Vanaf welke leeftijd hebben jullie gesprekken met je kinderen met de onderwerpen "nooit met vreemden mee gaan" en "niemand mag aan je zitten op die plekjes"?
Dat heb ik zelf ook weleens gedacht. Maar ik wil mijn kind ook weer geen trauma vooraf bezorgen . Zodat ze echt met niemand meer durft te praten straks. En praten is wat anders dan meegaan...
In mijn geval was de kinderlokker een huisvriend. Iemand die gewoon bij ons thuis kwam. Iemand die ineens in de bosjes op school stond om kusjes te vragen. Iemand die ineens zei dat ik van mijn moeder wel met hem mee mocht! Niet alleen vreemde zijn de boze lokkers....
Precies. En dit is juist zo gevaarlijk. Wij leren onze kinderen dat ze altijd moeten luisteren naar volwassenen...
Ik leer eigenlijk niet zo zeer dat hij niet met vreemden mee mag gaan, maar dat hij met niemand mee mag gaan als hij aan het spelen is. Want ik wil ook niet dat hij zo maar met een vriendje mee gaat naar huis als ik het niet weet. Geen idee in hoeverre hij zich hier aan houdt, tot nu toe gaat het goed De afspraak is ook dat als hij uit school met iemand anders dan ons mee moet, we dat van te voren vertellen aan thijmen en aan school. Overigens leer ik mijn kind zeker niet dat hij altijd naar volwassenen moet luisteren! Dat hoeft ook helemaal niet. Alleen als hij bij een kindje speelt wel uiteraard, maar verder op straat? Ehh nee.
Bij onze school is het zelfs zo dat je het kind niet mee krijgt als de juf er niks van weet. Je moet echt vooraf aangeven als iemand anders dan jij hem/haar op komt halen. Zo ook met speel afspraakjes, zodat de juf weet hoe of wat. Verder vind ik het heel lastig.. Mijn zoontje is ook open en makkelijk, zou ook zo mee gaan. Maar dan niet met een hond, maar wel als iemand zou zeggen ik heb baby poesjes ofzo. Ik vraag me ook af hoe vaak je zoiets moet zeggen tegen je kind, want blijkbaar maakt het niks uit, ze gaan toch mee.
Hier al sinds ze een jaar of 3 is.. Met 100% zekerheid durf ik het niet te zeggen, maar ik dénk dat ze niet zo makkelijk meeloopt. Mijn dochter komt nog altijd eerlijk vragen of ze mag oversteken bijvoorbeeld, of een snoepje van haar buurmeisje mag. Terwijl het snoepje al in haar hand gedrukt wordt, zegt ze alsnog: ik ga het eerst aan mama vragen! Ze vraagt echt álles eerst. Maar goed, zeker weten doe ik het niet..
Ik bedoel ook niet naar vreemden luisteren. Maar een opa, oom etc. Natuurlijk zijn de meeste wel te vertrouwen. Maar het gebeurt zo vaak.
Maar dat zeiden die moeders in het experiment ook he Hij gaf ze ook geen kans om te reageren. Althans het filmpje wat ik zag. Kinderen zijn zo onvoorspelbaar. Hoe vaak je ook zegt niet rennen of spelen op de trap, toch doen ze het. (oke niet helemaal vergelijkbaar maar toch)
het voelt als een opluchting om jullie berichten te lezen, dit zal ik even uitleggen, ik ben er echt 100% zeker van dat mijn zoontje ook zo zou mee lopen met een vreemde man of vrouw, ondanks dat die ook wel verlegen (als een buurman/vrouw of iemand ergens anders hem aanspreekt -waar ik bij ben-) reageert, maar ik denk dat als hij in speeltuin speelt, hij heel makkelijk is mee te praten, en ik schaamde me er gewoon voor dat over mijn eigen kind denk, nu merk dat heel veel ook het inzien van jullie kinderen, dus is het niet om je als ouder daar voor te schamen, dat is echt een opluchting
ik heb zelfs het voorbeeld gebruikt bij de uitleg: dus als er iemand naar je toe komt met een leuke puppy bijvoorbeeld... en diegene zegt, ik heb thuis nog meer leuke puppy's kom je thuis kijken, wat zeg je dan? wat doe je dan?
Daar moet je je ook echt niet voor schamen. Zelfs al dril je het erin bij je kind, als het in de praktijk voorkomt kan je kind nog altijd meegelokt worden. Ik ga het later wel eens testen. Op een niet enge manier