Heel veel sterkte met het verlies van Kjeld! Heftig om je kindje te verliezen terwijl hij gewoon gezond was. Is Kjeld je eerste kindje? Kan niet meepraten over cervix insufficiëntie. Wij zijn ons kindje verloren door een bacteriele infectie. Sterkte!
Wat fijn dat je hebt gereageerd. Ook jij hebt dan een heftige tijd achter de rug. Hoe lang is het geleden dat je bent bevallen? En hoe oud was je kindje?
Dat was in april 2014. Onze zoon is bij 16 weken geboren. Kreeg bij 15+4 spontaan gebroken vliezen. Direct naar het ziekenhuis en werd binnen 2 uur na het breken van de vliezen ziek. Hoge koorts. Kreeg direct antibiotica. Op dat moment leefde onze zoon nog maar prognose was natuurlijk niet goed. Uiteindelijk is hij bij 16 weken geboren. Had je toen je in het ziekenhuis aankwam ook al ontsluiting? Konden ze geen cerclage meer doen?
O, wat naar! Ken je ook de oorzaak van die bacteriële infectie of gebeurt dat zomaar? Heb je je kindje begraven? Wij hebben Kjeld wel begraven samen met de naaste familie. Bij mij was er al teveel ontsluiting om alsnog een cerclage te plaatsen in het ZKH. De artsen hebben het nog wel genoemd, maar dit was geen optie meer. Helaas, ik vind het zo verdrietig dat Kjeld helemaal gezond was maar dat hij hierdoor is gestorven!
Hoi Soof... Allereerst gecondoleerd met dit grote verlies. En ook gefeliciteerd met je mooie zoon.. Je bent toch moeder geworden.. Ik heb iets soortgelijks meegemaakt.. In november Met 21 weken bevallen zonder aanwijsbare oorzaak.(waren weekend weg in belgie).Ook ons zoontje en ik waren kerngezond..hoe gaat nu met je? Je mag me altijd een pb sturen als je ervaringen uit wilt wisselen.. Voor nu sterkte...
Ja ben drager van een Haemophilus influenzae type B, dat kwam uiteindelijk uit alle onderzoeken. Ook vergelijkbaar met de groep B streptokokken, wat meer bekend is bij vrouwen. Tja we dragen allemaal beestjes bij ons maar deze heeft heel veel kapot gemaakt. Wij hebben onze zoon Roan ook begraven. Dit hebben mijn man en ik samen gedaan, zonder verdere familie. Was heel intiem. En heb daar nog steeds een goed gevoel over. Hoor vaak dat mensen hun kindje achterlaten in het ziekenhuis voor een gezamenlijk crematie maar dat is iets wat ik absoluut niet wilde. Wat vreselijk dat je geen cerclage meer kon krijgen. Neem aan dat als je nog een keer zwanger mag worden je standaard een cerclage krijgt?
Gecondoleerd met het verlies van jullie zoontje. Ik heb geen ervaring met een cervixinsufficientie. Wij zijn ons kindje verloren na 23 weken zwangerschap ivm een ernstige hartafwijking
Sterkte met het verlies van je kindje TS. Ik ben de eerste keer mer 23 weken bevallen, ook helemaal geen weeën tot ik bloed zag, al had ik die dag wel een klein beetje buikpijn (heel licht, was bijna geen pijn te noemen) maar volgens de vk was dat bandenpijn (vind het nog steeds zo erg dat ze me dat vertelde en er komt nog regelmatig 'wat als...' in m'n hoofd; wat als ze me wel serieus had genomen en me gewoon inwendig had onderzocht? enz.) toen ik in het ziekenhuis kwam bleek ik helaas al 3 cm. ontsluiting te hebben en was het te laat voor een cerclage. Weeënremmers hebben het alleen 1 dag kunnen uitstellen. En toch, volgens de gynaecoloog kon er niet gezegd worden dat ik cervixinsufficiëntie heb wanneer dit slechts één keer is gebeurd. Je moet het echt meerdere malen hebben gehad om te kunnen 'bewijzen' dat het cervixinsufficiëntie is. Aangezien het op zichzelf moeilijk te bewijzen is, in de zin van geen verdere klachten o.i.d, is het enige bewijs alleen herhaaldelijk vroegtijdige weeën/ontsluiting. Overigens zijn pijnloze menstruaties wel een teken van cervixinsufficiëntie, wat ik zelf ook had/heb. De keer daarna bleek ik met 24 weken al ontsluiting te krijgen, met spoed en net op tijd kreeg ik nog een cerclage. Gelukkig, ondanks alle risico's, was het goed gegaan. Ik moest wel 13 weken bedrust houden. De zwangerschap erna kreeg ik dus een geplande cerclage met 12 weken en dat ging helemaal goed. Gelukkig ook geen bedrust hoeven te houden ofzo. Helaas heb ik wel iets vervelends aan beide operaties overgehouden, namelijk dat ik bijna altijd buikpijn in m'n onderbuik heb. Ook zoiets 'leuks' wat de dokters me pas achteraf hebben verteld en niet van tevoren. Bij de derde ben ik er namelijk bewust nog een keer voor gegaan en had nog een gesprek na m'n tweede bevalling bij de gynaecoloog wat te doen bij een eventuele volgende zwangerschap. Maargoed, ik moet er maar mee leren leven helaas, het zij zo... Misschien klink ik nu ondankbaar maar ik ben me ervan bewust dat zo'n draadje 2x het leven van een kind heeft kunnen redden en ik daardoor nu 2 gezonde dochters heb! Dus ik ben er wel zeker dankbaar voor.
