Hoi, Sinds een tijd heb ik contact met de vriendin van een vroegere (goede) vriend van mijn man. Een heel leuk contact van waaruit we besloten eens af te spreken. Zo gezegd, zo gedaan en inmiddels zijn we over en weer meerdere malen op visite geweest. Ook met haar vriend en mijn man erbij. Vanaf het begin merkte ik dat zij best fel is in haar mening over opvoeden en hier en daar vielen enkele opmerkingen over onze opvoeding, hoe wij bepaalde dingen aanpakken vond zij niet juist. Ik ben hier verder niet op ingegaan (op 1 poging na), iedereen is anders en voed ook anders op. Dat is prima, vond het alleen wel jammer dat we (ook in ons eigen huis) min of meer aangevallen werden op onze keuzes. Een discussie of gesprek over opvoeden heb ik geen moeite mee, maar deze aanvallende toon wel. Zo vind ze b.v dat wij dl te laat avondeten geven (6 uur), dat 'hoort' volgens haar 5 uur te zijn. Ook kreeg ik de nodige opmerkingen over de keus voor flesvoeding en de slaaptijden van dl. Zo zou ze nu nog (volgens haar) maar 1 slaapje mogen doen overdag. En meer van dat soort (kleine) opmerkingen. Verder is het contact heel leuk, en gezellig. Ik zag er dus ook niet zo'n reden in hier over te beginnen, maar na van de week weer een opmerking twijfel ik wat ik hiermee moet. Want voor mij beginnen de opmerkingen het verder leuke contact te overschaduwen. De reden waarom ik twijfel is het volgende. Wij zijn begonnen met zindelijkheidstraining, niet echt consequent maar nadat dl aan ging geven wanneer ze aan het plassen was zagen wij een opening om het potje te introduceren. Zo nu en dan gaat ze erop zitten, of op de grote wc met verkleiner. Die vriendin vond dat we direct een consequente aanpak moesten vasthouden. Aangezien dl 17 maanden is vinden wij het op een speelse manier bekend maken met de wc meer dan voldoende en wij verwachten dan ook helemaal niks van haar maar kijken gewoon wat er gebeurd. Haar dochter is iets ouder en gaat overdag meerdere malen op de wc, en wij zouden onze dochter tegenhouden door niet consequent te zijn. We moesten doorpakken dan zou het zo gepiept zijn. Nu kan dit misschien wel zo zijn, maar wij willen het graag op deze (luchtige en speelse) manier aanpakken, stap voor stap. Voor ons zit er namelijk echt geen haast bij, ze moet niks. Ik vind het lastig om hiermee om te gaan omdat ik steeds het gevoel krijg mijn/onze opvoedmethode te verantwoorden. Voor komend weekend hadden we ook plannen gemaakt om wat met de kinderen erbij te gaan doen, maar op dit moment heb ik er echt geen zin in. En weet ook niet of ik wel wil/moet gaan. Mijn man vind het namelijk helemaal te gek dat hij zijn verloren vriend weer gevonden heeft en een grote bonus dat zij en ik ook met elkaar door 1 deur kunnen. Op dit ene punt na dan. De meisjes vinden het ook heel gezellig om samen te spelen dus dat maakt het ook nog eens moeilijk vind ik. Vanochtend heb ik even kort proberen te praten met mijn man hierover maar hij wuift het weg en zegt dat ik het gewoon moet laten gaan. Heel makkelijk gezegd, en hoewel ik blij ben dat ik nu een (soort van) vriendin heb twijfel ik of dit zal veranderen als ik er niet op inga, of dat dit dus blijft gebeuren. Ik zou op dit moment veel liever iets met ons gezin gaan doen zonder hun, dan een van de weinige vrije dagen als gezin doorbrengen met hun. En dat is echt alleen vanwege die opmerkingen. Maar ik weet ook hoe leuk mijn man en dochter het vinden. Ik heb alleen geen zin om smoesjes te gaan verzinnen (te liegen dus) om thuis te blijven met zl. Wat zouden jullie doen? Ik vind het moeilijk om erover te beginnen, heb ik wel geprobeerd een keer maar met haar vrij aanwezige persoonlijkheid kwam ik er amper tussen. En wat zouden jullie dan komend weekend doen?
Bij een volgende opmerking zeggen dat je begrijpt dat ze het goed bedoeld maar dat het je niet uitmaakt wat beter of slechter is omdat jullie het bij je eigen ideeën houden en dat verdere adviezen ook niet nodig zijn tenzij je er zelf om vraagt. Afhankelijk van haar reactie daarop of als ze door blijft gaan ermee kan je altijd nog bepalen hoe je het contact verder ziet.
Precies dit dan krijg je geen discussies en geef je gewoon aan dat het je niet boeit wat ze vindt. Vaak stoppen mensen dan met zo'n gedrag wel. Zo niet op deze manier blijven herhalen. En gewoon zeggen waar je man bij is.
