weg en laat me met rust!!' Toen ik weer kon bewegen lagen mijn dekens opeens aan de andere kant van de kamer... Heel raar dus. Lijkt me zó sterk dat ik dit zelf heb gedaan/gedroomd! Ben wel blij dat dit met de zwangerschap weg is gegaan en in jouw geval ook! Herken ook het bang zijn om te slapen... @femmie: jij bent gebeld? Door niemand? Misschien was er nog een 'lijntje' met boven maar dan echt letterlijk! Wat bizar!
De dromen zijn erg helder en blijven dan ook goed hangen. Dit soort dromen vergeet ik nooit meer, maar heb er ook gelukkig geen last van en gebeurd ook niet zo vaak (2 a 3 x per jaar) Vind het wel fijn om over mijn opa te dromen, maar heb gemerkt dat hij mij dingen komt vertellen (niet direct, maar met hints en signalen). Ik hield veel van hem & we hadden een hechte band. Heb het gevoel dat hij over ons waakt & dat voelt fijn
Dat gevoel dat iemand over je waakt heb ik dus ook! Want een aai over de bol 's nachts zal wel geen kwaaie zijn denk ik zo alleen weet ik niet wie dit nou is, zou het graag willen weten! En ook niemand met 'nieuwetijdskinderen'?!
Jeetje wat eng ik zou daar ook niet willen wonen brrrrrr, Mn zoontje is een nieuwetijdskind, heel gevoelig en weet veel. Toen hij klein was, als baby huilde hij altijd snachts, maar echt angstig huilen. We hoorde gerommel in zn kamer, gebonk en voetstappen. Ook hoorde we in die tijd midden in de nacht als of er iemand stampend de trap op kwam lopen. Meerdere keren hebben we een klein meisje gezien in een witte jurk en lang blond krullend haar. Zowel ik als mn partner hebben dat los van elkaar gezien. Dood eng vond ik dat. We hebben toen iemand laten komen en er bleek een man in mn zoontje zn kamer te zitten die overleden was in de oorlog. Uiteindelijk een ritueel en geen last meer van gehad. Mn zoontje riep vanaf dat hij klein was gekke dingen en zat hij te spelen in zn kamer met een jongetje. Dit was volgens hem het broertje van zijn oma (mijn moeder) na navraag bij mijn oma bleek ze een zoontje te hebben gehad die met 8 maanden dood was geboren. Later toen mijn oma een hersenbloeding had gehad zei mn zoontje steeds mama ze is bang, ze wil niet alleen zijn je moet naar haar toe. Hij was toen 3.. Hij en mn oma hadden een hele speciale band. Zonder dat ze bij elkaar waren wisten ze wat er aan de hand was. Mn zoontje was chronisch ziek als uk en mn oma wist andersom ook altijd van alles te vertellen...& ook dingen zoals 'mama je overgrootoma hield niet van de kerk daarom is ze verhuisd naar amsterdam' dit klopte en had hij nooit kunnen weten. Toen mijn zoontje klein was had hij veel last er van, spookjes in zn kamer zoals hij dat noemde. Zoals mijn vader en mn oma (nadat ze overleden was) zaten op zijn bed. Mn oma kroelde altijd door zn haar zei hij als hij wilde slapen. Ik ben heel nuchter en mn partner ook, maar sommige dingen zijn echt bizar!