Tjee, Islah. Jouw verhaal lijkt erg op mijn verhaal wat symptomen betreft. Wat ik alleen gek vind, is dat jouw gynaecoloog zegt dat je na 1 keer niet kunt aantonen dat je te maken hebt met cervixinsufficientie. Dit heeft mijn gynaecoloog niet gezegd. Ik wil ook geen enkel risico lopen in een eventuele volgende zwamgerschap en ik wil direct met 12 weken een cerclage krijgen, om dit te voorkomen. Menstruatieklachten heb ik ook nooit, ik wist ook niet dat dit een symptoom was van cervixinsufficientie. Het is wrang hé. Onze kindjes waren gezond en door zoiets kleins, wat voorkomen had kunnen worden, zijn ze er niet meer. Zo jammer...
Onder gynaecologen bestaat er ook veel meningsverschillen heb ik gemerkt. De gyn die bij m'n bevalling was en waarbij ik op nacontrole kwam, verzekerde me dat ik bij een eventuele volgende zwangerschap een cerclage zou krijgen. Alleen vlak daarna ging hij in een ziekenhuis helemaal in een andere provincie werken en ik moest dus naar een andere gyn die dit allemaal maar onzin vond omdat een vroeggeboorte nou eenmaal voor kan komen en niet per sé opnieuw gebeurt. Statistisch gezien heeft ze ook wel gelijk, want het gebeurt niet altijd opnieuw, al is die kans wel aanzienlijk. Wel schreef ze me proluton-injecties voor maar die deden geen drol. En daarbij cervixmetingen. Maar ik snap haar ook wel, wetende wat voor klachten je kennelijk van een cerclage kan krijgen. Al is het zetten van een noodcerclage zoals bij mijn middelste zwangerschap is gebeurd vele malen risicovoller dan een geplande cerclage, dus ja... Van de ene kant zou ik zeggen liever het zekere voor het onzekere, van de andere kant: stel dat de cerclage eigenlijk onnodig bleek te zijn en je daardoor eventueel de rest van je leven ontzettende buikpijnklachten hebt, daar moet je toch ook niet aan denken. Het is moeilijk om een juiste keuze hierin te maken, al heb je als patiënt vaak niet eens een keuze. Ik mocht i.i.g niet kiezen voor een geplande cerclage bij m'n middelste zwangerschap. Dat je geen menstuatieklachten hebt moet je zeker aankaarten bij je gyn! Ik vermoed dan toch wel het ergste voor je en zou zeker de optie van geplande cerclage bij 12 weken bespreken. De meeste vrouwen zouden geen menstruatiepijn natuurlijk prachtig vinden, maar voor ons is dat natuurlijk een slecht teken.
Hoi Soof, Ik kom per toeval op dit forum terecht. Maar wat een ontzettend triest bericht. Als eerste gecondoleerd het verlies van jullie zoon! Hoe gaat het nu met jullie? Ik heb ook cervixinsufficiëntie. In November 2012 ben ik met 20 weken te vroeg bevallen van een zoon en een dochter. Ik had op zaterdag de hele dag wat doorzichtige afscheiding, maar ik wist niet wat het was (achteraf is dit cervixslijm wat ontstaat als de baarmoedermond open is). Op zondag avond kreeg ik wat kramp en bloedverlies. Eenmaal in het ziekenhuis aangekomen had ik 3 cm ontsluiting en een uitpuilende vruchtzak. Omdat er nog een baby achter zat konden ze de vruchtzak niet terugduwen. Niet veel later braken mijn vliezen. Ik heb nog tot woensdag achterover gelegen om de druk er af te houden om het tweede kindje te redden. Het eerste kindje zou geen kans hebben doordat hij geen vruchtwater meer had. Uiteindelijk kreeg ik door de gebroken vliezen een infectie en is de bevalling op woensdag ingeleid en ben ik bevallen van een zoon en dochter. Na een lang traject ben ik opnieuw zwanger geraakt. In deze zwangerschap heb ik met 19 weken een cerclage gekregen. Met 25 weken was de baarmoedermond open tot aan de cerclage. Gelukkig heeft de cerclage zijn werk gedaan. Ik heb wel veel bedrust gehad. Omdat mijn baarmoeder hartvormig blijkt te zijn, hierdoor zit hij sneller vol omdat hij minder groot is. Hierdoor geeft hij ook nog eens vroegtijdige weeën. Met 34 weken ben ik met een spoedkeizersnede bevallen van een gezonde zoon. Ook heb er nog steeds moeite mee dat beide kinderen gezond waren, maar dat je lichaam je in de steek heeft gelaten. Helaas weet je pas dat je cervixinsuffiecientie hebt als het je overkomt. Neem je tijd om dit enorme verlies te verwerken.
Beste Soof, Sterkte met het verwerken van je verlies. Ik herken een aantal aspecten in je verhaal. Ook ik kwam na een toilet bezoek erachter dat iets goed mis was. Het is ongelofelijk wrang en oneerlijk om je gezonde kind op zo een manier te moeten verliezen. Ik heb het helaas 2 keer ( 19-12-2013 en 30-06-2014) moeten meemaken om de diagnose cerfix-insufficiente te krijgen. Mijn verhaal heb ik op een andere (gesloten) onderwerp geschreven. Mocht je dit willen lezen dan kan ik het je nog een keer emailen. Ik raakte helemaal verscheurd van alle gevoelens die er door mij heen gingen en nog steeds zitten er moeilijke momenten bij. Omdat ik het 2 keer heb meegemaakt had ik nergens vertrouwen meer in en wist ook niet hoe de draad op te pakken. Mijn partner vond het moeilijk om te praten over zijn emoties. Dus ik heb er zelf professionele hulp bij gezocht wat me stukken Voel je vrij om mij te benaderen ( mag ook in pb). Heel veel sterkte en kracht..