Dat lijkt me wel lastig. Maar ik zou aangegeven dat jullie het gewoon op jullie manier doen omdat jullie het eens zijn dat dit de beste manier is. Enne ik snap sowieso niet wat er mis is met jullie aanpak haha
Als er kinderen in het spel zijn wordt het heel lastig vriendschappen te houden/hebben zoals het was zonder kinderen. Elke opmerking voelt voor een moeder als een aanval, waar de een wel beter mee om kan gaan als de ander. Ik herken het helemaal. Hier heeft een goede vriendschap ook al een paar keer onder druk gestaan door de manier van omgaan met de kinderen. Ik ben geneigd snel te vinden dat mijn kinderen tekort gedaan wordt, hoewel dat natuurlijk helemaal niet zo hoeft te zijn. Dat gevoel poets je niet makkelijk weg. Jouw vriendin bedoelt het wellicht ook helemaal niet zo als kritiek, maar misschien is dit haar manier om een gesprek gaande te houden (?). Het zou mooi zijn als je het langs je zou kunnen laten glijden, dan heeft het niet zo'n lading meer. Focus op de leuke momenten samen en de kinderen die plezier hebben. Een keer aangeven dat je haar goedbedoelde adviezen waardeert, maar niet nodig hebt, zou kunnen helpen. Het is zeker het proberen waard lijkt mij. (ik zou er overigens zelf ook veel moeite mee hebben hoor).
Ik vermoed dat ze je probeert te helpen. En haar opdringere manier van MOETEN en ZOUDEN is haar manier om het aan jou te verkopen ('Oh Mike, it's AMAZING' - Telsell reclame style). En dat ze zich er niet goed bewust van is dat jij dit niet prettig vindt. Je kan denk ik twee dingen doen (misschien wel meer, maar deze twee bedenk ik nu even). A - Je negeert haar adviezen. Evt distilleer je wat je wel nuttig vindt. Soms zijn er dingen waar we zelf niet op komen, en dan kan een tip van een vriendin / moeder / dit forum etc helpen. Bijvoorbeeld, als je merkt dat jouw kind met moeite zijn avondeten eet, en inderdaad beter eet als je het zou vervroegen, dan neem je dat mee en vergeet je de rest. Of als hij moeilijk in slaap valt ´s avonds, dan kan een korter slaapje helpen. Dan zeg je "He bedankt, daar gaan ml en ik het eens over hebben. Heb je trouwens gisteren ook die aflevering gezien van...." B - Je verteld haar wat je ons nu verteld over haar goedbedoelde adviezen. Dat je het erg lief van haar vindt dat ze wil meedenken, maar dat haar opvoedingsstijl niet overeenkomt met die van jullie. En dat het voor de vriendschap fijner is om het hier niet meer over te hebben. Is ze beledigd, jammer dan, maar dan ben je tenminste wel eerlijk geweest en heb je haar de kans gegeven om te veranderen. En trouwens, als ik jou zo hoor is er niets waarvan ik denk dat je het zou moeten veranderen. Niet qua eten, niet qua slaaptijden en niet qua zindelijkheid. Tenzij een van mijn eerder genoemde voorbeelden op jouw zoon van toepassing is.
Off Lastig.. Ik denk dat je het het beste langs je heen kan laten glijden.. En dan toch gewoon doen wat jezelf het beste vindt. Maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan, ik ben bang dat ik het zelf niet zou kunnen.
Waarom zou je dit doen? Je gaat je alleen maar meer ergeren als je er niets van zegt. Dus ik zou zeggen bespreek het met haar zoals hierboven al beschreven is. Dat is wat ik zou doen tenminste. Ik kan niet tegen dit soort dingen
Ik zou het bespreekbaar maken, of standaard antwoorden met, 'tsja, iedereen doet het op zijn manier' Maar als dit elke keer zo gaat zou ik letterlijk zeggen dat ik niet zo'n behoefte heb te horen hoe zij vind dat ik alles moet doen, en werkt dat ook niet, zal het contact toch heel snel weer doven. Ik heb gewoon geen behoefte aan iemand die constant kritiek heeft op hoe ik mijn kind opvoed en dat uitgebreid ter sprake moet brengen.
Ik denk dat ik zeker wat terug zou zeggen. Iets als: Tja iedereen is anders. Wij maken keuzes die bij ons passen. Of: wij vinden het prima zo/ het werkt prima zo. Of: het is duidelijk dat we over opvoeden een wat verschillende mening hebben. Zoveel mensen, zoveel wensen. Of: bedankt voor je adviezen, maar ik denk dat we verschillen in opvoedingskeuzes. Wij doen het graag op onze eigen manier. Succes!
Ik zou haar inmiddels al lang een snauw hebben verkocht, ik vind dat je het heel netjes aanpakt, ik was al lang mijn geduld verloren. Maar de nette manier zou zijn om nog een paar keer beleeft te herhalen dat iedereen zijn kinderen op zijn eigen manier opvoedt en dat je het graag hoort als er gevaarlijke dingen gebeuren, maar dat je echt wel zelf kunt bepalen hoe laat jullie aan tafel gaan. Werkt dit niet, dan zou ik gewoon zeggen dat haar bemoeizucht met jouw opvoeding je vriendschap in de weg begint te staan en dat je dat jammer vindt. Dan weet zij meteen hoe hoog het je zit.
