Mijn zoontje is drie en een half jaar oud. Wij hanteren hier de regel dat als hij iets doet wat niet mag, zoals schreeuwen, gooien, slaan of niet luisteren, we twee keer duidelijk waarschuwen, de derde keer moet hij even op de trap zitten. De laatste twee weken schreeuwt, gilt en schopt hij als hij een time out heeft gekregen, echt oorverdovend! Ik heb het geprobeerd te negeren, maar hij blijft dit gedrag vertonen terwijl hij op de trap zit en een normaal gesprek met iemand voeren is niet mogelijk. Vanaf gisteren ben ik begonnen met op een rustige toon tegen hem te zeggen dat hij pas weer bij ons mag komen als hij rustig is en niet meer schreeuwt, schopt etc. Volgens mij probeert hij met dit gedrag onze aandacht te krijgen. Zonet heeft papa zn waterpistool afgepakt omdat hij steeds niet luisterde. We kregen toch een krijsend en gillend kind!! Ik heb hem vervolgens naar binnen gestuurd en gezegd dat hij best boos mag zijn, maar niet zo hoeft te krijsen en te stampen. Echter ging hij binnen nog even lekker door en probeerde bij mama troost te zoeken. Troosten wil ik best bij pijn of verdriet, maar niet omdat iets niet mag. Hij kwam er gewoon niet uit! Als tweejarige hebben wij zelden driftbuien met hem gehad, maar nu lijkt het wel een dubbel portie! Hoe gaan jullie hier mee om? Ik merk dat wij nu een beetje zoekende zijn en concequenter willen zijn. Als wij zeggen dat iets niet mag, gaat hij namelijk de laatste tijd toch door en zegt dan ' mag wel hoor.' Net of hij zijn eigen regels bepaald als driejarige😁
Oh zo herkenbaar!! Ik heb geen tips want ik loop tegen hetzelfde aan en heb geen idee meer wat er nog mee te doen. Ik lees dus even mee
Humm als hij zo doet zet ik hem wel eens op de wc... Ga jezelf maar doof schreeuwen., niks helpt en weet er toch wel wat vanaf omdat ik begeleiding heb gehad voor dochter hierin..... Maar deze vent jeetje.... Ff laten gillen en dan is het over, alsof hij het gewoon niet kwijt jan anders en gefrustreerd is... Hopelijk gaat het over net zoals bij dochter als hij vier is....
Pff we zijn dus toch niet de enige. Hier ook een driejarige met driftbuien. Als het hier erg is moet ze even naar haar kamer,en ook hier met 2 best rustig maar dat is helaas nu over.
Hier een nog niet eens twee jarige die me zo'n 3x per dag doof gilt met zijn driftbuien. Ik negeer hem maar blijf opletten dat hij zich geen pijn doet. Als driftbuien over is vragen wat hem dwarszit. Niet dat er antwoord komt, maar wil hem meegeven om te proberen zich te uitten
Herkenbaar. Vaak negeer ik het , en reageer nergens op, vaak stoppen ze dan wel. Want dan is t niet leuk a l s we niks zeggen. Maar soms ook erg moeilijk hoor.
Heel herkenbaar! Vandaag had hij een giga driftaanval. Ik heb hem compleet genegeerd, kwam vervolgens op schoot en schreeuwen, huilen etc... ben hem blijven negeren en na 5 minuten riep hij; mama wil je asjeblieft wat zeggen, ik mis je zo erg Probeer dan je lach maar eens in te houden. Hele lastige leeftijd.
Uhm, je kind gaat uit z'n dak, wilt troost zoeken bij mama maar dat mag alleen bij pijn of verdriet? Dit klinkt mij als verdriet hoor. Anyway, als m'n zoon overstuur is, kalmeren we hem (omhelzen, knuffelen) en als hij rustig is bespreek ik "mama was boos op jou he, want jij deed niet luisteren. " en dan zegt hij meestal "nu zijn we weer lief!"
Misschien kan het helpen als je een afreageer kussen geeft, waar hij zijn frustratie op mag uiten door daar op te schoppen slaan in te gillen bijten etc maar anders niet. en voor de rest volhouden, juist door er aandacht in te stoppen krijgt hij aandacht, na negatief gedrag.. Hij lijkt mij echt kompleet uit te testen en ik merk juist zelf echt even heel streng zijn dat t beter werkt dan er aan toe te geven, dan worden de buien erger dan even strikt en streng iver wat wel en niet mag
Als hij troost zoekt, zou ik hem dat wel geven hoor! Ook al is hij even buitenproportioneel boos Misschien helpt hem dit wel om sneller uit zijn bui te komen en dan kun je het daarna samen nog eens rustig bespreken.
3,5 is geen leeftijd meer om te negeren. Dan weten ze goed wat ze doen. Hij is nu heel erg zijn grenzen aan het verkennen. Duidelijk blijven en steeds ook dezelfde consequenties aan een bepaald gedrag koppelen. Deze fase gaat ook weer over...meestal als ze naar school gaan met 4 jaar.
Kind in de hoek zetten is mishandeling | Telegraaf.nl Ik las dit artikel vorig jaar en ben daardoor gestopt met op de gang zetten. De driftige reacties zijn erg vervelend maar je kan er beter voor zorgen dat je kind gaat praten. Mijn buurjongetje bijvoorbeeld kan ZOOO kwaad worden. Mijn dochter kan ook goed boos worden en kom er soms ook heel moeilijk uit met haar maar ze weet in ieder geval wel Hoe ze moet praten
Ik zou het compleet anders aanpakken. Dat 2 keer waarschuwen en dan op de trap komt op mij erg eng en voorwaardelijk over. Ik zou allereerst niet waarschuwen maar duidelijk zeggen wel gedrag ik WEL van mijn kind verwacht als hij iets doet wat ik niet wil. Dus bijvoorbeeld als hij de poes slaat, zeggen dat hij de poes mag aaien en niet slaan.
