Onze dochter (zie banner, nu bijna 5 maanden oud) gaat 4 dagen per week naar de gastouder. Man en ik werken allebei thuis, eigen bedrijf. Het is niet mogelijk om haar ook thuis te hebben, we hebben gemerkt dat we dan toch continu afgeleid worden. Maar de laatste tijd ben ik wat ongerust over hoe vaak zij naar de gastouder gaat. Aan de ene kant: we hebben er bewust voor gekozen omdat ze één vast gezicht krijgt en veel persoonlijke aandacht, dat lijkt me voor zo'n kleine baby beter. Aan de andere kant: gaat ze zich niet te veel hechten aan die ene persoon? Ze vindt ons ook nog steeds lief, hoor, maar ik vraag me dit ineens af. Hoor graag ervaringen hierover.
Waarom zou het erg zijn als je dochter zich hecht aan een extra persoon? Ze hecht zich toch ook aan de grootouders, of aan een meter, of aan een nichtje? Ik vind het alleen maar leuk dat mijn dochter verschillende plekken heeft waar ze op haar gemak is en geliefd is. En toch blijf ik steeds haar mama. Dat verandert nooit. Ook voor haar niet overigens.
Mijn dochter ging 3 dagen per week naar de gastouder. Inmiddels gaat ze ook naar de psz. Mijn dochter is prima aan mij gehecht, vooral in het begin echt een moederskindje. Ze kan het ook heel goed met de gastouder vinden, is ook een schat van een vrouw. Maar ze wil nog steeds het liefste bij mama en papa zijn. Ik maak me dus geen zorgen. Wel ga ik het bij een tweede kindje anders aanpakken: ik plak nu extra verlof achter mijn bevallingsverlof aan. Vorige keer ging ik weer werken toen ze 3 maanden was, en het ging prima hoor. Maar zo jong heeft ze niets aan andere kindjes, plus dat ik het lastig vond met kolven en alle nachtvoedingen. Ik was voor mijn gevoel nog helemaal niet de oude. Dus het lijkt me voor zowel mijn kind als mezelf beter om langer verlof te hebben.
Hier ook een dochter die 3-4 dagen naar de gastouder gaat (al vanaf dat ze 3 mnd is). Ze is gehecht aan de gastouder, maar ik ben haar mama. Als ik dr ben dan is het mama voor/mama naar. Komt helemaal goed
Dank je wel, dat is toch heel fijn om te horen! Ik denk dat het ook te maken heeft met wat Aislyn schrijft, dat ik als 'nieuwe moeder' nog niet helemaal de oude ben, ook emotioneel niet. Wat jij zegt is ook waar, Shakes. Ik heb liever dat ze zich daar geliefd voelt dan dat ze er met tegenzin naartoe gaat. Misschien is het ook een klein beetje jaloezie dat deze (ontzettend lieve!) vrouw zoveel tijd met mijn dochter doorbrengt die ik níét met haar doorbreng.
Mijn zoon gaat al vanaf dat hij 3 maanden is 4 dagen per week naar de gastouder, hij is nu 4. Hij is dol op haar, maar (gelukkig ) nog veel gekker op mij hoor.
Ik herken het wel hoor. Heb het zelf aan het begin ook gehad. Op de een of andere manier voelde ik me toch wat bedreigd door de huiselijke omgeving waarin mijn dochtertje werd oogevangen, en hoe dol ze was op de go. Maar dat was mijn gevoel, en mijn dochtertje vond het geweldig! Dus ik heb er mee om leren gaan en vind het nu (6 jaar opvang bij diezelfde vrouw later ) helemaal geweldig dat al mijn kinderen zich er zo veilig en vrij en geliefd voelen. Ikblijf mama, en neem het maar voor lief dat op sommige dagen als mijn jongste wakker wordt uit het middag slaapje hij de naam van de go roept. Of papa. Maar geen mama
Fijn de herkenning! Het is voor mij erg belangrijk dat ze ons het leukst vindt en als eerste verzorgers ervaart, en de gastouder als secundair. Maar zo te lezen gaat dat in de meeste gevallen vanzelf goed.
Hier ook naar de go. ze heeft er vannacht voor het eerst gelogeerd (ook de eerste keer uit logeren) en het ging heel goed!(was nogal ongerust haha). maar toen we dr gingen ophalen wist ze niet naar wie ze moest: mama of papa. nou eerst naar papa, armen uitsteken en naar mama, toen weer papa, toen weer mama. als ik haar daar ga ophalen blijf ik meestal even kletsen en als er dan wat id gaat ze ook eerst naar mij.. niet naar de go. Dus ik denk dat je je geen zorgen hoeft te maken
Het is al meerdere keren gezegd maar je hoeft je echt geen zorgen te maken hoor! Het is juist heel gezond als kinderen leren zich ook aan anderen te hechten. Papa en mama vervangen kunnen ze niet!
Willen ze ook niet hoor Ik ben al heel lang gastouder, en hoe lief de kindjes mij vinden papa en mama zijn en blijven het allerliefste! En soms noemen ze mij wel mama, maar dat komt alleen omdat ze mijn naam nog te moeilijk vinden. Maar ze weten allemaal dat ik hun mama niet ben en dat benoem ik ook altijd naar ze toe. Ik reageer op mama, maar ze altijd dat ik de mama van x en Y ben.
Dat is zeker gezond maar uit onderzoeken is wel gebleken dat dit pas vanaf het eerste jaar geldt. Het eerste jaar schijnt toch het belangrijkst te zijn om zoveel mogelijk bij de vader en vooral moeder te zijn (moeder vanwege de tijd in de buik) en niet voor de 'hechte band' waar iedereen het hier over heeft, maar zodat het kindje de kans krijgt zich geheel aan 1 persoon te hechten. En dan gaat het hechten om veiligheid, geborgenheid etc, niet dat je kind een vaders- of moederskindje wordt en blij is om je na een dag bij de oppas weer te zien. Ik weet dat dit niet is wat mensen graag horen en mijn eigen zoon is het eerste jaar ook naar de oppas gegaan, dus het is niet zo dat ik dit zeg omdat ik mijzelf beter voel, maar ik bekijk de dingen wel graag objectief en heb mij genoeg in onderzoeken verdiept (omdat ik hetzelfde onzekere gevoel had) om te weten dat mensen iets te snel zeggen dat het wel goed zit bij de oppas.
Ik snap je gevoel!' Ik ga daarom maar een paar ochtenden werken en dan gaat ze naar schoonfamilie. Meer wil ik ook niet, ik wil zelf voor haar zorgen
Dat is waar, tot een zekere leeftijd. In een eerste levensjaar is het niet wenselijk om veel verschillende verzorgers te hebben. Dit staat een gezonde hechting zelfs in de weg. Hierbij sluit ik me aan bij Winterbird. TS, ik denk dat een gastouder een goede keuze is voor je dochter. En natuurlijk gaat zij zich hechten aan haar. Gelukkig maar!