Wat vervelend zeg! Misschien moet je op een iets fellere toon duidelijk maken dat jullie het zo doen. Vorig jaar had ik met de kerst schoonmoeder,(schoon) oma en schoonzus tegen me aan de zeuren dat zoonlief toch echt een papfles voor het slapen moest hebben...... Na 10 minuten gezeur heb ik een bijtende opmerking gemaakt dat ik dat zelf wel uitmaakte en toen was het over ( zwager helemaal in een deuk). En ik heb de liefste schoonmoeder die is er hoor!
Wat lastig zijn dit soort dingen. Het komt zo dicht bij je hart. Het gaat over je kinderen, die je het beste probeert te geven. Ik begrijp helemaal je punt. Belangrijk is denk ik om open te zijn, wat al meer gezegd wordt. Wat ik vaak doe is niet iets zeggen over de ander, maar over wat het met mijzelf doet. Ik praat dan in het algemeen en zeg dan dat ik soms best onzeker kan worden als andere mensen andere mening hebben over de opvoeding. Dat ik zelf wel achter mijn manier van opvoeden sta, maar dat het me toch ergens raakt. Ik wil namelijk het beste voor mijn kinderen en weet dat ik niet volmaakt ben. Vaak wordt de ander dan ook open en kan je het ook over specifieke opmerkingen hebben. Als voorbeeld van je eigen onzekerheid, waarbij zij gelijk doorkrijgt wat het eigenlijk met jou (of iemand anders) doet als er zo'n opmerking geplaatst wordt. Het blijft lastig, maar openheid kan een hoop plezier en herkenning opleveren. Succes en laat weten hoe het verder gaat!
Lastig! Maar ik ben dan helemaal een "slechte" moeder. Mijn dochter eet vaak pas kwart voor 7. Oeps! Ja papa werkt tot 6 en ik eet toch echt bij voorkeur met het hele gezin. Wellicht op een grappige/leuke manier zeggen dat het fijn is dat iedereen zelf de keuzes mag maken en dat je blij bent dat haar manieren goed aansluiten bij haar levensstijl en dat je zelf ervaart hoe fijn het is als de keuzes die je maakt goed aansluiten.
Allemaal heel erg bedankt voor jullie adviezen. Ik wil ook zeker niet de vriendschap verpesten zogezegd en was sowieso al van plan (als ik erover zou beginnen) het tactisch aan te pakken. Zou het namelijk zonde vinden voor mijn man en dochter, maar ook voor mezelf want het is verder heel gezellig. Vandaag waren we dus bij hun op visite, ik wilde sowieso een opmerking afwachten voor ik erover zou beginnen anders zou het ook zo uit het niets komen. Maar er kwam geen opmerking, in de auto terug zei ik tegen mijn man dat ik dat opvallend vond. Bleek dat hij erover gesproken had met zijn vriend/haar man dat ik daar toch best mee zat maar geen kwade gezichten erom wilde. Kennelijk heeft hij het erover gehad met haar want vanavond kreeg ik een appje van haar dat ze er niet over durfde te beginnen vanmiddag maar wat blijkt is dat zij nogal wat kritiek op haar opvoeding krijgt van haar eigen en schoonfamilie. Ze had zelf niet door dat ze dit ook bij anderen deed, en was eigenlijk blij dat iemand het ter sprake had gebracht. Alsnog had ze liever dat ik er zelf over was begonnen maar ze snapte gelukkig wel waarom ik dat niet deed of nog niet gedaan had.
o wat fijn! denk ook niet dat. iig de meeste, moeders bewust kritiek leveren. het is dan wel jammer voor je vriendin dat ze zelf zoveel kritiek krijgt over haar manier van opvoeden.. we doen allemaal ons best en helaas zit e geen gebruiksaanwijzing bij een kindje..
Misschien bedoelde ze de opmerkingen ook oprecht goed, of is het gewoon een manier om over opvoeding te praten. Als ze volgende keer toch weer een opmerking maakt over bijv. het eten om 18.00 leg dan gewoon uit waarom jullie om 18.00 eten. Dat je kindje dat prima red. Over dat soort dingen kan best gepraat worden. Fijn dat jullie er iig over gepraat hebben en het uit de lucht is!
Fijn dat het zo is opgelost, via de mannen dat was dus blijkbaar ook nog een optie. Ik hoop voor jullie dat dit jullie relatie juist verdieping geeft en jullie juist open over dit soort dingen kunnen praten!
Ik zou er kort en duidelijk iets over zeggen tegen haar: "ik vind het erg vervelend om telkens te discussiëren over opvoeding. Ik bepaal zelf hoe ik mijn kind opvoed en ik vind het ontzettend leuk om met je om te gaan, maar hier heb ik echt moeite mee" Is misschien even lastig of ongemakkelijk, maar van een beetje normaal iemand mag je toch verwachten dat ze de boodschap wel begrijpt..