Bij een 3,5 jarige vind ik het onderstaande heel bizar. Als een bijna kleuter een poes wil aaien, had ie dat wel gedaan. Maar verder ben ik het eens met mijn voorgangers. - hele duidelijke regels stellen, en niks negeren. Op deze leeftijd betekent negeren gewoon toestaan dat het kind bepaald gedrag vertoont. Als hij je glazen 1 voor 1 kapot gooit uit boosheid wordt het waarschijnlijk ook niet genegeerd, waarom gillen en schreeuwen dan wel? - kind aan het praten krijgen en leren om de negatieve gevoelens en frustraties op andere manieren uit te uiten; - niet straffen voor een driftbui, want voor een kind dat het niet anders kan is dat HET manier om zijn gevoelens te uiten. Met praten uitleggen wat je wel verwacht en welk gedrag wel geaccepteerd wordt als 'balen omdat ie geen snoepje mag'. En schreeuwpartijen zou ik persoonlijk afkappen, de boze schreeuwpartijen dan. Uitleggen en voordoen hoe papa en mama omgaan met teleurstelling en boosheid. Dat is de beste leerschool. Als hij echt verdrietig is natuurlijk troosten en wederom uitleggen waarom bepaald iets op dat moment niet kan, en samen afspreken wanneer het wel kan. [bijv. tv kijken: ik begrijp dat je het niet leuk vindt, maar nu hebben we geen tijd om tv te kijken want ...., morgen ná psz mag je weer een tekenfilm kijken. Is dat een goede afspraak?]
http://www.zwangerschapspagina.nl/films-televisie-nieuws/572929-zembla-ouders-tegenwoordig.html Lees dit hele topic dan ook eens goed Tweedeopkomst. Ik verkies gewoon het op de trap zetten, een time-out. Dat werkt hier veel beter.
Dan snap je er helemaal niets van. Door te zeggen 'je mag de poes aaien', als een kind de poes slaat, bied je het kind een alternatief, zonder dat er iemand boos wordt of dat er spanningen ontstaan. Een kind slaat de kat niet voor de lol, maar wil daar vaak iets anders mee zeggen. Ik hou niet van dat kleutertemmen dat je creëert door een kind op de trap te zetten. Ik zou niet in zo'n sfeer kunnen leven. Je gaat alleen maar onnodig de confrontatie aan en je verpest de sfeer.
Ja zeker ik ga een heel topic lezen omdat jij wil dat ik tegen jou zeg dat het goed is dat je jouw kind op de trap zet voor een time out. Ik ben er gewoon niet voor. Ik ben ook niet voor het goedkeuren van al het gedrag, maar ik ga gewoon in gesprek met mijn kind. Mijn kind kent ook goed en kwaad, staat inderdaad wel op een voetstuk, maar zelfs dan: goed is goed en fout is fout
Choose your battles, dat is mijn motto... Er zijn dingen die echt niet acceptabel zijn (zoals slaan, schoppen e.d.), hiervoor geen waarschuwing, maar meteen even afkoelen in de gang. Met 3,5 jaar weten ze echt prima wat de regels zijn in huis. Als ze iets willen, dat ik echt geen goed idee vind, dan probeer ik dat altijd uit te leggen, waarom het niet mag/kan. Probeer ook een alternatief te bedenken dat wel mag. En waarschuwing dat ze moeten luisteren naar mij, zo niet dan volgt een consequentie. Dat kan betekenen dat ik bepaald speelgoed opruim (omdat ze er mee gegooid hebben bijvoorbeeld) of dat ze iets anders niet krijgen (geen verhaaltje voor slapen gaan). En als ze dan stampij gaan maken (schreeuwen, gillen), dan doen ze dat maar even elders (in de gang of op eigen kamer) tot ze weer normaal kunnen doen. Neemt niet weg dat tussen 3,5-4 jaar mijn dochter echt een draak was in huis , sfeer was soms ver te zoeken omdat ze dwars was, om iedere scheet moest huilen etc. Ging meteen over zodra ze naar school ging...
Boos zijn en even uitschreeuwen mag, alleen wel even op de gang en mag je daarna weer terugkomen. We hebben ook periodes gehad dat er op de gang alleen maar geschreeuwd werd, om aandacht te krijgen. Helaas, we komen pas bij je als je stopt met schreeuwen en we normaal kunnen praten.
Als dochter z.n bui heeft zeg ik of je stopt nu of ik zet je even in je kamer. Heb geen trap. Maar humor werkt hier ook. Ik zet je op het dak. Standaard grap hier.maar mama dat kan toch niet nee weet ik. Echt boze buien laat ik deels gaan. Als kind rustig is er over praten en troosten. Van de week had peren ijsjes mee genomen mama mag ik ijsje ja is goed... mevrouw stamp voeten omdat het peren ijs was wilde chocolade ijs. Ze vond er nog een verstop achter het brood. Ze gaat zitten en mokt door over het peren ijs. Pak haar ijsje en zetten haar even in haar kamer. Daarna het ijsje gekregen. Ging mij niet om het ijsje maar het on dankbaren. P.s Normaal is peren juist favoriet..